"Al mag het hard vriezen, hij doet gewoon zijn ding."

Vandaag zullen we de overgang meemaken van koude naar zachte lucht als we deelnemen aan de 19de Manneken-Pis tocht te Geraardsbergen  ingericht door de Padstappers. Het weer zat niet mee als we aankwamen in het jeugdcentrum "De Spiraal". regen en de ijzige wind die het koude gevoel nog erger maakt. Respect voor de 358 wandelaars die vanmorgen vroeg in het station van Brussel-Centraal zijn vertrokken voor hun 50km van het 't Jongste naar het Oudste Mannen-Pismonument. Ik hout het vandaag bij de omloop van de 32km. We wandelen op de Zakkaai langs het water om snel het abdijpark met zijn koetsenhuis in te wandelen. We merken dat de vijver nog niet het slachtoffer is van de dooi. Als we onze eigen weg gevolgd zijn komen we aan de achterkant van de kapel op de Oudenberg, bovenop De Muur. We dalen deze heilige plaats niet af langs de kasseien, maar kiezen voor het paadje die ernaast loopt. We bewandelen veldwegeltjes die met momenten nog glad zijn tot we belanden in Onkerzeele. Naast de kerk loopt er een wegeltje die ons brengt naar de rustpost in de buitenschoolse opvang "De Speeldoos". De wandelaars die de 50km doen, zullen merken dat dit hun laatste rustpost is, voor ons komen we straks hier nog terug. We ploeteren verder door het dooiwater met zijn goed gecamoufleerde putten, waar ik ook kennis mee maak. We konden even goed onze schaatsen meedoen, want momenteel is het meer glijden dan wandelen. Onze wandelgemiddelde zal vandaag een stuk langzamer zijn, dat staat al vast want doorstappen kunnen we momenteel nog niet doen. Ondertussen zijn we beland in Grimminge, het dorp van kaatsers en de bakermat van het boerenpaard met voor hun gemeentehuis een bronzen exemplaar van zo'n paard. We komen op het punt waar we daarnet afscheid genomen hadden van de andere afstanden, maar nu weer met zijn allen voet zetten naar het Raspaillebos. Ondertussen is de vrieskou weg van ons&krijgen we het nu weliswaar warm. We wandelen op de paadjes in het bos. De naam verwijst een beetje naar 'raspe'(schaven, raspen)het traditionele hakhoutbeheer in dit bos. Om de twaalf tot achttien jaar worden oude stronken van bomen en struiken tot aan de grond afgezet. Eens buiten het bos zijn we terug in Onkerzeele, waar we stukje vanaf de kerk weer afleggen tot de rustpost. Nu is het moment om stilletjes aan om het centrum op te zoeken. Via de Vesten belanden we op de mark. Wie zien we daar een beetje verscholen? Jazeker, Het is Manneken-Pis. Aan de overkant in het clubhuis van de Padstappers is er een rustpost ingelast. We gaan het hoekje om, de Duivenstraat(hier noemen ze het 't Duijvestrùtjen/'t Dauvestrùtjen)om nog even het laatste stukje onverhard te bewandelen. Boven kunnen we een glimp opvangen van het centrum, voordat we de Dender kruisen. We houden nog even halt aan het buitenzwembad-comlpex om te kunnen genieten van een jenevertje of warme chocolademelk aangeboden door de club. De laatste 900m wandelen we op de sasweg langs het water die we oversteken via de Grotestraatbrug om te belanden in de startzaal& onze mattentaarten niet mogen vergeten af te halen en meteen al in onze agenda 21 april aanduiden om hier terug te keren voor hun Mattentaartentocht.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Aantal deelnemers: 1319