"ladies & Gentleman, welcome to Folkestone!"

Euraudax wandelingen heb ik al gedaan in België, maar Lucia vroeg me in het begin van het jaar of ik het niet zien zitten om met andere wandelaars een Euraudax wandeling mee te pikken in het buitenland. Het is een vorm van kleine citytrip maar dan gedeeltelijk op sportieve vlakte met twee dagen wandelen van tochten om en bij de 50km. De laatste weken was het bang afwachten of mijn trein naar de verzamelplaats aan het station van Brussel-Noord wel zou rijden met die aangekondigde treinstaking. Gelukkig hadden de spoorvakbonden mij gehoord en bliezen ze de staking af, dus stond ik vrijdagmorgen rond de klok van elf uur op het perron om de trein nemen tot Brussel. Alleszins dat was toch het plan, maar de treinconducteur sprak door de luidsprekers dat we in het station van Gent St.-Pieters moesten uitstappen daar de trein niet verder kon rijden daar er een probleem was met een seinhuis op de lijn Gent-Brussel(achteraf was er sprake van sabotage door brandstichting). Op de borden kijkend niet alleen blijkbaar stonden er lange vertragingen van meer dan een uur of zelfs treinen die zijn afgeschaft. Nu zoeken welk trein er nu eerst zal rijden en was het op die trein duidelijk dat ik juist niet op tijd zal zijn om de afgesproken plaats.........of toch geluk hebben want blijkbaar had de bus die ons ging transporteren een vertraging opgelopen hier naartoe. De firma Eurolines zal niet alleen wij maar ook de reizigers die naar London willen ons voeren tot over de kanaal, dus snel de valiezen posteren in de bagageruimte en een plaatsje zoeken tussen mijn wandelmakkers om richting de Eurotunnel te reizen. Eens daar werden we eerst uitverkoren tussen de andere bussen om langs de kant te gaan staan en uit te stappen om een grenscontrole te doen persoonlijk maar ook onze bagages en dit zelfs 2x kort na elkaar voor de Franse & Engelse douaniers. Zo hebben we vertraging gelopen maar gelukkig zijn er 2 treinen die kort na elkaar vertrekken om met de bus in de treinwagons te rijden wat toch precisiewerk vraagt. Het is geen gewone trein waar men een goed uitzicht geeft, dus moesten we op de bus blijven zitten wachten of met momenten door het klein venstertje tijdens het uitstrekken van de benen kijken waar er niet veel te zien was natuurlijk. Vanaf nu is het gedaan met in onze taal te praten voortaan is Engels voornamelijk de voertaal de komende dagen. Het is al donker wanneer we het Charlton  Hotel bereiken om in te Checken en nog even een drankje gaan benuttigen voor de nachtrust ons wacht, al was die niet stil.

Wandeldag 1:

Veel heb ik niet geslapen deze nacht, aanpassing van andere slaapomgeving weet je wel. Dus van de tijd gebruik maken om het begin van deze verhaal uit te typen vooraleer aan te schuiven voor het ontbijtje bij velen bekend wat dat in houd in dit land. Ik laat het aan mij voorbij gaan en kies voor de granen om krachten binnen te hebben wanneer we verzamelen aan de Leas Cliff Hall op de zeedijk waar ook andere bekende wandelaar verzamelen zodat we met 40 kunnen vertrekken onder miezerige omstandigheden aan de wandeldag van 51km. Nadat we het station Folkstone Central hebben gepasseerd gaat het gestaag bergop waar we het dorpje Folkestone achter ons in het dal ligt. Hier vind je geen knooppunten waar je makkelijker je route kan uit-stippelen maar het is toch plezanter om via kaart & gps de onverharde openbare voetpaden beter gekend als de Public Foothpad te gaan opzoeken en dat doen we ook beginnend met de Folkestone Downs al moet je de modder er vandaag bijnemen. In de open velden gaan we over de houten bruggetjes en door de poortjes terwijl we kunnen genieten van al die uitzichten in dit niet volgebouwd land. Aan het Lyminge winkeltje te Aschford waar Danny iedereen trakteert met een jenevertje n.a.v. zijn verjaardag vandaag, proost. Het is bijna tijd voor de lunch maar eerst word er nog door een weide gewandeld waar de dieren voor het zeggen hebben tot ik plots zie dat Polleke zijn eigen tempo moet kiezen maar ik ben vriendelijk samen met een wandelcollega hem te vergezellen al moesten we wel even bellen naar Lucia om te weten welke weg we moeten bewandelen die leid naar de pub "The Rose and Crown" even voorbij de The Parish Churge of St. Mary the Virgin in het stadje Elham. Ondertussen is de match bezig tussen België vs Ireland waar een fervente supporter zijn middagmaal voor de buis laat benuttigen. Het duurt even voordat iedereen kan beginnen met zijn middagmaal vooral voor diegene die steak hebben besteld, of vegetarische balletjes in tomatensaus met tagliatelle voor niet te lang gewacht te hebben. Het is hier in dit dorpje dat we rond de klok van 15u Engelse tijd afscheid nemen van Polleke daar hij maar 2 dagen de 25km zal doen. Voor ons gaat het weer direct bergop de publieke weidepaden door kenmerkend met zijn houten bruggetjes en/of poortjes die ons zelfs door een bos doet wandelen. Het voordeel dat je hebt door van achteraan de groep te wandelen als die op een sliert is geworden is dat je geen extra meters moet terug wandelen als de baankapitein Ruud een foute vergissing heeft gemaakt waar het niet de juiste kant op ging, zodat iedereen weer kan aansluiten. Via de Railway Hill komen we terecht in het dorpje Kingston om te rusten in de pub om verder te trekken naar Bishops Bourne waar we een niet goed onderhouden begraafplaats tegenkomen nadat we door een poortje zijn gewandeld waar bovenaan 'Ye that would life + fear not to die' staat vermeld. Daar trekken de massa schapen zich niet veel van aan in het veld er achter bij het Bourne Park en rennen gewoon prettig rond als ze zien wat voor vreemde snuiters hun rust komen verstoren. We passeren St. Peter, Church of England, Leck om een drankje te benuttigen in de pub waar Ruud zegt dat het weer tijd is om te vertrekken wij eventjes nog kijken of de vrije trap tijdens de slotminuten van de match IJsland vs Hongarije in het doel al dan niet verdwijnt, helaas voor de Hongaren. Voor ons zien we de St. Marys church van Patrixbourne maar plots worden we met volle vaart ingehaald door een Keniaanse(dat denken we toch)loper op blote voeten zelfs en dit op niet al te best asfalt. We dalen via de Pilgrims Way met één licht geblesseerde (voetbal-)collega af richting de dorpskern van Canterbury waar we nog even tijd maken om ene te drinken in wellicht het enige drukste café hier want zoveel volk, de ene al vreemder gekleed als de andere, dat er hier binnen zit. We zijn ruim anderhalf uur achter op schema en heeft Ruud beslist om de lus door het centrum te laten vallen en te wandelen naast de stadsmuur met de The Fitzsimmons Memorial on top of the Dane John Mount naar het station Canterbury East tot in Dover waar we de bus nog op moeten naar Folkestone waar we het hotel opzoeken voor de nachtoverbrugging.

Wandeldag 2:

Het is vroeg dag voor mij daar een goede nachtrust nog niet ter sprake was maar gelukkig de laptop bij en daar bovenop nog een goede internetverbinding neem ik tijd om alles te bekijken wat er in de wereld is gebeurt en lees dat men in België aan het Noordstation een aanslag heeft kunnen verijdelen die zou plaats gevonden hebben in het Belgische fandorp tijdens de match van de Rode Duivels gisteren tegen Ierland die ze trouwens gewonnen hebben met 3-0 al wisten we dat al tijdens onze tocht. Nadat we de vaste ontbijt achter de kiezen hebben verzamelen we weer om 9u aan de kiosk maar ditmaal met één deelnemer minder daar het voor onze superfan de gevolgen van het ongelukje gisteren toen hij met zijn knie tegen een amsterdammertjes is aangelopen nog niet helemaal in orde is. Nadat we eerst in het station een treinticketje hebben voorzien hemmen we ook tegelijkertijd een klimticketje genomen want het gaat weer omhoog en dit op dezelfde weg die we gisteren ook aan begonnen zijn maar nu gaat het verder naar de top. De beloning is een mooi uitzicht over het stadje Folkestone met in de achtergrond de zee. We wandelen 'The Battle of Britain Memorial' door met onder meer een beeldhouwwerk waar een pillot met zijn hoed af kijkt naar de zee om zijn verdriet te verwerken die zijn collega's hebben moeten ondergaan van het Royal Air Force Squadron en dit zijn er een heleboel te zien aan al hun namen op de memorial wall. Ook Sir Keith Park staat hier als borstbeeld, wie was hij dan? Keith Rodney Park(Nieuw-Zeeland), 15 juni 1892 – Auckland, 6 februari 1975) was een Nieuw-Zeelands soldaat, een vliegende aas tijdens de Eerste Wereldoorlog en tijdens de Tweede Wereldoorlog commandant bij de Royal Air Force. Hij was betrokken bij twee luchtslagen tijdens de Tweede Wereldoorlog namelijk, de Slag om Engeland en de Slag om Malta. De Duitsers noemde hem “the Defender of London”. Na een goede 6 kilometer te hebben afgewandeld is het tijd om halt te houden voor een drankje aan het Cliff Top Café waar ondanks de mist een mooi uitzicht hebben over de zee en zijn kleirotsen. Vanaf hier volgen we nu voor de rest van de wandeling zal blijken de kustlijn op de krijtrotsen met onderweg ook de Abbot’s Cliff sound mirror waar we de snelweg over wandelen via een brug langs het Archcliffe Fort richting het stadje Dover bekend om zijn overzetboten. 'Over een uur spreken we weer af aan de bloemenkroon' dus is het tijd om iets te gaan zoeken waar we ons middagmaal kunnen gaan benuttigen. We verlaten het centragedeelte en zoeken de kustlijn weer op waar Charles Stewart Rolls ons begroet in volle ornaat. Charles Stewart Rolls was een automobiel- en luchtvaartpionier, die samen met Frederick Henry Royce het bedrijf Rolls-Royce Limited heeft opgericht. Als piloot was hij in 1910 de eerste die een non-stop dubbele oversteek over het Kanaal volbracht. Links zien we enorme hoge krijtrotsen nadat we even achterom hebben gekeken om een foto te nemen van Dover Castle en ons hebben opgeladen want nu is volle bak omhoog de krijtrotsen op langs de druk bezochte wandelpaadjes die we even verlaten soms voor een kijkje te gaan nemen bij de afgrond want daar vind men de mooiste stukken. Aan een poortje bovenaan is even tellen/kijken of iedereen nog mee is en niemand is achter is gebleven want de kans is groot hier met al dat pracht en praal.  De South Foreland lighthouse komen we erlangs voorbij om even af te dalen naar St. Margaret's Bay waar 3 collega's gehuldigd worden voor het behalen van hun Gouden Arend of schelp en daarvoor bedankt worden door de ganse groep o.l.v. organisator Ruud. Als tegenprestatie geven zijn een gratis drankje in de Pub waar we lekker buiten zitten genietend van het zonnetje. Nog even gaan de 25 kilometer wandelaars met ons mee op de England Coast Path waar we het moment of the dover patrol links van ons zien en afdalen naar Walmer waar we ter hoogte van het kasteel "tot straks of tot morgen" zeggen tegen hen en wij de dijk blijven volgen met onderweg banken tegen komen waar slachtoffers worden herinnerd door iets op de leuning in te graveren. We houden halt in 'The Sir Norman Wisdom'-pub te Deal genoemd naar de acteur van de komische films zoals Trouble in the store en Early Bird. Eens bijgetankt laten we de kiezelsteentjes van het strand naast ons daar het niet handig is om te wandelen en blijven we deze nog eventjes volgen om nadien door de golfcourts te wandelen waar in tegenstelling tot gisteren geen golfballetjes op te rapen zijn, richting onze aankomstplaats van deze wandeldag te Sandwich, toch een komische naam vind ik. Het begint stilletjes af te koelen daar de avond stilletjes aan het vallen is en even na de klok van 20u locale tijd nog eventjes wachten op de bus die ons zal brengen naar Folkestone daar een deel van de treinsporen onder water staan en genoodzaakt zijn deze te nemen. We zoeken nu iets voor te eten en wij blijkbaar niet alleen want de pizzeria in onze basiskamp doet goede zaken met al die Euraudaxers hier. Nadat we in de bar van het hotel onze pizza laten smaken hebben en een laatste drankje, al hebben sommige plaatselijke bewoners al teveel op, hebben benuttigd laten we de eigenaar van het hotel zijn sluitingswerk doen en zoeken we de kamers op waar we een beetje kunnen uitslapen daar we pas om 10u de taxi's komen die Lucia heeft kunnen regelen i.p.v. opnieuw het paadje te doen naast de spoorweg, bij ons wel gekend.

Terugreis:

Vandaag nemen we afscheid in typisch Belgisch weer van Folkestone, zonder niet voor het laatste de typische Engelse ontbijt te nemen in onze hotel waar ook de valiezen weer gepakt mogen worden om deze allemaal weer te verzamelen in de lobby waar we wachten op de colonne. Die brengen ons naar de plaats waar de bus van Eurolines even voor ons laat wachten met name bijna een uur, dus snel de valiezen in de autokoffer zetten om dan verspreid in de bus de verplaatsing te maken richting de Euro Channel. De grenscontrole aan Engelse kant gaat een pak sneller dan de heenreis  waar we gewoon onze paspoort moeten laten zien. Nu begint het wachten, en wachten, en wachten, en........wachten voor lange tijd dat allemaal door elektriciteitsproblemen in de tunnel waar we pas rond half vijf locale tijd kunnen inrijden. Door de warmte is het niet uit te houden in de bus tijdens de treinreis en wachten we buiten tot we aan de overkant zijn. Toepasselijk of niet maar de buschauffeur (een rare kwezel te denken aan zijn reisstijl)laat ons tijdens de busreis de film "Mission Impossible" tonen al kan het geen kwaad terwijl het verkeer op zijn slakkengangetje gaat tot even naar Calais, waardoor we dus veel later toekomen aan het station van Brussel-Noord. Ondertussen is gebleken dat ik mijn laatste trein heb moeten laten schieten gelukkig zijn Lucia&Johan mijn reddende engels en brengen ze me, al moeten ze een groot omweg maken, mij naar mijn thuisstadje, een Grote Dank U!!!

 Aantal deelnemers: 40

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
https://plus.google.com/photos/100518113529093874334/albums/6299030399847483553   

"Na 4 jaar gaan we nog een keer de sloeber uithangen!"

Naast hun jaarlijkse klassieker nodigen de Scheldestappers uit Zingem elke 100km- stappers om de 4 jaar uit om deel te nemen aan de "Mega Sloebertocht". Starten word niet meer gedaan vanuit de kantine van voetbalclub Zingem maar nu vanuit de Sporthal tegenover het station van Munkzwalm. Na mijn startnummer 111 en wegbeschrijving heb opgehaald leg ik mijn bagage op de desbetreffende plaats en wandel ik naar buiten waar we even voor de klok van 21u gestart zijn voor onze opdracht beginnend met een plaatselijke lus van om en bij de 40km rond de startzaal. We volgen de Zwalmbeek richting Nederzwalm, en we meanderen via kleine wandelpaadjes naar Meilegem, waar we na 6,5km onze eerste rustplaats bereiken. We trekken verder richting Kaaihoeve en slalommen via wegeltjes tussen bos en water tot in Dikkelvenne. Hier volgt ons eerste klimmetje (een opwarmertje) naar de Sint-Christianakapel boven op de Rotse. We dalen terug af en begeven ons naar de markt van Gavere voor de volgende rustpost. In de volledige duisternis blijven we de Schelde volgen en begeven ons naar Asper langs goed begaanbare autoluwe verkavelingwegen en boerenlossen om via het Meuleke ’t Dal ( een windmolen uit de jaren 1150) het domein Axelwalle aan te doen, om de Schelde terug over te steken via de Ohiobrug die bewaakt word door de Bizons. We trekken naar het 47 hectaren groot natuurgebied De Reytmeersen in Welden om stilletjes aan terug onze startzaal te bereiken. Hier maken we tijd rond de klok van 2u zaterdagmorgen om na een zoektocht tussen al die sportzakken de juiste te vinden vooraleer onze 2 koffiekoeken te laten smaken. Vanaf hier krijgen we het gezelschap van de stappers die gekozen hebben om de 60km van de gewone "Sloebertocht" te doen al mogen zij pas starten vanaf 6u.Via de Zwalm bereiken we het waterzuiveringstation waar we ons de natuur inschieten naar een mooi stukje bos naar het Mijnwerkerspad, waar we t.h.v. een splitsingsaanduiding schuin rechts naar beneden klauteren, om na een 500- tal meter terug het pad bereiken. In het donker zien we hem voor ons liggen met name de Berendries die we naar boven klimmen om  via een smalle GR-route naar beneden te lanceren (door bos en dal) tot aan het Kasteel waarna we via het Mijnwerkerspad onze volgende rustpost (De Vierklaver) bereiken . We hebben nu 53 km afgelegd dat wil zeggen dat we al ruim over de helft zijn en vanaf nu kunnen aftellen. Ondertussen verteren we terug enkele hellingen, komen we de wondermooie natuur ingewandeld, hebben we fantastische vergezichten en komen we na 62 km aan in de voetbalkantine van Zegelsem. Vooraleer deze te bereiken hebben ze, al is het niet voor de eerste keer, bespaard op de bepeiling daar we eerst juist moest gegokt moesten hebben vooraleer een bevestiging te krijgen dat we op het juiste traject zitten. Nu volgt een korte lus van 4 km naar onze volgende halte, een vierkantshoeve in Opbrakel, waar we onze bagage terugvinden en een zakje chips krijgen. Van hieruit vertrekken we naar “Le Pays Des Collines” met zijn bossen, zijn ups en downs, en zijn prachtige natuur. We doen het Livierenbos aan, we beklimmen de Mont De Rhode, en trekken door Brakelbos naar La Cabanne Sylvie(de hut van Sylvie) in Flobecq waar de rustpost is gevestigd. We hebben nu 3/4^de van de wandeltocht erop zitten afgelegd. Verderop trekken we door een privédomein dat nog nooit bewandeld geweest is. Onze volgende objectief is het Bos Ter Rijst, een 30 hectare groot bos, waarna we Schorisse binnen komen, om via idyllische landwegeltjes onze volgende, maar gekende, halte “ De Wante” te bereiken. Hier vond tijdens de vorige editie van de Mega-Sloebertocht in het schooltje het ontbijt/bagage plaats en halfweg waren, nu zijn we al 83 km ver, en zijn een 5 tal km verwijderd van ons volgende hoogtepunt: de Brouwerij Roman. We kunnen de schoorsteen van de brouwerij al zien al gaat het eerst via een kasseiwegeltje de andere kant van de grote baan naar de poort die we instappen rond half tien al laten de uitbaters ons niet wachten daar de post normalitair maar open ging om 11u.Via Sint Kornelis Horebeke, waar we nog enkele zeer mooie paadjes bedekt met brandnetels voor de voeten krijgen, en soms halt moeten houden voor de tegenkomende montainbikers, komen we via een zeer mooi privébosje dichterbij onze laatste rustpost in Sint Denijs Boekel.  De kasseien van de Molenberg trotserend we nu ook nog aan het einde van de tocht maar eerst nog het paadje bewandelt te hebben die we gisterenavond in het begin ook hebben gedaan om de  bekende bierwagen waar een gratis Adriaan Brouwer biertje of frisdrank wordt aangeboden aan alle wandelaars van beide wandeldagen, dat ons nog voldoende power moet geven om de laatste 600 meter te overbruggen.
En zo bereiken we het eindpunt, waar we een flinke lel te geven op de koebel en waar meer ons  een dikke proficiat wacht en ons rode t-shirt kunnen ophalen.

Aantal deelnemers: 402

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
https://picasaweb.google.com/100518113529093874334/6295683683484678641?authuser=0&authkey=Gv1sRgCIb34IHz8PTj-gE&feat=directlink   

"Zie je va Brugge, kom toe eest noa Ostkamp!"

Al is de verleiding groot om naar de wandeling die de Brugse Globetrotters inricht te gaan, toch moet ik naar Oostkamp daar ik een 25 kilometerwandeling nodig heb voor mijn Gouden Arend. Vanuit café Oud-Stuivenberge die niet ver van het station is kan men ook kiezen om even na 14u de 2^de 25km mee te wandelen, maar daar ik in de vooravond nog ergens verwacht word heb ik gekozen voor de eerste lus. Met zen 33 schat ik zijn we vertrokken richting het stationsgebouw om te passeren naast het kasteeldomein Gruuthuse waarna we kriskrassen door de woonwijken voor en achter het Boudewijn Seapark tot aan de wagenrust  bij het monument voor burgerslachtoffers bombardementen Sint-Michiels en slachtoffers twee wereldoorlogen aan de bibliotheek. Na 8min op rust te hebben gekomen wandelen we verder door het stationsgebouw richting 't Zand waar de wekelijkse markt bezig is niet ver van het concertgebouw vandaan. Dit wil ook het teken zeggen dat we effectief pal in het centrum zijn van in het Venetië van het Noorden al wandelen we naast de drukke winkelcentra via de Sint-Salvatorskerk. Onder de Hallen door belanden we op de Grote Markt met in het midden het duo Jan Breydel en Pieter de Coninck die uitkijken naar het Belfort. Door een mistig decorlandschap wandelen we verder naar de Burg, Het Sint-Janshospitaal, naast de bootjes op de Reien naar het Begijnhof waar we de rust respecteren. Met een passage door het Minnewaterpark maken we weer tijd voor de wagenrust eventjes verder op de parking aan de jachthaven. Het kanaal Gent-Oostende zal nu grotendeels ons gezelschap houden voor de laatste deel van deze lus al moeten we deze ook even oversteken aan de fabrieken van Bombardier om naast de begraafplaats van Steenbrugge te passeren. De Assebroekse Meersen ligt ook op onze route die uitkomt aan een industriepark die terug leidt naar het Kanaal waar de Moerbruggebrug juist op tijd naar beneden is gegaan waardoor we ruimschoots op tijd zijn terug in de startzaal.

Aantal deelnemers: 33

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
https://picasaweb.google.com/100518113529093874334/6292613699330406897?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJXP2Iyig_GjXA&feat=directlink   

"Hun eerste organisatie zal niet vlug vergeten worden!"

Nieuwe wandelorganisatie bij Euraudax zijn altijd welkom! Dat hebben Jeroen & Etienne zich niet 2x laten zeggen en hebben werk gemaakt om een nieuwe wandeling bij de Euraudax kalender toe te voegen en hebben zelfs al een naam gegeven met name de 'Boneklakkerstocht' te Oudenaarde. De inwoners van Oudenaarde worden van oudsher bonenklakkers genoemd. In vroegere tijden verdienden velen uit deze regio de kost met het aan de man brengen van gepofte bonen op Vlaamse kermissen en braderieën in Oost-Vlaanderen en daarbuiten. Wanneer bonen gepoft worden, klakken ze open, hetgeen de naam van deze tocht verklaart. Verzamelen word geblazen in brasserie De Flandriën aan het centrum Ronde van Vlaanderen waar om 10u klokluidend 35 wandelaars  vertrekken waar aan de overkant een oud militair door zijn collega's een laatste eer krijgt in de kathedraal en wij langs het AZ het recreatiedomein De Donk in gaan al moeten we eerst door een smal donkere tunnel door en dit zal ik te weten komen of laat ik zeggen mijn hoofd want bijna aan het einde van de tunnel bonk!!!. Ik voel aan mijn hoofd en zie aan mijn handen dat een paar bloeddruppels op mijn voorhoofd komen, een nadeel van groot te zijn zeker. Gelukkig zorgt een collega dat ik een doekje mag gebruiken om het bloed te stelpen, dat we straks bij de rustpost wel een beetje zullen afwassen. We verlaten het domein en wandelen naast de spoorlijn naar Wortegem-Petegem de Bergstraat in wat de enige stuk bergop zal blijken van de dag en zijn naam dus waar doet. We moeten de familie Van Parys bedanken omdat ze toelating hebben gegeven aan de organisatoren om te wandelen door hun privébos Bouvelo waar we soms een uitkijktoren tegenkomen waar de boswachter beter zicht heeft op het domein. Na ruim 2uur te wandelen hebben is het tijd voor de caférust in wandel- en fietscafé Bouvelo waar ik mijn bloed zoveel mogelijk kan laten afspoelen, het grote werk zal voor straks zijn als ik thuis kom. Wanneer iedereen zijn boterhammetjes heeft opgegeten zetten we onze tocht verder langs de Bouvelokapel om door Gijzelbrechtegem te wandelen. Gijzelbrechtegem was foor de fusie met Anzegem één van de kleinste gemeenten van West-Vlaanderen wat oppervlakte betreft, amper 71ha groot waar 350 inwoners dit dorpje bevolkte. Aan de kerk dalen we de Kortenberg af naast de spoorweg op een voetwegeltje waar een andere collega het volgende slachtoffer is geworden. Wellicht is hij gestruikeld of naast het paadje gestruikeld maar de schade is een beetje erger dan dat van mij. Al suggereren wij hem om straks te stoppen bij de wagenrust en hem te laten vervoeren naar de kliniek want de wenkbrauw zal gehecht moeten worden, maar hij weet van geen weten en zet de tocht verder met de hulp van 2 aangebrachte pleisters aangebracht door een wandelmakker. Daar Jeroen & Etienne sinds kort weten dat er dit weekend een wielerwedstrijd plaats vind hebben ze de wagenrust een beetje vroeger moeten inplannen op deze tocht en dat doen we bij het woondomein van Willy Naessens. Dank u vrouwtje en moeder van Jeroen om ons te bevoorraden om te beginnen aan het laatste stukje van de wandeling. We houden eerst aan de kant even halt om de aspirantjes niet te hinderen en deze aan te moedigen om voet te zetten in het gemeentelijk domein De Ghellinck tussen de bomen door richting het jaagpad naast de Schelde. Waar we aan de overkant in de verte de kerk van Melden zien met daarachter de Koppenberg onderbreken we even het jaagpad om te wandelen door het natuurgebied Langemeersen om Oudenaarde weer binnen te stappen waar we de kathedraal voor ons zien die recht tegenover de startzaal is gelegen. Proficiat aan Jeroen & Etienne voor de uitstekende organisatie en mooi parcours van hun eerste inrichting die ze wellicht niet zullen vergeten met de 2 bloedbroeders tijdens deze dag.

Aantal deelnemers: 35

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
http://www.wandelgazette.be   
https://picasaweb.google.com/100518113529093874334/6284635913863748833?authuser=0&feat=directlink   

"Wat schaft de pot in Schaffen?"

Na 2 pogingen gedaan om mij in te schrijven voor de 'Gildentocht' is de 3^de x de goede keer want bij deze honderd kilometertocht krijgen de deelnemers die het jaar ervoor hebben meegedaan voorrang om mee te doen gevolgd door de indiening van de nieuwe wandelaars. Ik kreeg een paar weken voor aanvang dus een bevestigingsmail dat ik de verplaatsing mag maken naar Schaffen vanwaar de wandeling zal starten. In de Gildenzaal is het verzamelen geblazen en worden vanaf 20.30u de namen afgeroepen voor de wandelaars die deel uitmaken voor 1^ste groep van 4 daar waar het eerste deel van het parcours in groep word bewandeld o.l.v. 2 baankapiteins. Vooraf bij je inschrijving moest je vermelden in welke snelheidsgroep(6.5km/u - 6.2km/u - 6.1km/u of 6km/u)je wenst deel uit te maken. Ik ben beland in die 2^de groep en vertrekken 10 minuutjes later dan de snelste groep waar we langs de Sint-Hubertuskerk Schaffen uitwandelen wanneer de zon onder gaat om door het prachtig gebied Asdonk te wandelen tot de bevoorradingspost bij het kapelletje. We hebben even geduld om een triootje te doen om zo sneller door het poortje te wandelen van het Prinsenbos te Okselaar waar een hekken ons beschermt tegen de vijvers van Averbode. We wandelen door het bos van deze gemeente met zowaar een kapel dat we hier rondwandelen om toch af te dalen en de andere wandelaars achter ons verwittigen wanneer een gevaarlijke boomwortel uitsteekt op weg  naar de eeerste overdekte controle in de visclub van Averbode waar we een boterham krijgen van de warme medewerkers die hun nacht opofferen voor de wandelaars. We maken plaats voor de groep die achter ons juist aan het naderen is en wandelen  door de Demerbroeken en het is waarschijnlijk dat deze Demer ervoor heeft gezorgd dat de regen van afgelopen dagen heeft gezorgd voor onder gelopen bospaadjes op weg naar de wagencontrole voor de kerk van Messelbroek. We keren eventjes terug waar we de waterloop volgen die letterlijk uit zijn oever is getreden en iedereen nu wel natte voeten heeft maar we kunnen er mee lachen al is de mogelijkheid om gebruik te maken van je bagage nog 20 kilometer verder is. De konijntjes berg  die we in stukjes omhoog stappen zorgt ervoor dat de groep weer op een lint word getrokken maar de baankapitein laat het tempo aan de uiteinden een beetje zakken waardoor de groep weer een compact geheel word. Een havermoutgreep die we kregen te Rillaar zorgt voor de stevige energie die we kunnen gebruiken om een vervolg te brengen aan modderwegen richting het dorpje Aarschot waar in de feestzaal ons kunnen opwarmen/opdrogen bij een broodje. We gaan terug de Heibergse bossen door waar de baankapitein nog moet kunnen herinneren tijdens hun inwandeling begin Februari welke paadje ze hebben genomen daar ze goed op elkaar lijken en daar kan dus gebeuren dat we het verkeerde keuze hebben gemaakt die menselijk is en gewoon een stukje terug wandelen het juiste traject te volgen in het Kloesebos-Eikelberg met onderweg een Lourdesgrot. De eersten van de groep kunnen eventueel tijd maken voor een snelle "wees gegroetje" daar ze toch moeten wachten tot iedereen weer is kunnen aansluiten. Het begint helder te worden boven ons wanneer we de Moedermolen passeren tijdens het laatste stukje van de groepswandeling waar we door de wijnranken wandelen en nog eventjes tijd maken om een kommetje soep te benuttigen alsook een groepsfoto maken. Ruim 51km hebben we samen gewandeld maar vanaf hier word iedereen losgelaten kiest zijn eigen tempo en de pijltjes volgen door de Beniksberg waar een paard ons goedemorgen persoonlijk komt zeggen. De volgende wijngaarden van het Wijngaardbos komen we op onze route tegen naar de voetbalkantine van Nieuwrode waar we kunnen gebruik maken van onze bagage voor eventuele droge sokken nu je tijd kan maken omdat je tijd moet maken om je gekozen pasta of spek met eieren te kunnen benuttigen. Ik laat mijn ontbijt liggen en neem een vlugge graai van voedsel uit mijn bagage mee om de tocht weer te vervolgen en de eerste wandelaars van de snelle te groep voorbij steek. We passeren de Sint Lambertskerk van Nieuwrode om nadien op een landbouwgrond te wandelen die herschapen is door modder waar de medewerkers onder een tentje ons begroeten met een reep chocolade. In het Tienbunderbos gaan we via de flanken 1 stap vooruit en tegelijkertijd 2 stappen achteruit door de bruine zeep maar ik klaag niet want tegen de natuur kan je niets doen. We zoeken het verharde diepte op naar de sporthal van Tielt-Winge voor de rustpost en zie op de deelnemerslijst dat ik de eerste wandelaar ben van mijn groep maar het is geen race hoor, het valt me in een oogwenk op. We kruisen de drukke baan Diest-Leuven waar nu niet de wijngaarden maar de fruitranken van het Hagelland ons vergezellen met aan het uiteinde een wagenrust en de medewerkers al eens gezien heb. De watertoren van Bekkevoort passeren we in het heuvelachtige landschap van het Hageland waar bij de wagenrust aan het kerkhof vraag of er ergens in de buurt er een toilet is daar deze stilletjes welkom is voor mij. Geen in de buurt dan nog eventjes 6 kilometer uithouden waar we snel achtereen volgend Assent & klein stukje Scherpenheuvel door wandelen waar links in de verte de basiliek te zien krijgen. We passeren de oude eik van Kaggevinne, gekend door de één reeks 'De Smaak van de Keyser'. De Eik is sedert 1976 beschermt als monument in het landschap door toedoen van het buurtwerk 'De Kaggevrienden'. Ze hebben er zelf een tekst aan geweid die als volgt luid:

"Mijn stam staat in Scherpenheuvel-Zichem,

stad die mij met de beste zorgen omringt

en met mijn kruin lonk ik naar

het oud gezellige stadje Diest,

maar mijn wortels zitten in de zwarte klei

van mijn dorp Kaggevinne"

We wandelen aan de Heilig Kind Jezuskerk waar ook het Monumentale afbeelding van Sint-Jan Bergmans, als pelgrim  staat afgebeeld voor de kerk van Kaggevinne. Tegenover de kerk in de rustpost waar ook de zaterdagwandelaars toestromen kunnen we voor wie wil nog gebruik maken van het toilet voor mijnpersoonlijk & zijn bagage daar deze hier zijn opgesteld. We duiken opnieuw het veld in om na 4.5km de wafel aan te nemen van de meisjes aan de volgende wagenrust om nadien de Maagdentoren te passeren via de Broek van Molenstede naar het dorpje Molenstede waar de laatste rustpost ons tegemoet gaat. Alléz nog 7 kilometer waar we langs het voetbalveld van Diest wandelen en de juiste weg kiezen voor ons die ons leid naar 2 klimmetjes in de schaduw om na toestemming van Defensie te wandelen door het militair domein om juist voor de donkere wolken te arriveren in de Gildenzaal onder applaus van de aanwezigen onze badge(bestemd voor degene waarvan deze editie de 1^ste keer was)als aandenken ontvangen vooraleer mijn terugreis aan te vatten. Ik bedank de organisatie voor het mooi parcours, de gezelligheid tijdens de groepswandeling met uitstekende bevoorrading en geef nog mee dat in tegenstelling van dit jaar volgend jaar iedereen welkom is daar voor de jubileumeditie men niet afhankelijk is van de voorranginschrijvingen.

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.wandelgazette.be   
https://picasaweb.google.com/100518113529093874334/6279671585430854353?authuser=0&feat=directlink   

"Mijn limiet nog steeds aan het zoeken!"

Het is een huzarenstukje geweest voor Nadia om deze tocht in allerijl toch te laten doorgaan nadat er gespeculeerd werd dat de 150km van Tournai(Doornik)dit jaar niet kon doorgaan. Vandaag komt er na de fysieke inspanning ook vooral het mentale aspect naar boven want we zullen met zen allen 30 uur moeten wakker blijven om deze tocht tot een goed einde te brengen. Men is niet verplicht om te kiezen voor de volle pot, er is ook mogelijkheid om te stoppen na 50, 75, 100 of 125km als je één van die afstanden nog nodig heeft om je arend en/of schelp te behalen kenmerken aan Euraudax naast het in groep wandelen aan een tempo van 6km/u. Om 11u zaterdagmorgen zijn we met zen 66 vertrokken voor de 1^ste lus die ene zal zijn van 50km waar we de binnenstad kunnen kietelen maar kiezen voor stille paden laverend tussen de plassen de wind(-molens)tegemoet naar het stadje Bruyelle waar een oude fort nu een thuis is voor de vleermuizen om net na de  Sainte-Rictrudekerk tijd te maken voor de eerste wagenrust waar we een peer naast een drankje als bevoorrading krijgen. We wandelen de oude spoorweg op te herkennen aan het oud stationsgebouw van Hollain dat we passeren voor we een stukje pavé te verwerken krijgen naar de oriëntatiepaal van het kruispunt van de zeswegen. Eventjes verder staat tussen de bomen de menhir van het dorp Hollain waar we langs wandelen richting het dorpje Bléharie om aan de rivier L'Escaut(Schelde)terug te bevoorraden. Naast de taalgrens steken we ook de landgrens over maar steeds contact houdend met het water om die aan de sluis over te steken om in de cafetaria van de jachtclub ons broodje te verorberen. De paraplus mogen open want een bui plenst naar beneden net zoals de vorige dagen hier in de buurt dat er voor gezorgd heeft dat we van het oorspronkelijk parcours een beetje moeten inkorten daar het onder gelopen is. Het duurt daarom niet snel dat we na een halfuur halt mogen houden op de wagenrust die wel op het voorgestelde locatie nl. het militair kerkhof van Bruyelle(1939-1945)staat opgesteld. Onderweg tijdens de tocht hebben initiatiefnemers Lucia en Danny menige wandelaars gevraagd of ze een Euro-tje willen geven om dan namens de wandelaars aan het einde van de tocht een boeket willen afgeven voor de inspanningen die Nadia heeft gedaan. We stappen Antoing binnen waarvan de oorsprong ligt in de Romeinse tijd. Het is tevens op het grondgebied van Antoing, meer bepaald in Fontenoy, dat de Fransen onder de leiding van de maarschalk van Saksen na bloedige gevechten de overwinning behaalden op de Engelsen, de Oostenrijkers en de Nederlanders tijdens de Oostenrijkse successieoorlog. Aan de oorsprong van het kasteel van de Prinsen de Ligne, die wij rondom wandelen ligt een vestingtoren uit de 15^de eeuw met een uitkijktorentje die wij passeren vooraleer het stadje te verlaten nadat we de Sint-Pierrekerk en het beeld van de steenkapper in het park hebben gepasseerd. We wandelen nog even naar Calonnes voor de wagenrust om in de Espace verts de 5 rots door te wandelen naar het kanaal toe waar we een liedje van K3 kunnen zingen want achter ons prijkt er 'alle kleuren van de regenboog'. Nadat we het water via een brug hebben overgewandeld passeren we nog enkele kerken vooraleer de zaal binnen te gaan waar ons hamrolletjes met puree wacht. Om iets na 21u starten we aan de 2^de lus al wandelend naar de Kathedraal en de winkelstraat om terug autoluwe wegels waar soms op het veld moet gewandeld worden wegens de plassen tot de wagenrust aan de kerk te Taintignies. Achter elkaar wandelen we de nacht door om niet in de waterplassen of modderpoelen te belanden om netjes te bevoorrading in Orcq mee te pikken waar al gekozen kan worden voor een beetje champagne maar toch voor de meesten al te vroeg is daar we beter kiezen voor iets warms want het vriest lichtjes in Doornik maar het kan ook door de soep die we ons laten smaken  in de rustzaal. De jeugd is nog niet uitgefuifd en wij nog niet uitgewandeld daarom beginnen we aan de 3^de lus en doorkruisen we de dorpjes Obigies & Kain met als krachtvoer chocolade en kaas zorgt en onaangename tegenwind op een patattenveld ons dat we het tempo een beetje de hoogte opdrijven om sneller via de spoorwegbrug naar de startzaal wandelen voor ons ontbijt en 2/3^de van de wandeling erop zit. Eens de meesten hun hazenslaapje achter de rug hebben of hun voeten laten ingetapet hebben is het 7u zondagmorgen geworden als we starten aan de vierde lus en het stationsgebouw doorlopen om de sporen een tijdje gezelschap te houden om Rumillies in te wandelen waar er eentje een heel einde achterop is geraakt of de andere dringend iets moet gaan opzoeken door buikloop om toch beter de kasseien te trotseren. We gaan gestaag bergop tijdens een regenbuitje onderweg nar de wagenrust te Mourcourt om verder naar de top te wandelen van de Mont St.-Aubert waar oldtimers ons een kijkje laten nemen vooral te stoppen voor de caférust waar we ook kunnen genieten van al die panoramische uitzichten en ook de kathedraal te zien is waar we naartoe moeten. We dalen voorzichtig af langs het stenen paadje over de autosnelweg richting de startzaal voor onze spaghetti carbonara en appeltaartje die een beetje op zich laat wachten. Naast mij zijn er nog 51 dapperen die nog de laatste lus willen meepikken, al zien de meesten daartegen op wegens de vermoeidheid, om ever voor de klok van 13u te wandelen naar de "Pont de Trous"-brug die aan het water ligt die we aan de ene maar ook aan de andere kant volgen. De Fontaine St.-Eloi heeft zijn betere tijd wel gehad dat blijkt als we deze passeren in tegenstelling tot het kasteel Beauregard die wel nog intact is om te stoppen aan de wagenrust voor een wafeltje in het dorpje Froyennes. Langs de grote baan wandelen we netjes op het voetpad Blandain door om terug te keren naar Froyennes om de laatste keer te bevoorraden aan de Saint Paulkerk. Nu is het tijd om aan het slot van de wandeling nog de grote gebouwen pal in het centrum te passeren want dat stond nog op het menu. Beginnend doen we met het Paleis voor schonen kunsten gevolgd door het stadshuis en de musée de la tapisserie. Natuurlijk mag de Kathedraal ook niet ontbreken net zoals een stukje winkelstraat vooraleer we de startzaal bereiken waar Delaitre Didier van Ondervoorzitter Paul Van Herreweghe zijn aandenken krijgt  voor zijn 1ste gouden arend en eerst Nadia dankbetuigingen geeft aan de medewerkers en wandelaars en zij tot verrassing toe zelfs in de bloemetjes word gezet door het bestuur en de wandelaars van Euraudax.

Aantal deelnemers: 67

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.euraudax-belgium.be   
http://www.wandelgazette.be   
https://picasaweb.google.com/100518113529093874334/Euraudax2016150kmVanTournai?authuser=0&feat=directlink   

"Eerst in  groep om daarna de race aan te vatten vanaf het circuit!"

Een nieuwe 100km in Wallonië heb ik enkele maanden gepland in mijn kalender en vandaag is de dag aangebroken om deel te nemen aan Mortier > Francorchamps > Mortier na eerst een treinreis van 4u achter de rug te hebben waar de mensen treinreizigers opwachten om hem naar het dorpje Mortier te brengen. Je moest je vooraf inschrijven om aan de 2^de editie van de 100km en ook vermelden welke snelheid van de groep je wilde belanden gaande van 6,7 tot 6 km/uur. Met een vertraging van 10minuten ben ik vertrokken met de snelste groep waar we de eerste 45km samen in groep zullen afleggen met de nodige rusttijden op de bevoorradingsposten. Eens gestart maken we al kennis met het landschap die golvend zal worden met sommige momenten tussen de controleposten. Na een goed uur wandelen zijn we aangekomen bij Les Six Fontaines tegenover de rustpost te Hervé. Is het nu al door de vermoeidheid of de steenslag op het parcours maar toch zijn er al 2 dames gevallen nu net we onder de autosnelwegviaduct wandelen, het kan ons allemaal voorlopig een worst wezen wat er nog op het menu staat!, en dat mag je letterlijk nemen want we krijgen een droge worst op de kerkplein van Grand-Rechain. We wandelen op een tempo die iedereen aankan met soms weinig gebabbel door het bergopwaarts wandelen naar de rustpost te Wegnez om een boterham te laten opnemen. Wandelen wij nu trager?als de 2^de groep al snel ook diezelfde rustpost kort na ons binnen komen. Het is het teken dat wij vriendelijk plaats maken voor de andere groepen en de tocht verder zetten om Pepinster binnen te wandelen over de Vester(kanaal) om linksaf aan het station stilletjes aan de lange klim te nemen naar het dorpje Oreux om te dalen naar de rustposten van Oneux & Polleur waar we een kommetje soep krijgen. Het is nodig nu nog het nog gemakkelijk naar binnen gaat zoveel mogelijk voedsel op te nemen want het is weer klimmen geblazen via de autostrade naar de hoofdpost waar we bij inschrijving gekozen spek met eieren of pasta opeten en gebruik maken van onze bagage. Het is 5.30 wanneer we het laatste in groep afleggen naar het circuit van Francorchamps waar we, net zoals de dagstappers van de 55km die van hieruit start, worden losgelaten en elk zijn tempo nu moeten zelf bepalen om de terugtocht te doen slagen. We passeren de paddock als de finishlijn om aan de 'raidillon'(zo heet die bocht)in daglicht het circuit te verlaten. We wandelen de oude spoorweg op om na de rustpost aan de ingang van 'Promenade de la Hoëgne' een keuze te maken tussen het gemakkelijke traject, maar toch liever het moeilijke & schoonste nu ik hier voor de eerste keer kom wandelen. We wandelen op de boomwortels en stenen door elkaar om soms ook een gladde bruggetje nemen en goed onze ogen open houden of we belanden in het water ernaast. Nadat we het dorpje Polleur zijn uitgewandeld gaat het nu bergop tot ik tot het besef kom dat ik te ver heb gewandeld daar ik in het dorpje Fays even verderop geen pijl meer zie bij een kruispunt. Daar ik deze wandeling voor het eerst doe en het parcours nog niet ken is het beter terug te wandelen naar het punt waar ik het laatste pijltje heb gezien. Eens het juiste traject weer gevonden wandelen we op onverharde stukken naar de rustpost te Maison-Bois. Ja, lap zeg het is weer van dat........verkeerd gelopen maar nu is het niet mijn schuld maar een pijltje hadden ze blijkbaar niet te veel om ons het stukje groen in te laten wandelen naar Verviers een grootstad die negatief in het nieuws kwam de afgelopen weken door al dat terreur. Gelukkig is de rust teruggekeerd en wandelen we na de waterzuiveringstation een wegeltje steil bergop door het natuurdomein Tibermont. De kerk van Grand-Rechain die we gisteren-avond nog in het donker zagen passer we opnieuw als het klokslag 12u is wanneer we kunnen genieten van een rijstpapje ons aangeboden door de medewerkers in de rustpost van dit dorpje. Een weide doorwandelend die ook door bedevaarders word aangedaan gaan we de spoorweg- als snelwegviaduct onder gestaag bergop naar het dorpje Hervé waar de wekelijkse markt plaats vind. Tijd hebben wij daarvoor nu niet want de laatste 8 kilometers zijn nog aan te vatten en een oog gewenkt tijdens de laatste rustpost ben ik als 7^de hier gepasseerd, velen zijn dus nog onderweg. We wandelen op de oude spoorlijn 38 met het oude stationsgebouw van Hervé die ik al eens heb bewandeld enkele maanden terug met een Euraudax-wandeling om links in de verte Mortier al te zien maar eerst hebben we nog de laatste controlepost om de blauwe kaart die we hebben gekregen op de hoofdpost nog te laten af te stempelen. Blegny zien we rechts van ons maar het gaat rechtdoor om na vele uren stappen Mortier weer binnen te wandelen waar we na het luiden van de bel onze t-shirt kunnen ophalen.

Aantal deelnemers: 208

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
http://www.wandelgazette.be   
https://picasaweb.google.com/100518113529093874334/MortierCEstLPied?authuser=0&authkey=Gv1sRgCLLszYPczInRcw&feat=directlink   

"Alle wegen leiden naar........Brussel!"

Ik ga beginnen aan mijn Waalse drieluik de komende weekends waar steeds 100km of meer zal gewandeld worden. Euraudax is daar een krak in als je wilt wandelen over deze afstanden al is het wel in groep aan 6km/uur en dit vandaag waar de hoofdstad Brussel een grote rol zal spelen. We starten vanuit de clubhuis van de MIVB te Haren met 70 wandelaars waar we de drukte ruilen voor het Woluweveld. Te Sint Stevens Woluwe gaan we de viaduct over de E40 onder om na de rode lichten Kraainem door te wandelen om deze te vervangen door Wezembeek-Oppem met zijn Sint-Pancratiuskerk een beeld voor het gemeentehuis om tijd te maken voor de enige caférust van deze wandeling en dit in de cafetaria van de sporthal. We wandelen langs de winkels en de kerk van Stokkel om op de oude spoorweg Tervuren-Brussel te wandelen die nu het gemeentelijk park is. Tegenover het schooltje Singelijn wacht ons de eerste wagenrust om terug door de bebouwing naar de zaal te wandelen waar ons broodje zal smaken. 7 wandelaars zijn alleen gekomen voor de 25km dus niet meer starten aan de 2^de lus die meer een gidsronde zal worden beginnend met een uitleg over het witloofmuseum. We wandelen nu in Schaarbeek, een voorstadje van de hoofdstad om via de Europese Commissie nu echt Brussel City te doorkruisen. We wandelen onder de triomfboog van het Jubelpark waar we tijd hebben om foto's te nemen daar er een wagenrust is opgesteld. Straks wandelen we terug door het centrum maar eerst verlaten we dat eventjes om door het George Henrypark te wandelen met aan de poort op de grond de verbondenheidsster. We passeren nog de gebouwen van RTL voordat we de groenteschotel kunnen laten smaken voordat we beginnen aan de 3^de lus. Die lus is ook meteen de langste met name 35km om al snel weer de hoofdstad op te zoeken zonder eerst het station van Schaarbeek gepasseerd te hebben. Eer Arabier vond het nodig om omgekeerd op een paard te zitten maar daar trekken we ons niets van aan en wandelen we door een straat waar de ramen verlicht zijn met gekleurde TL-lampen waar verder geen uitleg bij hoeft te melden. We passeren Euronext Brussel gekend van de Beurs en wil dan ook zeggen dat we aan de beursplein zijn n beland die versierd is met bloemen, beertjes, tekstjes en vlaggen n.a.v. de terreurdaad op 22 maart op de luchthaven en in het metrostel. We passeren naast de geveltekeningen die men meermaals kan opmerken ook nog het Martelaarsplein waar de kabinetten zijn gevestigd zijn van onze ministers net zoals het  Manneke-Pis beeldje achter de grote markt of het paleis, kunstberg, Sint Goedekathedraal en het graf van de onbekende soldaat om tijd te maken voor het ontbijt in de startzaal. De laatste lus begint 10minuten later dan gepland maar die is met zijn 15km wel de kortste. We wandelen terug naar Schaarbeek waar door werkzaamheden niet langs de windmolen kunnen passeren en genoodzaakt zijn boven de afsluiting de foto te maken. We gaan het Josafatpark door waar een konijntje niet bang is van ons en rustig verder knabbelt om na het ouderlijk huis van Jacques Brel gepasseerd de laatste wagenrust mee te pikken om de slotkilometers aan vatten om even na de klok van 10u te arriveren in de startzaal.

Aantal deelnemers: 70

Bijlagen:
http://www.beneluxwandelen.eu   
https://plus.google.com/photos/100518113529093874334/albums/6269713878646970785