Ik ben Jan, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De vrije loper.
Ik ben een man en woon in Lede (België) en mijn beroep is Bankbediende.
Ik ben geboren op 17/08/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, lezen en gezelschapsspelletjes spelen.
Had ik een tijdje geleden niet geschreven dat bij een volgende gelegenheid de 3-kwartier-grens voor 10 km eraan moest gaan? Nu het is me uiteindelijk toch niet gelukt, al scheelt het niet veel.
Zaterdag nam ik deel aan de 10 km van 'GvA Dwars door Geel'. We waren ruimschoots op tijd voor de inschrijving, waar ik enkel mijn borstnummer en chip had af te halen. Ik wist niet wat ik het meest te vrezen had; de hitte of de onweersdreiging die werd aangekondigd. Achteraf bekeken viel het nog redelijk mee, al was het toch warm genoeg voor mij. Na anderhalf uur kon ik dan plaats nemen in het startvak. De temperatuur was al een beetje gedaald en af en toe zorgde een briesje voor wat verkoeling. Om 20u00 ging dan het startschot af en weg waren we. Nu stond ik redelijk vooraan waardoor ik van in het begin mijn eigen tempo kon lopen. Geen slalom tussen voorgaande, tragere lopers en dus ook geen tijdsverlies. Het is eens iets anders. De keerzijde van de medaille is dat ik toch iets te snel van start was gegaan. Na ongeveer drie kilometer liet ik mijn tempo dan ook een tikkeltje zakken tot ik wat comfortabeler liep. Toch was de 2de bevoorrading meer dan welkom. Gretig nam ik een flesje water aan en dronk enkele slokjes van het lauw geworden water en bevochtigde mijn gezicht, wat eigenlijk een druppel op een hete plaat leek te zijn (letterlijk dan ). Wat meer deugd deed waren de aanmoedigingen onderweg van de lieftallige cheerleaders, die een glimlach afdwongen bij iedere deelnemer. Tja, lopen mag ook wat meer zijn dan puur gezondheidsfetisjisme . Eventjes dacht ik nog dat ik binnen de 45 minuten zou eindigen, maar bij het ingaan van de laatste km wist ik dat het niet meer zou lukken. De tijd die mijn stopwatch aangaf toen ik de finish overschreed was 45'28". Geen toptijd weliswaar, maar ik ben er best tevreden mee, gezien de wat warmere omstandigheden. Ik nam nog rustig de tijd voor mijn rek- en strekoefeningen, dronk een flesje sportdrank op en at een pakje koekjes dat ons ter plaatse werd aangeboden, om daarna naar huis te gaan.
Zondag stond er geen wedstrijd op het programma, maar wel een herstelloopje voor het ontbijt. Met mijn hartslagmeter op 'basic use' trok ik erop uit. Doordat ik me fit genoeg voelde versnelde ik een beetje, zodat het eigenlijk geen herstelloopje meer was. Een halfuur later stond ik weer thuis en was ik weer helemaal opgeladen om er een prachtige dag van te maken.
Het voorbije weekend liep ik twee wedstrijden van 5 km. De eerste wedstrijd op zaterdag werd georganiseerd door de vriendenclub van mijn werkgever en zondag verkende ik wedstrijdsgewijs de streek van Verviers.
Zaterdag, na een ontbijt zonder zuivelproducten, vertrokken we naar het stadspark van Aalst. We zagen heel wat lopers, maar met T-shirts van de Aalsterse atletiekvereniging. Van de vriendenclub geen spoor te bekennen. Had ik me nu vergist? Neen hoor, op de e-mail die destijds verstuurd werd stond klaar en duidelijk de juiste datum. We waren ook tijdig voor de inschrijving. Na wat rondlummelen zag ik eindelijk een bekend gezicht. Het bleek dat de inschrijvingen doorgingen bij de ingang van de kleedkamers van de plaatselijke cafetaria. Je moet het maar weten. Met nummer 77 kon ik dan eindelijk van start gaan. Het in groep opwarmen was er voor ons niet echt meer bij. De meesten waren al vertrokken toen wij aankwamen. We liepen dan maar in de tegenrichting de groep tegemoet en liepen uiteindelijk nog een kort stukje mee. Om 10u30 werd dan het startschot gelost, of liever werd het startteken gegeven. Een beetje overmoedig liep ik onmiddellijk mee met een kopgroepje van 5 man, maar ik had al snel door dat ik dit geen 5 ronden zou volhouden. Mijn hartslag piekte tot 181 bpm, wat op één na mijn maximale hartslag is Ik moest dus een tikkeltje vertragen om het uit te kunnen zingen. Vastbesloten om mijn tijd op 5 km wat scherper te stellen, deed ik toch nog mijn uiterste best om een mooie tijd te lopen. Mijn doel was 22 minuten, maar tot scha en schande moet ik bekennen dat ik er bijna 3 minuten langer over deed. De laatste 10 km wedstrijd liep ik aan een tempo dat sneller was. Toen ik de finish haalde was ik echt aan rust toe. Toch ben ik niet helemaal teleurgesteld. Eerst en vooral kregen we 3 bonnetjes voor een smakelijke kom soep en een drankje en werden we naar huis gestuurd met elk 2 mattentaartjes en een boodschappenmand. Niet slecht, vind ik. Voor mij persoonlijk was het echter belangrijker om vast te stellen dat ik totaal geen last had van maag- of darmproblemen al had ik misschien een beetje meer mogen drinken. Bij een volgende gelegenheid weet ik dus wat werkt als ontbijt. Op die manier heb ik weer iets bijgeleerd.
Zondag nam ik dus een gelijkaardig ontbijt, deed nog enkele klusjes om tegen 10u00 naar Verviers te vertrekken. Misschien mag het een beetje overdreven lijken om 150 km te rijden voor een wedstrijd van 5 km, maar de ervaring leerde dat het meer dan de moeite was. We kwamen tegen de middag aan en het regende pijpenstelen. Voor mij persoonlijk is dat geen probleem, integendeel zelfs, maar voor de overigens puike organisatie had ik het liever anders gezien. Gelukkig was het maar een bui en toen het startschot werd gegeven was het nagenoeg opgehouden met regenen. Na de start werden we meteen getrakteerd op een mooie helling. Er leek geen einde aan te komen. Het bleef maar stijgen. Ik hield het hoofd koel en paste mijn tempo aan. Na ongeveer anderhalve km, denk ik, ging het eindelijk bergaf. Toch probeerde ik op te letten om niet te hard van stapel te lopen. Zonder af te remmen, probeerde ik er een mooi rollende pas in te houden, zonder te hard te gaan. Op die manier spaarde ik mijn krachten voor de volgende helling. Ondertussen nam ik de omgeving in me op. Lieflijk Ardeense huisjes, ietwat modderige paden en adembenemende vergezichten wisselden elkaar af. Ondanks het zware parcours genoot ik met volle teugen. Ik bleef een zo gelijkmatig mogelijk tempo lopen en finishte in exact 24 min.
Voor mij was het een geslaagd weekend. Nu is het weer uitkijken naar de volgende wedstrijd die ik in Geel ga lopen.
). Wat meer deugd deed waren de aanmoedigingen onderweg van de lieftallige cheerleaders, die een glimlach afdwongen bij iedere deelnemer. Tja, lopen mag ook wat meer zijn dan puur gezondheidsfetisjisme 
Ik moest dus een tikkeltje vertragen om het uit te kunnen zingen. Vastbesloten om mijn tijd op 5 km wat scherper te stellen, deed ik toch nog mijn uiterste best om een mooie tijd te lopen. Mijn doel was 22 minuten, maar tot scha en schande moet ik bekennen dat ik er bijna 3 minuten langer over deed. De laatste 10 km wedstrijd liep ik aan een tempo dat sneller was. Toen ik de finish haalde was ik echt aan rust toe. Toch ben ik niet helemaal teleurgesteld. Eerst en vooral kregen we 3 bonnetjes voor een smakelijke kom soep en een drankje en werden we naar huis gestuurd met elk 2 mattentaartjes en een boodschappenmand. Niet slecht, vind ik. Voor mij persoonlijk was het echter belangrijker om vast te stellen dat ik totaal geen last had van maag- of darmproblemen al had ik misschien een beetje meer mogen drinken. Bij een volgende gelegenheid weet ik dus wat werkt als ontbijt. Op die manier heb ik weer iets bijgeleerd. 
