Als trainer of ervaren loper geef je wel vaker advies of tenminste je eigen mening als het op training aankomt. De ene zweert bij de lange trage duurloop, de andere bij interval. Zo zal ook ongeveer elke gematigde trainer (niet de trainers uit de DDR, CCCP, China...) je aanraden om bij een blessure niet verder te trainen, edoch een pauze in te lassen om erger te voorkomen. Of alternatieve training. Sinds jaar en dag geef ik aan mijn vader met regelmaat van de klok het advies om niet te hevig te doen, te rusten en naar zijn lichaam te luisteren. Het is zowat het enige waar ik tegen hem in ging dat niet gebaseerd was op rebellie, eigen aan enerzijds mijn puberteit en anderzijds mijn (daaruit verder gegroeide) persoonlijkheid xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />. Ook nu hou ik hem nog steeds kort. En dan komt de dag dat je zelf plots een pees gewaarwordt die je anders tijdens het lopen niet voelt. Zo enthousiast als ik eerder berichtte over de spelende intervaltraining, zo sip was ik daags nadien toen ik opstond met een licht zeurend peesje. De enige tip die ik in dat geval zou geven: rust, alternatieve training. Helaas wringt daar het schoentje. Voor jezelf gelden andere regeltjes. Je wil namelijk meedoen aan die ene wedstrijd, dat doel dat je voor ogen hebt, en daarvoor heb je nog heel wat trainingen af te werken. OK, ik wil recht in mijn loopschoenen staan, dus schrap ik waar mogelijk de looptrainingen en vervang ik ze door andere trainingsvormen. Zo eenvoudig is het niet als je op woensdag training geeft, op zaterdag training geeft, en op het werk training geeft. Ook al is de intensiteit lager, het blijft lopen. Repetitieve schokken terwijl er vanuit die voet repetitieve signalen naar boven gaan om je te overtuigen te stoppen. Het was vorige week dan ook een week vol lessen hindernissenpiste, niets dan sprongen op en af hindernissen (demo's met weinig opwarming). En dan lijkt de natuur plots weer volstrekt eigenzinnig en onverklaarbaar: vandaag stond er voor de rekruten interval op het menu, ik loop vooraan (hard!) en wat blijkt de hele dag nadien... geen zeurende pees meer... Daar sta je dan met je wetenschap...

Intussen bloeit FFFC nog wat verder op. Na een eerste meeting met Running Nation zijn we overeengekomen te gaan samenwerken voor een aantal projecten. Running Nation organiseerde eerder al business runs (ImmoRun, FinanceRun (Lux)), mét succes. Op 21 december gaat de eerste greenENERGYRUN van start in Gent. Marathonman Stefaan Engels zet er zijn schouders ook onder. Ik krijg een stek in het organiserende team (in de mate dat ik hen van dienst kan zijn). Later slaan we samen met hen de handen in elkaar om in Haasrode ook een business run uit de grond te stampen. Dat is uiteraard fantastich nieuws voor mezelf, als zelfstandige sportcoach, om aan die bedrijven training te gaan geven. Zo hebben ze een perfect trainingsdoel.

Intussen is in Zatopek Magazine mijn eerste artikel verschenen. Voor het volgende artikel mag ik in de Hoge Veluwe gaan 'Safari-joggen'...

Gegroet,

Bart