Ik ben Jan, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De vrije loper.
Ik ben een man en woon in Lede (België) en mijn beroep is Bankbediende.
Ik ben geboren op 17/08/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, lezen en gezelschapsspelletjes spelen.
Zaterdagavond zat ik nog met de benen onder tafel voor een fantastisch diner bij vrienden. Ik heb lekker gegeten en met enkele glaasjes uitstekende wijn werden de glycogeenvoorraden aangevuld voor de 'Grand Jogging de Verviers'.
Na een korte nachtrust verorberde ik een iets bescheidener ontbijt. Een paar boterhammen met confituur, een banaan en een stevige kop koffie; omkomen van honger was geen optie meer.
Iets voor de middag vertrokken Liesbet en ik naar Verviers. 'Rock Ahoy', een programma op Studio Brussel, leukte de rit naar onze bestemming op. 20 'vurige' rocksongs knalden door de luidsprekers en zorgden voor de mentale opwarming. Ik had er al zin in.
In het Stade De Bielmont hing al een bruisende sfeer. Muziek klonk door de luidsprekers, bier en sportdrank vloeiden rijkelijk (bier voor de supporters uiteraard) en aroma's van een barbecue vermengden zich met de indringende geur van massageolie. Enkele deelnemers hadden zich voor de gelegenheid opgedoft in de meest uiteenlopende outfits en waren vastbesloten om er spetterend feest van te maken.
Om op te warmen liep ik nog enkele rondjes op de piste en ging daarna naar de startlijn. Tien minuten later klonk het startschot en zette de hele meute zich in beweging. In tegenstelling tot andere evenementen kon er van in het begin goed gelopen worden. De eerste 4 km liep over brede wegen en voortdurend bergaf. Snelheid matigen was moeilijk. Een enkele keer dook ik onder de 4 minuten per km, wat naar mijn normen een rotvaart is. Op die manier miste ik de eerste bevoorrading na 3 km. Toch probeerde ik, de waarschuwing van 'den Bakker' in gedachten (zie de reacties op mijn vorige post), op te letten om niet te snel te gaan. Na het eerste gedeelte, dat door het centrum van Verviers ging, volgde het tweede stuk. Een klim van 130 hoogtemeters over een afstand van ongeveer 3 km. Sommige stukken waren zo stijl dat stevig doorstappen bijna even snel ging als lopen. Mijn hart pompte als een bezetene om de benen van voldoende zuurstof te voorzien en mijn kuiten voelden aan als beton. Na ongeveer 7 km waren we min of meer bij het hoogste punt en het derde deel van de omloop beland, maar het parcours bleef heuvelachtig. We gingen hellingen op en af. Bergaf maakte ik de tijd die ik verloor bij beklimmingen goed. Aanvankelijk probeerde ik tijdens afdalingen mijn snelheid nog te temperen om op adem te komen, maar na die eerste klim merkte ik dat afremmen tot een stuntelige loopstijl en pijnlijke gevolgen zou leiden. Gehoorzamen aan de zwaartekracht bleek een veel verstandiger keuze en bovendien bleek ik tot mijn verrassing voldoende te recupereren. Op sommige stukken was het wel opletten geblazen. Het parcours liep niet altijd over glad asfalt. Boomwortels met slechte bedoelingen en duivelse rotsen probeerden onoplettende lopers te vloeren, wat ze ook lukte. Enkele meters achter me hoorde ik hoe een medeloper tegen de vlakte ging. Ik had het met hem te doen, maar uit mijn ooghoek merkte ik dat hij al weer op de been was. De 3 laatste km vormde het laatste stuk en ging bijna steeds bergaf. Het was uitbollen tot aan de finish. Tijd was geen doel deze keer, maar met 1u04'25" ben ik toch tevreden.
Het zat er weer op, maar het smaakte naar meer. Het parcours verveelde geen moment. Het zat boordevol verrassingen en prachtige vergezichten. De vele supporters langs de weg maakten het loopfeest compleet. Grand Jogging de Verviers is de mooiste wedstrijd die ik tot nu toe heb meegelopen.
