Ik ben Jan, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De vrije loper.
Ik ben een man en woon in Lede (België) en mijn beroep is Bankbediende.
Ik ben geboren op 17/08/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, lezen en gezelschapsspelletjes spelen.
Met Frankfurt was ik aan een derde marathon toe. De eerste in Etten Leur ging goed, maar na 30 km knalde ik tegen de spreekwoordelijke muur. In Rotterdam, ging het er ondanks een tragere start niet beter aan toe. De laatste 12 km waren zowel fysiek als mentaal een pijnlijke onderneming. Als ik terugblik op deze eerste twee marathons, kan ik niet zeggen dat ik ze 'gelopen' heb, maar dat ik ze 'onderging'. Frankfurt was de eerste marathon die ik volledig onder controle had. Met een eindtijd van 3u50'35" zat ik ruim 13 minuten onder mijn tijd van Rotterdam en verbeterde ik mijn PR met een kleine 5 minuten. Ik zit nog altijd op een grote roze wolk.
Zaterdag vertrokken we met de trein. In de namiddag zouden we naar de marathon mall gegaan zijn om er mijn nummer op te halen en de pasta-party mee te pikken, maar dat was buiten de nukken van de Duitse spoorwegen gerekend. Iets voorbij Luik, in Angleur, viel de trein in panne. Het resultaat was dat we met ruim drie uur vertraging in Frankfurt aankwamen. De pasta-party kon ik al vergeten en het prachtige officiële marathon-shirt, waarop ik mijn zinnen had gezet, was ook al uitverkocht. In het hotel waar we de nacht zouden doorbrengen, was ook nog eens een kamer dubbel geboekt, waardoor mijn zus met haar gezin naar een naburig hotel moest uitwijken. Murphy had geen genade. Gelukkig waren de bedden goed en genoot ik van een weldadige slaap.
Op de marathondag was ik fris en bruiste ik van de energie, maar ik durfde me nog niet vastpinnen op een eindtijd. Ik had een aantal nieuwigheden uitgeprobeerd bij de voorbereiding en ook tijdens de marathon ging ik het anders aanpakken dan in R'dam en Etten Leur. Hoe het me zou verlopen kon ik niet voorspellen. (Voor de nieuwsgierigen, ik volgde drie dagen voor de marathon een koolhydraatrijk dieet van ongeveer 3500 kcal per dag. Tijdens de marathon zou ik geen gelletjes meer eten, maar vertrouwde ik voornamelijk op de (sport-)drank die door de organisatie werd voorzien.)
Om 10u00 klonk het startschot en ongeveer 10 minuten later overschreed ik de start. 42.195 meter lag voor ons. Het eerste deel van de marathon liep door het indrukwekkende centrum van Frankfurt. Als je interesse hebt in hoogbouw is het een echte aanrader, maar mijn Garmin werkte niet naar behoren en ik moest me dus betrouwen op de timer en de kilometer-aanduidingen langs het parcours. Het lukte goed en al spoedig had ik het ritme te pakken. Ik liep verrassend gemakkelijk.
Na ongeveer 10 km werd ik heel plots tot stilstand gedwongen door een paaltje dat als een duiveltje uit een doosje vanachter een medeloper floepte. Ik had het niet opgemerkt en ging er knal tegenaan. Gelukkig ving ik de slag op met mijn heup, die best tegen een stootje kan, en verloor ik er niet te veel tijd mee (amper 35" )
Een stralende blauwe hemel, exotische drumbandjes en een joelende menigte aan de zijlijn zorgden voor een prachtige sfeer. Ik voelde me met de kilometer zelfzekerder worden. Na 28 kilometer voelde ik me nog altijd heel sterk en voelde ik nog niets van de ongemakken die me bij eerdere pogingen hadden geplaagd. Luidkeels brulde ik 'I feel good' van James Brown mee. Toen ik 'Jump' van Van Halen hoorde, kon ik het niet laten om enkele keren op te springen, en we waren al voorbij het 30-km-punt. (OK, ik mag misschien een beetje gek zijn, maar helemaal niet gek is ook niet normaal.) Het kritieke punt lag achter me en ik was nog fris. Zelfs na 35 km vond ik nog de kracht om iets te versnellen, maar dat was dan weer iets te overmoedig. Door die overmoed verloor ik waarschijnlijk enkele seconden in de allerlaatste fase, maar mijn marathon was dan al gelopen. Dat ik in die laatste 2 km niet meer zo soepel vooruit kwam maakte me niets meer uit. Ik had het gehaald. Gelukzalig overschreed ik de finish, die in een hall van de Frankfurt Messe was opgesteld.
Deze keer had ik controle gehad over het gehele verloop van de marathon. Alle doelstellingen voor deze marathon had ik gehaald. Ik had geen last meer aan maag en darmen, mijn benen voelden nog redelijk fris aan en ik had de eindtijd gehaald die ik bij het inschrijven had opgegeven. Wat meer kan een mens zich wensen?
) 
