"Terug naar het slagveld, tussen de kraters."xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Door de triestige omstandigheden van de Wereldoorlog kunnen we in de omgeving van Ieper nog her en der overblijfselen zoals kraters vinden. Zo hebben de Heuvellandstappers een weektocht ingericht die daarover vernoemd werd nl. Kratertocht. Ze heten ons welkom in het ontmoetingscentrum te Wijtschate waar we kunnen kiezen uit 4afstanden. Voila, we zijn vertrokken om de wandeltocht aan te vatten van de grootste afstand, waar we straks hier even weer binnenwippen. Bij de 1ste splitsing volgen we een stukje van het kraters -en mijnenwandelroute voordat we stijgen naar het ‘Helleken’, het hoogste punt van Wijtschate en genieten er van een wijds zicht over de omgeving. Enkele graspaden en we zijn op de Dries. Waar de sporthal nu staat was vroeger het St.-Josphsgesticht, maar niet meer werd herbouwd na een brand. Voorbij de kerk komen we bij het Kampagnebos (20 ha). In dit bos zijn meerdere relicten uit WOI bewaart. Zo kom je voorbij een grote, als verblijf voor vleermuizen ingerichte bunker en bij het verlaten van het bos is er ook een gemetselde Duitse mijnenschacht Dietrich te zien. Buiten het bos slaan we rechts af. Het kleine bosje voor ons noemt heel toepasselijk ‘Petit-Bois’ en net voorbij het bos wijst een info-paneel ons op de kraters van ‘Le Petit Bois’.

We stijgen verder naar de Vierstraat. Links van ons, tussen de hoevegebouwen liggen de drie kraters van de „Hollandse Schuur‟. Voor ons bevindt zich het Kroonaardbos (23 ha groot privé bos).

We wandelen rond een deel van het bos en na het „bevrijdingskruis‟ (1944) komen we in het speelbos. Een bunker werd als speelbunker ingericht. Bij de sportzaal komen we weer in de Vierstraat. We wandelen wat verder over de Dries  via het dorpspleintje naar de rustpost in de startzaal.

 We vertrekken richting Wulvergem en dalen af in de vallei van de ‘Steenbeek’. In een hoeve krijgen we van de club een gratis bekertje koffie of water. We nemen een schuin lopende onverhard wegeltje, waar we de omloop van de 7km dwarsen om te

 wandelen richting Kraaiberg. We stijgen amper en toch staan we op een berg; hij is ocharme maar 50 m hoog. We steken de weg Wulvergem-Mesen over en staan in de ‘Enclave van Mesen’. Dit, enkele hectaren groot gebied behoort tot Mesen maar is volledig ingesloten door Heuvelland en Waasten. We dalen even in de Douvevallei, komen even op Waals grondgebied en beginnen aan de klim naar Mesen. Het Nieuw-Zeelands Monument is van ver te zien. Deze witstenen obelisk werd opgericht ter ere van de Nieuw-Zeelandse soldaten die hier gevochten hebben of zijn gesneuveld tijdens de verovering van Mesen op 7 juni 1917. Voorbij het park draaien we af naar het Iers Vredespark. De toren symboliseert enerzijds de herdenking van alle soldaten van het Ierse eiland die gesneuveld zijn tijdens de Eerste Wereldoorlog en anderzijds het streven naar verzoening tussen alle inwoners van het Ierse eiland.

Een kerkweg zet ons af bij de Vredesschool(Peach Village)waar we een rustpunt hebben uitgebouwd. We laten de andere afstanden lopen en slaan rechts in; zo wandelen we Mesen binnen. Over het marktplein komen we aan de Sint-Niklaaskerk. We ronden de kerk en dalen de heuvel af. Voorbij een calvarie, vervaardigd in de ateliers van de abdij van Maredsous, komen we op ons eerste pad van de ‘Grote keer’. De Grote Keer is een eeuwen oude voettocht langsheen de stadsgrenzen van Mesen. Ze valt samen met de noveen ter ere van O.-L.-Vrouw van Mesen en de relikwie van het Heilig Kruis(te herkennen aan de grote blauw-witte pijlen die we hier her en der zien) en gaat jaarlijks door van 14 tot en met 22 september. Het is daarom dat de club deze week de tocht hebben ingericht daar een groot deel van het traject enkel tijdens deze dagen toegankelijk is en de landbouwers moeten daarvoor de doorgang over hun velden en weiden vrijmaken. Toeval of niet maar in de galgstraat, achter het slachthuis vervoegen we maar voor even weer bij de andere afstanden, maar kiezen al snel voor een volgende portie veld en weide en een avontuurlijke doorsteek van de kleiputten van de beschermde buizenfabriek. Hier krijgen we van een medewerker een appeltje mee. Waar de kleinste afstanden het verder verhard houden kiezen wij voor nog wat extra onverharde paden om tenslotte samen de eindmeet te bereiken.

Aantal deelnemers:490