Pinksterdinsdag.

 Heb ik dan toch iets met Pinksteren? Het regent om de haverklap, de aardbeien op het veld weigeren te groeien, mijn benen kunnen niet bruinen, half Amerika is door een tornado, geen orkaan, geen hurricane, geen storm, neen een tornado van de kaart geveegd en politici zoeken in hun kast naar de voorraad verklaringen om elke mogelijke verdachtmaking van laksheid en de wetenschap legt uitgebreid en diepzinnig uit dat ze er geen snars van begrijpen, maar het is inderdaad Pinksterdinsdag.

Ik vraag me af of ik in de Cineac, zaaltje in A’pen waar ik al eens een tekenfilm en verder het van een dramatische, nasale stem begeleid wereldnieuws vernam, ik versplinterde huizen en op het dak gekeerde pick-ups in datzelfde land van Uncle Tom zag. Iets vind ik toch nogal vreemd.

Koud en nat en regelmatig een windvlaag en een lucht die de reikwijdte van mijn blik meer dan halveert, dat is dan dankzij glaucoom. Mag ik de verantwoordelijken voor deze tragedie er met nadruk op wijzen dat ze verkeerd bezig zijn. De laatste indrukken zijn die, die de doorslag geven. En wat zal ik daar vertellen, als ik daar dan ben waar al die anderen vast van overtuigd zijn dat ze er zullen terecht komen? Ik zal ze over dit rotweer vertellen en over de rampen en over de belastingcriminelen en de politieke knoeiers en over de aardbeien die niet willen groeien in het open veld. Ik zal het ook hebben over het verdwijnen van de bei, het voorbeeld voor zovele generaties , toonbeeld van grenzeloze sociale inzet, van onovertroffen solidariteit, en door de mens schaamteloos uitgebuit en nu uitgeroeid. Ja ik zal geen reclame maken voor dit natte, koude winderige tranendal. “Blijf waar gij zijt, gij zit daar zeker beter!”

Maar voor een kniesoor van Linkse komaf zal daar wel geen plaats zijn. Ik zie me daar al in een wit hemd naast Merkel aan de eindeloze schraagtafel, eindeloos wachten op de eindeloos aangekondigde rijstpap... Een horror idee.

Ik ben een “Blender.” Een echte blender, tot voor heel kort nooit gehoord van dat woord en door mijn vrouw er attent op gemaakt dat wij “zoiets” al van bij ons trouwfeest bezitten. Maar ik ben de “Blender!”Straks tussen twee wolkbreuken en me schrap zettend tegen een rukwind zal ik blenden... één banaan, twee blauwe pruimen en zes kleine aardbeien, die niet van het volle veld komen, omdat er geen zon was en wel veel regen en wind en er dus ook geen gastarbeiders nodig waren om deze anti-oxidanten in mandjes te leggen voor een schaars loontje, wat de prijs per bakske ondanks de rugklachten nog heel, misschien wel te, schappelijk maakt. Hemels, zalig zonder toegevoegde kleurstoffen, geen bewaarmiddelen,, geen A,B,C,D,E en soortgenoten toegevoegd, maar zelf geblend en zo uit de blendbeker gelepeld, hmmm!

Van achter het stuur van mijn, onze 508D, onovertroffen, niet alleen in eenvoud en kwaliteit, meer nog in mijn zich permanent verder ontwikkelende creativiteit, die zelfs mijn vrouw, de originele, verheugt, laat ik mijn twee vingers op de toetsen, hopelijk de juiste tikken en af en toe zwermt mijn beperkt zicht, waarover ik het niet verder wens te hebben over het meertje dat als het zo blijft regenen toch ooit eens moet overlopen. Als dat gebeurt ben ik als verslaggever de juiste man op de juiste plaats.

De Duitse minister van geniepige oorlogsvoering zit met zijn geheim plannetje om dronen over Duitsland te laten zweven in zijn strot, juist goed! Blijkbaar weten vele Duitsers nog altijd niet aan welke kant zij moeten rijden, ja zij zijn hun leider kwijt, en dan krijg je zulke problemen.

Tijd voor een taske en een koekske dat bedoeld was om in het zuiden in’t zonneke op te peuzelen. Binnen is ’t warm genoeg!

21-05-2013 om 20:10 geschreven door Walter

Real in Baden. Alleen kenners begrijpen waarover ik het heb. De plaatselijk reus onder de supermarkten, die alleen bestaat om het ons op onze kleinste wensen onmiddellijk naar de zin te maken. Alleen om ons te dienen en te plezieren. Dus ga ik er ook inkopen, want volgens mij is de eerste kleinhandel op een zeven kilometer van waar ik  mijn wielen geparkeerd heb, gelegen. Boodschappen doe ik met de fiets, omdat ik fitnessen in de club als een onnodige bezigheid afwijs.

Waggel, waggel, lichtjes voorover hangend, de buitenmaatse buik als een baarmoeder voor een sauriër boven de knieën en achter de propvolle inkoopwagen zoeken hij en vaker nog zij hun weg naar Kanossa. Ik mag hen niet aanstaren, ik vermoed dat het nog onbeleefd is, hoewel ik het niet zeker weet. Het kan ook begrepen worden als het bewonderen van deze voedsel-krachtpatsers. Duitse Sumoworstelaars in de hoogste gewichtklasse vrij  te bewonderen in Real. De brood- vlees en kaasstanden zijn naar Oost-Duitse begrippen ooit pervers geweest en ongezond, maar dat was ooit... De slepende gang achter de geassocieerde inkoopwagen is zwaar en calorieverbruikend, bijtanken is een must. Na de batterij kassa’s lokken de belegde broodjes, over het verkleinwoord kan men van mening verschillen, porties gebak in overvloed. Aan de uitgang komt het suprème moment, de keuze, die geen keuze moet zijn, de Sumoworstelaars en Sumoworstelaarsters, let op de gelijkheid van de geslachten, stuwen met een bijna doodservaring in de bleke gezichten, tot aan hun pompstation, warme maaltijden en een hemel aan worsten en andere vettigheden. Vettigheden heeft niets denigrerend, alleen vaststellend dat vet steeds aanwezig is en de smaak meestal verlokkend. Van de sumo-lap vlees en een bad van saus kan zich een half dorp in Congo zat eten. Vlees en saus komen eerst tot hun recht met verwerkte aardappelen en groenten. Ik bestelde zo één maaltijd om mee te nemen, die hele berg daar op mijn eentje aanvallen leek me overmoedig, een bewijs van grootheidswaanzin. In de kamper eten wij daar samen van, mijn vrouw, ik en dan krijgt Jelke een meer dan flinke, gewaardeerde portie. Natuurlijk word ik ook geen Sumoworstelaar, ik ben geen levende ballon die reclame maakt voor de Duitse voedingsindustrie.

Maar Gründlich zijn ze, wat hun eten betreft, of niet? Bio-eieren die uit massakweek komen, afgekeurd vlees in worsten omgetoverd, onschuldig paardenvlees in gerechten met ... helemaal geen paardenvlees ....

Maar met ons drie eten voor nog geen tien € is toch wel straf, of niet soms, Prosit!

21-05-2013 om 20:09 geschreven door Walter

Pinksterzondag:

Ik heb niets met Pinksteren, ik ben ook geen lid van zulke organisaties of groepringen en als het van mij afhangt zal dat ook zo blijven. Neen, het is alleen een precisering van de tijd en het is koud en het regent. Echt gezellig zou mijn vader gezegd zich verkneukelend aan een hem privaat eigen gevoelswereld die hij steevast kon oproepen tijdens onze reizen met de tent. Vader is al heel lang dood, en ik zit in de in-, aan- en omgebouwde cabine van mijn verder ook zelf ingerichte kamper. ’t Heeft een zekere charme, maar het mag niet te lang duren.

Terug naar ernstige dingen. Ngo’s hadden in mijn brein een vrij positieve klank. Mijn onwetendheid was blijkbaar weer eens beschamend. Sla me niet om de oren met het verwijt dat “veralgemenen” ongepast en onrechtvaardig is. Jaaaaa! Weet ik! Lees dan maar eens wat David Van Reybrouck in zijn boek: “Congo” over ngo’s vertelt. Sommige van die zaken-ngo’s gebruiken tot 70, ja zeventig percent van het voor hulp te besteden geld aan eigen werking. Zeventig percent van door milde gevers geschonken en door overheid gesubsidieerd geld aan lux en weelde. Ik hoop dat David liegt dat ook hij zwart ziet, maar ik denk dat hij net zo blank is als ik.

Wat dezelfde David daar over Heineken weet te vertellen met getuigenissen van een topman van dat bier imperium zelf is schrijnend. Het is even een blik werpen op onze eigen toekomst. David zegt het volgens mij zeer juist, Congo is een testcase om te leren hoe de Vrije Handel bevrijd van Vakbonden, Linkse Partijen, een kritische, mondige oppositie zijn gangen kan gaan.

Bijna komisch is het relaas van de getuige, die vertelt dat zij tijdens de brutaalste gevechten en het platleggen van steden, even gingen schuilen en dan verder groeven om kabels te leggen voor het gsm-netwerk. De krakkemikkige telefoon zo goed als  totaal vernietigd en daar biedt zich een reusachtige  Vrije markt aan.

Och U moet het zelf lezen, brokje na brokje doorslikken en langzaam laten verteren.

Nog één buitengewone openbaring. Over corruptie! Geen gebruik maken in zo’n land is de kans iets voor de vaak door ziekte, honger, miserie bedreigde familie een kans om het wat beter te hebben, laten liggen. Denk daar eens over na. Misschien moeten wij ons meer focussen op merkwaardig “vrijgevige” schenkers die deze reusachtige corruptie laten bestaan. Waarom?

De nieuwe Paus spreekt toch al een andere taal, zet toch enkele andere accenten en is het daarom dat het vandaag koud is en regent? Mijn Boef, Jelke, is voor de tweede maal in haar Doggyride getrokken en geniet opgerold van een leven met menselijke baasjes. 

19-05-2013 om 18:39 geschreven door Walter

Pinksterzaterdag. Wellicht bestaat deze dag alleen maar omdat hij aan de zondag vooraf gaat. Geen zorg. Duitsland ontwaakt uit zijn nieuwe ijstijd en met een sprong van tien graden minstens werd bewezen dat de zon niet aan kracht had ingeboet.

De vlakte tussen zwarte woud en Rijn is een fietsparadijs en gelukkig voor mij lag het er nog braak bij. Eindeloze wegen en paden ooit alleen gebruikt voor bosbeheer en landbouw zijn verbeterd en grotendeels bewegwijzerd. Fietsen is er voor  de hedonistische fietseling een ontspannend genot.

Voor de stadsmens die natuur alleen herkent als voorverpakt in de rekken van de supermark kan een confrontatie met de evolutie van brakke grond naar wuivende plantenzee pijnlijk verwarrend overkomen.

Hoe lager men zijn hoofd boven de vaak schier eindeloze akkers houdt hoe groener ze worden. Verheft men zich dan stelt men vast dat miezerig kleine plantjes meetkundig weden gezaaid en nu het verwarde weer trotseren en proberen te groeien.

Toch mooi dat nieuwe leven, leve de landbouw, bron van leven en gezondheid. Dag Jan. Het is niet omdat de een of de ander wat leutert over Pinksteren dat deze akkers geen bron van miserie zullen worden. Maïs! Biodiesel! Verbrandingsmotor! Ik juichte ooit de groene evolutie in concurrentie met de aardolie toe. Vandaag Heb ik opnieuw zeer grote twijfel.

Zelfs op de halve meter brede strook naast de akker woekert geen rijke variante van weidebloemen. Geen weidebloemen, eigenlijk nauwelijks een bloem, alleen wat harde sprietige grassen die gisteren als vulgair onkruid, met de zwaarst mogelijke nadruk op on, tot in de grond werden afgereden.

Stijn Streuvels zou zijn ogen niet geloven. Geen zingend vrouwvolk zwetend en gebukt met de schoffel wiedend op rijen vorderend. Geen levende ziel, ook geen onkruidje, alleen een naamloos massaplantje, onpersoonlijk, gedoemd om zo snel mogelijk te groeien en verlaten en geperst te worden. Oil is Thy Name, my Lord.

Wordt deze maïs gesubsidieerd door U en door mij? Wordt deze maïs beschermd door milieuwetten tegen pesticiden, schimmelwerende onkruidbestrijdende insecticiden en snelgroeiers om van mogelijke andere weldoeners die ik niet ken maar te zwijgen. Ik heb mijn twijfels. Waarom zou men toekomstige brandstof beschermen? Waarom groeien er op die akkers geen andere planten, ook niet op de halvemeter brede stroken langs de eindeloze akkers. Waarom zwermen er geen zoemende insecten rond mijn kop? Waarom jagen er geen vogels achter die zoemende insecten? Waarom zie ik nooit een spoor , zelfs geen achtergelaten spoor van een vierpotige bezoeker van de zich vergroenende woestijnen? Boer, wat spook jij uit? Politicus wat ben jij voor een onbekwame kluns. Zum kotzen! Richtige Schijse!

Gelukkig voert mijn trip ook regelmatig door een bosje met waterplassen, grachten en insecten die zich achter mijn bril trachten te vestigen. Jelke plukte als een geniepige domoor steeds die sprietige grasstoppels, zouden ze niet vergiftigd zijn? Kotst ze die daarom uit? Is wandelen in een stadscentrum dan toch niet zo slecht? Ik weet het niet, U?

19-05-2013 om 18:37 geschreven door Walter