Hallo,

Eerst en vooral welkom op mijn blog. Ik ben Jan, 34 jaar en al ruim 6 jaar gelukkig getrouwd met Liesbet. Deze blog zal voornamelijk over lopen gaan, een passie die ik relatief laat ontdekte. In mijn eerste post geef ik graag tekst en uitleg over hoe het allemaal begon.

Lopen ontdekte ik enkele jaren geleden, maar vooraleer ik ertoe gekomen was om me op het loperspad te begeven, had ik andere en minder gezonde interesses. Ik genoot met volle teugen van een heerlijke trappist met het obligate blokje kaas, deed de meest diverse culinaire tradities eer aan en beoefende sporten met een lage fysieke drempel (o.a. darts en herbergbeklimmen). Het resultaat was niet zo fraai. 2 jaar na mijn huwelijk was ik ongeveer 20 kg aangekomen; de weegschaal wees toen een driecijferig getal aan. Een trapje op en ik stond te hijgen en te zweten. Hoog tijd dus om er iets aan te doen.

Ik ging bij een diëtiste die me alvast enkele tips gaf voor een gezondere voeding en op een zolderkamertje peddelde ik verwoed op een hometrainer. De kilo's vlogen eraf en mijn zelfvertrouwen groeide met rasse schreden. Spoedig begon de hometrainer me te vervelen en zocht ik alternatieve activiteiten. Eerst kwam zwemmen aan de beurt. In Aalst trok ik wekelijks mijn baantjes en hield dat ook enkele weken vol, maar al snel ondervond ik dat het ook niet echt mijn passie was. Daarna begon ik ook nog wat te klooien met gewichten en ook daarmee bereikte ik al snel de grens van verveling. Ten slotte begaf ik me in het park van Aalst op loperspad. Het was heerlijk. In het begin, schaamde ik me wel een beetje voor mijn snelheid; ik werd om de haverklap voorbijgestoken door doorwinterde atleten (...en door minder doorwinterde lopers waarschijnlijk ook), maar het was vooral de mentale boost, die lopen leek te veroorzaken, die me enkele maanden aan het lopen hield. Ondertussen droomde ik al luidop van een marathon, maar vervolgens ging het weer bergaf.

Liesbet, mijn vrouw, en ik hadden een stukje grond gekocht en onze bouwplannen kregen steeds meer vorm. Kortom, het jaar 2006 en 2007 waren desastreus voor de slanke lijn en conditie die ik had opgebouwd. Tegen eind april 2008 woog ik alweer 100 kg. Ondertussen waren alle bouwperikelen achter de rug en had ik opnieuw tijd om te gaan lopen. Vol goede moed begon ik opnieuw te letten op mijn voeding en beleef ik weer fantastische momenten tijdens het lopen.

De ambitie om een marathon te lopen is er nog altijd, maar eerst probeerde ik meer haalbare doelstellingen te realiseren. Op 27 juli liep ik in Oostende voor het eerst 5 km in 28'58". Ik was aan het einde van mijn krachten, maar het fysieke leed was snel vergeten. Het was één van de mooiste momenten van de afgelopen maanden. Op 28 september bereikte ik een tweede mijlpaal, namelijk 10 km in Mechelen in een tijd van 51'40". Wat mijn gewicht betreft, ben ik bijna aan een derde doelstelling gekomen. Nu weeg ik nog 78 kg, waar ik er nog 4 vanaf wil krijgen. Momenteel train ik voor 10 Engelse mijl die ik zal lopen op 29 november.

Ondertussen ben ik zodanig aan het lopen verslingerd geraakt, dat ik me moeilijk kan voorstellen dat ik het weer zou opgeven. Ik ben wispelturig, maar het gevoel dat lopen me geeft is zo onbeschrijflijk heerlijk, dat ik zelfs bereid ben om die extra trappist (die me nog altijd kan bekoren) op te geven.

Op deze blog kan je me volgen op mijn weg naar de 10 mijl, de 20 km van Brussel en uiteindelijk de marathon... en daarna misschien ook nog.

Groetjes,

De vrije loper