Ik ben Jan, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De vrije loper.
Ik ben een man en woon in Lede (België) en mijn beroep is Bankbediende.
Ik ben geboren op 17/08/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, lezen en gezelschapsspelletjes spelen.
Het voornemen om ooit een marathon te lopen is al behoorlijk oud. Drie, vier of misschien wel vijf jaar geleden ging ik op dieet. Op enkele maanden tijd was ik erin geslaagd om een slordige 20 kg te vermageren met de hulp van een diëtiste - in die periode kwam ik heel wat te weten over een gezonde voeding - en door meer te gaan bewegen. Lopen was de sport die me het meest kon bekoren. Na een paar maand training, ik kon amper vijf km lopen, begon ik al te dromen van een marathon. Jammer genoeg hielden mijn goede voornemens geen stand en herviel ik in mijn oude Bourgondische gewoonten. Resultaat na ruim 1 jaar: 100 kg.
Zoals ik al eerder schreef, gooide ik in 2008 dan weer het roer om. Ik ging op dieet, begon met start 2 run en liep in juli 2008 mijn eerste wedstrijd over 5 km. Het was een prachtig moment. Een eerste stap richting marathon was gezet. Later liep ik een 10 K, om met 10 mijl en een knieblessure het jaar af te sluiten.
Na een paar bezoekjes aan de huisdokter, een kinesist en een orthopedist, kon ik begin dit jaar de draad weer opnemen. De eerste weken bereikte ik nog amper een weektotaal van 10 km, maar de pijn bleef uit. Langzaam maar zeker, bouwde ik verder aan de weg naar de 20 km door Brussel. Tijdens die wedstrijd stapelde ik de fouten op, waar ik enkele waardevolle lessen aan overhield. Enkele weken later schreef ik me in voor de marathon van Etten-Leur, vastbesloten om het tot een goed einde te brengen. Tot eind juli liep ik nog enkele wedstrijden over 5 en 10 km. Plezier beleven was het voornaamste doel, maar mijn ambitie om onder de 45 minuten te eindigen op een 10 K maakte ik wel waar in Tessenderlo.
Eind juli ging ik aan de slag met een schema dat gebruikt werd door het Dreamteam van Runner's World. Ik probeerde het zo goed mogelijk op te volgen, maar als het eens wat minder ging, paste ik de intensiteit van een geplande training aan of laste ik een extra avondje rust in. Ondertussen zijn we 13 weken verder, waarin 748,6 km werden gelopen over 57 trainingsdagen en een halve marathon. Volgende week sta ik aan de startlijn van een eerste hele marathon. In die laatste week wordt er nauwelijks 2 uur gelopen, waarvan ik telkens verslag zal uitbrengen op deze blog. Een dagje verlof moet zorgen voor wat extra rust. De zenuwen blijf ik voorlopig nog even de baas, maar ik moet wel toegeven dat ik erg uitkijk naar het moment dat het startschot zal worden gegeven.
Het voorbije weekend heb ik het behoorlijk druk gehad. Zaterdag ontvingen we enkele vrienden om te komen genieten van mijn culinaire kwaliteiten. Tussen het shoppen en kokkerellen door had ik wel nog tijd om een dik uur te gaan lopen, maar van lang nagenieten was niet echt sprake.
Zondag was ik van de partij om te helpen bij de inschrijvingen voor een veldloop, ten voordele van een groene zone waarvan ze een industriezone zouden willen maken. Daarna kon ik dan mijn geplande training afwerken. Net geen 20 km liep ik in een steeds wisselend tempo. Eerst liep ik in de laagste hartslagzone, daarna een tijdje aan een iets pittiger tempo, dan weer in de laagste zone om ten slotte te eindigen met een halfuurtje in een vermeend marathontempo. Een tiental minuutjes uitlopen rondde de training mooi af.
Ondanks de regen en de invallende duisternis ging het behoorlijk goed. Mijn hartslag was onder controle, de tempo's constant en het gevoel was opperbest. Ik startte langs mijn gebruikelijk parcours, maar halfweg week ik ervan af. Daarna vertrouwde ik op mijn oriëntatiegevoel en kennis van de streek om nieuwe paden te verkennen. Ik liep langs velden met prachtig in bloei staande oranjekleurige bloemen (de exacte naam van de soort ken ik jammer genoeg niet). Een krassende kraai in de top van een eenzame kale boom, onder een dreigend wolkendek, bij de avondschemering, deed me denken aan klassieke griezelverhalen à la 'The Raven' van Edgar Allan Poe. De regen zorgde voor een aangename humusachtige geur en ook voor een voortdurende afkoeling van mijn opgewarmde ledematen. Kortom het was een feest voor bijna alle zintuigen. Jammer genoeg had ik geen fototoestel bij me om al het moois op de gevoelige plaat vast te leggen.
Vandaag ben ik weer gaan lopen. Na de opwarming deed ik enkele intervallen om daarna opnieuw een duurloop af te werken in verschillende tempos. Net zoals zondag had ik het erg naar mijn zin. Ik voelde me echt in bloedvorm. Lekker fris, geen regen deze keer en een heerlijk zonnetje droegen alleen maar bij tot het euforisch gevoel. Halfweg werd mijn aandacht getrokken door een grote groep ganzen die luidruchtig in V-formatie overvlogen. Een gedomesticeerd neefje leek zich te beklagen dat het niet meekon; voor mij was het een traktatie om getuige te mogen zijn van dit natuurschoon.
