De geschiedenis van de VS
|
Als u op zoek bent naar de geschiedenis van de VS, zit u goed bij Hotnews.
Dit item biedt u een compleet overzicht van de Amerikaanse geschiedenis van de Indianen tot de Golfoorlog.
Tot 1492: De Indianen
1492-1776: Kolonisatie van Amerika
1776-1918: Amerika, een jonge natie in opkomst
1918-2009: Amerika als wereldmacht
|
Tot 1492: De Indianen
De bevolking van het Noord-Amerikaanse continent
Hoewel de geschreven geschiedenis van de Nieuwe Wereld pas begint in 1492, was er al tienduizenden jaren eerder een menselijke aanwezigheid op het continent. Tussen de 20.000 en 30.000 jaar voor Christus zijn er naar alle waarschijnlijkheid al mensen vanuit Siberië over de Beringstraat naar wat nu Amerika is getrokken. De Beringstraat was rond die tijd afgesloten door een dikke ijslaag, wat die mensen de gelegenheid gaf om de zee over te steken.
Door de jaren heen hebben die groepen mensen, later per vergissing Indianen genoemd, zich verspreid over het hele continent, van het noorden van Canada helemaal naar Zuid-Amerika. Binnen wat nu de VS is verspreidden de oorspronkelijke bewoners zich van de westkust naar de oostkust en leefden daar in verscheidene typen samenleving.
Powhatan, Indiaans opperhoofd van de Powhatan Confederacy
De verscheidenheid van culturen
Terwijl de Indianen aan de westkust vooral leefden van de visvangst, leefde men in het ruwere midden vooral van de jacht. Maar ook agrarische gemeenschappen zijn gevonden; de eerste kolonisten die in de 17e eeuw in Jamestown in Virginia landden kwamen dit soort maatschappijen tegen. De oorspronkelijke bewoners waren absoluut niet primitief, een idee dat lang volhardde door de technologische achterstand die ze hadden op de Europeanen.
Hun samenlevingen waren vaak echter juist zeer gecompliceerd opgebouwd, en ze hadden kenmerken die ook bij Europese samenlevingen voorkwamen. Zo was er een duidelijke leider van elke gemeenschap en hadden de Indianen goden die ze vereerden.
Op technologisch vlak beheersten bepaalde groepen Indianen de bouw van kleine boten en kano's bijzonder goed; anderen waren meesters in de landbouw of waren geweldige jagers. Indianen maakten speren, pijl en boog, potten en kruiken, tipi's en zelfs stenen of adobe gebouwen.
De Indianen gingen over het algemeen goed met de natuur om, hoewel hierbij gezegd moet worden dat de ene gemeenschap hier beter in was dan de andere. Sommige groepen nomadische Indianen pleegden regelrechte roofbouw op de natuur waarna ze verder trokken. Ook werden er regelmatig oorlogen uitgevochten, zij het op kleine schaal.
Hoewel er geen exacte cijfers zijn, zijn er aanwijzingen dat het aantal Indianen in Noord-Amerika misschien zelfs 80 miljoen heeft bedragen.
1492-1776: Kolonisatie van Amerika
De herontdekking van de Nieuwe Wereld
De Europeanen kwamen voor het eerst in grote getale naar de Nieuwe Wereld, Amerika, nadat Christoffel Columbus het continent herontdekt had in 1492. Herontdekt, want er zijn sterke aanwijzingen dat een Noorman genaamd Eric al rond het jaar 1000 in Amerika was geland. Het nieuwe continent werd eerst gezien als een leeg land wat geëxploiteerd kon worden, en er was geen echte kolonisatiebeweging.
Er werden wat kleine koloniën opgezet in en rond Noord-Amerika, maar het bleef bij exploitatiekoloniën. Men wilde simpelweg mijnbouw plegen en de gevonden metalen (goud, zo hoopte men) terugbrengen naar Europa. In 1565 werd een exploitatiekolonie opgezet door de Spanjaarden in wat nu Florida is, genaamd St. Augustine, en de Britten volgden in 1607 met Jamestown, Virginia.
De kolonisten in Jamestown hadden niet eens de eerste winter overleefd als ze niet gevoed waren door de Indianen, maar desondanks benaderden de blanken hen zo grof dat het al snel tot schermutselingen kwam. Men hoopte in Jamestown zo snel mogelijk weer naar Europa terug te kunnen: daarom besteedden de kolonisten alle aandacht aan het verbouwen van tabak (immens populair en dus winstgevend in Europa), en was er geen ruimte voor het verbouwen van voedsel.
De snelle groei van de koloniën
De exploitatiekolonie veranderde pas in 1619 in een vestigingskolonie; toen kwamen de eerste vrouwen en zwarte Afrikanen naar Amerika. Tussen 1619 en 1700 groeit de groep kolonisten in Amerika gestaag, waarbij de Indianen gedecimeerd werden door zowel nieuwe ziekten als de pokken als aanvallen van kolonisten, die de Indianen als wilden behandelden.
Om een voorbeeld te geven van de snelle groei van de koloniën in Amerika: in 1630 waren er ongeveer 5.700 Europeanen; in 1670, een periode van 40 jaar, was dat aantal verveelvoudigd naar 114.500 (inclusief 4.500 slaven). Verschillende groepen Europeanen vechten in die tijd om de heerschappij over het continent. Er kwamen Britten, Fransen, Spanjaarden, Zweden, Duitsers, en ook Nederlanders naar Noord-Amerika.
De Nederlanders hadden in 1624 Nieuw-Nederland gesticht, maar moesten zich in 1664 overgeven aan de veel talrijkere groep Engelsen, die de kolonie hernoemden in New York. Er is nooit een kans geweest dat Nederland de invloedrijkste groep in Amerika had kunnen worden: er waren vanaf het begin veel meer Britten, Fransen en Spanjaarden.
Het pad naar onafhankelijkheid
Tussen 1754 en 1763 vond de French and Indian War plaats, waarbij de Britten de Fransen uit het noorden en oosten gooiden van wat later de VS zou worden. De Britten hadden echter veel geld verloren bij het verdedigen van hun koloniën en vroegen dus wat terug van de kolonisten in de vorm van verscheidene belastingen. Daarnaast verboden ze kolonisatie van de landen ten westen van de Appalachen.
Beide maatregelen leidden tot grote onrust bij de kolonisten, waarvan velen inmiddels het vaderland nooit gezien hadden en de band met het Britse Rijk niet meer voelden. Er kwamen echter steeds meer belastingen bij (overigens waren dat belastingen die ook op de Britse eilanden zelf geheven werden) en in 1773 vond naar aanleiding van de Tea Act de Boston Tea Party plaats, waarbij als Indianen verklede kolonisten thee van schepen in de haven van Boston overboord gooiden.
De Boston Tea Party
De kolonisten voelden zich achtergesteld door al die belastingen - ze hadden immers geen vertegenwoordiging in de Britse regering om voor hun zaakjes op te komen. Die wilden ze eigenlijk helemaal niet, want die ene vertegenwoordiger kon toch niks uitrichten tegenover een overmacht; onafhankelijkheid leek de enige oplossing: dan konden ze alles zonder inmenging van het Britse koninkrijk regelen in hun koloniën. In 1776 verklaarden de 13 Amerikaanse staten zich daarom onafhankelijk.
1776-1918: Amerika, een jonge natie in opkomst
De moeilijke eerste stappen
Na alle opschudding van de jaren voor 1776 verklaarden de Amerikanen zich in dat jaar onafhankelijk. De Britten lieten die rebellie van de 13 Amerikaanse staten niet op zich zitten en sloegen terug: tussen 1776 en 1783 werd er gevochten, waarna Groot-Brittannië zich terugtrok uit de VS. De grote held uit de oorlog tegen de Britten was George Washington, die prompt in 1789 tot eerste president van de VS werd gekozen.
De jonge natie begon nu langzaam op eigen kracht verder te gaan. Het noordoosten begon zich te industrialiseren terwijl het Zuiden zich op katoen ging richten en zwarten in grote getalen als slaven hield. In 1803 kocht president Thomas Jefferson Frankrijk af en kocht een enorm stuk land ten westen van de Appalachen, genaamd de Louisiana Territory. In 1812 moest de VS zich weer verdedigen tegen aartsvijand Engeland, maar kwam na zware verliezen in 1814 toch weer als winnaar naar boven.
De kwestie van de slavernij
In 1820 bestond de VS uit al ruim 9,6 miljoen inwoners; dat jaar werd er een compromis gesloten over de slavernij in het land. Slavernij was een hot issue in de VS, aangezien het Noorden er niets mee te maken wilde hebben maar het Zuiden ervan afhankelijk was. In de jaren na 1820 bleek het compromis echter niet te voldoen, en kwamen de Noordelijken en de Zuidelijken steeds meer tegenover elkaar te staan.
In 1846 begon Amerika een oorlog met Mexico over Texas; in 1848 kwamen ze als winnaar uit de bus, waarbij Mexico als oorlogsbuit grote stukken land moest afstaan, inclusief wat nu de staten Californië, Nevada en New Mexico zijn.
De Amerikanen belegeren Vera Cruz (1847) tijdens de Mexicaanse Oorlog
In 1850 werd nogmaals geprobeerd de kwestie van de slavernij op te lossen door middel van een compromis, maar ook dit compromis bleek niet afdoende.
De Amerikaanse Burgeroorlog
Het Noorden en Zuiden waren tegen 1860 zozeer gespleten over de slavernij in de VS dat er openlijk over oorlog tussen beide landsdelen gesproken werd. Dit gebeurde daadwerkelijk nadat 11 Zuidelijke staten zich dat jaar en in 1861 afscheidden; zij reageerden daarmee op de verkiezing van Abraham Lincoln, die bekend staat als anti-slavernij, als president.
Tussen 1861 en 1865 vond er een gruwelijke oorlog plaats op het Amerikaanse continent: de Amerikaanse Burgeroorlog. Elf Zuidelijke op landbouw gerichte staten met slechts 9 miljoen inwoners (waarvan 3 miljoen slaven) namen het op tegen 23 staten met 23 miljoen inwoners en een enorme industriële capaciteit. De uitkomst van de Burgeroorlog stond vanaf het begin vast.
In 1865 hadden ruim 600.000 Amerikanen het leven verloren, maar waren de Zuidelijke staten weer onder controle van de VS en was de slavernij officieel afgeschaft. Het Zuiden lag echter zozeer in puin door de gruwelijke manier van oorlogvoeren dat er een Reconstructie nodig was. Lincoln had steeds voor een vreedzame Reconstructie gepleit, maar nadat hij vermoord was in april 1865, vlak na het einde van de oorlog, namen de haviken het over in de VS.
De resultaten van de Amerikaanse Burgeroorlog: Reconstruction en Redemption
Tussen 1865 en 1877 werd het Zuiden bezet door Noordelijke troepen zoals Duitsland bezet werd na de Tweede Wereldoorlog: de overwinnaar had het voor het zeggen, de overwonnene mocht alleen maar toekijken. De slaven waren vrij, maar kregen niet genoeg steun van het Noorden om een onafhankelijk bestaan op te bouwen. Velen bleven tegen een hongerloontje bij hun oude (en vaak ook geruïneerde) bazen.
In 1877 werd de bezetting en daarmee de Reconstructie opgeheven na een corrupt akkoord van een presidentskandidaat, Rutherford Hayes, met het Zuiden. In ruil voor terugtrekking van de Noordelijke troepen werden hem enkele extra electorale stemmen toebedeeld, waarna hij won. Het Zuiden was nog lang niet herbouwd en de burgers leefden er vaak nog onder erbarmelijke omstandigheden, maar de Reconstructie was na 12 jaar tenminste voorbij.
Na het einde van de Amerikaanse Burgeroorlog behoorde het Amerikaanse leger tot één van de sterksten ter wereld, een feit waarvan men zich terdege bewust was. Hetzelfde gold overigens voor de Amerikaanse vloot, die echter na de Reconstructie nog verder vergroot werd. De Amerikaanse bevolking groeide hard, heel hard, van ruim 50 miljoen in 1880 tot bijna 63 miljoen in 1890.
Nu de Reconstructie beëindigd was (zonder succes), kwam in het Zuiden de Redemption op gang. Tussen 1880 en 1910 werden de nieuwverworven rechten van de zwarte bevolking door lokale wetten systematisch weer teruggedraaid. De zg. Jim Crow wetten werden opgezet, die alleen tot doel hadden het Zuiden te segregeren; een doel dat in 1910 feitelijk gehaald werd.
Het einde van de "Frontier"
De groei van de Amerikaanse bevolking kwam steeds minder tot stand door immigratie van Noord- en West-Europeanen; de hoofdmoot was nu afkomstig uit Zuid-Europa en Azië. In een poging deze ongewenste groei tegen te houden, nam het Congres in 1882 de Chinese Exclusion Act aan, een wet die Chinezen verbood naar de VS te komen. Deze wet werd ook in 1892 en 1902 in stand gehouden.
In 1890 sloot men officieel de "Frontier", de grens van het onbekende deel van de Nieuwe Wereld. De hele VS was nu van kust tot kust ontdekt en bevolkt, en er was niet langer reden om een "frontier" te hebben. Dit betekende voor veel Amerikanen een einde aan een belangrijke periode in hun geschiedenis, die ook het land en zijn filosofieën geschapen had. Men ging op zoek naar een nieuwe frontier en vond die in de eilanden in de oceanen, zoals Cuba, Puerto Rico en Hawaii.
In datzelfde jaar vond ook de Battle of Wounded Knee plaats, waar de Indianen hun laatste grote gevecht voor vrijheid streden. Na Wounded Knee was hun verzet permanent gebroken en verzetten ze zich niet langer. Ook werd in 1890 de Sea Power Thesis opgezet, waarin het belang van een grote zeemacht werd gepropageerd; iets wat grote invloed zou hebben op toekomstig president Theodore Roosevelt.
Het zelfbewustzijn groeit
In 1898 begon de Spaans-Amerikaanse oorlog, waarbij de VS Guam, de Filippijnen, Puerto Rico en Hawaii verkreeg. De Filippijnen zou echter een probleemkind blijven tot 1946, toen het onafhankelijk werd. De bevolking groeide ondertussen ondanks de verscheidene anti-immigratie wetten hard door tot 76 miljoen in 1900.
In 1907 liet president Roosevelt zijn Great White Fleet (de boeg van de schepen was wit geverfd) een toer door de Grote Oceaan ("Pacific Ocean") varen om indruk te maken op rest van de wereld; hij wilde hiermee de grote militaire overmacht van de VS op de wereldzeeën benadrukken. Het ging goed met de VS, maar Amerika werd pas echt één van de belangrijkste spelers op het wereldtoneel in 1917, toen ze met de Eerste Wereldoorlog gingen meedoen.
Na jaren van loopgravenoorlog en een compleet vastzittend front kwamen er verse Amerikaanse troepen op het toneel die Duitsland in 1918 al hielpen verslaan. De cruciale rol die de Amerikanen hierbij speelden maakte indruk en gaf het eerste duidelijke signaal af wie er de baas was. Amerika was niet langer in opkomst: ze had haar plaats in de wereld gevonden.
1918-2001: Amerika als wereldmacht
De Roaring Twenties
Na het einde van de Eerste Wereldoorlog, waarin de VS een zo cruciale rol had gespeeld, begonnen de Roaring Twenties: een tijd waarin het voorspoed was die de klok sloeg en iedereen rijk leek te worden. Men kocht in grote getalen nieuwe uitvindingen zoals een koelkast, radio en een auto. Als je het geld niet had om in één keer de rekening te kunnen betalen: geen probleem, dan betaal je gewoon in termijnen. De verkopen van allerlei dure goederen schoten de lucht in.
De Grote Depressie
Dat ging lange tijd goed, totdat de verkopen in 1929 plotseling net zo snel daalden als ze gestegen waren. Veel mensen die hun dure goederen op afbetaling hadden gekocht, zaten zozeer vast aan die afbetalingstermijnen, dat ze zich het niet konden veroorloven nog meer nieuwe spullen te kopen. Dus daalden de verkopen, waardoor de productie daalde, waardoor er mensen ontslagen moesten worden, waardoor de verkopen nog verder daalden.
Het was een vicieuze cirkel, en ook op Wall Street zag met het op 19 oktober 1929 ineens, waarna de beurs ineenzakte. De paniek was compleet. Door het verlies op Wall Street moesten meer en meer werkgevers de deuren sluiten, waardoor meer en meer mensen op straat kwamen te staan. Ruim 100.000 bedrijven gingen failliet, waardoor ruim 13 miljoen mensen (25% van de beroepsbevolking) werkloos werd. De Grote Depressie sloeg toe.
President Hoover, een integere maar niet bijzonder vooruitziende man, besloot dat de depressie slechts tijdelijk zou zijn en deed niets. Dat betekende zijn einde, want presidentskandidaat Franklin Delano Roosevelt beloofde de bevolking precies wat ze horen wilde: een New Deal.
Roosevelt's New Deal
De New Deal was in feite een probeersel van Roosevelt om de economie weer op gang te brengen en was niet altijd bijster succesvol. Binnen 100 dagen in 1933 passeerden tientallen zeer uiteenlopende en niet op elkaar aansluitende wetten de revue, bijvoorbeeld de Emergency Banking Act, de Civilian Conservation Corps (CCC) , de Agricultural Adjustment Act (AAA), de Tennessee Valley Authority (TVA) en de National Industrial Recovery Act (NIRA).
Arme boer in Wisconsin tijdens de Grote Depressie (1935)
Roosevelt's strategie was simpelweg: probeer alles en kijk wat werkt. Hoewel de bevolking hieruit enige hoop putte, was de New Deal niet voldoende om de industrie weer op poten te zetten. Zelfs een tweede New Deal in 1935-36 bleek niet afdoende. Uiteindelijk was het de aan de horizon opkomende Tweede Wereldoorlog die de Amerikaanse economie weer op poten moest zetten.
Amerika in de Tweede Wereldoorlog
In 1939 viel Duitsland Polen binnen en was de Tweede Wereldoorlog begonnen. Hoewel Amerika krampachtig probeerde neutraal te blijven, leverde ze toch goederen aan Groot-Brittannië (o.a. door de Lend-Lease Act) en werden ze in december 1941 door de Japanse aanval op Pearl Harbor toch betrokken in de oorlog. Japan was zich er in eerste instantie niet bewust van, maar met de aanval op de kleine basis in de Grote Oceaan werd de industriegigant weer echt wakker.
Plotseling was de Grote Depressie echt voorbij. Alle fabrieken in de VS werden ingezet voor de oorlogsproductie, en zowel mannen als vrouwen werden met miljoenen tegelijk aan het werk gezet om zo snel mogelijk het Amerikaanse leger, de marine en de luchtmacht op te bouwen. De Amerikaanse militaire macht drong de Japanners vanaf 1942 na de slag bij Midway snel terug, en in 1945 werden Duitsland en Japan op de knieën gedwongen.
De Koude Oorlog en de Containment Policy
Het einde van de Tweede Wereldoorlog bracht echter een nieuwe vijand voort: de Sovjet Unie. Roosevelt stierf in april 1945 en zijn opvolger, Harry S. Truman, kon minder goed met Stalin overweg. Duitsland werd in twee delen opgesplitst en de Koude Oorlog was begonnen. Gezien de angst voor de Sovjet Unie en het daarbij behorende communisme begon men zich in de VS tegen hen te bewapenen en zette men de "containment policy", de inperkingspolitiek, op.
Die containment policy hield in dat het communisme binnen en buiten Amerika binnen de perken gehouden diende te worden. De eerste test daarvan was in 1950 in Korea, toen het noorden het zuiden binnenviel en de VS (onder de vlag van de VN) terugsloegen. Was eerst bijna heel Zuid-Korea in handen van het noorden, toen de Amerikanen mee begonnen te vechten sloegen ze de Noord-Koreanen helemaal terug naar de grens.
Daar ging de Amerikaanse generaal Douglas MacArthur echter de fout in; hij stak de grens over en drong de communisten terug naar de greans met China. China zag dit niet met lede ogen aan maar reageerde snel: 400.000 Chinese soldaten trokken over de grens en sloegen de Amerikanen op hun beurt terug naar de grens. Hier werd de oorlog beëindigd; hoewel het geheel niet meer dan een jaar had geduurd werd een staakt-het-vuren echter pas in 1953 getekend.
De desegregatie van het Zuiden
In het gesegregeerde Zuiden van Amerika kwamen in die tijd ook langzaam maar zeker stemmen op die riepen om de afschaffing van de segregatie van zwarten en blanken. In 1954 werd met de Brown v. Board of Education Topeka beslissing de segregatie van scholen bij wet afgeschaft, maar er veranderde in de praktijk vaak weinig. Andere delen van de samenleving bleven ook bij wet gesegregeerd.
In 1955 gebeurden er ook een paar opmerkelijke dingen op dit gebied. Rosa Parks, een zwarte vrouw, weigerde haar plaats in een bus aan een blanke af te staan en werd hierom gearresteerd. Martin Luther King Jr. nam de zaak voor de NAACP in handen en organiseerde een boycot van het bussysteem. Gedurende 381 dagen weigerden alle zwarten in het gebied om de bus te nemen, waardoor men grote verliezen leed.
Rosa Parks in een bus in 1956
Het bleek een overwinning voor King en de NAACP, want de bussen werden gedesegregeerd. Door de grote publiciteit rondom de zaak begonnen zwarten in alle delen van het land op een vredelievende manier te protesteren voor hun vrijheden. Er werden "sit-ins" georganiseerd, waarbij zwarten op plekken die alleen voor blanken waren kwamen en zo de Jim Crow wetten negeerden.
Er werden meer varianten van de sit-in ontwikkeld, waarbij steeds een ander deel van de gesegregeerde maatschappij van het Zuiden van Amerika werd aangevallen. Hierbij werd tegen de zwarte protestanten vaak grof geweld gebruikt om ze tegen te houden, maar zulk geweld leek ze alleen maar aan te moedigen tot meer protesten. In 1963 werd er een grote protestmars in Washington, DC gehouden om op federaal niveau wetgeving af te dwingen. Ruim 200.000 mensen riepen de leiders van het land op om segregatie bij wet te verbieden.
Dit had effect. Hoewel er maandenlang gedebatteerd werd en er van alle kanten tegenwerking plaatshad, werd de VS bij wet gedesegregeerd. In 1964 werd de Civil Rights Act in de hele VS van kracht, die zwarten eindelijk op vele gebieden gelijke rechten gaf.
Toch leek midden jaren '60 alle protesten ten spijt er in de praktijk weinig veranderd te zijn, en er kwam ook een radicale, gewelddadigere zwarte beweging op gang. Dit leidde tussen 1964 en 1968 tot rellen en directe confrontaties tussen blank en zwart maar voegde weinig toe aan de al door de zwarten behaalde winst. Eind jaren '60 was de segregatie in het Zuiden wettelijk beëindigd en kon de langzamere segregatie in de praktijk ook op gang komen.
De Vietnamoorlog
In de jaren '60 was het gevecht tegen het communisme nog in volle gang. Na Korea was nu Vietnam het doelwit; hadden de Amerikanen tot 1954 al de Fransen gesteund in hun pogingen het land onder hun controle te houden, daarna gingen de Amerikanen zich er meer en meer direct zelf mee bemoeien. In 1965 escaleerde deze bemoeienis tot de Vietnamoorlog, de gruwelijkste oorlog die de VS had meegemaakt sinds de Amerikaanse Burgeroorlog.
De Vietnamoorlog werd ook de grootste blamage voor de VS in lange tijd. In 1973, na acht jaar bloederige strijd, moest Amerika zich in schande terugtrekken uit het land en werd het gevecht aan het slecht opgeleide Zuid-Vietnamese leger overgelaten. In 1975 walsten de Noord-Vietnamezen en de Vietcong (Zuid-Vietnamese rebellen) Saigon binnen en was de oorlog voorbij. Vietnam werd communistisch.
De crisis van de jaren '70
Tussen 1973 en 1979 vonden er ook twee olie-embargo's plaats van de OPEC. Deze embargo's troffen Amerika, dat voor 40% afhankelijk was van buitenlandse olie, zeer hard. De benzineslurpende auto's van het verleden moesten het nu afleggen tegen zuinigere Japanse (en andere Aziatische) auto's. In datzelfde jaar beleeft de Sovjet Unie haar eigen Vietnam als het Afghanistan binnentrekt.
De VS en de Sovjet Unie
In 1981 werd Ronald Reagan, ex-filmster, president van de Verenigde Staten. Hij noemde de Sovjet Unie openlijk het "evil empire", maar moest dat na 1985, toen Mikhail Gorbatsjov de Sovjet Unie ging leiden, inslikken. Zijn Star Wars programma om een ruimteschild rond de VS op te zetten tegen de atoomraketten van de Sovjet Unie stuitte op technologische en publieke moeilijkheden en faalde evenzeer.
Langzaam begonnen de relaties tussen de VS en de Sovjet Unie te verbeteren met Gorbatsjov's glasnost en perestroika. Dit leidde direct tot het uiteenvallen van de Sovjet Unie vanaf 1989, waarbij geheel Oost-Europa zich bevrijdde van het communistische juk. In 1990 werden de eerste akkoorden tussen de Sovjet Unie en Amerika gesloten, en werd bepaald dat het aantal lange-afstandsraketten met atoomlading van beide naties verminderd moest worden.
De VS tijdens recente jaren
Nadat Irak door een coalitie van Westerse en Arabische landen in 1991 met geweld uit Koeweit werd gegooid tijdens de Golfoorlog, werd de Koude Oorlog in 1992 officieel beëindigd met twee nieuwe presidenten, Boris Jeltsin in Rusland en Bill Clinton in Amerika. Ondanks enkele crises en meningsverschillen in de daarop volgende jaren kwamen de VS en Rusland steeds dichter bij elkaar en was de ontdooiing van de vijandschap tussen beide landen een feit.
Vanaf 1992 tot 2009 was er in Amerika een nieuwe periode van economische vooruitgang te zien, na 1995 vooral door de opkomst van de computer en het Internet. En hoewel William Jefferson Clinton's presidentschap geteisterd werd door mislukte overheidsprogramma's en prive-schandalen, liet hij het land bij zijn aftreden in 2001 in een zeer goede staat achter. De verwachtingen van de conservatieve George W. Bush dat hij het net zo goed zou doen gedurende de volgende jaren als leider van het machtigste land ter wereld waren bijgevolg hoog gespannen maar werden helaas niet ingelost. Zien wat Obama er nog zal van terechtbrengen ...
|
