"Mijn 1^ste maar zeker niet mijn laatste!"

Euraudax, Wat is dit precies? Dat betekend dat men in groep aan een gemiddelde snelheid van om en bij de 6km/u wandelt over 25 tot zelfs 200km. Al is pas 8 Januari, toch staat de eerst 100kilometer wandeling op de agenda. De 100km van Schilde is aan zijn 20^ste editie toe toch is het de enige langeafstandstocht die op een vrijdag is gepland op de jaarkalender van Euraudax. We verlaten de Mano om te wandelen langs de drukke baan direct al in het donker om te wandelen tussen de villa wijken van SInt-Gravenwezel. Wanneer we de dorpskern van Schoten ingaan is niet onze zaklampen die veel licht geven maar de zwaailichten van de hulpdiensten daar er een verkeersaccident aan de hand was. Dat belet ons niet om een andere weg te nemen daar we gewoon via de Churchilllaan het stadhuis passeren waar ook restanten te zien zijn van de finishlijn waar bij koerskenners gekend is daar hier de Scheldeprijs eindigt. Aan het kapelleke 'Aan d' onbevlekte maagd en Moeder Gods Maria gaan we naar de Westkaai waar we het beeld van "Een op een meerpaal gezeten schipper"(de visser met zijn pijp) tegenkomen  onderweg naar onze allereerste stop in zaal 'Bart' te Merksem waar we kunnen genieten van een snee rozijnenbrood met een kop koffie. Na de stop wandelen we voor bij Hof van Rosendael, een onderdeel van het gemeentepark van Merksem. Het Hofke is een overgebleven onderdeel van een veel groter gebouw dat in 1944 werd gebombardeerd door de geallieerden. Het slot werd in 1637 gebouwd als buitenhuis voor de rijke familie Roosendael. In de 19e eeuw werd het een armenhuis. Er werden speeltuigen geplaatst voor kinderen. Het bevat ook een kasteel omringd door water en sportvelden. We steken het Albertkanaal over om via de kaaien aan de overkant(al moet je goed kijken in het donker)het MAS te zien. Dit wil zeggen dat we de provinciehoofdstad Antwerpen binnen wandelen. Na de caférust tegenover de stadsschouwburg leid de baankapitein Frank Rottiers niet alleen het traject maar speelt ook als gids en geeft uitleg bij al die bezienswaardigheden zoals  het Steen met daarvoor de meest bekende woord van afgelopen jaren nl. "Lange Wapper". Het is niet het tracé waar wel het monument die hier sinds 1962 staat. Lange Wapper is een ietwat ludiek spook uit de Antwerpse folklore. Eén van zijn fratsen bestond erin dat hij zich zo lang kon maken dat hij door de vensters van de hoogste verdiepingen kon binnenkijken. Zo staat hij ook afgebeeld. De legende wil dat deze kwelgeest vooral 's nachts te voorschijn kwam en dan dronkaards achtervolgde. Eerst liep hij als klein mannetje achter hen aan, maar hij kon zich almaar groter maken, tot hij boven de huizen uitstak. Toen de dronkaard dan hijgend en zwetend thuiskwam, keek Lange Wapper door zijn raam naar binnen. Soms vermomde hij zich ook als een klein kind om moedermelk te kunnen drinken. Maar als de moeder hem weer in zijn bedje wilde leggen, liet hij zichzelf zo groot worden dat hij niet meer in de kamer paste. Een andere legende die met Lange Wapper verbonden is, verklaart waarom er zoveel Mariabeelden op de gevels van de huizen in het centrum staan. De Antwerpenaars die Lange Wapper omwille van zijn pesterijen beu waren, ontdekten dat de kwelgeest absoluut niet van Maria hield. Ze plaatsten daarom allemaal Mariabeeldjes op de gevels van hun huizen. De beeldjes deden Lange Wapper almaar verder wegvluchten, tot hij uiteindelijk in de Schelde viel en verdronk. We passeren verder ook het toneelhuis, Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en natuurlijk ook het stadhuis in Renaissancestijl. We blazen even uit bij een drankje om nog het Rubenshuis te passeren om op de Meir, de duurste straat van België op te wandelen. Na de Sint-Carolus Borromeuskerk en de stadsbibliotheek(is het nu toeval of niet)doorwandelen we het glazen straatje waar we definitief het centrumgedeelte afsluiten. Nu het een keer rustig is aan het sportpaleis beginnen de magen te knorren, hoog tijd om ons ontbijt te nuttigen in de zaal te Merksem. We merken op dat we halfweg op onze wandeltocht zijn en passeren het standbeeld van Joske, Joske wie???Joske Vermeulen, Trammezantlei 122 in Schoten. Een zaklamp is nu echt nodig want we wandelen door het domein Peerdebos op de voet gevolgd door het kasteel van Brasschaat met zijn basiliek & zijn kasteel. Wanneer we het sportcomplex De Zeurt halt houden voor een chiptje en bekertje frisdrank mogen we onze fluo-vestjes stilletjes opbergen daar het ochtendlicht boven de horizon komt. Wel wel wel, waar belanden we hier nu terug? Het is het exacte paadje die we gisterenavond ook hebben bewandeld en nu begint het net te druppelen op weg naar de wagenrust. We wandelen Sint-Gravenwezel binnen waar we riante villa's op onze traject komen en op zoek gaan naar beschutting want het water staat hoge bij vele wandelaars daar ze een plasstop moeten inlassen. Door de struiken zien de aandachtige wandelaars het "Kasteel van 's Gravenwezel". Het is even na de klok van 10.30 u en we zijn beland in de startzaal al is het niet de finish maar het is tijd al om de middagmaal te benuttigen. Deze bestaat uit soep, koolstoemp met chipolata & een ijsje als dessert al laten er deze inruilen voor een middagdutje.  Daar bovenop krijgen we van Frank een paars t-shirt overhandigt die direct word aangedaan om een groepsfoto te maken. Zo als de magen zijn gevuld rest er ons nog 1/4 van de afstand waar we tegenover de zaal het Vennebos inwandelen waar we bunkers passeren voordat we het Domein Rivierenhof doorwandelen met zijn kasteel en verschillende boomstamfiguren. Het is tijd om Oelegem(Ranst)binnen te wandelen om aan het kerkplein voor de laatste keer een café binnen te gaan. 87km hebben we al achter de rug waar we steeds flirten met de grens van Schilde langs de brede boulevards waar we in de verte de kop van de groep voor de mensen achteraan steeds kleiner zien worden. We maken nog even de tijd om achter de supermarkt de laatste krachten in te nemen alsook de laatste ballast te lossen om deze keer niet door het bos weer in te wandelen maar nog even nog een blokje te maken al zijn we ruimschoots een halfuur eerder gearriveerd en iedereen proficiat wensen met in het bijzonder Marion Hofbauer die haar 11^de gouden arend heeft behaald. Natuurlijk mogen we de mensen van de wagenrust en de baan- en wegkapiteins die voor onze veiligheid bij deze wandeling hebben gezorgd niet vergeten te bedanken voordat we terug huiswaarts onze bed gaan opzoeken.