Ik ben Jan, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De vrije loper.
Ik ben een man en woon in Lede (België) en mijn beroep is Bankbediende.
Ik ben geboren op 17/08/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, lezen en gezelschapsspelletjes spelen.
Van knieproblemen heb ik voorlopig geen last meer. Om te voorkomen dat ze terug zouden opduiken, doe ik het relatief kalmpjes aan en behandel ik het probleemgebied met cold packs zo vaak ik maar kan, soms tot 5 keer per dag. Het is een hele opluchting dat die behandeling zijn vruchten afwerpt. Ik was dit jaar al armtierig begonnen voor zover het lopen betreft en een nieuwe gedwongen rustperiode kan ik missen als kiespijn.
Vrijdag en vandaag, deed ik respectievelijk een trage en heel trage duurloop op de finse piste in Erpe Mere. Nu is het zo dat ik er eigenlijk niet echt van houd om naar een bepaalde plaats te rijden om daar dan rondjes rond een voetbalterrein te hobbelen, maar op straat lopen, vermijd ik liever voor het moment. Achteraf bekeken is de omgeving best aangenaam en neem ik dat ritje er graag bij.
Het voordeel van trainen op de finse piste is dat je wel rondetijden kan registreren. Op straat weet ik nauwelijks hoeveel km ik loop, tot ik thuis ben en het via www.mapmyrun.com bereken en van tussentijden is dus helemaal geen sprake. Om die reden heb ik me voorgenomen om minstens één keer om de twee weken een duurloopje te doen op die piste.
Ik begin me ook te realiseren dat ik niet alleen fysieke vooruitgang boek, maar dat mijn kennis over lopen ook toeneemt. In de boekenkast staat al heel wat lectuur over hardlopen en ik heb dat ook allemaal gelezen, maar ik merk dat het dikwijls de eigen ervaring is die me het meeste bijbrengt. Eigenlijk is het een combinatie van beiden. Je leest iets, maar weet dan dikwijls niet hoe het in de praktijk te brengen. Dan begin je een beetje aan te modderen en stilaan komt dan het besef hoe je de theorie moet omzetten in de praktijk. Persoonlijk vind ik die ondervinding al bijna even spannend als het hardlopen op zich.
5 uurtjes. Meer zal ik deze nacht niet geslapen hebben. De reden voor deze korte nacht was de 20 km van Brussel. Vanaf middernacht kon je inschrijven als nieuwe deelnemer. Alhoewel, om middernacht was er geen doorkomen aan. De website die je de gelegenheid moest geven om in te schrijven ging heel traag. Het duurde zeker een half uur vooraleer ik het formulier te zien kreeg dat gebruikt diende te worden en dan nog liep het niet zoals het zou moeten. Tegen 1u20 kreeg ik dan eindelijk de betaling erdoor en bevestiging dat ik een startnummer op zak zal hebben. Ik was opgelucht. Achteraf bekeken heb ik blijkbaar wel geluk gehad, want het bleek een echte rush te zijn geweest. Alles was de deur uit in een uur tijd.
Vandaag ben ik ook nog een gefractioneerde duurloop gaan doen. Ik profiteer blijkbaar nog altijd van de wedstrijd van zondag, want mijn gemiddelde snelheid dook voor het eerst onder de 6 min / km tijdens een trainingsrondje. Wat dat betreft heb ik niet te klagen voor het ogenblik. De linkerknie is echter een ander verhaal. Maandag voelde het wat vreemd aan, maar het ging nog. Vandaag had ik ook niet echt veel last, maar tijdens het loslopen, kwam dat vervelend gevoel terug. Na het lopen, ging ik wat krakkemikkig omdat het boeltje serieus stijf geworden was. Ik legde er onmiddellijk een coldpack op en herhaalde dat nog eens na een uur of twee. Straks ga ik nog voor een derde sessie met ijs. Ik hoop dat die klachten op die manier snel voorbij zullen gaan.
Het is wel eigenaardig dat het gevoel niet opdook tijdens de snellere stukken van mijn training. Het is ook raar dat je uiterlijk ook niets kan waarnemen. Ik zal het me toch niet inbeelden...
Ik heb besloten om toch te blijven lopen, maar snellere tempo's, intervallen, e.d. voorlopig achterwege te laten. We zullen wel zien wat het wordt.
