Na vandaag
heb ik al mijn kleintjes volbracht om die 2de Gouden Arend te kunnen
behalen, daarna dus op zoek naar de grote afstanden vanaf 75km. Enkele vaste
kameraden zijn er niet bij vanwege Paris-Tubize en bovendien heeft deze tocht
de concurrentie van de wandeling enkele kilometers verder ingericht door de
Brugsche Globetrotters. We zoeken de Moerbrugge brug op met het Huldemonument
en gedenkplaat voor de Canadese soldaten en de burgerlijke slachtoffers uit de
Tweede Wereldoorlog om daarna het kanaal Gent-Brugge naast te wandelen om de
industriezone op te zoeken. Via de Gemene- en Lowei wandelen we naar Assebroek
voor de caférust bij sport-, lees- & eetcafé Daverlo. Eens om 11.45u terug
gestart wandelen we door natuurgebied Gemene Weidebeek waar we ook wandelaars
tegen komen van die wandeltocht hier die de rode pijltjes volgen. Bij ons kan
je ook in groep wandelen maar daar is het zonder pijltjes. Het domein
Ryckevelde wandelen we rond tot we halthouden op het Pastoor Verhaegheplein te
Assebroek voor de wagenrust waar we ook even binnen wippen in de Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlekt-Ontvangenkerk.
Direct na terug opnieuw te vertrekken zijn duiken we de Assebroekse Meersen in
op terug voor een geruime tijd het harde beton op te zoeken zelfs ook de
kasseien in Beverhoutsveld. Voor de laatste wagenrust houden we halt aan de
Beverhoutse kapel op de grens van Oedelem met Oostkamp om daarna het laatste
stuk aan te vatten richting Oostkamp- city. Rechts zien we de dorpskern van
Moerbrugge met zijn Sint-Godelievekerk. Over twee weken komen we hier ook terug
met de Nacht van West-Vlaanderen toen we ook hier een rustpost hebben, maar
deze is vandaag weliswaar gesloten. We gaan linksaf naar het water en moeten
even halthouden aan de Moerbrugge brug daar de schepen door moeten varen. Eens
de brug naar beneden ligt naast het water ook de Warandeputten die verwijst
naar de aangrenzende bosgebied de Warande. Het maakt deel uit van de Vallei
van de Zuidleie, waarin het kanaal Gent-Brugge werd uitgegraven. Eens al de oud
stabiele bruggetjes hebben gepasseerd is het niet ver meer lopen naar de sporen
waar we het tunneltje eronder nemen die niet ver meer is van de startzaal waar
we net geen 24km op de teller hebben.
"Het mag regenen!, we zijn hoofdzakelijk
toch beschut."
Ik neem vandaag weer eens de bus naar
een wandelorganisatie, maar niet ene van De Lijn. Het is veel gezelliger om
samen met mijn clubleden een busuitstap van te maken naar Heverlee, gelegen aan
de zuidkant van de stad Leuven in de provincie Vlaams-Brabant. Tijdens onze rit
waren er momenten waar het goed heeft geregend dus nemen we toch in
hoofdzakelijkheid onze bescherming mee mocht het toch het geval zijn tijdens de
dag. De start bevind zich in het
Kwartier de Hemptinne, waar nog steeds terreurniveau 3 geld en daarom er
militairen staan aan de toegangspoort om de rugzakken te controleren. Van 3 tot
35km kan men kiezen uit 12 verschillende afstanden waar vele bosstroken op het
plannetjes zijn uitgetekend. We verlaten het militair domein en trekken
richting het kleine dorpskern met zijn Onze-Lieve-Vrouw-van-Troostkerk
waar de huizen zijn rondgebouwd. We wandelen naar het Abdij van 't Park, ook
wel Parkabdij of Abdij van het Park genoemd en is nog steeds het meest volledig
bewaarde abdijencomplex in de Nederlanden. Het is een Norbertijnen-abdij
gesticht in 1129 op initiatief van Godfried I(Graaf van Leuven) die
vroeg aan de toenmalige abt van de premonstratenzerabdij te Laon om er ene te
stichten in de buurt van Leuven. De graaf stond hiervoor een park en een
jachtslot af waar ook de meier van Leuven nog meer gronden schonk met daarop
een watermolen. De abdij werd 2x het slachtoffer van Oostenrijkers die het hebben geplunderd en deels vernield; vooral de
wijnkelder moest eraan geloven. In 1831 besliste het stadsbestuur van Leuven om
honderden Nederlandse krijsgevangen in de abdij te huisvesten. Dezen kwamen
kort nadien allemaal vrij wanneer het Nederlandse invasieleger België
binnenviel tijdens de Tiendaagse Veldtocht. We moeten wel eerst door de
toegangspoorten zoals de Sint-Janspoort als de Sint- Norbertuspoort om te komen
aan de binnenplein van de Abdij. De hoge toren van de
Sint-Jan-de-Evangelistkerk is een merkteken in het landschap. De toren dateert
uit het begin van de 18de eeuw en is meteen het laatste grote bouwwerk dat op
de site van de abdij van Park werd gebouwd. Het spreekhuis(roze gebouw er
naast) dateert uit 1718. Zoals het woord het zelf zegt, stonden de norbertijnen
hier bezoekers te woord. Leken en vrouwen hadden immers geen toegang tot het
kloostercomplex. De rozerode kleur van de buitenafwerking van de gevels
refereert naar kleursporen die tijdens de restauratie van het gebouw
teruggevonden werden. Terwijl ze de dorpsgenoten onder klokgeluiden verwelkomt
wandelen wij verder naar de achterkant van het complex waar we het
Sint-Albertuscollege passeren die werd geopend op 1 september 1949, als college
voor Priesterroepingen door de Paters Ongeschoeide Karmelieten in een klooster
van de Karmel dat zelf gebouwd was in 1936.. We treden opnieuw het militair
domein binnen naar de startzaal die tevens ook een controlepost is. We gaan de
andere uitgang uit en zien naast de wandelaars die ons tegemoet komen, aan de
hoek van de straat ook het Heverlee War Cemetery. 'Heverlee War Cemetery' is een
Britse militaire begraafplaats waar 30 doden uit de Eerste
Wereldoorlog(waaronder 1 niet geïdenti-ficeerde)en 988 uit de Tweede
Wereldoorlog(waaronder 36 niet geïdentificeerde)worden herdacht. Het is tijd om
de schaduw op te zoeken en dit doen we d.m.v. Het Arboretum van Heverleebos, de
ene afstand een langere passage dan de anderen om uitkomend tezamen te wandelen
naast het spoor tot het station van Oud-Heverlee. Onderweg moest ik even terug
op mijn stappen komen daar ik een stukje verkeerd ben gewandeld, daar ze hier
gebruik makend van 3 soorten pijlen als 2 soorten linten. Het is tijd dat we in
de rustpost de ideale moment vinden om ons lichter te gaan kleden, insmeren,
zonnebril op zette en de paraplu opbergen daar er naar uitziet dat er de
eerstkomende uren geen druppel zal vallen. Straks komen we hier terug maar
eerst wandelen we net niet naar de kerk, met bijhorende dorpskern van
Korbeek-Dijle, maar gaat het links naast de Dijle door reservaat Doode Bemde. De
Doode Bemde( betekent zoveel als onbruikbare graslanden) telt meer dan 250
hectaren grond en bestaat uit een mozaïek van kleine akkers,
populieraanplantingen en broekbosjes, wei- en hooilanden, ruigten en
rietvelden, vijvers en grachten. We doen al de poortjes netjes weer toe terwijl
we ook op de houten bruggetjes wandelen om daarna het Heverleebos op te zoeken
waar aan het Zoet Water voor de aandachtige kijkers op de waterlelies een
schildpad zien. Nadat we even gerust hebben in de rustpost van daarnet zoeken
we het laatste stukje schaduw op met een vervolg van het grote bos en nemen we
als grootste afstand nog even een korte afscheid en begroeten we ze aan het
uiteinde om tezamen het militair domein binnen treden en genieten van een
drankje voordat we na een korte huldiging als grootste wandelclub de bus nemen
terug naar de zee.
O.L.H-Hemelvaartweekend
staat in Ieper op wandelgebied in het teken van de "100km van Ieper. Al
moeten ze al jaren de concurrentie aangaan met 'Omloop Kluisbergen' toch lokken
ze steeds veel volk. Wat uniek is aan deze inrichting is dat er veel Britten
naar hier komen om hun gevallen makkers te herdenken. Daar Ieper moeilijk
bereikbaar is met het openbaar vervoer vanaf de kust kan ik alleen deelnemen
aan de vrijdag- tocht, maar gelukkig is er op die dag ook een lange afstand.
Vanuit het Jeugdstadion vertrek ik voor de omloop van 35km waar we wandelen op
de Vesten naar de Rijselpoort op het centrum op te zoeken met zijn Lakenhalle
op de Grote Markt. Door werkzaamheden moeten we niet kijken achter ons op de
straat richting het wellicht bekendste oorlogsmonument met name "De
Menenpoort" waar de duizenden namen ons doen herinneren naar het gruwel
van de Wereldoorlog op de slagvelden hier in de buurt. We wandelen nog een
tijdje op de Vesten en verlaten de stad om te wandelen naast de Bellewaerdebeek
naar St-Jan waar we ook aan het einde zullen passeren. We duiken de tunnel in
onder de expresweg en komen met het New Irish Farm Cemetery(1914-1919)de eerste
maar zeker niet de laatste begraafplaats tegen. Nadat we een yoghurtje kregen
op een hoeve zien we links van ons wintertaferelen in de lente onder
zomeromstandigheden. Even buiten St-Juliaan krijgen we het eerste stukje
onverhard die héél kort is waar aan het uiteinde de 35km hier voor het eerst
alleen gaan wandelen naar het Canadian Memorial St. Julien(de gedenkzuil met de
militair naar beneden kijkt)al moeten we daarvoor een hoekje omweg maken. Ook
in de rustpost te Sint Juliaan komen we 2x maar eerst gaat het immers met de
stappers van de 30km richting de Steenakkermolen. Aan de hoek van de straat
staat het Oorlogsmonument New Zealand Memorial herdenkt de rol van de
Nieuw-Zeelandse Divisie tijdens de Slag bij Broodseinde(4 oktober 1917)die op
zijn beurt kaderde in de Derde Slag bij Ieper (Slag bij Passendale). Na een
passage door de oude kaasmakerij van Passendaele nemen we afscheid van de
andere afstanden en krijgen wij alleen de kans om het Tyne Cot Cemetery, het
grootste,en wellicht de mooiste militaire begraafplaats van België. De
militairen zullen wellicht puffen in die kleren om te zwijgen over die niet
aangename wandelschoenen, maar we zijn al aan het terug keren. Nadat we voor de
2x de rustpost van Sint-Juliaan achter de rug hebben komen we op onze weg het Old
Reptonian Lt Birrell-Anthony monument als de gedenkzuil voor de 50th
Northumbrian Division tegen naar 2de doortocht door het gehucht
St-Jan. We wandelen terug naar Ieper waar er in de Liggywijk een rommelmarkt
plaats vind een groot verschil met de laatste dag tijdens de 4 Daagse V/D Yzer
die hier aankomt. We wandelen richting de Vesten en is de aankomst heel
dichtbij toch moeten we nog een lusje maken en dit doen we door het
Hoornwerkpark. We hebben nog recht op een frisco al is de aankomst slechts 350m
verder die we bereiken via de atletiekpiste achter de startzaal. Voor volgend
jaar hebben ze het een dag eerder laten plaats vinden daar er op die zondag de
Kattenstoet hier plaats vind en veel hinder mee zou brengen.
Niet met de
fiets, niet de volledige afstand, niet het ganse parcours, maar toch gaan we
vandaag een stuk volgen van "De Ronde van Vlaanderen". Euraudax
Hedersem o.l.v. Geert&Lucia hebben dat eens verwezenlijkt in 2013 maar
vandaag richten ze het nog een keer voor het laatst wel over een afstand van
150km onder de naam 'In het spoor van De Ronde'. Verzamelen doen we allemaal in
de sporthal van Herzele om samen dan de bus op te stappen die ons brengt naar tearoom
Boswachterhuisje naast het Kluisbos in Kluisbergen waar we daar met 66
wandelaars om 11u ons op gang trekken om rond het Kluisbos te wandelen wat
enige tijd duurt daar het geen klein bosje is. Een paar voetstappen zetten we
in Wallonië maar toch zoeken we terug het decor van de klassieker op en dat
doen we toevallig via de Ronde van Vlaanderenstraat waar op de straat enkele
figuren zijn gespoten ter ere van oud- winnaars zoals Briek Schotte, Johan
Museeuw, etc.. alsook aan de zijkant glorieportretten van hun wellicht mooiste
dag in hun carrière. In de verte zien we de kerk van het dorpje Kwaremont al
uitsteken en daar gaan we ook naartoe met daarbovenop nog de laatste meters dokkeren
over de kasseien van de Oude Kwaremont waarvoor we worden beloond met een
koffiekoek aan de 1ste wagenrust van deze editie. Daar ik de streek
een beetje goed ken daar ik veel hier ben geweest weet ik dat de Patersberg ook
dichtbij maar daar gaan we(nog)niet naartoe. We wandelen netjes achter elkaar
door het Beiaard- Fonteinbos naar de top van de Hotond met zijn witte molen
waar het ook tijd is om de paraplu open te doen daar er een klein buitje valt
tijdens onze volgende wagenrust. Gelukkig is die van korte duur en dalen we af
terug het bos in waar we terwijl we mooie landschappen zien toch uitkijken voor
de stieren al zijn ze ver weg in de weide. Het is tijd om de klimmersbenen
terug aan te spreken daar we ze nodig hebben om de Patersberg te beklimmen waar
ze zelfs geitjes voorbij steken en ene pech geeft daar hij niet boven komt en
hulp nodig heeft van zijn passagiers. Zulzeke, wandelen we nu door waar de
koeien toch vreemd kijken als ze zoveel wandelaars door hun weide zien lopen.
Via het Pironpad, waar de kasseien gewoon werden achter gesmeten moeten we
kijken meer naar beneden dan opzij of we liggen al eerder op ons gat dan enkele
minuten later in de kantine van KSV Maarkedal waar we tijd hebben om ons broodje
op te eten. Via de Kortekeer dalen we naar de voet van de Koppenberg die we
natuurlijk beklimmen, ieder op zijn eigen tempo natuurlijk, om terug op adem te
komen met een passage door het bos met die zelfde naam er vlak na. Waneer we de
kerk van Nukerke zijn gepasseerd trotseren we de distel die het paadje hebben
overwoekert naar het oud station van Etikhove beneden aan de Stationsberg. Tijdens
de pauze aan de wagenrust geeft de tijd aan baankapitein Geert om zijn voet te
verzorgen daar hij iets heeft gevoeld maar gelukkig is zijn compagnon Lucia er
om dit op haar te nemen. Eens dit gebeurt wandelen we verder waar we het huis
passeren waar Valerius de Saedeleer(Vlaamse schilder) van 1921 tot 1937 hier
leefde en werkte. We wandelen door het centrum van Oudenaarde waar "De
Ronde" eindigt maar voor ons nog belange niet want we hebben pas 45km op
de teller, dus nog een klein beetje(100km ongeveer)te doen. Via de Grote markt
met zijn mooie stadhuis passeren we om 19.30u ook het gerechtsgebouw aan de Schelde
en wacht ons met zijn lengte van 1300m de Achterberg die quasi ook uitkomt op
de top van de Eikenberg. Terwijl de zon ondergaat staat er ons nog de Kapelle-
alsook de Boigneberg nog op het menu tot
de eerste passage in zaaltje De Kroon in Horebeke waar er nu ons avondeten op
het menu staat. Om deze goed te laten verteren maken we nu een plaatselijke
lusje met de beklimming van de Molenberg alsook de kasseizone van de Jagerij om
in de zaal nu een stukje taart aan te nemen als dessert. Om deze ook te
verteren maken we nu een grotere lusje waar we de Steenberg afdalen om goed
lanceren naar het kapelletje ter ere van de Ronde van Vlaanderen waar alle ere-
winnaars staan vermeld al mogen ze deze wel eens aanpassen daar Fabian
Cancellara als winnaar van 2010 als laatste staat vermeld. We zoeken stilletjes
aan terug voor de laatste keer onze zaal op die is veranderd in een slaapzaal
lijkt het wel daar bijna de helft na het benuttigen van het krieken met
ballekes kizen voor een hazenslaapje. Hier moeten we ook afscheid nemen 2
kameraden die zich niet meer lichamelijk voelen en er de brui aan geven.
Dokkerend over de Haaghoek direct gevolgd door de beklimming van de Leberg is
nog een test of we nog goede benen hebben. Via smalle paadjes wandelen we
netjes achter elkaar naar de voet van de klim die maar 950m lang is en een maximum
stijgingspercentage heeft van 12% maar wel zonder kasseien, dan hebben we het
over de ......... Berendries. Terwijl de zon de horizon opzoekt, zoeken wij
Sint-Goriks-Oudenhove op voor ons ontbijt&voor velen rusttijd. Van
Sint-Goriks gaat het nu naar Sint-Maria-Oudenhove en dit doen we via het
Kloosterbos naar de top van de Eikenmolen. In Deftinge trakteert één van de
deelnemers met name François n.a.v. het behalen van zijn eerste Gouden Arend.
Eerst moet er nog vloeistof geloosd worden want alle extra kilootjes minder is
beter want we zijn beland via de Dender in Geraardsbergen bekend om zijn
Mattentaarten, Manneken Pis en zijn 'Muur' die we natuurlijk beklimmen helemaal
in de officiële richting naar de top van de Kapel waar we tijd maken voor een
groepsfoto. Na het middagmaal benuttig te hebben keren we even terug op onze
stappen richting dat bergske om via het park de stad te verlaten richting
Onkerzele met een passage door recreatiegebied 'De Gavers'. We volgen nu terug
een stukje van de Dender naar de volgende rust waar we nu worden getrakteerd
door Christian ook voor het behalen van zijn 1ste Gouden Arend.
Donkere wolken boven ons terwijl we in Smeerebbe zijn waar na een geruime tijd
geleden de paraplu's terug een keer open mogen en dit tijdens de drink die word
aangeboden door organisator Geert ook voor het behalen maar nu nar 10 Arenden.
Er wacht ons nu de volgende lange klim waar één onder ons toch voorzichtiger
zijn daar hij een vorm van suikerziekte heeft, daarom ons alle respect wanneer
hij straks zijn eerste arend ook behaald maar ons eerst trakteert op een
drankje aan de kerk van Sint-antelinks. We duiken het Druivenbos in en genieten
onze voeten nog een keer van de laatste kasseistrook naar de top van de
Engelsenberg. Na vele uren hebben gewandeld komen we aan in Herzele met een
passage naast de ruïnes van de burcht van Herzele in het gemeentepark om halt
te houden in de finishzaal waar naast de moeders die elk een bloempje krijgen
n.a.v. moederdag ook de vele laureaten die een Gouden Arend hebben behaald
feliciteren, maar ook evengoed al onze makkers die deze herneming tot een goed
einde hebben gebracht. We mogen natuurlijk de mensen niet vergeten die ook hun
nachtrust met onderbrekingen verstoord zien worden om ons te voorzien van de
nodige bevoorrading.
Een hoogdag
voor de wandeldag vandaag in Aarschot oftewel in Erembodegem(Aalst)waar ze
vandaag duizenden verwachten en vele bussen waarbij die van mijn wandelclub.
Een weg banend door de massa op weg naar de inschrijvingskaart op te halen kan
ik om 09.30u starten voor de wandeling van 40km. We wandelen met zen allen door
het reservaat Asbroek-Gertjens om via het kerkkof het kasteel van Regelsbrugge
te passeren recht tegenover de rustpost waar we niet hoeven binnen te wippen
daar er geen afstempeling plaats vind om lange rijen te vermijden. Voor de 3
grote afstanden wacht er hier een plaatselijke lus waar we wandelen over de
snelweg om te wandelen in Nieuwerkerken om dan weer de brug die brug te nemen
terug naar de rustpost. Nu is het tijd om het centrum van de ajuinstad te
verkennen en dit doen we rond de Sint-Martinuskerk, langs het stadsarchief met
het beeld van Vlaams schilder Valerius de Saedeleer naar de Grote Markt. Het
stadsbestuur heeft vandaag zijn deuren open gesteld voor ons en daarom
begroeten we eerst Ondineke aan de deur om door het gebouw te wandelen. Wie aan
Aalst denkt heeft het waarschijnlijk ook over het Carnaval en om al die
praalwagens te maken gebruiken ze de carnavalwerkhallen even nabij het station
waar zelf de muren mooi zijn gegrafiteerd. Na dit deeltje hebben we achteraf
gezien het mooiste stukje van de tocht gehad want na de 3de rustpost
is er ook een plaatselijke lusje met weinig onverharde paden tussendoor. Wij,
als 40km- wandelaars wandelen alleen nog een stukje verder naar Moorsel om dan
ook terug te keren naar Erembodegem net zoals het begin door het reservaat
Asbroek-Gertjens met zijn twee hangbruggen. Door Aalst loopt de Demer en deze
volgen we ook een tijdje om het station onder te wandelen richting de aankomst.
Voor de
mensen die de kans niet krijgen om deel te nemen aan de jaarlijkse Gildentocht
moesten vandaag toch naar Diest gaan om deel te nemen aan de vrij 100-
kilometertocht onder de naam "Ommegangtocht" genoemd naar het biertje.
Starten doen we niet vanuit het trouwe Gildenzaal maar vanuit de tennishallen vanuit
de sportcomplex Karteria aan de andere kant van de gemeente en dat een 20- tal
minuutjes van het station. Ik ben een dik uur later dan gepland wegens de
vertragingen(weeral)van de spoorwegen en bovendien is het nog eventjes
aanschuiven voor mijn documenten met daarbij behorende t-shirt. Vele bekenden
begroet ik nog even bekenden vooraleer we allen worden losgelaten maar even
achter de politiecombi moeten blijven daar ze willen dat we in groep nog door
de drukke stad kunnen doorkruisen. Het dorpsgedeelte verlaten we via het
gemeentepark(Jan Heylenpark)om te wandelen al snel in het donker op weg naar de
eerste wagenrust even buiten het shoppingcenter. Wanneer we Kaggevinne voor de
eerste maal bereiken is de grote groep al uit elkaar. Als we de mensen van de
politie in grote talrijke zien denken wij eerst dat ze ons helpen de straat
over steken maar het is voor de alcoholcontrole dat ze hier houden. Voor het
eerst deze wandeling maken we kennis met de aardewegen waar we links al is het
in verlichte toestand de basiliek van Scherpenheuvel zien. De gezondheid gaat
voor en daarom is het de juiste beslissing dat een maatje van mij met name
Caroline de strijd staakt na 27km in de kantine van voetbalclub SK Waanrode.
Met haar man zet ik de achtervolging in naar onze kameraden van daarnet en
trotseren we daarbij de kasseien bovenop de passages door de fruitranken die
grotendeels slachtoffer zijn geworden van de nachtvorst van afgelopen week. In
het buurthuis van Zelk kunnen we ons bevoorrade met het broodje smos en
wandelen we terug door de nacht daar waar de temperaturen flirten met het
vriespunt. We nemen de brug onder de autosnelweg en herkennen aan de andere
kant het herdenkingkruisje van Kevin Janssens & Shana Appeltant die hier op
gruwelijke omstandigheden werden omgebracht door ene Ronald Janssens. Terwijl
er geen wind staat waaien de wieken volop van de windmolens terwijl we de
volgende kasseistrook trotseren en opnieuw het beginstukje eerder van deze wandeling
doen om terug te belanden in de rustpost te Kaggevinne nu na 52km gewandeld te
hebben om nu ditmaal voor een kommetje soep te ontvangen. We dalen de Vinkenberg
af, één van de heuvels hier in het Hagelland op zoek naar de Demer waar
stilletjes aan de mist optrekt en zaterdagochtend aanbreekt. Nu zien we links
terug Scherpenheuvel met zijn basiliek in de ochtendgloren en wandelen we de
Maagdentoren voorbij op weg naar Molenstede 1x. Tijd makend voor spek met
eieren of koude pasta en alle overbodige achter laten in onze bagage en kijken
wat we nog kunnen meepikken als bevoorrading want daar moet je toch altijd aan
denken. We passeren het beeld "De Goede lieden van Molenstede" net
voor de kerk om te wandelen door stiltegebied Gerhagen, een heel mooi lang
stukje waar we aan het informatiecentrum een chocoladeboef deugd doend voor ons
groepje. Nog een klein stukje pikken we mee van het gebied om te wandelen naar
Veerle(Tessenderlo) waar in de rustpost van het cafézaaltje de nodige suikers
nemend voor de laatste 25km te kunnen afleggen. Deze tocht staat kenmerkend
voor de vele natuurpassages en daar werd naar gezocht vooraleer we de Abdij van
Averbode binnen wandelen en tijd maken niet voor het geleide bezoek van de
broeder maar vragen aan een omstaander om een groepsfoto te maken van ons
wandelgroepje, al missen we wel Caroline. Al hebben we de meeste hoogtemeters
gehad in het eerste deel van deze tocht toch gaan we nu op en neer op de
flanken van de Averboodse Bos en Heide op weg naar de kantine van de visclub
die ik nog herken van vorig jaar maar dan was het nog volop aan het regenen. We
blijven een stukje langer dan voorzien daar we moeite hebben om al onze
drankbonnen te kunnen gebruiken. Toch blijven we niet zitten net zoals de 35
anderen die hier al zijn gepasseerd en vangen we op dat er 20 wandelaars die
vooraf hebben ingeschreven niet zijn afgekomen. We wandelen teug door de natuur
opnieuw naar Molenstede waar we contact hebben met de zaterdagwandelaars die
vanaf hier ons vergezellen tot aan de aankomst. Wanneer we de spoorwegbrug zijn
over gewandeld passeren we links de startzaal maar daar mogen we nog niet naar
toe! Ondertussen zijn we wel begonnen aan de laatste 5 kilometers maar toch
moet er nog geklommen worden en dat naar de Citadel waar boven voor de
liefhebbers gratis het Ommegangbiertje word aangeboden. Dalend via de
Allerheiligenkapel gaan de laatste hectometers nu veel vlotter en belanden om
13.35u zaterdagmiddag aan in de te koude tennishal en genieten we nog even gezamenlijk,
nu ook terug met Caroline erbij om dan de terugreis aan te vatten.
Hoogdag in
Geraardsbergen vandaag met de feestelijke opening van het toeristisch seizoen
op de dag van de Geraardsbergse Mattentaart. De paddenstappers dragen hun
steentje bij door het ontvangen van duizenden wandelaars op hun jaarlijkse
Mattentaartentocht. Na
de inschrijvingsverplichtingen nog een werp blikken op het menu van de 42km
starten we vanuit het Atheneum waar buiten direct onze wegen worden gesplitst
met anderen. Het is even binnen en buiten wandelen in Goeferdinge &
Overboelare, 2 gehuchten van Geraardsbergen om het Boelarebos in te duiken en
her en der nog paarse boshyacinten te vinden zijn al zijn ze een beetje
verwelkt. Wanneer we eruit zijn gaan wij in tegenstelling tot de andere
afstanden de berg van de Denderoordstraat naar beneden om de taalgrens over te
steken voor de 1ste rustpost in het bezoekersschuur. Een
plaatselijke lusje door het reservaat Rietbeemd met zijn Borekensbeek zoeken we
terug de andere afstanden op in het Arduinbos om voornamelijk betonwegen te
zoeken te Overboelare. Nadat we langs de spoorlijn zijn gewandeld houden we
halt in het dorpsschooltje van Moerbeke voor de rustpost waar ook alleen voor
ons het plaatselijke lusje is uitgetekend. We wandelen naar de kerkplein vlak
voor het stationsgebouw om door de Markevallei te wandelen. Gelukkig is het de
voorbije weken droog gebleven anders was het hier een ferme
modderpassage(vandaar die laatste 'M' van modder in de titel)daar de grond het
water niet goed opzuigt. Terwijl de boer zijn koeien hun dagelijkse maal
voedert wandelen wij naar Viane met zijn kasteelpark waar er enkele hopen een
vis aan de haak te slaan, terwijl we nadat de ganse visvijver zijn rond
gewandeld snel binnen wippen in de daarbij gelegen tearoom. Rechts van ons is
de Bosberg te zien maar eerst leid de knooppunten- route ons dwars door een
koeienweide en de zei het wellicht al gewend zijn om verstoord te worden door
wandelaars. Nadat we het dorpsschooltje voor de 2de keer achter de rug
hebben gaat het via het Karkoolbos naar de top van de Bosberg. Natuurlijk
moeten we deze ook afdalen en dit doen we door een korte passage van het
Respaillebos op weg naar Onkerzeele voor de laatste officieuze rustpost. Nu is
het tijd om echt te gaan wandelen naar het centrumgedeelte van Geraardsbergen
waar eerst ons nog wat te wachten staat. Het is tijd om hem te beklimmen, jaja
'De Muur'! En tot helemaal boven tot het kapelletje. In looppas, daar het vlotter
en beter is voor mijn knieën dalen we af naar de vesten om de Grote Markt op te
zoeken. In het
bezoekerscentrum Vlaamse Ardennen(Permanensje) vind men vele standbeelden van
het plassende manneke ornaat in verschillende kostuums en word ons een halve
mattentaart aangeboden met een tasje koffie door de organiserende club bij het
buiten gaan. De plaatselijke reuzen begroeten ons nog en nemen wij nog afscheid
van anderen terwijl we weer klimmen door het gemeenteparkje naast de drukke
baan. We wandelen Geraardsbergen nog even uit om terug een passage te hebben
door het Boelarebos waar we t.h.v. de Maj. Van Lierdebrug rechts gaan om een
stukje van de Dender te volgen en allen de laatste meters af te leggen uitkomend
aan de achterkant van de startzaal. Even uitrustend in het zonneke nog om niet
vergetend mijn pakket mattentaarten mee te nemen naar huis toe.
Week van de
zee is aan de gang en wandelclub Buencamino draagt zijn steentje daarbij met
een Lentewandeling. Gestart word er uit een combinatie van lussen vanuit het
natuurbezoekerscentrum Nachtegaal. Mijn lus zal ene zijn van die van de 18 met
daar bovenop een plaatselijke lusje vanuit de rustpost van 8km. We wandelen een
heel klein stukje nog van het Calmeynbos op weg naar het centra om het hoogste
punt van De Panne te trotseren om dan via de Dumontwijk te wandelen naar de
Leopold 1- Esplanade om daar gans de dijk af te wandelen. Nu wandelen we het
strand op om deze te verlaten aan de zeilclub te St.-Idesbald(Koksijde) om
alleen verder te wandelen en hier ook gans de dijk te doen. Een klein stukje
strand brengt ons via het zand naar de rustpost in het Duinenhuis. Het is het
moment om te wandelen door de Schipgatduinen om als verste punt met name
natuurreservaat Doornpanne te wandelen om te merken dat er een groot verschil
is met de paasvakantie van afgelopen week. We dalen de Hoge Blekker onverhard
af waar aan de andere kant een vervolg te brengen aan het onverharde uitkomend
t.h.v. de gemeentelijke basisschool. We duiken de Noordduinen in waar we de
molen passeren vooraleer aan de andere kant te wandelen tot aan de rustpost in
de Kerkepannezaal. Het is hier dat onze plaatselijke lus is waar we terug de
Noordduinen induiken naar de luchtmachtbasis. Een passage door de
Lieffoordduinen staat ook op onze menu vooraleer te wandelen langs de
Sint-Pieterskerk te Koksijde-dorp om daarna te kriskrassen door de omliggende
straten. Via het sportcomplex duiken we hetzelfde stukje terug die we daarnet
deden met name Noordduinen naar de rustpost. Nu keren we terug naar De Panne en
dit doen we door het Kerkepannebos om de Oosthoekduinen in te wandelen vanaf de
sporthal tot aan de achterkant van de startzaal.
"Terwijl men kazen ruikt, gaan we op heksenjacht!"
3 dagen lang
een wandeltocht organiseren vraagt toch veel voorbereiding, denk maar aan het
uitpijlen van het traject voor de andere dagen erna. De Drevetrotters uit
Zonnebeke tonen dit ze dat al jaren kunnen organiseren en noemen het weekend de
'3 Daagse Kaaswandeltocht' plaats vinden in het OC 't Zonnerad te Zonnebeke.
Toen ik in de lege startzaal(op de medewerkers na)binnen kwam had ik blijkbaar
niet gemerkt in de Marching dat men pas kan starten vanaf 10u, een niet
gebruikelijke startuur van een weekdagtocht. Ik vertrek dus mijn wandeling aan
een tempo minder zodat ik niet te vroeg binnen ben. Al de afstanden gaan naar
het park waar de Memorial Museum Passchendaele is gevestigd maar voor de grote
afstanden daar niet passeren maar de andere kant het park uitwandelen. Het
duurt dan ook niet lang dat we de dorpskern van Beselare in wandelen, ook wel
bekend als heksendorp en dit is al te merken aan het heksenbeeld op de
kerkplein. Achter de kerk is er ook de kantine van de plaatselijke voetbalploeg
en van hieruit starten de plaatselijke lussen voor de 2 grootste afstanden. De
2 lussen die wij hier moeten doen kan men samenvatten als wandelend langs de
verschillende boerderijen die het decor uittekende. Wanneer we die lussen
hebben afgewerkt moeten we natuurlijk terug naar Zonnebeke en dat doen we niet
met een passage door het Reutelbos maar duiken het Polygoonbos in. Daarin
bevind zich ook een monument ter gedachtenis van de grote oorlog maar deze
kunnen we alleen in de verte bewonderen vandaag. Binnenkort kan men ook het
Brothers-In-Arms Memorial hier terug vinden maar daar zijn ze nog volop aan
bezig. Nog een paar meters en we zijn terug aan de startzaal waar binnenin al
ruim 400 wandelaars achter mij zijn vertrokken.
SOS 100km-
tochten te België bij Euraudax is stilaan een gebrek aan het worden, als je er
tien moet hebben moet je ze allemaal wel proberen mee te pikken, pak wat je
pakken kan? Als je er ene wilt organiseren bij de Euraudax- familie moet je aan
een paar voorwaarden voldoen met name een Gouden Arend of schelp te hebben
behaald, bij 3 verschillende organisatie hebben gewandeld, je eerste
organisatie maar 25 of 50km mag bedragen....Dan niet te spreken
over de vele tijd en voorbereiding dat men moet insteken, daardoor zien de
meesten het niet(meer)zien zitten om er enen uit te richten. Ook Euraudax Haren
krijgt het moeilijker zeiden ze na deze tocht, maar eerst moeten we ze wel nog
doen. 81 wandelaars hebben vandaag verzameld op de eerst dag van April om
vanuit het clubhuis van de MIVB te Haren om rond(of straks door)Brussel te
worden. Paasvakantie deze periode waar vele mensen op reis gaan en dit merken
we aan de vele vliegtuigen die opstijgen vanuit de luchthaven niet ver
hiervandaan. Het NAVO-hoofdkwartier komen we onderweg ook tegen al willen ze
niet dat er foto's worden getrokken van het domein wellicht omwille van het
terreurniveau. We kruisen de kerkplein met zijn Sint-Martinuskerk van Zaventem
om het klein stukje groen op te zoeken waar aan het uiteinde ook het
voetbalveld van SK Nossegem de ideale plaats voor de 1ste wagenrust(bevoorrading).
Vlakbij de luchthaven zijn er ook mensen die de hoop hebben naar een beter land
te kunnen vluchten maar voor velen lukt het net niet en worden ze vanuit de
luchthaven opgesloten in het repatriëringcentrum 127 bis van Steenokkerzeel die
we tijdens onze wandeling tegenkomen weliswaar onder de paraplus daar er
meerdere druppels tegelijkertijd naar beneden vallen. In de vele steden vind
men kunstwerken op de rotondes iets wat op te fleuren en in Melsbroek doet men
er ook aan mee. Het acht meter hoge kunstwerk die we eerst zien toont een groep
kraanvogels die in volle vlucht een verticale betonnen plaat naderen die doet
denken aan het staartvlak van een vliegtuig. Ze vertragen om via een
vliegtuigvenster een andere ruimte binnen te vliegen. Daar stijgen de vogels
weer op, met op kop een kraanvogel waarop De Kleine Prins zit. Voor de
kunstenaar Tom Frantzen is de droom de basis van de technische vooruitgang. De
beweging van de vogels staat niet enkel symbool voor de verschillende
bewegingen van een vliegtuig maar ook voor de drang van de mens om voortdurend
vooruit te gaan. Op het rondpunt er na stelt een groep wilde ganzen voor en de mens die
probeert te vliegen maar daar niet in slaagt. Het zijn niet alleen
passagiersvliegtuigen! We mogen de cargovliegers ook niet vergeten en daar
hebben vele firma's grote loodsen voorzien die men hier ook vind. Wanneer we
Machelen willen inwandelen zetten we het rijtje verder van de rondpunt
monumenten al is die hier niet groot en heet dan ook nog toepasselijk wat we
doen "samen op stap", maar eerst nog even halt houden voor ons te
bevoorraden. Wie geld heeft om een uniek woning te huren kan eens nadenken over
het Barokkasteel Beaulieu', dit staat te huur voor 360 000/jaar. Haren, dit is
nu waar we terug zijn nadat we het stationssporen hebben over gewandeld halt te
houden in de startzaal voor ons belegd broodje. 11 wandelaars vinden het
welletjes om te stoppen bij 25km, de rest zullen het nu moeten vol houden tot
morgenochtend. De komende 2 lussen staan in het teken van de hoofdstad binnenin
te verkennen. Om daar te komen moeten we wel eerst Schaarbeek passeren met zijn
spoorwegmuseum aan het station waar aan de voorkant een replica staat van de
bekende Loch Lomond-wagen uit het Kuifje album 'De Zwarte Rotsen'. We laten
Schaarbeek achter waar de zon stilletjes aan het dalen is en al voor de eerste
keer een glimp kunnen zien op een bol van het Atonium, die steeds dichterbij en
volledig te zien zal zijn. De Basiliek kunnen we wel helemaal zien voor het
donker is want wanneer we aan het Chinees Paviljoen daarbij liggend ook de
Japanse Toren zijn is het helemaal donker maar droog geworden. Rond de
Koninklijke serres wandelend heeft onze koning wellicht geen interesse in ons
al is hij terug van zijn missie te herkennen aan de Belgische vlag die wappert
op zijn dak. Van het Amerikaans Theater waar we zijn voor de bevoorrading
kunnen we er echt op gaan wandelen want voor ons zien we een overblijfsel van
de Expo 58 die bestaat uit 9 ballen, wat zou dat zijn?...............juist, het
Atonium waar wij beneden een klein figuur staan in tegenstelling tot het monument.
Al spelen de Rode Duivels niet vandaag toch horen we vele supporters in het
Koning Boudewijnstadion al zal er één van onze collega's er weinig plezier van
hebben, want zijn lievelingsploeg KV Mechelen die vanavond hier speelt stevent
af op een nederlaag. Her en der vind men in de binnenstraatjes ook grote stripfigurenprenten
aan de gevels terwijl we via de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Laeken met Heiligen
aan portalen terug keren naar Haren, maar straks komen we weer terug nadat we
tijd hebben gemaakt om het avondmaal te benuttigen in de startzaal. Terwijl de
trams op stal gaan komen wij uit onze steltplaats voor onze 3de lus
en tevens de langste lus, op papier toch. Eer Arabier vond het
nodig om omgekeerd op een paard te zitten maar daar trekken we ons niets van
aan net zoals het jammerlijk tafereel van daklozen dat eigenlijk niet hoort in
onze maatschappij waar weinig word aan gedaan en wandelen we door een straat
waar de ramen verlicht zijn met gekleurde TL-lampen waar verder geen uitleg bij
hoeft te melden alleen een vermelding dat je boven de 18 jaar moet zijn en
liefst het mannelijk geslacht. Luid toegejuicht door de vele uitgangers
splitsen we om een gepaste cafeetje uit zoeken om ene te drinken. Meerdere
kerken en standbeelden komen we op ons traject tegen voordat we aan het
Beursplein zijn toegekomen. Vorig jaar was het hier prachtig om te zien met al
die bloemen, kaarsjes, beertjes & teksten n.a.v. de terreuraanslagen in ons
land maar vandaag zijn er enkel nog prenten aan de zijkanten te zien die
daaraan ons doen herinneren. Een heel ander contrast met vandaag waar het
bezaaid is met glasscherven en zatte mensen. We passeren nog meer
geveltekeningen, de ene al bekender dan de andere voordat we op het
Martelaarsplein waar de kabinetten zijn gevestigd weer een beetje uitleg
krijgen. Wandelend door de Koningsgallerij ligt de Rue des Bouchers er heel
verlaten bij dus geen belemmering op onze weg naar de Grote Markt met zijn goed
verlichte gebouwen. In een kleine arcade onder Grote Markt staat het gouden
standbeeld van Everard t Serclaes. De held heroverde Brussel in de veertiende
eeuw op namens de Hertog van Brabant op de Graaf van Vlaanderen. Wrijf over
zijn arm en een jaar geluk en liefde valt je ten deel. Een paar meter nog en
daar staat er ene te wildplassen alom bekend als "Manneken Pis".
Mocht hij een gasboete krijgen dan zou hij straatarm zijn maar te zwijgen
hoeveel hij al gedronken heeft want het blijft maar lopen. Om hun 30-jarige
aanwezigheid in de hoofdstad te vieren, wilde de Vlaamse Gemeenschapscommissie
(VGC) in 2002 een beeld aan de Brusselaars schenken. Omdat er nog geen
standbeeld was van Pieter Bruegel de Oude, mocht beeldhouwer Tom Frantzen de
schilder in brons vereeuwigen bij de Kapellekerk, waar Bruegel begraven ligt.
Blijkbaar heeft Manneken Pis een voorbeeld gegeven want wanneer we op het
Vossenplein tijd maken voor de wagenrust ruilen we de naam van 'Vossen' in
tegen 'Plas'- plein want achter de vele graffitiwagentjes zoeken we een plaats
uit om de natuur zijn gang te laten doen. Wat passeren we nog tijdens het
traject? Beginnend met het Graf van de onbekende soldaat gevolgd door het
gerechtsgebouw, Koudenberg(met uitzicht op Brussel), kerken en het Europees
Parlement. We eindigen nu echt de citytrip door Brussel en keren terug via
Elsene+Schaarbeek naar de startzaal voor ons ontbijt al zoeken anderen de
wolken op, op zoek naar leuke dromen. De laatste lus begint even voor 7uur maar
die is met zijn 15km wel de kortste. We wandelen terug naar Schaarbeek met een
passage door het Josafatpark waar de vogeltjes niet bang zijn van ons en rustig
verder fluiten om na het ouderlijk huis van Jacques Brel te hebben gepasseerd
de laatste wagenrust mee te pikken om de slotkilometers aan vatten om even voor
de klok van 10u een einde kunnen maken aan deze wandeling elkaar te feliciteren
met hun prestatie maar dubbele felicitaties voor Monique Vanoverberghe met het
behalen van je 16de gouden arend.
