Ik ben Jan, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De vrije loper.
Ik ben een man en woon in Lede (België) en mijn beroep is Bankbediende.
Ik ben geboren op 17/08/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, lezen en gezelschapsspelletjes spelen.
Vrijdag werd in mijn eigen dorp een stratenloop georganiseerd. Zelf deed ik niet mee omdat ik mijn krachten wou sparen voor een halve marathon, maar zuslief en haar echtgenoot waagden zich wel aan de 10 km. Om 8 uur werd het startschot gegeven voor vier ronden over een relatief zwaar parcours. We (mijn ouders, de ouders van mijn schoonbroer, tante Chris en nonkel John, mijn eigen trouwe supporter en lieve echtgenote Liesje en natuurlijk Roan het zoontje van mijn zus) hadden ons strategisch opgesteld zodat we ze iedere ronde twee keer zagen doorkomen. Mijn zus had in het begin een tikkeltje te hard gelopen en betaalde daar ook de prijs voor, maar ze eindigde wel mooi binnen het uur in 59'25". Haar doel heeft ze dus gehaald. Jorich, haar man, leek vleugels te hebben. Hij liep soepel en in een redelijk constant tempo naar zijn eindtijd van 53'06". Daarmee verbeterde hij zijn debuut op dezelfde afstand met ongeveer 8 minuten. De natura prijzen die ze nadien in ontvangst mochten nemen hebben ze dubbel en dik verdiend.
Zelf beleefde ik vandaag mijn eigen debuut op een halve marathon in Ternat. Ik voelde me niet helemaal in vorm, een verkoudheid probeert me hardnekkig te vloeren. Citroenthee, vers geperst citrusfruitsap, stevige soepen en mijn niet aflatende wil om die bacteriën de baas te blijven gaven me echter voldoende kracht om toch maar aan de start te verschijnen. Om 3u00 werd het startshot gegeven en weg waren we. Ook wij kregen vier ronden voorgeschoteld op een prachtig parcours. Ik vreesde een beetje voor de hellingen in het Pajottenland, maar het viel eigenlijk best mee. Een enkele brug, die we dus ook 4 keer over gingen, was wel lastig, maar het kruidde deze halve marathon naar mijn smaak.
Tot kilometer 13 liep ik nagenoeg een stabiel tempo van gemiddeld 4'45"/km, maar ik voelde dat mijn krachten begonnen af te nemen. Aan dit, voor mij snoeiharde, tempo zou ik het niet uitzingen. Op dat moment deed ik iets wat ik nog nooit had gedaan. Ik vertraagde bewust. Bij de bevoorrading nam ik rustig de tijd om wat water te drinken, ik liet het tempo zakken tot gemiddeld 5'00" /km en stilaan voelde ik mijn krachten een beetje terug keren. Een kerel die ik eerder had voorbij gelopen, probeerde me nog eventjes in te halen en me af te schudden, maar het werkte als een rode lap op een doldrieste stier. Genadeloos klampte ik aan en bij het ingaan van de vierde ronde, haalde ik hem voor een tweede keer in en hield hem voor de rest van de wedstrijd achter me. Mijn gloriemoment kwam echter op kilometer 20 op 1u36'16". Mijn missie was dan al geslaagd; 9'12" sneller dan de 20 km door Brussel. Van toen af liep ik op wolken. Mijn officiële eindtijd was 1u43'17" op een 49ste plaats, maar voor mij deed het er niet meer echt toe.
Ook na de wedstrijd ging het feest door. Mijn maag die bij een vorige gelegenheid meer dan rare bokkensprongen had gemaakt was nu in orde. Ik kon eten en drinken, had niet meer de neiging om flauw te vallen en was nog in staat om wat uit te lopen en te stretchen.
Een zalig bad en een kom versgemaakte erwtensoep waren mijn beloning voor deze meer dan geslaagde dag.
Ik hoop binnen een dikke maand een marathon te lopen. Om daartoe te komen volg ik een schema dat ik terugvond op de website van Runners World (RW) en dat blijkbaar ook werd gevolgd door de leden van het zogenaamde Dreamteam. Dat schema paste ik een beetje aan, door er enkele korte duurloopjes aan toe te voegen. Als het eventjes wat minder gaat, vermijd ik versnellingen, interval-training of al te ambitieuze tempos (al hoefde ik dat nog niet echt veel te doen). Mijn hartslagzones liet ik vorig jaar vaststellen tijdens een sportmedisch onderzoek, die ik gebruik in plaats van de door RW voorgestelde formules, al heb ik wel eens moeite om me eraan te houden.
In een reactie stelde Patrick Funrunner Aerts de vraag wat mijn marathontempo dan wel is. Tijdens enkele trainingen zou ik namelijk in dat tempo moeten trainen. Als je echter nog geen marathon hebt gelopen, is het niet eenvoudig om dat tempo vast te stellen. Persoonlijk maak ik een onderscheid tussen trainingen en het tempo dat ik zal aannemen op M-dag. Voor de trainingen ga ik uit van een optimistisch scenario. Ik nam mijn beste 10-km tijd en met behulp van de calculator op de website van RW, bepaalde ik mijn marathontijd, waarbij ik op ongeveer 3u20 uitkom. Dit komt neer op een tempo van ongeveer 444/km. Rekening houdend met mijn tempo van de 20 km door Brussel, waar ik amper 520/km haalde, ronde ik het af tot 500/km, wat ik dus hanteer tijdens mijn trainingen.
Ik vrees echter dat ik dat tempo tijdens mijn eerste marathon niet zal kunnen aanhouden en eigenlijk wil ik me ook niet echt vastpinnen op een eindtijd, al denk ik dat 4u00 zeker een haalbare kaart moet zijn. Het plan voor de grote dag is te starten aan een tempo van 520/km en het geleidelijk aan te passen in functie van mijn gevoel. Waar dat gaat eindigen is ook voor mij nog een groot mysterie.
Ondertussen train ik vrolijk verder en de stijfheid in de kuit is nu volledig verdwenen. Zoals ik me had voorgenomen liet ik de training op woensdag vallen, maar de versnellingen heb ik uiteindelijk wel gedaan. Donderdag ging het relatief goed, zaterdag was het dan weer wat minder. Mijn lange duurloop van 3 uur op zondag verliep dan wel weer naar wens, al was ik wel behoorlijk moe toen ik thuiskwam.
Deze week hou ik het relatief rustig, maar zaterdag zal ik als test deelnemen aan een halve marathon. Ik hoop dat ik bij die gelegenheid niet te kampen zal hebben met de ongemakken die me na de 20 km door Brussel teisterden. Het is de eerste wedstrijd in weken en ik popel al om er in te vliegen.