Hola Alicante!
Na een probleemloze reis zijn we gisteren gearriveerd op Camping Marjas alwaar een bungalow ons opwachtte om ons gedurende 9 dagen onderdak te bieden. De intocht was één en al vakantiegevoel, 20°C, T-shirt, short, huurautootje met venstertjes open, ontspanning alom. Wat een contrast met de schijnbaar eeuwige sneeuw waar ik afgelopen weken in Arlon mee geconfronteerd werd. In de auto hadden we de gevolgen van de verregaande kolonisatie van onze noorderburen reeds mogen proeven... al zappend luisterden we plots naar Radio Costa Ollanda, met een zoetgevoosd Nederlands schlagerstemmetje. Krijg nou de klere!
's avonds deden we ons nog te goed aan een lokaal restaurantje, zijnde dat van de camping, waar het de uitverkochte Elvis-avond was. Spottend zei ik nog, toen we om 20hr de bungalow verlieten: "'t Is zo stil, iedereen zal naar de camping-karaoke zijn." 't scheelde niet veel, 't was dus die beruchte Elvisnight. De camping hier is er eentje van de welgestelde uitbollers uit de Westerse landen. Duitsers, Nederlanders, Belgen, Britten... zij die hun oude dag zorgeloos willen vullen met zon, zijn hier samengetroept. We vormden op het Elvisbuffet, knabbelbaar voor elk gebit, dan ook de twee enige aanwezigen jonger dan 50 :-).
Over naar de training. Vanochtend liep ik vol enthousiasme de hut uit, naar het aanpalende bos, en dat deed ik kennelijk met net iets te weinig bezinning. De duinen, gelegen in een heel open bos, leken een paradijs voor de oriënteur, ware het niet dat je eerst de kaart moet bekijken en het dan op een lopen zetten en niet omgekeerd. Met mijn onstuimig drafje merkte ik dat ik maar niet in de kaart kwam en de 6km die de omloop was heb ik niet eens volledig afgewerkt. Wat ronddolen en spelen als een kind, bergjes op en af in het zonnetje, het is een verplichte passage voor elk jong en onstuimig veulen dat net uit de winter komt. Eerst even spelen en daarna, na het speeluurtje, het serieuzere werk.
Na de middag heb ik mijn hoofd een beetje meer aan banden gelegd en op dezelfde kaart een andere omloop gedaan. Deze keer zag ik het reliëf en de vegetaties al veel beter. Het bleef hier en daar wel wat snuffelen als een speurhond, want de lintjes die de mensen van Sun-O hebben uitgehangen zijn niet alemaal even goed zichtbaar.
De beentjes draaiden heel erg soepel, het enthousiasme was heel nadrukkelijk tegenwoordig, zowel in hoofd als benen, en dat is wel een vereiste voor een goede trainingsstage. Morgen staat er een lange afstand op het programma, eentje met wat ruwer reliëf en iets minder detailleers dan vandaag.
Ik kijk er naar uit!
Een leuk weetje: op de kaart van vandaag is er ook een oro-hydro-omloop uitgezet met mar liefst 100 posten. Als je die omloop foutloos kan afhaspelen ben je volgens mij een wonder, een krak in het vak. Ik ga me er later deze week aan wagen, een stukje toch. :-)
|
