|
Denk goed na en bescherm je vermogen |
Het opimale huwelijkscontract
Liefde is ... trouwen. Althans, voor veel Vlamingen. Wie huwt, staat best ook even stil bij de vraag of een huwelijkscontract echt wel noodzakelijk is . De aard van het huwelijkscontract bepaalt uiteindelijk of u bij echtscheiding, overlijden van de partner of ander onheil al dan niet financieel gebroken achterblijft. Specialisten delen de mening dat men niet alleen voor de ware moet kiezen, maar ook voor het meest geschikte huwelijkscontract. Hotnews licht u in ...
 |
Het huwelijkscontract is een notariële akte waarbij de toekomstige echtgenoten voor hun grote dag het stelsel van hun huwelijksvoorwaarden vastleggen. Wie geen huwelijkscontract aangaat, belandt automatisch in het wettelijke stelsel van de gemeenschap van aanwinsten. Dat betekent concreet dat alles wat men samen tijdens het huwelijk heeft opgebouwd in één grote pot nat of één gemeenschappelijke pot terechtkomt. Alléén goederen die één van de echtgenoten bezat voor het huwelijk of verkreeg via erfenis, schenking of testament blijven in dat geval privé. Het grote nadeel hier is dat schuldeisers van de ene partner beslag kunnen leggen op het gemeenschappelijke vermogen. Vaak is zo'n wettelijk stelsel niet aangewezen. Vooral als een van de partners over een zeker vermogen of een onroerend goed beschikt, is een huwelijkscontract een handige manier om dat te beschermen. In een huwelijkscontract kan opgesomd worden welke goederen elk van de partners bezit op het moment van het huwelijk. Niet alle goederen kunnen daarin opgenomen worden. Alle meubelen worden bijvoorbeeld geacht gemeenschappelijk bezit te zijn.
|
|
Varianten
Bij het huwelijkscontract heb je een aantal varianten. Eén ervan is de zogeheten zuivere scheiding van goederen. Zoals de naam aangeeft, is er bij zo'n huwelijkscontract geen sprake van gemeenschappelijk vermogen, en blijven de twee partners financiëel onafhankelijk van elkaar. Dat geldt zowel voor de gelden op de rekeningen van de ene partner als voor bijvoorbeeld de wagen van de andere. Goederen die de partners samen kopen, zijn wel onverdeeld. Dat betekent dat ze bij een eventuele echtscheiding verdeeld moeten worden. Sommige specialisten verafschuwen dit stelsel, omdat het vrij vaak voorkomt dat de man of de vrouw na tientallen jaren van huwelijk berooid achterblijft bij een echtscheiding. De zuivere scheiding van goederen heeft uiteraard één groot voordeel en dat is de bescherming tegen schuldeisers. Een schuldeiser kan in dat geval immers niet raken aan het vermogen van de andere partner.
Een ander stelsel binnen het huwelijkscontract is het stelsel van gemeenschap van goederen. Dat betekent dat al uw goederen - zowel de eigendommen van voor als tijdens het huwelijk - toebehoren aan het gemeenschappelijke vermogen. Wenst u evenwel bepaalde eigendommen die u toegewezen kreeg voor het huwelijk in eigendom te houden, dan trouwt u het best met een huwelijkscontract onder het stelsel van gemeenschap van vruchten en inkomsten.
Veel gehuwde koppels beseffen niet dat een huwelijkscontract ten allen tijden kan gewijzigd en aangepast worden. Op zich zijn zulke wijzigingen niet uitzonderlijk, want de financiële toestand van het koppel kan veranderd zijn na enkele jaren huwelijk. Bij zo'n aanpassing kan de partner bijvoorbeeld (on)roerende goederen overhevelen van het eigen vermogen naar het gemeenschappelijke vermogen, of men kan gewoon van stelsel veranderen. Deze wijzigingen vereisen wel éné of meerdere nieuwe notariële akten.
Bij overlijden
Een huwelijkscontract dient niet alleen om het huidige vermogen te beschermen, maar ook om bij overlijden de langstlevende partner te bevoordelen. Zeker als er kinderen zijn, is een contract van belang. Want bij overlijden van een van de echtgenoten, wordt de huwelijksgemeenschap in tweeën verdeeld : de ene helft is bestemd voor de langstlevende echtenoot, de andere helft voor de kinderen. De langstlevende echtgenoot behoudt wel het vruchtgebruik van de gemeenschappelijke zaken. Via een huwelijkscontract kan men deze verdeling evenwel aanpassen. Men kan een cluasule inbouwen dat de langstlevende echtegenoot meer dan de helft krijgt (ongelijke verdeling van de huwelijksgemeenschap) of alles krijgt (verblijvingsbeding). Of men kan een clausule inbouwen dat de langstlevende het gemeenschappelijke vermogen toegewezen krijgt en die zelf kan beslissen wat hij met het vermogen wil doen en wat hij voor zichzelf wil houden.
 |
|
