’t Is lente! Met miljoenen  schitteren de gouden bloemen van de paardebloem overal. Prachtig om zien. Nochtans wordt het aanzien als één van de lastigste onkruiden die er zijn. De bloemen openen zich in volle zon en sluiten bij donker of vochtig weer..

De goudgele samengestelde bloem staat op een bladerloze holle stengel die uit het midden van het bladrozet opschiet. Breekt men deze stengel, dan komt er een bitter wit sap uit dat donker wordt aan de lucht en bij sommige mensen een lichte huidallergie veroorzaken.

De bladeren zijn driehoekig en getand. Daarom dat men ook van leeuwentand spreekt.  Wie konijnen kweekt weet zeer goed dat die diertjes verzot zijn op deze sappige planten.

Men noemt het ook paardebloem omdat paarden er verzot op zijn.

Ondergronds heeft de plant een knobbelige vertakte wortelstok. Daar zit nu het geheim van de plant. Blijft er ook maar één stukje in de grond zitten dan is dat de oorsprong van nieuwe planten.

Reeds eeuwen heeft de paardebloem haar plaats in de volksgeneeskunde. We noemen ze niet voor niets pissebloem. Ze is waterafdrijvend en laxerend.

Ook in de keuken kent men ze als molsla. Men laat de bladeren afgedekt voor licht verder groeien maar die maken geen bladgroen aan. Het is een vorm van witloof; Deze Belgische groente is overigens van dezelfde familie.

Eens de bloem uitgebloeid, krijgen we de  kenmerkende pluizebol. Wie van ons plukte hem niet om dan met een straffe  en gerichte blaas alle zaadjes in één keer te verwijderen.  Dat lukt niet altijd. Het aantal keren dat men moest blazen duidt aan hoe laat (?) het is.

De zaadjes , er zijn er duizenden op een bloem, worden door de wind meegedragen en door hun parachuutje drijven ze eindeloos ver. Dat is de reden waarom er ontelbare paardebloemen in de natuur staan.Het is alsof ze met hun gouden bloempjes ons uitlachen om te zeggen: er is aan ons niets te doen.

Volksnamen:beddepisser, hondsalade, kruidkoek, konijnebladen, leeuwetand, molsla, pisbloem, wilde suikerij (wilde cichorei)

norbert mosselmans