De teksten op dit webblog zijn authentiek. Mogen wij u dus daarop wijzen dat iedere overname van tekst een schriftelijke toelating vereist van de auteur. De redactie.
Langs de IJse Lente - Smeerwortel - Look-zonder-look - Fluitenkruid - Witte dovenetel - Hondsdraf - Vergeet-mij-nietje
Nest van koolmees
HULDENBERG
Vroeger en nu
09-04-2013
Dagboek deel 7
Dagboek Maria-Hendrica Vandenschriek
deel 7
Oorlogsjaren 2.- Voedsel
Dinsdag 2 september 1941
De nieuwe rantsoen zegels geweest
afhalen; het zijn er nu van bruine kleur.
Om 4 uur bracht de briefdrager een
bon voor 1800 kos kolen.Pa heeft
vanmiddag bij den burgemeester van Overijsche weest zien voor pataten doch dien
heeft er veel slechte en houdt er dus geen over om te verkopen.
Vanavond borderels met zegels beplakt
voor Thérèse om morgen in te dragen.
Woensdag 3 september 1941
Voormiddag zegels gaan afhalen voor Thérèse
en in den achtermiddag de aardappelkaart van Marie Wwe Eris. De borderels van
avond eerst voorts ingevuld om nu morgen in te dragen.
Vrijdag 4 september 1941
We kregen 100 kos pataten zonder
zegels thuisbesteld door Dumortier aan smokkelprijs 5 fr. waarschijnlijk.
Ik ben vanavond het rantsoen boter
bij Pascal geweest halen en ook den eersten keer den pot afgedragen om morgen 1
liter fluitjesmelk te gaan halen
Dinsdag 16 september 1941
Pa is naar Overijsche geweest voor
den bon van de Koolen.Voor de stoof
vinden we nergens geen kolen meer en het is nu bijna winter.
Bij Peeters vanavond 50 kos tarwe
gehaald 200 fr. betaald
Woensdag 17 september 1941
Toen we dezen morgen opstonden lag
ons keldervenster in de groebbe over den draad geworpen, ze was doorgebroken en
er was iemand in den kelder geweest, dus inbraak; rond het huis vonden we
overal pellen van druiven, die hadden ze in de klein ser afgetrokken.Er werd niets gestolen. Bij pachter zijn ze ook binnengeweest en er
400 fr. uit de schuif genomen.Aan al de
vensters aan de achterkant hebben we baren ingemetst.
Donderdag 18 september 1941
Bij Fee Landeloos geweest zien om
pataten te koopen met zegels.Mme
Verbruggen heeft gezegd dat we nog recht hebben aan 225 kos pataten morgen mag
ik ze waarschijnlijk bij Felix gaan halen.150 kos voor Marie Goossens ook.
Woensdag 24 september 1941
Den geheelen dag rond geweest voor
pataten te zoeken met bons, in Overijssche eerst naar Jean van André dan naar
de Ketelheide bij Jan Put, bij Stephanie van Nores peperkoek geeten vandaar bij
meter geweest middagmalen En nu heb ik
nog geen pataten gevonden, niets dan bij Sliepers een vervoerbon en dan zullen
we de aardappelen moeten koopen zonder bon
Vrijdag 26 september 1941
Pa heeft bij Dumortiers 200 kos
pataten gekocht aan 4 fr. en bij Jean kreeg hij er 100 kos aan 2 fr., bij
Wargée 150 kos aan 4 fr. die werden met den auto bij Jean gevoerd .
Zondag 7 december 1941
Er werd vanmorgen in de kerk een
bisschoppelijk schrijven afgelezen volgens het welke Koning Leopold hertrouwd
is met de dochter van een minister den 11e september 1941, dit
meisje is niet van adelijken stand doch zij zal geen aanspraak maken op de
kroon van koningin; iedereen was verstomd door dat bericht.
Jozef is gisteren avond goed gezond
thuisgekomen.Dezen achtermiddag is hij
met den auto met ma en de pakken afgekomen.Vele andere jongens waren al eenige dagen thuis; velen zijn er nog
achter enook nog veel van de burgers, zouden die tot in Frankrijk getrokken
zijn wie weet wanneer ze dan komen.Ferrij van Overijssche is komen vertellen dat nonkel Michel en familie
op komst is, met een stootkar waar de
pakken op liggen en ook Laure en de kinderen op zitten.
Ferrij die van zijn ouders gescheiden
werd, door het springen van een brug, is in Frankrijk op hen uitgekomen (hij
kende nonkel Michel van met een gezamelijke reis) en hielp hen de kar
duwen.Nu is hij met de fiets een dag
voorafgekomen.Jules is ook van gister
achtermiddag thuis, uit Meenen komen die terug, ze hebben er wel erg tusschen
gezeten, doch komen er men den schrik en de vermoeienis van af.De geit van Jules die wij mede af brachten is
Fonske en Jeanne komen weghalen (ze vernamen het van Louike) zoo wisten we dat
Jules thuis is.
------
Gedurende meer dan één jaar wordt het
dagboek niet meer opgesteld.
Op 19 juli 1941 schrijft Mariette: Lang reeds lag dit boek vergeten, nu komt
opeens weer het gedacht van eenige bijzonderheden neer te schrijven mij plagen.
------
Maandag 4 augustus 1941
12.30 stipt kwamen Mr en Mw Bogaert
en kleine Wilfried binnen.Mr bleef
dezelfde van met de mobilisatie.Mw heet
Martha, zij is groot en mooi en heeft blonde haren, wel gekruld en blauwe ogen.Wilfried, een allerliefste mannetje van 2 en ½
jaar met blauwe oogen in een kapoenen gezichtje.Alle drie komen ze er sympathiek voor, Martha
bracht voor mij een mooi kraagje mede.Wat moeten de stedelingen (Mr en
Mw Bogaert komen uit Antwerpen) al honger gehad hebben, als men ziet hoe
een simpel pataateke voor dat kleine ventjes en ook vor zijn ouders nu beter is
dan een groote kermismaal van vroeger.
Vrijdag 15 augustus 1941
Wij hebben samen de Fam. Boekse
uitgeleide gedaan tot Duisburg aan den tram, ze hadden te veel pakken bij met
dat voiture en de wieg.Daarna nog eens
op den molen gezeten met André, die stond in het dorp ter gelegenheid van
Huldenberg kermis.Halfoogst zonder
taarten, zonder bal, zonder kermisvolk.
Dezen nacht hebben ze verschrikkelijk
hard geschoten, we hebben allen samen Fam. Maes, Dore en wij beneden in de
plaats bij de stoof blijven zitten.Om 9
uur komt Mme Klettenberg en zegt dat Brussel overgegeven is.Dan zijn er dus nu reeds Duitschers in
Huldenberg.Dore, Nonkel Maes en Pa
treffen allerlei regelingen om eens te gaan zien hoe het ginder gesteld zou
zijn, door vrees voor niet ontplofte bommen en mijnen wordt de terugkeer
uitgesteld tot morgen.
Wat is er nu gedaan geweest met die
tweede versterkingslinie en den dijk van Weert-St-Georges, de Engelschen hebben
er den Duitscher niet kunnen tegenhouden en toen we weggingen uit Huldenberg,
beloofden zij ons na 2 maanden zijt ge hier terug en liggen de Duitschers
platgeslagen.
Zondag 19 mei 1940
Vanmorgen zijn pa, nonkel Maes en
Dore vertrokken om gaan te zien hoe het in de verlaten dorpen gesteld was.Den heelen dag zijn hier Duitsche soldaten de
Chaussée de Ruysbroeck opgereden; zij maken op mij een indruk van een soort
volk dat niet tegen te houden valt; stoer en recht zonder eens aftewijken
steeds maar voort marcheerend, die steken hun duim niet in de lucht zooals de
Engelschen.
Dat is nu het volk waar we na korten
tijd misschien zullen van bestuurd worden.
Roger is veel verbeterd, maar nu
heeft André t zelfde gekregen en die heeft veel hooger koorts, ik heb naar den
apotheker een flesch weest halend ie de dokter voorschreef.
Rond 20 uur zijn nonkel Maes en pa
weergekomen.Dore die bleef weg.
Germaine en ik gingen tegen den avond
voor André naar den dokter ; we moesten er lang wachten daaar hij niet thuis
was, ik kreeg er een flesch voor mijn maag; we moesten te voet terugkomen de
trams reden maar tot 20 uur.
In Huldenberg gaat alles nogal goed
al de bruggen hebben ze doen springen en hierdoor, werden Deonie Sterkses zijn
huis en de meisjesschool er gehavend, in de serrren zijn veel gaten door de
stukken ijzer ; in de huizen is alles tonderste boven geroerd en er werd veel
gestolen, doch verder ging alles goed voorbij.Bij ons gaat het nog tamelijk goed, de twee varkens werden doodgereden,
doch verder is er niet veel veranderd; iedereen had het erger verwacht.In Duisburg op de baan naar Tervuren is er
een man van Loonbeek met zijn wagen op de ondermijning der straat gereden en
door de ontploffing werd zijn vrouw die er naast ging de beenen afgerukt.
Maandag 20 mei 1940.
Pa is met Marie Eris naar huis
vertrokken.Die van Maes zijn ook af
gegaan behalve Elise en Meter die bleven zooals ik om Germaine te helpen aan
het erpotten van cyclamens.Emilie is
weer veel verbeterd en bij André is er ook het kwade af.
Dinsdag 21 mei 1940.
Meter en Elise zijn weggehaald met
een auto bij hun thuis is er ook niet veel schade; behalve dat er kaseisteen
door het dak en door de zoldering tot op den trap viel, en dat ald de ruiten
van den voor, komt door de ontploffing van een bom, voor het huis van Dr. Heylen,
aan stukken vlogen, er werd ook wat gestolen.
Woensdag 22 mei 1940.
Ik ben met pa afgekomen naar
Huldenberg ; het is er nog altijd aardig gesteld, er zijn nog geen derde van de
menschen thuis; waar zouden de anderen nu nog zitten.
Donderdag 23 mei 1940. Sacramentsdag
We zijn naar Brussel geweest om twee
pakken eetgerief, brood, gist en allerlei welk men in Huldenberg niet kan vinden..Met een stok moesten we de soep roeren en met
een tas uitscheppen.Marie bleef thuis
alleen, we kwamen goed geladen af.
Duitsche soldaten zijn al het
Engelsche gerief komen weghalen dat hier werd achter gelaten, doch veel werd er
reeds door de menschen van de omgeving weggehaald.
Woensdag 29 mei 1940.
Om 4 uur dezen morgen sprak Koning
Leopold van België, de overgave van het Belgische leger uit.
De Belgen houden dus op met weerstand
bieden; ze hebben tot het uiterste toe gevochten, nu werd het onmogelijk : ze
waren omsingeld en zaten op een klein hoekje van het land met miljoenen samen,
meer vluchtelingen, burgers dan soldaten.
We zijn in Duitsche handen.
Doch de Koning heeft wel
gehandeld.Leve Leopold: hij spaarde
ontelbare menschenlevens door zijn daad, die ze van uit het felle Frankrijk een
verraad durven noemen.
Pa komt s morgens vroeg in Vorst aan
en zegt dat Huldenberg moet vertrekken om de Engelschen hun stellingen te
kunnen maken.Om 9 uur rijden we met den
auto af.In Hoeilaert gaan we eens
binnen.Marie, Justine, Antoine en hun
kindje zijn al weggereden naar Frankrijk met een vrachtauto van Jonée.Dore is nog thuis, Moris en Cecile zijn ook
nog niet weg.In de Overijsche dreef
komen we bijna gansch Huldenberg tegen den eenen wagen na den anderen.Jef Nijs en de familie Leconte in kop, Jules
zagen we ook in de rij op de kar van Louike.Op den Elzas zagen we niemand meer, behalve nog eenige mannen.De pakken worden op Jozefs auto geladen een
matras er boven op.Om 1.30 uur komen we
in Vorst aan.Onderweg hebben we
driemaal moeten schuilen vanwege het geschut.Ook in Huldenberg werd er hevig geschoten.De pakken worden (Marie Eris hebben we meegevoerd,
die is nu in Vorst) afgeladen en Jozef rijdt nog eens terug.Om 6 uur komt hij weer met nog een volgeladen
auto.Pa die ginder bleef was er nu ook
bij.Ondertusschen waren die van
Overijsche in Vorst al aangekomen: Meter, Tante Marie, Nonkel, Julia, Jef en
Gilberte en Elise.Er werden zakken met
kaf gevuld en op de garage een slaapgelegenheid mee gemaakt voor de familie
Maes.Dus Huldenberg is niet alleen op
de vlucht.Die van Overijsche zijn nu al
zoover als wij en die moesten te voet komen van Overijsche naar Vorst en konden
dan ook niet veel meebrengen.
Woensdag 15 mei 1940.
Roger is wel ziek, hij ligt beneden
op een matras; de dokter werd geroepen en zegt dat het den rubiole is.In de garage werd een gaz vuur geplasseerd,
zoo kan Tante Marie de keuken doen.Van
avond is Dore in Vorst toegekomen.Hoeilaert ook is ontruimd.De
vijand is al tot in Longueville zegt Dore ; hij weet het van een man dien van
daar nog kwam en wien hij gesproken heeft.De vijand is dus niet verre meer van hier; vluchten zullen wij niet, het
is bijna onmogelijk met Roger zoo hard ziek.
De Maginot linie is doorgebroken,
vermeldt den Duitschen radio, hier in Brussel weet iedereen het
tegenovergestelde en ze zeggen dat de Siegfried werd doorgebeukt en dat de
vijand 20 km werd achteruit geslagen, natuurlijk komt dit bericht uit
Engeland.
We hebben naar het gemeentehuis van
Vorst geweest om ons laten in te schrijven, als daarblijvende vluchteling;er waren nog andere mannen van Huldenberg;
die liggen bij Wielemans in de kelders dus niet heel ver van ons.Bij het naar huis keeren ontmoetten wij de eene
kennis na de andere, allen op Chaussée de Neerstalle ingenomen.Onder weg reden er ons steeds maar Engelschen
voorbij die soldaten kan ik nu wel niet goed verdragen, altijd maar lachen en
met hun duim in de lucht allerlei kuren verkoopen. (Elise die kan daar op
antwoorden) ik kan maar niet gelooven dat die oprukken om lang stand te gaan
houden tegen de Duitschers, maar denk eerder dat we hier na korten tijd een
ander soort soldaten zouden kunnen zien.Hoe zou het nu in Huldenberg gaan, de Engelschen zijn er nu en maken er
voorzeker stellingen, zullen ze daar niet alles kapot schieten ?
Donderdag 16 mei 1940
Jozef is weg ook Jefke Maes
weggevlucht voor den naderenden vijand.Al de weerbare mannen van 16 tot 35 jaar werden door aanplak biljetten
tot vertrekken verwittigd.Doch Brussel
is een open stad en moet gansch zonder verdediging zijn om overgegeven te
worden in de handen van de vijand.Den
geheelen dag hebben we de kanonnen gehoord in de richting van Huldenberg en het
geschut komt maar altijd dichter en dichter.
Om 8 uur zijn Jozef en Jefke
weggereden terwijl het afweergeschut in volle werking was, waar zullen die nu
naartoe rijden en wat zal er met hen gebeuren ?Wie weet of wij ze nog ooit wederzien !
Vrijdag 17 mei 1940
Elise en ik zijn met twee hortensias
naar Ukkel kerk geweest.Overal hangen
er aanplak biljetten om het volk tot kalmte aan te manen bij de overgave der
stad.Om 4 uur als we van de kerk
terugkwamen reden er verscheidene luxe autos, die uit de stad kwamen de baan
naar Halle op.Uit het openstaande raam
der eerste autos wapperden een witte vlag en de vlag der stad Brussel.Onder de inzittende heeren herkenden we de
burgemeesters der stad en der agglomeraties, die reden waarschijnlijk naar de
Duitsche overheid voor de overgave der stad.
Onder het volk is het een warboel van
belang, de menschen stellen zich voor dat de Duitsche troepen door moorden en
verbranden Brussel gaan innemen, de eene maakt den anderen bang, ik maak er mij
niet lastig in en stel mij slechts voor dat daar niets van komt, dan dat we
zullen moeten gehoorzamen aan den overwinnaar.
Neerijse heeft nu op zaterdag 2 maart 2013 zijn
gerestaureerde orgel ingespeeld.Het
instrument werd grondig hersteld door Jos Moors uit Borgloon.
Het Loretorgel gaat terug totFrançois-Bernard Loret geboren in 1808 in
Dendermonde en overleden op 69-jarige leeftijd.Hij bouwde het orgel van de Sint-Pieter- en Pauwelkerk van
Neerijse.Daarvoor kwam hij van Mechelen
met paard en kar, in een tijd waar het vervoer veel moeilijker was dan nu,
zonder wagens, bussen of treinen.
F.-B. Loret was een specialist in het concipiëren
van orgels; hij bouwde er in zijn leven 300.Door de concurrentie was het belangrijk inventief te zijn: daardoor werd
hij om zijn talrijke uitvindingen wat de orgelmechaniek zeer bekend, zelfs tot
in Peru waar hij het orgel van de kathedraal van Arequipa bouwde.
Het orgel is ingebouwd in een eclectische orgelkast,
neoclassicistische zuiltjes met romaanse boogjes.
De toehoorders konden zaterdag 2 maart een
gevarieerd programma genieten. De meeste werken die gespeeld werden bestonden
reeds in de tijd dat het orgel werd gebouwd.De orgelkring o.l.v. Michel Goossens combineerde ook orgelmuziek (S.
Hanssens, M. Goossens) met andere instrumenten zoals een accordeon (R. de
Waardt), een altviool (A. Ballieu) en de prachtige stem van sopraan Dina
Verheyden.De organisatie lag bij de
kerkraad van de parochieen de
cultuurraad Huldenberg.
Het orgel zal nog in de toekomst met bijkomende
registers verrijkt worden.
In de periode augustus 1939 - maart 1943 hielt Mariette Vandenschrieck een dagboek bij. Bijna dagelijks schreef ze de dagfeiten en sommige persoonlijke gevoelens op. Het dagboek is in dat opzicht interessant omdat het een beeld geeft van de oorlogsjaren en het dagelijks Huldenbergs leven tijdens deze woelige periode.
De ouders van Mariette
Mariette Vandenschrieck woonde op de hoek van de Elzasstraat en de Kausdelle. Mariette (Maria Hendrica) werd op 2 december 1919 in Huldenberg geboren en was dus 20 jaar toen ze het dagboek begon te schrijven.
Ze was de dochter van de gewezen burgemeester van Huldenberg, Joannes Philippus Emilius Vandenschriek, die in het huis woonde tot zijn dood op 10 juni 1961 en Maria Goossens. Hij werd gemeenteraadslid van Huldenberg, gedurende enkele maanden schepen en hetzelfde jaar burgemeester (1921-1926). Van 1927 tot 1932 was hij opnieuw gemeenteraadslid.
Het gemeentebestuur voor wo II. Vandenschriek rechts op de foto.
Mariette Vandenschriek huwde in 1947 met Roger Verleyen, een ware volksfiguur die velen goed gekend hebben. Roger baatte een winkeltje uit met benodigheden voor vogels en vissen. Hij kwam van het Rood Klooster in Oudergem. Hij was vooral een natuurmens, een ornitholoog avant-la-lettre.
We publiceren op deze blog, in de volgende rubrieken, uittreksels uit haar dagboek.
Als
begin van de mobilisatietijd, die aanving toen wij terug kwamen van Heverlee,
Gabrielle, Maria Dumortier en ik; Leontine Bisson was er ook.
Deze
studiedagen duurden van den 21sten tot 24sten augustus;
de terugkomst ging met de autobus over St-Joris-Weert om 2 uur in de namiddag.
25 der
oogstmaand (augustus) 1939.
Algemeene
verslagenheid.s Nachts oproeping der soldaten voor het
verdedigen van onze grenzen.Ik werd er
zeer door aangegrepen daar wij van geen nieuws hoorden op de studiedagen.
Maandag
28 augustus 1939.
Wederom
soldaten opgeroepen en s vrijdags nog eens en zoo steeds meer, bijna in ieder
familie had men een adres van een jongen ergens in België.
Woensdag
18 september 1939.
Een
plotse verandering in het dorp.230
soldaten toegekomen om te verblijven in Huldenberg.Bij ons kwamen twee sergeanten.Wat zouden dat nu voor mannen zijn?Sergeant Hubert Bogaert en Sergeant Ferdinand
Boekx van de 24ste Compagnie Park.2de Bataljon te Velde.Het zijn
allebei menschen van Antwerpen ; en ze zijn ook alletwee getrouwd.Het leven gaat weer zijn gewonen gang, onze
soldaten waren we gauw gewoond, ze toonden zich allerbeste mannen.
We
kregen eenige kaarten van familieleden die opgeroepen werden o.a. van Jules
Feytens en Adolf Van den Driessche.Roger Verleyen schreef er eentje uit Maizières.
20
oktober 1939.
De
soldaten van de 24ste Compagnie Park moeten opeens vertrekken;het afscheid is aangrijpend.We waren aan die twee lange soldaten reeds
gewend; na hun vertrek werd het stil en eenzaam.
Daags
voor hun vertrek had Sergeant Boekx ziek rapport.Ziek
te bed van de Schriek stond er in het boek aangeteekend; we hebben er eens
hartelijk om gelachen.
Allerheiligenweek
1939.
Ik
ben te Brussel geweest.Er werden veel
bloemen verkocht.s Zondags kwam ik met
Jozef per auto af, om te 9.30 uur thuis te zijn, voor Juf Lion die ons een
rijdans kwam aanleeren om uit te voeren bij een boerinnenvergadering.
Maandag
13 november 1939.
Verandering
vandaag.200 soldaten van de Troupes
Auxiliaires zijn er hier aangeland.Bij
ons komen nogmaals twee sergeanten;Fransche Brusselaars: Ivan Denis en Charles Quenon heeten zij;de eerste is een gazetschrijver, de tweede
een goudsmid.Sergeant Denis:
genieman;Sergeant Quenon: grenadier.
Gister
ben ik naar St-Joris-Weert eens naar de dijken gaan kijken die de geniemannen
daar hebben aangelegd.Hectaren en nog hectaren
grond staan daar onder water, serren en huizen er midden in.Het is er droevig om zien, waartoe zal dat
ooit dienen.Dit is nu een deel van de 2de
verdedigingslinie Antwerpen-Leuven, Waver-namen.Ik ben er samen met Irène, Jeanneke en die
van Leconte naartoe geweest.
Nationale
feestdag.Sergeant Denis die bezeerde
voeten had is de gansche voormiddag hier in huis gebleven.Om 2 uur zijn we samen gekomen om te
repeteren tegen zondag.Met de kostuums
schijnt het stukje vlot te gaan.We
hebben samen de BJB-groep Huldenberg eens hartelijk gelachen.Ik ben kwaad op me zelf: ik heb weer eens
beschaamd voor een heel klein feitje en dan deed ik ook heel kinderlijk, dit
zou zeker moeten beteren.
Donderdag
16 november 1939.- Van morgen stuurde ik een pakje naar Jules
Feytens.Ik plantte een parkje
tulipen.Na den middag kwam Sergeant
Denis op en zette zich aan t schrijven.Jeanneke is afgekomen.Nu kwam
ook Jozef Van der Meeren, die soldaat uit Boom.Het is er eene van de 70 geniemannen die hier bleven van de 230, de
anderen zijn in Aerschot, diens vrouw had hier geslapen toen ik in Brussel was
en ik hoorde dus veel van hun spreken doch kende ze niet.J. Van der Meeren is eens komen goedendag zeggen,
het ziet er een goed man uit, maar stil, traag en juist;hij vertelde dat zijn vrouw misschien nog
eens afkomt.Zoo juist hoor ik vertellen
dat de Troupes Auxiliaires weer vertrekken.
Vrijdag
17 november 1939.-De Troupes
Auxiliaires-soldaten vertrekken morgen.
Rond
4 uur komt pa huis en verteld, dat hij Mevr. Van der Meeren in de dreef heeft
gezien.Om 5 uur komt ze binnen met haar
man, op het eerste zicht staat ze mij aan.We maken kennis en zijn gauw goede vriendinnen.Mevr. blijft hier slapen en Mr. is dan ook op
gekomen.
De twee
sergeanten zijn hun pakken komen maken om morgen te vertrekken.Quenon nam reeds afscheid; hij moet voorop om
plaats te zoeken; Denis zal hier nog slapen.
Zaterdag
18 november 1939.
Quenon
die naar Chartres ging plaats zoeken is teruggekomen;ze zullen niet naar Chartres gaan, maar naar
Beuzet, hij is Denis komen roepen en ook nog eens goedendag zeggen.Te 11 uur is Denis nog rap een boterham komen
halen, om 11.30 uur zijn de Troupes Auxiliaires opgemarcheerd naar Overijssche.
Mevr.
Van der Meeren heeft ons helpen kuischen.
Maandag
27 november 1939.
Een
echt hondenweder was het vandaag. Bliksem, donder en regenen, regenen zonder
eind, voor morgen stelt het zich nog zoo voor.Het water aan den dijk in Weert is zoo hoog gestegen dat gansch Weert
onder staat; de dijk is naar men zegt doorgebroken.
Maandag
18 december 1939.
Voormiddag
vergadering bij Mr. Pastoor; we hebben er beslist dat er een omhaling zoo gedaan
worden, om tegen Kerstmis en Nieuwjaar een pakket te vormen voor de soldaten
van Huldenberg die gemobiliseerd zijn.Dezen achtermiddag hebben G. Vanderlinden en ik onze rondhaling begonnen
in Wolfshaegenstraat ; we werden er nog al goed onthaald in de rijkste huizen
onder andere bij de veldwachter kregen we niets.Jef en Michel De Keyser stonden niet weinig
verstomd van ons om 5 uur, t werd dan al donker, nog bij hun te zien
binnenkomen.
Dinsdag
19 december 1939.
Tweede maal
rondgeweest, alles verliep goed, 284 Fr heb ik geteld.
Donderdag
21 december 1939.
We hebben
het omgehaalde geld ingedragen: er was te samen 1966,50 Fr.24 Fr per jongen, er zijn 89
gemobiliseerden.Bij t mijne was nog
100 franken bijgekomen van het groot Klooster.We hebben beslist dat de bestuursleden morgen avond in al de winkels
zouden gaan om allerlei te kopen.
Vrijdag
22 december 1939.
Het
was heel koud maar toch hebben we van winkel tot winkel geweest; bij ieder voor
100 Fr gekocht.Kousen, Sjerpen,
chocolade, enz. Alles is nog niet gekocht, morgen gaan we voort in t voorbij
gaan moeten we eens bij Dumortier binnen.
Zaterdag
23 december 1939.- We hebben nog eens met korven op inkoop geweest,
maar er werd niet veel afgedaan; we hebben dezen avond goed doorgebracht bij de
Dumortiers, in de met kinderen volgepropte huiskamer koffie gedronken en wel
peperkoek gegeeten en ook karnemelk leeren koken.Morgen zullen we de pakjes niet bereiden; op
het kasteel zijn ze nog niet klaar met het breiwerk.Tegen donderdag denkt men van in orde te
geraken.
Zondag 24
december 1939.
De
dag voor Kerstmis; het zag er vanmorgen wit uit.Niet van sneeuw maar van den ijsel, t was
dan ook glibberig.Toch zijn in den
namiddag Thérèse en Mariette hier geweest, het was al lang geleden.
Van avond
heb ik het eerste pakje weggedragen naar Louis Hazaert die het morgen als hij
vertrekt kan meenemen.Ze waren er niet
weinig verheugd.Het is nu één uur voor
middernacht, het uur van den vrede.O
mocht de vrede spoedig op ons geteisterd Europa worden hersteld.
Maandag
25 december 1939.
Kerstmis,
Kerstdag.Vrede dag.Stille dag.Dezen avond Kerstfeest in zaal Mariakring door de soldaten van het 11de
bataljon genie van Loonbeek.Voor een
opgepropte zaal werd er een gezellig en welgelukt stukje voorgedragen.Na de vertooning bal, we zijn naar huis
gekomen.Drie soldaten zijn er binnen
gevallen bij ons, één er van was wel zat, ze vroegene en klein druppeltje, we
hebben er ong veel plezier mee beleefd.
Dinsdag
26 december 1939.
Marie Broes
kwam na den middag binnen.In den
voornoen hebben we wafeltjes gebakken en in den achtermiddag heb ik pakjes
bereid voor J. Feytens, H.Bogaert, F. Boekx en J. Van der Meeren met wafeltjes
er in als Nieuwjaarsgeschenk.
Woensdag
27 december 1939.
We hebben
ons soldaten pakjes verzonden ; ik ben benieuwd wat er wel zal van voort komen.
Donderdag
28 december 1939.
Van
morgen kwam er als aardige verrassing met den briefdrager een kaart toe.Nieuwjaarswenschen van Raymond Van Eyck
soldaat 4de graad chauffeur 14e Artillerie Regiment
B.P.S. 13. En dat voor mij.Dat had ik
in t geheel van Raymond niet verwacht.
Een kaartje
van een andere soldaat zou me misschien wel meer plezier doen; zal die er één
schrijven ?In den namiddag hebben we
het pakket der Huldenbergsche soldaten bereid; wel gevuld voor 25 Fr
ieder.We werden op t einde bij Maria
op een goede koffie kramiek vergast, en dat in haar nieuw huis ; t was fijn.
Vrijdag
29 december 1939.
Van
morgen lang geslapen.Gister een goede
kou gevat een echte kopvalling.Toch
kreeg ik het gedacht van de pakjes rond te dragen.In den achtermiddag over de besneeuwde baan
naar het Wolfshaegen met een korf pakjes.
De
briefdrager kwam dezen morgen weer met aardig briefje aan en nog wel van den
B.L.D. gezonden door Soldaat Roger Verleyen, 3de Carabiniers
Wielrijders Regiment, 7e compagnie B.P.S. 19 aan mejuffer Mariette
Vandenschriek, dat is dus aan mij.Dat
had ik zeker niet verwacht. k Zou liever gehad hebbend at het briefje aan de
familile ware geadresserd in plaats van aan mij alleen.Zoo ware het beantwoordt geworden en nu denk
ik dat er niets van komen zal.Er kwam
ook een kaartje van Estella met wenschen van de Fam. Verleyen-Van de Velde voor
mij.Ik heb vast in mijn gedacht dat die
twee het briefje en de kaart een opgemaakt spel is.Mij dunkt alhoewel het vriefje uit
cantonnement komt dat het door Estellas hand geschreven werd.Ik durf bekennen dat ik blij ben omdat ze mij
niet vergeten hebben.
Zondag 31
december 1939.
Laatste
dag van t jaar 1939.Weer een jaar
verloopen.In t voorbije jaar vind ik
niet veel verandering aan mijn leven.Dorre van Hoeilaert is hier geweest verteld voor ditjes en datjes, de
tijd was gauw verloopen en Dorre reed weer weg.
Aardig.Vandaag alhoewel ik goed wist dat het niet
kon, zou ik nog wel graag gehad hebben dat Roger ware afgekomen, waarbij het
kwam weet ik niet.
1939
bracht ons de mobilisatie, en dichtbij onder België en op zee oorlog en
menschen slachting.
Wat
brengt ons 1940 het dichtbije nieuwe jaar ?Bij het begin hoop ik toch geen oorlog, doch zooals men nu veel in radio
hoort. Morgen gaat het beter ! - Ga het morgen beter !
Mariette helpt in de bloemenhandel van haar
vader.Op 10 mei 1940 is ze in Vorst
waar ze alles in gereedheid brengt voor Moederkensdag (zondag 12 mei).De bloemen moeten naar de Hallen van
Brussel.
Donderdag 2 mei 1940.O.H.-Hemelvaartdag.
Boneert.Blijspel: Clovis en Clotildis, rol
Aurelianus.Kluchtspel van verleden
jaar.Harten is troef, rol Hato.Het viel nogal mee ; er kwam toch niet
zooveel volk als andere jaren en het was nochtans voor het pakket van den
soldaat.We hebben vanmorgen nog eens
herhaald en vielen er vanavond niet door.
Zondag 5 mei 1940.
Tweede dag van
ons Boneert.Er kwam niet veel volk doch
dit belette niet dat alles best afliep.
Maandag 6 mei 1940.
Voormiddag
de concertcostuums naar hun plaats gebracht.In de achtermiddag naar Vorst om te helpen voor Moederkensdag.
Dinsdag 7 mei 1940.
Vorst.Bloemen gereedmaken en inpakken.
Woensdag 8 mei 1940.
Veel verkoop en veel werk spanden
saam vandaag.
Donderdag 9 mei 1940.
Vorst.Er staat een heele vracht bloemen gereed voor
de Hallen; morgen vroeg zal Jozef drie maal moeten rijden.
Vrijdag 10 mei 1940.
We werden
rond 4.10 uur door een hevig geschut wakker gemaakt.Niemand weet wat men er van moet denken, ze
houden maar niet op met schieten en wel honderd vliegtuigen vliegen er altijd
rond het vliegplein van Evere, tusschen het schieten door hooren we soms veel
harder slagen, voor alde vensters en in
de hoven staan er menschen te kijken iedereen wordt er bang van.Jozef rijdt weg naar de Hallen en we gaan de andere
potten gereed zetten om nog eens terug te rijden nog altijd wordt er
geschoten.Na een half uur telefoneert
Jozef dat we niets meer moeten gereed doen.Het is oorlog, vele bommen werden er in Brussel geworpen en hebben er
groote schade aangericht.Duitschland is
Holland, België en Luxemburg om 4 uur in den morgen binnengerukt.Onze soldaten trekken allen op naar de grens
en er wordt hevig gevochten, wie weet hoeveel er nu reeds dood zijn.s Namiddags zie ik voor het eerst Engelsche
soldaten, ze komen om ons te helpen weerstand bieden.Zullen zij den Duitscher kunnen tegenhouden,
hier in Brussel weet iedereen van wel, wat blijft er dan na dezen strijd van
ons en ons klein landeke nog bestaan,ik
denk dat ze t niet tegenhouden.
Zaterdag 11 mei 1940.
Oorlog.De Tommies en de Franschen zijn in Brussel ;
op mij maken die Engelschen geen goeden indruk.De vluchtelingen rijden den ganschen dag voorbij.De vijand rukt vooruit.Wij staan verstomd dat Jozef nog niet werd
binnengeroepen en bij ieder gerucht denken we dat ze daar zijn met zijn
biljet.Van den heelen dag hoorden we
niets anders dan sirène gefluit.Alerte
en dan wederom Fin dAlerte iedermaal dat er vijandelijke vliegers langs
hierheen kwamen; soms zelfs Fin dAlerte en Alerte samen, we konden bijna niet
voort werken altijd maar weer den abri in voor schrik van de scherven.Van dat gefluit den ganschen dag zoudt ge wel
uw verstand verliezen.Emilie die ligt
wel ziek te bed en kan maar niet begrijpen dat het oorlog is.
Zondag 12 mei 1940.
Een aardige
moederkens dag dit jaar voorwaar.De
vijand komt nog steeds vooruit en er rijden altijd meer vluchtelingen voorbij,
waarnaartoe ?Waar vindt die eindelooze
rij, al die menschen waar vinden zij een verblijfplaats?En zullen ze daar dan gerust zijn?
Maandag 13 mei 1940.
Ik zou wel
willen thuis geraken, maar hoe ?De
autobus van Overijssche rijdt met de vluchtelingen en er mag niemand niet bij
op.Liza Moens telefoneert dat
Huldenberg vol Engelschen ligt doch dat er verder niets te vreezen is.We zullen probeeren van morgen met de auto
naar Huldenberg te rijden, den agent heeft gezegd dat het wel mag.
VERNISSAGE VAN HET BOEK 'BIJNAMEN IN GROOT-HULDENBERG
Het boek 'Bijnamen in Groot-Huldenberg' werd zondag 19 december in zaal 'Den Elzas' door de auteurs Jean-Pierre Van Binnebeek en Yolande De Volder voor een volle zaal voorgesteld.
Enkele minuten voor het begin van de presentatie loopt de zaal vol.
Inleiding door Jean-Pierre Van Binnebeek
Paul Craps presenteert de Jan Van der Vorstlaan.
Guy Kayens licht de Tommestraat toe.
Maria Rosiers stelt de Oude Waversebaan voor.
Danny Van Goidtsenhoven sluit af met de de Peuthystraat.
Jean-Pierre Van Binnebeek zorgt voor enkele kwis-intermezzo's.
Yolande De Volder overhandigt symbolisch het boek aan de gemeente Huldenberg, vertegenwoordigd door Charlie Debaetselier, schepen van Cultuur.
Charlie Debaetselier dankt in naam van de gemeente.
Het boek 'BIJNAMEN IN GROOT-HULDENBERG' verschijnt op 16 december 2012.
> U hebt een boek besteld : kom het afhalen in zaal Elzas nu zondag 16 december om 18 uur. Eerst kan u een presentatie bijwonen. Daarna zullen de boeken overhandigd worden.
> U hebt nog geen boek besteld : geen nood, u kan er ééntje aankopen na de presentatie voor de prijs van 30 euro.
We verwachten u talrijk op deze computer gestuurde presentatie.
Het heeft 7 jaar opzoekingswerk vereist. De auteurs zijn erin geslaagd meer dan 4000 bijnamen te verzamelen. Een monnikenwerk ! Een werk dat tot stand gekomen is dankzij de inbreng en de samenwerking van 50 Huldenbergenaren.
Wanneer
verschijnt het boek ?
Op zondag
16 december 2012 om 18.00 uurwordt het boek in zaal Den Elzas
(Elzasstraat 19 in Huldenberg)gepresenteerd
en het zal vanaf dan beschikbaar zijn. Het boek kan nadien nog altijd afgehaald worden bij de auteurs. We nodigen u van harte uit op deze
gratis voorstelling.
Hoe
kan u het boek bestellen ?
Een overschrijving op rek. BE79 0016 7988 8133 van J-P Van Binnebeek, Stockemstraat 19, 3040
Huldenberg volstaat.Vermeld op het overschrijvingsformulier
onder Vrije mededeling uw naam en adres.
De prijs bedraagt 30
(indien u wenst dat het met de post moet verzonden worden is het 34,7 ).
Deze
hoeve werd gebouwd in 1911. Het was een dubbelwoonst en dus betrokken door twee
gezinnen.
De
familie Jef Taymans (Senior) kwam in 1929 naar hier, nadat de nodige
veranderingen aangebracht werden.Zij
baatte de hoeve uit die stond op de hoek van de Limburg Stirumlaan en de
Solheide.
Modest
Taymans neemt samen met Rose Harzé (°19-09-1919-24-03-2012)
de boerderij
over in 1948. Jef Taymans (junior) en Jeaninne Van Acker gaan hier van start in
1971. Intussen is men reeds aan de vierde generatie want zoon Hans en Kris
Goossens hebben het bedrijf nu in handen. Hij zal de boerderij betrekken na de
verbouwingen van 2007.
Waar
eertijds de boerderij echt aan veeteelt deed: koeien en varkens, bewerkt men nu
ongeveer 62 ha land: suikerbieten, aardappelen, witloof, maïs en granen.
Van
1999 tot 2011 plukten ze jaarlijks de appelen van 2200 bomen in hun boomgaard
langs de Limburg-Stirumlaan. In 2011 werd alles gerooid en werd het opnieuw een
akker. De perenboomgaard in het verlengde
van de Minetstraat is er nog steeds.
Misschien
zit er reeds een vijfde generatie te wachten want Jef en Gus, de kinderen van
Hans en Kris, voelen zich hier echt thuis en wanneer men ze doende ziet ...
CHAPPEUR
Waar komt deze naam nu vandaan?Jef Taymans vertelde ons wat volgt.
Zijn overgrootvader Albertus Jozephus Taymans gehuwd
met Antoinette Van Aerschot woonde toenop de Elzas. Zij bewoonden het huis waar lange jaren het winkeltje van
Leonie van den Troef was.Er was toen
een cafeetje en misschien ook een winkeltje. Zij vertrokken daar met drie
koeien en een vaars, om de boerderij uit te baten waar nu het huis van Theo
Theyssens staat.
Eind van de 19de eeuw werd er pastoor Timarche
feestelijk ingehaald. De stoet werd
voorafgegaan door vier als SAPEURS geklede mannen. Zij moesten de rommel die op straat gelegd
werd om te hinderen, opruimen.
Maandagmorgen, de dag na de festiviteiten, hing er
boven de toegangsdeur van het café: BIJ DE SAPEUR. De naam bleef voor de
hele rits afstammelingen die tot vandaag Taymans heten. In het Huldenbergs werd het wel CHAPPEUR.
Bij
Jeanne en Roger ben ik nog niet aan huis geweest. Ik zie ze wel regelmatig in
de mis.Nu ik juist in de buurt ben, en
nog wat tijd heb voor het avondeten, loop ik even aan.
Ik ga
langs achter, want de domme gewoonte om te bellen of te kloppen aan de
voordeur, heb ik allang afgeleerd; die is immers volledig dichtgeverfd.Bij de meeste huizen in onze gemeente is dat
zo, tenzij er onlangs een huwelijk of overlijden geweest is, dan moet die deur
wel open. Maar normaal doet de achterdeur dienst als voordeur, als u begrijpt
wat ik bedoel. Kwestie van te weten.
Ik klop
dus achteraan, ga binnen en wordt onmiddellijk hartelijk onthaald door de
opspringende en luid blaffende hond.Wat
later komt Jeanne te voorschijn: "Wel, wel, wel, mijnheer pastoor, da's
den eerste keer! Kom binnen... " En doelend op de hond: Hij doet niks,
zenne! Vervolgens richt Jeanne zich tot het uitgelaten dier: "Zwijg,
Zorro, zwijg ! Gade nu zwijgen ?
Zorro
luistert niet, en geeft luidkeels zijn levensvreugde te kennen.
Ik kan er
niet aan doen, maar ik ben niet op mijn gemak bij zo'n enthousiaste blaffers.
Ik volg
Jeanne en het lawaaierige beest - door haar tevergeefs tot stilte gemaand -
naar de woonkamer waar de televisie keihard opstaat.
Jeanne
zegt iets tegen mij, maar haar mededeling gaat verloren in het geraas van de
nog steeds blaffende hond en de luidruchtige televisie.Als tiener-dochter Linda nu nog zou
binnenkomen met een gillende transistor in de hand, denk ik dat we de 80
decibels overschrijden.
Gelukkig
komt niet Linda, maar echtgenoot Roger binnen, opgeschrikt door het alarm van
blaffende Zorro.Hij heeft het verstand
de hond buiten te sturen, en de T.V. wat stiller - maar niet af - te zetten.Ik kan eindelijk een verstaanbare
"goedendag" zeggen.
We gaan zitten.
Ge hebt
precies ne nieuwen auto," merkt Jeanne op, "vroeger had ge ne witte
hé, en nu nen blauwe, is 't nie waar ? Ik bevestig dat ze goed gezien heeft,
en voeg er de overbodige opmerking bij dat per auto rijden een dure zaak wordt.
Alles slaat op, zegt Jeanne verontwaardigd, en ze geeft een paar
verpletterende voorbeelden van de stijgende prijzen in de huishoudelijke
sector.
Volgens
Roger - die altijd een olijke inborst heeft gehad is dat echter geen probleem
voor de kerkelijke bedienaars. "Ge gaat ne keer rond met de schaal, hé
mijnheer pastoor, en ge kunt er weer tegen.... "raadt hij aan, en laat er
een bulderend gelach op volgen, want het melig mopje om met de zondagscollecte
elk geldelijk gat te stoppen of iedere financiële afgrond te dempen, doet het
nog steeds.
Jeanne
geeft het gesprek een meer ernstige wending.Ze voelt zich, omwille van mij, verplicht over écht-godsdienstige zaken
te beginnen.
Om
pastoor te worden, moet ge lang studeren, hé ? vraagt ze attent.
Ja,
beaam ik, ten minste zes jaar.
"Ik
weet wat ge allemaal moet leren om pastoor te worden," voegt Roger er
verrassend aan toe, en er flikkert een intelligent lichtje in zijn ogen.Jeanne kijkt hem ongelovig aan : wat zou hij
daar nu van weten ? Wel, vervolgt Roger, eerst moet ge drie jaar al het
kwaad leren, en daarna drie iaar al het goed.Samen : zes jaar ! Hij bekijkt me triomfantelijk met een air van: dat
ik zo slim was, had ge niet gedacht, hé ?
Ik sta
werkelijk versteld. Wat een doorzicht! Hoe helder, hoe simpel: een transparant
programma!
Er wordt
nog wat heen en weer gepraat tot ik opsta; het wordt hoog tijd voor het
avondeten. "Ge moet nog eens terugkomen", dringt Jeanne aan,
"als ge niet weet wat doen, kom maar af !" En ze voegt er aan toe :
Dat is voor ons ook ne keer iets anders, we kunnen toch niet elke avond naar
de T.V. kijken. Kom gerust af!
Nog een
rol bij voor de priester, overweeg ik : de pastor-entertainer, de man die de
vervelende T.V.-avonden moet vervangen.Och, haar opmerking is niet kwaad bedoeld... Integendeel.
Buiten
komt hond Zorro andermaal uitgelaten afgestormd, en springt opgewekt en
blaffend tegen me aan. Kom, Zorro, kom ! probeert Jeanne, "kom hier !
Gade nu komen ? Ik zit al in de auto als Zorro enigszins begint te bedaren.
Eigenlijk,
denk ik en start de motor, zijn het toch vriendelijke mensen.En, al geef ik het niet graag toe : eigenlijk
is het ook een vriendelijke hond.
In een straal van 500 meter rond het gemeenteplein zijn er de laatste 50 jaar vijf belangrijke gebouwen afgebroken. Dit is een voorbeeld van 'Verdwenen erfgoed' in Huldenberg.
Verdwenen erfgoed De hoeve Stroobants
Herinnert u zich nog die prachtige boerderij van de familie Stroobants, op de hoek van de René Borremansstraat en de huidige Solheidelaan ?
Prijs u als ooggetuige dan gelukkig, want de fotografische overblijfselen zijn schaars, bijna onbestaande.In 1942 werd de boerderij door een onbekende voorbijganger op doek gebracht.Hij liet zijn schilderij achter in de boerderij, in ruil voor een avondmaal.
De hoeve bestond reeds in de 18e eeuw.Men kan ze duidelijk herkennen op de Ferrariskaart (1777).
Op de Popp-kaart (midden 19e eeuw) wordt ze goed afgelijnd.
Het schilderij is in menig opzicht interessant omdat het ons een goed beeld geeft van deze typische Brabantse vierkantshoeve.
Laat mij u even rondleiden in dit voormalig Huldenbergs pronkstuk. Als men binnenkomt langs de grote poort, stond er links de woning van de pachter, met aanpalend de koe- en paardenstal.Aan de rechterzijde lag de grote schuur, waar de wintervoorraad werd opgestapeld.Achteraan liep een weg die breed genoeg was om een gespan toe te laten en die zodoende het voeren van de dieren via de achterkant van het gebouw mogelijk maakte.
Vooraan de ingangspoort, naast het huiske het toilet was er plaats genoeg voor een hooimijt.Hier kwam men dessen.
We gaan verder, voorbij het klassieke hondenhok en de mesthoop naar de middenruimte en bemerken achter de schuur de varkenskoten, ver weg van de pachterswoning.Tegen de noordermuur, tenslotte, stond het kippenhok.We verlaten de binnenruimte van de hoeve via een deur in de omgevende muur om zo terecht te komen in de moestuin en de boomgaard.In deze laatste trof men een oase aan fruitbomen aan met onder andere halfoogstappelbomen, kerselaars, kriekelaars, ... en zelfs een witboek.
De hoeve kende verschillende bewoners.
Henri Kumps was getrouwd met Marguerite Stroobants;zij erfden het goed.
Jef Chappeur (Jef Taymans) en Liza Lenseclaes kwamen er wonen.
Daarna werden er Rik de Prs (Henri Harzé) en echtgenote Siska Stuyck pachters.Na het overlijden van Siska werd Rik overreden door een fietser; hij overleed iets later aan de gevolgen van het ongeval.
Georges De Mesmaeker en echtgenote Marguerite van de Prs (Marguerite Harzé) hebben er ook een tijdje vertoefd.
De hoeve kreeg nadien als huurder Den Boerre (Georges Verbrugd)en werd in de jaren vijftig afgebroken.
Théo va David (Théophile Theyssens) en Judit va Kamil va Saaïke of Judit va Jeanne vaTiske van Es (Judith Dewit) bouwden er een villa in de begin van de jaren zestig. De schuur van de hoeve, die was blijven staan, werd iets later afgebroken om de baan te kunnen verbreden.
Op de hoek stond een kapelletje.Het O.L.Vrouwebeeldje van Lourdes is nog altijd in het bezit van Théo en Judith.
De eigendom van Henri Kumps strekte zich verder uit gaande van de apotheek van Jaak Van Hellemont en Marleen Vervaet en het herenhuis waar dr.Stiels zijn praktijk heeft ondergebracht en samen woont met zijn echtgenote Brigitte Ida Lagae , tot tenslotte de vroegere woning van Alfred Stroobants en echtgenote Louiza Stroobants, zijn nicht, die zich in 1933 hier kwamen vestigen.Zij kwamen van het pachthof Schonenberg.Georges Stroobants, de zoon, en Eugénie Busselen uit een eerste huwelijk en Marthe Michiels uit een tweede huwelijk hebben er ook gewoond.
Het huis is gebouwd in neoclassicistische stijl, heeft aan beide zijden van de ingangsdeur een dubbele travee.Zoals het bij de stijl hoort, is het gebouw wit bepleisterd.
Nu is het eigendom van Jef Pierre en Myriam Goeyvaerts.
Info: René Harzé, Rosalie Harzé en Jef Taymans Tekst: Sofie en Jean-Pierre Van Binnebeek Schilderij: Rosalie Harzé Foto's: Jean-Pierre Van Binnebeek
15 AUGUSTUS:
HOOGFEEST VAN MARIA HEMELVAART. FEEST IN DE PAROCHIE
Daarom wat over
de Madonnalelie.
De 8 cm. lange,
trompetvormige bloemen bloeien middenin juni en juli en hebben een zoete,
doordringende geur. De rechtopstaande stengel groeit tot een hoogte van 1- 1,5
meter, met vaalgroene speervormige bladeren. De lelie behoort tot de
Liliaceaefamilie.
Een leliebol is
geschubd met vlezige bladdelen. Lelies maken in tegenstelling tot andere bollen
ook wortels aan de zijde waar de stengel uit de bol komt. De bloem van de lelie
is klokvormig. Veel lelies hebben een heerlijke maar ietwat zware geur, maar er
zijn ook lelies die vrijwel niet geuren.
Oorspronkelijk
komt de madonnalelie uit het Midden-Oosten.
Hij wordt veel
gekweekt. Hij werd al aangeplant in de Koninklijke tuinen van de Minoïsche
cultuur op Kreta.
De bloem draagt
verschillende namen: Kerklelie, Witte Lelie, Roos van Juno, Sint Jozefslelie,
Sultan Sambach Lelie, Witte Ligne.
Een legende
vertelt dat toen Heracles door zijn moeder Hera werd gezoogd er twee druppels
melk vielen; één druppel breidde zich uit in het heelal en werd de Melkweg, de
andere druppel viel op de aarde en van daaruit ontsproot de witte lelie.
De lelie
symboliseert onschuld, vergankelijkheid, koninklijkheid, geestelijke liefde,
puurheid, vruchtbaarheid, zuiverheid, reinheid en eenheid.
De Romeinen en
Grieken kroonden hun bruiden met lelies voor een puur en vruchtbaar leven.
De witte lelie
wordt traditioneel veel gebruikt bij het afscheid van ons aardse bestaan en
wordt daarom vaak geassocieerd met de dood.
Deze Fleur de Lis
heeft een historisch verleden dat terugvoert naar de kroning van Clovis (465 -
511), de koning der Franken.De maagd Maria zou Clovis een lelie hebben gegeven
en de olie voor de zalving van de koning zou uit de hemel zijn komen vallen.
Vanaf dat moment werd de lelie een symbool van rechtstreeks van God verkregen
macht.
Fleur de lys
Het
symbool van de Fleur de Lys was oorspronkelijk een creatie van de heersende
klasse van het Romeinse Rijk en was een gele lis.
Het
symbool werd in de 12e eeuw op het wapenschild van Lodewijk VII aangebracht.
Van toen af aan noemde men het symbool "Fleur de Louys, later verbasterd
naar "Fleur de Lys. "Lys of lis betekent in het Frans
"lelie.
Dit
verklaart waarom de Franse lelie zo weinig op een lelie lijkt.
Gouden lelies op een witte achtergrond bleven op
de Franse vlag tot de Franse Revolutie, toen de vlag werd vervangen door de
"Tricolore. De fleur de lys wordt nog altijd afgebeeld op wapens en
vlaggen van een groot aantal Franstalige gebieden.
Let op!
Lelies bevatten
veel borium. Boeketten van deze bloemen kunnen in een gesloten of slecht geluchte
ruimte misselijkheid of zelfs vergiftigingsverschijnselen teweegbrengen.
Een
zigeunerremedie tegen rimpels:
Meng 50 gram sap
van de wortel van de witte lelie met 50 gram fijne honing en 25 gram gesmolten
witte was. Breng iedere avond op en verwijder s ochtends.
Plinius
en Dioscurides bevalen de madonnalelie al aan als geneeskrachtige plant, vooral
bij vrouwenkwalen.
Bij
de Egyptenaren gold de madonnalelie als "heler van vrouwenkwalen".
De
slijmhoudende fijngewreven bol werd door de artsen in Egypte gebruikt voor
verzachtende omslagen bij tumoren, ontstekingen en brandwonden.
Lelieolie
gebruikte men bij brandwonden en oorpijn.
Er
wordt gezegd dat de Romeinen de bollen van de madonnalelie inlegden in olie en
met het extract hun zere voeten verzorgden.
Tot
de uitvinding van het Engels verband vonden de kroonbladeren op brandewijn als
huismiddel vroeger overal veel toepassing als antiseptisch en wondhelend
verbandmiddel.
Likdoorns
zouden verdwijnen als er een paar dagen achtereen rauw gestampte bollen op
worden aangebracht. De stoffen in de plant hebben vooral een verzachtende
werking.
Leliewater en leliezalf werden door Hildegard van Bingen aanbevolen bij
huiduitslag en een onzuivere huid.
Tegen winterhanden en voeten: Kook een leliebol in melk en wrijf hem fijn.
Breng aan op de aangedane plekken. Dit recept wordt ook gebruikt bij
steenpuisten.
Recept lelieolie. Laat 100 gram bloemblaadjes 3 weken in een liter olijfolie weken.
Bewaar het zonder te filteren. Druppel bij oorpijn 3 druppeltjes lauwe olie in
het oor.
Deze olie wordt ook gebruikt bij wintertenen en handen.
UIT HET DAGBOEK VAN MARIETTE VANDENSCHRIEK
