Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
18-08-2012
Laat de boel maar verder verzieken...
Onder een stralend blauwe hemel en een te warme zon ben ik nog eens naar Turnhout gereden. Sporadisch was er nog een stukje vergezicht, mooie weiden en partijtjes bomen, maar de eindeloze lintbebouwing langs die Turnhoutsebaan is bangelijk. Bijna elk dorp moet zijn eigen industriezone hebben waar alleen zo plat en zo breed mogelijk de norm is, de verkeerde. Waar is de tijd dat de kerktorens in de verte ons vertelden waar we al waren. Vandaag over Hoog-Diep en over Volkstuintjes dromen lijkt alsof men de binding met de realiteit verloren heeft. Aan de varkens en kippen die met honderden, neen duizenden opeengepakt in vieze onleefbare hokken moeten wachten op hun dood, hun mening vragen over de levenswijze van broeder ever en zuster fazant in de overgebleven natuur, heeft geen zin. Zij kennen niet beter, zijn delen hun lot en hebben zoveel problemen met elkaar dat al de rest onbelangrijk wordt. Laat ik het hierbij laten, de kruik gaat zo lang te water tot ze breekt, en ze zal breken, er zijn al scheuren en barsten. Om tot nieuwe, en tegelijk eigenlijk oude oplossingen te komen, zullen wij de boel maar verder laten verzieken.
18-08-2012 om 09:32
geschreven door Walter
14-08-2012
Het kan slechts als men het wil.
En dat impliceert dat er niets kan als men het niet wil. Een spoteenvoudig zinnetje met enorm verstrekkende consequenties!
14-08-2012 om 12:45
geschreven door Walter
Liever klein en plat?
What you see, is not what you get... Impossante villa's met tuinen als parken waar een klein legertje groene vingers dagelijks een fijne kam doortrekt doet watertanden. Zulke lappen grond werden meestal gekocht, geërfd, toen de grondprijzen nog zeer laag waren. Vandaag is het voor gewone werkende mensen niet meer mogelijk zulke oppervlakten te bemachtigen. Toch zijn er die het proberen in overstromingsgebieden en die schreeuwen moord en brand als hun garage onder water loopt. Neen, de lapjes worden veel, veel kleiner. Eigenlijk nog juist genoeg ruimte rond het huis om het niet tegen dat van de buur aan te zetten. Een dure bouwvorm, ieder trekt alleen en op zijn kosten al zijn muren op, en moet zich isoleren tot hij blauw ziet. Wie wordt er goed van? Van tuin mag men echt niet spreken zonder de mond zeer te doen. De tuinarchitect, als uit de hemel gezonden, weet raad en tovert met stenen en houten terrassen en enkele bloempotten een status object waarvan de buren evenveel plezier hebben als de eigenaars, dus bitter weinig, tenzij er een rondleiding is. Het huis dat toch al te duur is, moet afhankelijk van de termijn van de lening zo klein mogelijk, heeft geen -natte?- kelder en geen -stoffige?- zolder van doen, de auto kan voor de deur, een extra berging kan in een tuinhuis in de statustuin. Wie wordt er goed van? Vermits één inkomen meestal te klein is voor een levenslange afbetaling van een snel vervlogen droom, gaan beiden werken en wordt het huis een knusse slaapplaats. Hopelijk, als de zorgen niet te groot zijn. En als de druk te groot wordt kan de opbrengst van de verkoop de strop wat wijder trekken. Wat blijft er over van de sideseeing langs de pronkvilla's waarvan men de geschiedenis maar kan raden? Niets. De oversize badkuip tussen de bloempotten en de blikken van de buren is eigenlijk een miskoop, zoals bijna de ganse rest en de bewoners worden nestvlieders van het vlugste soort. Als ze niet voor het werk thuis moeten zijn, jagen ze op last minute trips om daar het genieten van het hotel. Oei! Wat is dat? Een groot hotel, hoog en nogal diep met all in? Ik heb erg veel prachtige woningen gezien met een droomtuintje waar de bewoners hun ziel ingelegd hebben en hun geluk eruit gehaald. Dat zijn voorbeelden, dat spreekt mij heel erg aan. Maar dat is mathematisch niet voor ieder mens mogelijk. Iedereen wenst dit niet, juist, maar iedereen moet het wel kunnen hebben, indien gewenst. Dan zal men eerst de wereldbevolking moeten decimeren en grote uitverkoop houden van de allespakkers en alleshebbers. De grote steden op de wereld en zeker een landje zoals het onze dat er alles aan doet om een mislukking te worden, een oase van onleefbaarheid, vervuiling, agressie, fraude, corruptie en nog veel ander goeds als Bourgondische paradijs, toont ieder die niet pervers egoïst is dat de olievlek niet kan.Dus niet klein plat, wel hoog diep.
14-08-2012 om 10:45
geschreven door Walter
09-08-2012
Hoog en diep en geen olievlek...
Wij oordelen naarmate wij menen iets te kennen en velen oordelen zonder de minste kennis. Wanneer kennen wij iets? Nogal moeilijk, want ons kennen groeit naarmate wij meer inzicht bekomen naarmate wij ons meer verdiepen in de materie en naarmate wij onze horizon steeds verder verleggen. Twee minuten op het internet rondneuzen, vergt echt geen moeite en dan kan men een gedachte zoals hoog-diep niet met één handveeg naar de idiotenhoek verwijzen omdat men ooit iets gehoord of iets meegemaakt heeft in een sociaal niet aangepast woonblok. Daarom een paar verwijzingen, zomaar los van het net geplukt. Een aanzet om na te denken en te leren, later probeer ik er wat dieper op in te gaan. Stad en Architectuur
En stop nu AUB niet met meer te willen weten, anders gaan we beter met een paar tooghangers zuipen...
09-08-2012 om 12:17
geschreven door Walter
07-08-2012
Neen, geen olievlek...
Toen de wereld enorm, oneindig groot was en de mens nog op ontdekkingstochten naar onbewoonde streken kon gaan, is er bij een aantal volkeren de vreselijk verkeerde en fatale opvatting gegroeid dat men kon pakken wat men maar wou. De sterkste pakte en het was van hem en hij deed ermee wat hij wou. Niet alleen met vrouwen maar ook met de grond. Vandaag zijn er hindernissen gegroeid die dit onbegrensde pakken en veroveren wat hinderen, maar ook niet meer dan hinderen. In onze overbevolkte streken wordt naar de wens van de hebbers naar hartelust geknoeid. Landbouwgronden en natuurgebieden krijgen een andere kleur en zijn op slag een fortuin waard. Die hokus pokus legt al wie er aan vet vingert geen windeieren. En de politieke overheid is er zeker niet vies van, trouwens zij moeten hun kiezers toch plezieren. Om de teergevoelige idealist zoet te houden worden verloren en onbruikbare strookjes grond natuurpunten genoemd en in de straten enkele astmatische boompjes aangeplant. Daar zijn we blij mee want helemaal niks is helemaal niks en een veldmuis en een vlinder zijn met weinig tevreden. De olievlek verspreidt zich nu zo snel dat zelfs de rust van de rijken op hun domeinen verstoord wordt door het snel naderende en opslorpende stadsgewoel met de daarbij horende plaatsverslindende industrieparken. Makelaars beleven gouden en betere tijden want naarmate grond schaarser wordt,wordt de winst onwelvoeglijker. Met mokerslagen wordt de noodzaak van het ieder zijn eigen lap grond in de koppen van deze generaties geramd en zij beleven wat vroeger alleen de rijken konden doen, zij betalen zich ziek voor die verloren lap. Hoe succesvoller wij ons voordoen, hoe uitgestrekter het grasveld waarop geen voetbalploegen spelen, laat staan vee graast. De huidige ernstige crisis van onbeperkte machts- en geldhonger kan deze race naar een algemene collaps slechts even vertragen. De overblijvende en schaarser wordende koek wordt onder minder maar sterkere verdeeld. En wij racen verder naar onleefbaarheid, zullen wij tijdig Mars bereiken? Niet de politici die hun achterban moeten plezieren, niet de makelaars die hun beurzen moeten spekken, niet de promotoren die ook alleen op snelle winst jagen gaan iets veranderen. Dus U zal het moeten doen! U zal het eerst moeten inzien, dan begrijpen en tenslotte willen veranderen. Terzake, geen olievlekken meer! Wij moeten het in de hoogte en in de diepte zoeken. Nogal natuurlijk want een andere dimensie ken ik niet. Hoog en diep maar dan beter als alles wat wij vandaag gerealiseerd hebben. Vergeet niet die woonvorm is steeds een oplossing geweest om de minder gegoede burgers op te stapelen. Laat ons dus beseffen dat het noodoplossingen waren. En sommige van die noodoplossingen waren zeker niet slecht in die periode, niet voor de toekomst. Hoog en diep moet de oplossing zijn voor de gemeenschap. Voor de ganse gemeenschap en dan mag het wat kosten, dan mag het echte kwaliteit hebben. Hoog en diep wil niet zeggen dat de scheten van de buur U doen wakker schieten, en dat gij met een vuurwapen in de hand naar de kelder moet gaan of dat alleen een degelijke GPS U vertelt waar Uw flat is. Hoog en diep moet lucht, rust en zon kunnen bieden in een gezonde omgeving... Hoog en diep is geen project voor snelle poenpakkers en zwakke politiekers en zeker niet voor superegoïsten die menen van uit een ver verleden het onvervreembare recht te hebben nu en tot aan het einde der tijden te doen en te laten wat zij wensen. Hoog en diep is voor de nieuwe mens, de sociale mens, die echte kwaliteit boven kortzichtig eigenbelang kan stellen. Denkers, planners, filosofen, bouwmeesters, wetenschappers psychologen en echte mensen met een hart en een geest zijn gevraagd. Doet U mee?
07-08-2012 om 00:00
geschreven door Walter
06-08-2012
Ook wonen zal anders moeten...
Op een heerlijke zomerdag door een riante villawijk rijden en de verzorgde tuinen en vaak oogstrelende huizen met garages waarin een kleine allochtone gemeenschap zou kunnen verblijven, roept bij mij geen beeld van afgunst of weerzin op. Ik kan dat mooi vinden maar stel me onmiddellijk de vraag of zo wonen kan in een samenleving waar over enkele jaren onvoldoende plaats zal zijn om slechts een klein gedeelte van onze voeding te verbouwen. Ik voel me er niet thuis, en vermits ik zo'n halve eigendom bezat, kan ik uit ervaring zeggen dat dit een onnatuurlijke woonvorm is. Vraag het maar aan opgroeiende kinderen, aan ouderen, aan eigenaars die geen personeel nodig hebben om hun zogezegde hobby waar te maken. Dorpjes en kleine steden in het zuiden, waar ook tonen hoe het samenwonen anders kon en daar nog kan. Trouwens die vind je niet alleen in het zuiden, het is de echte oorspronkelijke woonvorm die wij vergeten zijn. Een dichte kern waar alle leden van de plaatselijke gemeenschap bijna alles te voet kunnen bereiken en waar de groene open ruimte vlak naast de kern ligt. Daar voel ik me wel thuis. Dat is gezellig, gemakkelijk, en zeker zeer sociaal. Dat is de charme van van die zuiderse dorpen en stadjes waar men midden in de drukte rustig kan worden. Dat zijn de gemeenschappen waar de inwoners zich niet alleen moeten voelen. Heel opvallend schieten daar de immobilliën kantoren nog niet als paddestoelen uit de grond, maar ze zitten klaar om hun verderfelijke slag te slaan en ook daar niet alleen de streek maar ook de gemeenschap te verknoeien. De hele kuststreek hebben zij reeds vast in hun verwoestende greep en gelukkig heeft de crisis daar nu even een stok in de wielen gegooid. Helaas ook daar is het te laat. Het verleden toont ons overduidelijk de enige weg naar de toekomst. Het zal moeten, het zal niet anders kunnen, of wij, neen, jullie zullen er voor moeten strijden, voor eigen bodem en eigen plaats... Kan het verleden onze toekomst worden? Wat denk je?
06-08-2012 om 09:44
geschreven door Walter
05-08-2012
Een roos zien ontluiken en verse worteltjes uit de grond halen...
momenten van intens geluk. Voor de masa een zin van een gestoorde, voor de kenner een statement dat geen verder betoog vergt. U, gast, op mijn blog, weet dat ik het al eens over Niel heb. Niel en volkstuintjes. Ze bestonden, lagen her en der verspreid en waren niet altijd een genot om te aanschouwen. Volkstuintjes en de achterkanten van vele huizen zijn hier geen statussymbolen zoals de voordeur en de auto. Hier in Niel had men de mogelijkheid om dit concept van volkstuinen degelijk aan te pakken. De vrij gekomen industriegronden waren ideaal om een aantal georganiseerde, afgebakende, verzorgde volkstuinen aan te leggen. Rond een visput of een voetbalveld of een andere vrijetijdsbezigheid vindt men een infrastructuur doodnormaal. Een chalet, een toegangsweg en de nodige nutsvoorzieningen. Juist daar waar de oorspronkelijke bewoners de grootste behoefte hadden aan een lapje grond, aan een behouden en beschermen van een sfeer en gezamenlijk verleden had een degelijk georganiseerd project alle kansen om een succes te worden. Het lag voor de hand, het was een verlengde van de geschiedenis, een getuigenis van respect voor de plaatselijke bewoners. Ga zelf zien wat de plaatselijke overheid er van gemaakt heeft. Een zoveelste slaapstad die nu al de kiemen van problemen in zich heeft. Slaapsteden of slaapwijken zijn geen gezonde leefgemeenschappen. De kans is verkeken en verknoeid. Creativiteit, visie, inzicht waar zijn ze? Niel is een dorp voor en van de auto, van het eigen verkeer, van totaal gebrek aan sociale toekomstgerichte visie. Vlugger dan verwacht zullen hier de sociale problemen en onlusten hun intrede doen. Niet de schuld van allochtonen en hangjongeren met negatieve instellingen, neen, de schuld van inwoners die denken dat ze geschikt zijn om aan politiek te doen en andere inwoners die zich van hun gemeente niets aantrekken. Het kan storend pretentieus klinken, dit is mijn toekomstbeeld voor dit dorp dat wegzinkt in groeiende problemen en schandalig duur is om in te wonen, tenzij men onderhouden wordt door een onbekwaam OCMW. Dus: Voor Niel geen Volkstuintjes, wel volbouwen tot een onleefbare slaapstad met problemen.
05-08-2012 om 10:09
geschreven door Walter
25-07-2012
Volkstuinen contra egoïsme.
Bij de aanvang van mijn "volkstuin" bedenkingen stelde ik dat men moet durven dromen. Dat dromen dat slaat hoofdzakelijk op de enorme kloof tussen wat de maatschappij zou kunnen zijn en wat ze verworden is. In de volkstuin-gemeente-stad kan men anders wonen en leven. Andere bouwvormen en noden bieden zich aan en dringen zich op. Op een kleinere oppervlakte kunnen meer mensen wonen. U denkt aan appartementen? Ja dat is het, maar de fantasie en visie van de architecten zal moeten rekening houden met de hoge eisen die zulke nieuwe en tegelijk zeer oude nederzettingen stellen. Iedereen komt al eens graag op zijn zonnig terras zitten met zicht op een parkje met speelhoek voor de kleintjes. Iedereen mag naar wens kunnen beschikken over een bergplaats met hobbyhoekje. Niemand wenst gestoord te worden door de radio of TV van de buren. Iedereen moet van de beste isolatie kunnen genieten en zijn energiekosten op de meest verantwoorde wijze kunnen drukken. Dat vraagt planning, dat vraagt gemotiveerde architecten met visie. Daarvoor is een sterke en hoog beschaafde overheid nodig. Och de auto. Zulke leefbare entiteiten moeten op die wijze gepland worden dat een efficiënt openbaar vervoer het gebruik van de privaat auto voor kleinere verplaatsingen overbodig, lees onmogelijk maakt. Wandelpaden en fietswegen zijn het echte verbindingsweb. Vermits de auto droog en veilig moet staan verdwijnt die onder de grond. Wie slecht ter been is moet kunnen beschikken over kleinere hulpmiddelen en dat op een veilige wijze. De woonentiteit moet in alle belangrijke behoefte voorzien. Een supermarkt, een bibliotheek, een fitnesscentrum, een restaurant, een cinema, een kerk, een noodcentrum dat kan allemaal in een geheel verwerkt worden en hoeft geen olievlek te zijn die plaats verslindt en het gebruik van de auto verplicht. Hetzelfde principe kan gelden voor de scholen en vormingsplaatsen. Vermits niet alles overal kan en moet zijn, zullen die voorzieningen die een groter aantal entiteiten bedienen opnieuw kunnen gegroepeerd worden in het web van veilige, niet-belastende verbindingen. Zelfs door deze avontuurlijke, gezellige woonzones in zoveel mogelijk groen te plaatsen is er een enorme plaatswinst. En daar zijn wij dan, die vrij gekomen plaats kunnen parken en ook volkstuinen zijn. Dat kan niet... Dat kan wel, dat was algemeen gangbaar lang geleden en vandaag in tal van landen waar een andere minder doorgedreven egoïsme de boel verknoeid heeft. Dit is een aanzet om na te denken over de mens en zijn omgeving. En die omgeving is veel meer dat een auto en een privaat zwembad.
25-07-2012 om 11:36
geschreven door Walter
22-07-2012
Marx in een volkstuintje?
Ik zou het niet weten, maar ben overtuigd dat Marx pro volkstuintjes was.
In ons super individualistisch landje waar niets de vrije hebzucht in de weg mocht staan en zelfs een partij zoals die van de socialisten het noorden kompleet is kwijt geraakt, zijn wij de totaal verkeerde toer op gegaan.
Ieder wil een eigen huis met een eigen tuin en dat noemt men een recht. Gelukkig is er nog een massa volk die op appartementen wonen, want indien die allemaal een eigen huis met een eigen tuin zouden willen moesten wij onze buurlanden annexeren. De bezittende, rijkere klasse spreekt over de vrije wil. Ieder mag een eigen huis met eigen tuin nastreven, maar of iedereen dat wel kan is een andere vraag.
Dat is liberale nonsens, vandaag zitten wij al ver onder de wetenschappelijk vastgestelde norm betreffende de bruikbare vrije ruimte voor de bevolking. Vandaag is er al een groot tekort aan grond om in onze levensbehoeften te voorzien. Wie daaraan twijfelt kent de grondprijzen niet.
Dorpen en steden groeien tot onleefbare olievlekken en spijtig voor wie het niet begrijpt, maar zelfs een eigen huisje en een eigen tuintje in zo'n olievlek is ver van een paradijs. Wie dat niet gelooft, moet maar eens kijken hoeveel van die eigen tuintjes voor de bezitters een pure, vervelende last zijn. De vervreemding van de stedeling, van de inwoner van de olievlek van de natuur, van omgaan met natuur, van genieten van die levende natuur is onvoorstelbaar en beangstigend.
Dat eigen tuintje is helaas voor immer meer jeugdige koppels een soort zandbak voor de kleine kinderen telkens ze niet op uitstap of op reis kunnen gaan. Het is een saaie last en geen verrijkende ontspanning en bron van rust en gezondheid. En dit weet elke eigenaar die van zijn tuin houdt. Wij zien het rond ons, steeds meer, een kaal grasveld al dan niet kunstgras of nog gemakkelijker een geplaveide tuin met bloempotten met kunstzinnige namaak.
Maar de mens is, of zou, een sociaal wezen moeten zijn. Genieten doen we graag met anderen, daarom hokt men in massa aan zee en in dezelfde vakantieoorden of pretparken. En nu ben ik terug bij Marx, misschien wel in zijn volkstuin.
De volkstuin is een ontmoetingsplaats waar men sociaal kan zijn en toch vrij. Men kan er ontspannen en tevens leren, men kan helpen en geholpen worden. De volkstuin is een groene oase van rust en van leven. Wat de volkstuin kan bieden kan een eigen tuintje achter het eigen huisje in feite nooit bieden.
Maar dankzij ons liberaal super-egoïsme hebben wij de totaal verkeerde politiek gevoerd. Ondanks het eigen huis en de eigen tuin snakken wij naar een handdoek naast een overvol blauw geschilderd zwembad en een buffet waar je best alleen de goed gekookte gerechten eet.In je kleine volkstuin steek je de rijpe bessen zo in je mond, wassen kan ook geen kwaad, zei Marx dat?
22-07-2012 om 00:00
geschreven door Walter
21-07-2012
Dus dromen mag?
Dat kan niet, dat is niet mogelijk, zijn de meest gehoorde commentaren in mijn politieke omgeving. Maar hier op mijn blog kan en moet dat zelfs. Zonder vernieuwende gedachten is er geen toekomst.
Volkstuintjes. Die lapjes grond die vele decennia geleden en nu nog sporadisch de eigenaars zoveel momenten van geluk, zalige ontspanning en gezonde groenten en fruit verschaften. Ja die volkstuintjes die een doorn in het oog van de bouwpromotoren waren, zijn voor de jongeren ongekend.
De vliegtuigreis en het verblijf van twee weken op een handdoek naast een blauw zwembad dat krioelt van de bacillen en bacteriën is de noodoplossing ter vervanging van een zinvolle, gezonde bezigheid, die men het ganse jaar kan uitoefenen, jaar na jaar. Maar die nuttige lapjes grond maken terug hun opgang.
De mens heeft dat contact met de natuur nodig, ook al zeggen de reisbureaus en de makelaars van onroerend goed in binnen-en buitenland iets anders. De natuur is een levende supermarkt, maar oneindig veel boeiender.
En dat het kan zien wij ook in het buitenland, maar dan moeten wij tegen de stroom in durven roeien. Alle signalen die wij van de natuur en van de bangelijke bevolkingsexplosie en het wankelende economische concept opvangen wijzen in dezelfde richting. En in die richting zal voor vele mensen ook een volkstuintje een noodzakelijke reddingsboei zijn.
Wij worden te dik, omdat wij niet bewegen, wij krijgen ziekten, omdat wij te dik zijn, wij reserveren een handdoek om te bruinen, wij verplaatsen ons in voertuigen en vliegtuigen, zo is dat en daar kan de handel heel vlot op inspelen. Loopbanden en fitness paradijzen bieden onze auto een gratis parkeerplaats en ons de gelegenheid tegen fikse betaling te zweten. Onze voeding heeft een enorme ecologische voetafdruk en bijzonder weinig voedingswaarde. Onze appels en tomaten hebben vaak meer gereisd dat diegene die ze wil eten. Wie geld heeft, koopt zich ruimte en de idee van gezonde lucht en rust. Wie veel geld heeft kan dat inderdaad voor een stukje kopen en de rest nog meer op een hoop drukken en nog ongezonder verplichten te leven. Het fors toenemend aanstootgevend aantal te rijken zorgt er voor dat er meer en meer mensen naar de armoedegrens zakken. De armen moeten nog ongezonder leven en wat kunnen wij er aan doen? Zonder drastische veranderingen door te drijven, eigenlijk opnieuw te beginnen, kunnen wij heel weinig doen, dan vaststellen dat het snel slechter wordt. Neen, politici zouden veel kunnen doen als wij ze daartoe zouden dwingen door zelf na te denken, door zelf inzicht te krijgen, door zelf te beslissen hoe wij willen leven. Zouden wij niet eens beginnen nadenken over ons leven, over waar we wonen, hoe we wonen, hoe wij leven en waarom wij zo leven en hoe het allemaal anders kan, veel beter kan? Rekenen op politici is verloren tijd en misplaatst vertrouwen. Ofwel zijn wij denkende wezens of slechts dom consumptievee. Vandaag is in de rijke landen de enorme massa een uiterst dom consumptievee. U kiest, wij plakken de label.
19-07-2012 om 18:36
geschreven door Walter
17-07-2012
Prijs goed gedrag.
Wij staan op onze rechten, wij eisen onze rechten op. Wij verlangen van diensten de beste service. Wij zijn als de dood als wij veronderstellen benadeeld te worden. Maar van onszelf eisen wij niets. Het moet allemaal van de ander komen.
Wij zijn vergeten dat wij zelf verplichtingen hebben tegenover onze maatschappij. Wij beseffen niet dat het onze plicht is bij te dragen tot een betere samenleving. Wij zijn gedegradeerd tot pak- en krijgwezens.
Dit is het resultaat van een mislukte opvoeding. De cultus van het ik!
Het resultaat is een samenleving waar het recht van de sterkste heerst, een bijzonder primitieve samenleving. Wij zien dat in het verkeer, in de ontzaglijke fraude, in de schaamteloze graaicultuur, in de toenemende agressie, in de domme onverdraagzaamheid, in een opkomend racisme.
Omdat die kwalen, die verwording ons allemaal als een boemerang terug in het gezicht geslingerd worden, roepen wij met zijn allen om meer toezicht, op strengere wetten, op nultollerantie en ander moois.
Zouden wij niet bij onszelf beginnen, een klein beetje meer burgerzin, wat meer beleefdheid, een helpend handje, wat minder frauderen, veel minder vervuilen, bewuster kopen er is zoveel te doen en het vraagt zo weinig moeite.
Laten wij wie goed doet, of probeert te doen, prijzen. Wij hebben terug voorbeelden nodig, positieve voorbeelden!
17-07-2012 om 15:12
geschreven door Walter
16-07-2012
Verbeelding, droom, realiteitszin, volharding...
Verbeelding, droom, realiteitszin, volharding... voeg daar nog enkele onmisbare ingrediënten aan toe, zoals intelligentie, inzicht, kennis, ervaring en men komt zeer vlug in het gezelschap van de vorsers, van de uitvinders, van de hervormers, van de kunstenaars, van de denkers.
Waarom is politiek in het algemeen en zeker de plaatselijke politiek zo traag, zo bekrompen, zo hopeloos achter de feiten aanhollend? Waarom toch? kan iemand mij dat verklaren? Weet U het antwoord?
Ja, inderdaad, het gebeurt slechts uiterst zelden dat medemensen met die eigenschappen zich thuis voelen in de politiek en al helemaal niet in de plaatselijke. Waarom is dat zo? Wie weet dat?
Zolang zij die echt de nodige kwaliteiten bezitten om een gemeenschap te dienen dit niet wensen te doen, kan men niet verwachten dat er aan vernieuwende, nuttige, vooruitstrevende, verantwoordelijke politiek gedaan wordt. Toch niet in die zin dat de gemeenschap van alle burgers en het leven als geheel er beter van wordt.
Grote kunst wordt geboren in diepe ellende, beweert men vaak. Grote politiek heeft wellicht ook die prikkel, die ellende nodig.
Als dat zo is dan is er hoop voor de komende generaties.
16-07-2012 om 10:34
geschreven door Walter
13-07-2012
Ze zullen over twintig jaren verdwenen zijn...
Eerst was de waarschuwing voor de aftakeling van het leefmilieu nonsens, prietpraat bangmakerij volgens de politici, ook volgens die van mijn (hoe lang nog?) partij, zij waren wel van de meest hardleerse. Alleen een Karel Poma, een Liberaal en wetenschapper, deelde onze bezorgdheid. Het zou nog wel honderd of meer jaren duren alvorens er misschien iets zou veranderen. Dan spraken ze over een goede vijftig jaar, en wel wat meer, dus minstens twee generaties, erg lang en kan men zo lang op voorhand iets wel voorspellen? Die van mijn partij, die aan de top, begonnen dan ook in te zien dat er iets aan het gebeuren was en dat men beter kon meelopen dan negeren. Er echt mee bezig zijn deden ze niet. Nu, en geloof mij, dat is nog zeer positief, wordt een tijdspanne van twintig jaren vooropgesteld en dan zijn de gletsjers in de Alpen verdwenen. So What? Hier zijn er geen gletsjers en waarvoor zijn die goed? En de gevestigde politiek, enkele uitzonderingen niet te na gesproken, is er niet mee bezig, want daar is geen stem en zeker geen geld mee te verdienen. Ik neem het onze plaatselijke verkozenen niet kwalijk. Waarom ook, begrijpen ze wel waarover het gaat, kunnen zij dat wel begrijpen? Zijn zij voldoende gevormd, geschoold, ontwikkeld om van deze zo complexe materie iets te verstaan? En als ze dat al zouden zijn, is er een voordeel te halen de kiezers hiermee lastig te vallen? Want laten wij eerlijk zijn, welke kiezers zijn er met de toekomst van het leven van de planeet bezig? Welke kiezers zijn van oordeel dat zij er iets aan kunnen doen? Een klein groepje, altijd dezelfde, een groepje dwarsliggers, alternatieven, anders dan anderen. Veertig jaar geleden noemde de secretaris ons: tegen alles tegen... Sorry brave man, wij waren voor, voor het leven, voor de toekomst, voor een eerlijke samenleving. Vogels, kleine dieren,insecten, planten, insecten zij weten, ondervinden dat er grote veranderingen op komst zijn. De massa boekt reizen naar de zon, ligt bruin te worden en kankercellen op te slaan en verdient eigenlijk verder geen aandacht. De natuur zal zijn gang gaan, ik heb geen kinderen gewild, omdat ik de levensomstandigheden van de volgende generatie vrij, te, negatief inschatte. Ik vergiste mij, het duurde nog iets langer, en nu gaat het wat vlugger. Sorry andere levensvormen, ik heb gedaan wat ik kon, het was veel te weinig, eigenlijk zo goed als niks, reken vooral niet op de gevestigde politiek.
13-07-2012 om 00:00
geschreven door Walter
05-07-2012
Minstens een kandidaat te ver.
Laat ik hier mijn hoofdstuk Rood De Socialisten Niel afsluiten en begraven. Ik heb het van de daken geschreeuwd, ik heb het geschreven en gemaild, de kandidaten maken de afdeling.
Ja men moet met de voetjes op de grond blijven, en ja, sommige kandidaten moeten de kans krijgen te groeien. Sommigen zullen dan wel enorm veel moeten groeien, maar dat schijnt blijkbaar een algemeen probleem te zijn. Het grootste probleem is blijkbaar een echt geschikte kandidaat op de kop te tikken, of beter zo'n kandidaat uit eigen beweging te mogen ontvangen. Helaas, waar halen ze het uit?
Hebben ze toch een individu aangetrokken en misschien wel overtuigd op hun lijst van Rood te willen staan. Erger nog dat individu staat op die lijst. Ik onthou me van elke commentaar maar heb vanaf ik dat feit vernomen en vastgesteld heb geen enkele band meer met Rood in Niel.
Ik vrees dat en ik hoop mij echt te vergissen, dit een verkeken kans is om iets te bereiken.
Sorry vrienden, niet met deze kameraad! (Ben echt benieuwd of er ooit een reactie zal komen op deze beslissing hic et nunc.
05-07-2012 om 00:00
geschreven door Walter
30-06-2012
Een blik in de toekomst.
Politici zijn zelden of nooit met de toekomst bezig, waarom zouden ze, zij vernemen het wel als de problemen te groot worden en hebben dan de tijd hun luisterend oor aan te brengen. Maar er zijn er anderen. En Niel is anders. Sint Hubertusplein is uit zijn ijstijd ontwaakt dankzij de smeekbeden van burgers en groepen die smachten naar meer gezelligheid en leefbaarheid. Het wordt een mooi plein, veel gezelliger en alsof men mijn beden verhoord heeft er zijn talrijke zitbanken geplaatst. Gemakkelijke banken, mooie vorm, aangenaam. Alleen voor de doorsnee burger zijn ze een pak te hoog, ze zijn allemaal te hoog. Dat is dus geen toeval, dit is planning. Dit is investeren in de toekomst. De nieuwe zitbanken zijn zienbanken, niet om op te zitten, volgende generaties zullen ze kunnen gebruiken, indien ze groter zijn dan de huidige. Indien niet, dan zullen zij veronderstellen dat wij veel groter waren. Hiermede is aangetoond dat ons bestuur diep nadenkt over wat het doet. Dat is nieuw en verheugend. En beste wandelaars breng gewoon een voetbankje mee en zit gezellig op onze nieuwe banken.
Gatlikkende voorstellen van op stemmen geilende pseudopolitici maken me kwaad. Er zijn te weinig parkings! Ramp oh ramp! verstaat gij domme politicus niet dat à la tête du client parkings bijmaken het probleem nooit zal oplossen alleen onherroepelijk verergeren. Hemeltergende domheid sta ons bij. En dan zijn dat de zogezegde progressieve wat jongere stemmenronselaars die omhoog vallen, die zulke aanslag plegen op het armzalige beetje dat ons rest. Veldstraat oh boordje groen, klein hoekje rust, bank met gezellige babbelaars weg moet gij, weg! Maak plaats voor de auto, koning auto, de vervangende benen van de moderne egoïst die voor zijn deur wil staan en dat ten koste van de ander, van de gemeenschap, van de rust, van de gezondheid, ten koste van de leefbaarheid, van de gezelligheid. Verdomme verdrijf die onbekwamen, die nietsnutten die denken het voor ons eens te moeten verpesten. Urbanisatie is vandaag een even ongekend, onbegrepen woord als dertig jaar geleden het woord leefmilieu was voor de toenmalige potentaten. Vandaag is ons leefmilieu zo goed als kapot. Vandaag wordt de laatste meter open ruimte met wat takken die door hyperactieve kinderen in stukken gebroken worden, omdat ze in de blikken gevaarten door hun ouders van her naar der geraasd worden, geofferd voor stemmenlokkerij. Neen, het groen moet zeker niet weg, maar de onbekwame, schadelijke politici. Smeek verantwoordelijke, verstandige burgers ons uit de stront te trekken!
Niel, duizend jaar en meer geschiedenis en niks geleerd and the rest is silence!
29-06-2012 om 12:20
geschreven door Walter
27-06-2012
Hoera, hoera, daar zijn ze de kandidaten...
De fanfare van kommer en kwel, laat de trommen brommen en de bellen jengelen, de kandidaten, ze komen!
Hopus pokus gij zijt kandidaat, geef ons een rondje, graag gedaan, wie ons helpt, helpen wij misschien ook...
En nu tot de orde van de dag.
27-06-2012 om 00:00
geschreven door Walter
26-06-2012
Over de vragende partij vraag ik me af...
'k Heb het over Niel, voor wie dat nog niet wist. De voorstellen aan de plaatselijke politici vertellen wel wat over de bevolking van Niel. Niel, Niela in het Latijn en door verwarde politici De Parel aan de Rupel genoemd, een superbegaafde vond zelfs een nog dwazere naam Bijouke uit. "Heer vergeef het hen zij weten niet beter!" De Vragende Partij kwam laat op gang in Niel. Er stellen ook maar een paar inwoners iets voor. Stof voor analysten en sociologen. 1- Niel is te dun bevolkt: mis! 2- In Niel kunnen ze niet lezen of schrijven: moet onderzocht worden. 3- In Niel is alles perfect:als jij dat gelooft ... 4- In Niel heeft het geen zin iets voor te stellen: schijnt een mogelijke verklaring te zijn. 5- Niel is toch al verknoeid: dat zeggen de extreem rechtse partijen al lang.
Maar, dat wordt dan tegengesproken door één item: Jokot! Jeugdhuis, trommelcentrum Jokot is alert. Daar brandt de lamp, daar is het te doen! Niet de enorme belastingdruk, niet de deprimerende verkavelingsexplosie, niet de mensonterende verkeerssituatie o.a. in de Antwerpsestraat, niet de troosteloze, kale straten waar vooral maar arbeiderswoningen staan, niet de onbegaanbare trottoirs, niet de lamentabele toestand van de te schaarse openbare ruimte, niet de overlopende vuilmanden, niet het schouwspel van rondvliegend zwerfvuil, niet de sedert decennia's overheersende macht van markt en jaarmarkt die voor de eeuwigheid hun grondrechten hebben vastgelegd, niet het afschuwelijke kunstmatige gekrijs om vogeltjes af te schrikken, niet de florerende wildgroei van straatversperringen, niet de verpletterende alleenheerschappij van de auto, niet het tekort aan opvang van ouderen die zich de luxe van een privaat kasteel niet kunnen betalen, niet het gebrek aan fietspaden of fietsstroken, niet de afwezigheid om snelheidsduivels in te tomen, niet het vertrek van de middenstand, niet het vernietigen van voortuinen om er staanplaatsen van het cultussymbool van te maken, zonder één spriet groen, en nu ga ik even naar de markt, de rest volgt. Nog even toevoegen: niet de startbaan Emiel Vandervelde die zowel meer parking als veel gezelligheid zou kunnen bieden, zonder een spriet groen, niet het terrorisme van fietsduivels op de dijk, niet het privaat-egoïsme van enkele grondbezitters die wandelaars iets meer toegang tot het broek verbieden, niet het ontbreken van een inwonersvriendelijke urbanisatie-visie, niet het zelf aanwenden of promoten van hernieuwbare energie, niet het verbieden voor de nabestaande met zijn huisdier het graf van de overledene te bezoeken, niet diezelfde met dezelfde een bezoek te brengen aan een eenzaam oudje in het troosteloze gemeentelijke home, niet het heropvoeden van enkele overjaarse pubers die met brullende uitlaatpijpen permanent door Niel brommem in nutteloze monsters, niet de knalgekke idioten die op hun squad proberen zelf of een ander te verongelukken... Moet ik hier voorlopig stoppen? Wel dat is allemaal niet belangrijk, maar wel, u raadt het, het Jokot, en dat mogen ze van mij ergens op een plaats waar ik ze niet kan horen gerust krijgen, mede van mijn belastinggeld betaald, dan kunnen zij ook eens denken aan wat anders.
26-06-2012 om 12:15
geschreven door Walter
24-06-2012
Fraude, wie zegt dat...
Zie ik op De Zevende Dag een bekend Liberaal Europees Politicus gemoedelijk zijn opinie aan de Vlaamse domoren meedelen. Dacht ik toch gehoord te hebben dat de man en zijn vrouw meer, en heel wat meer, dan een miljoen voorbij de fiscus hadden gesluisd.
Zich van geen kwaad bewust, rustig, voldaan, bewust van de eigenwaarde... zit die daar te orakelen...
Ooit pikte ik een paar franken van moeder om een leesbundeltje van Erik de Noorman te kunnen kopen. Tot vandaag knaagt mijn geweten en ik heb het nochtans een halve eeuw later opgebiecht... Mea culpa, mea maxima culpa, ik ben een zondaar... Nu weet ik wat ik ga voorstellen op De Vragende Partij: "Beste politici gelieve de schandpaal voor corrupte politici terug op te richten. Ik begin nu al rotte tomaten, en stinkende eieren te verzamelen."
Heilge PVDA, heilige Mertens, verlos ons van het kwade amen.
