"Wat schaft de pot in Schaffen?"

Na 2 pogingen gedaan om mij in te schrijven voor de 'Gildentocht' is de 3^de x de goede keer want bij deze honderd kilometertocht krijgen de deelnemers die het jaar ervoor hebben meegedaan voorrang om mee te doen gevolgd door de indiening van de nieuwe wandelaars. Ik kreeg een paar weken voor aanvang dus een bevestigingsmail dat ik de verplaatsing mag maken naar Schaffen vanwaar de wandeling zal starten. In de Gildenzaal is het verzamelen geblazen en worden vanaf 20.30u de namen afgeroepen voor de wandelaars die deel uitmaken voor 1^ste groep van 4 daar waar het eerste deel van het parcours in groep word bewandeld o.l.v. 2 baankapiteins. Vooraf bij je inschrijving moest je vermelden in welke snelheidsgroep(6.5km/u - 6.2km/u - 6.1km/u of 6km/u)je wenst deel uit te maken. Ik ben beland in die 2^de groep en vertrekken 10 minuutjes later dan de snelste groep waar we langs de Sint-Hubertuskerk Schaffen uitwandelen wanneer de zon onder gaat om door het prachtig gebied Asdonk te wandelen tot de bevoorradingspost bij het kapelletje. We hebben even geduld om een triootje te doen om zo sneller door het poortje te wandelen van het Prinsenbos te Okselaar waar een hekken ons beschermt tegen de vijvers van Averbode. We wandelen door het bos van deze gemeente met zowaar een kapel dat we hier rondwandelen om toch af te dalen en de andere wandelaars achter ons verwittigen wanneer een gevaarlijke boomwortel uitsteekt op weg  naar de eeerste overdekte controle in de visclub van Averbode waar we een boterham krijgen van de warme medewerkers die hun nacht opofferen voor de wandelaars. We maken plaats voor de groep die achter ons juist aan het naderen is en wandelen  door de Demerbroeken en het is waarschijnlijk dat deze Demer ervoor heeft gezorgd dat de regen van afgelopen dagen heeft gezorgd voor onder gelopen bospaadjes op weg naar de wagencontrole voor de kerk van Messelbroek. We keren eventjes terug waar we de waterloop volgen die letterlijk uit zijn oever is getreden en iedereen nu wel natte voeten heeft maar we kunnen er mee lachen al is de mogelijkheid om gebruik te maken van je bagage nog 20 kilometer verder is. De konijntjes berg  die we in stukjes omhoog stappen zorgt ervoor dat de groep weer op een lint word getrokken maar de baankapitein laat het tempo aan de uiteinden een beetje zakken waardoor de groep weer een compact geheel word. Een havermoutgreep die we kregen te Rillaar zorgt voor de stevige energie die we kunnen gebruiken om een vervolg te brengen aan modderwegen richting het dorpje Aarschot waar in de feestzaal ons kunnen opwarmen/opdrogen bij een broodje. We gaan terug de Heibergse bossen door waar de baankapitein nog moet kunnen herinneren tijdens hun inwandeling begin Februari welke paadje ze hebben genomen daar ze goed op elkaar lijken en daar kan dus gebeuren dat we het verkeerde keuze hebben gemaakt die menselijk is en gewoon een stukje terug wandelen het juiste traject te volgen in het Kloesebos-Eikelberg met onderweg een Lourdesgrot. De eersten van de groep kunnen eventueel tijd maken voor een snelle "wees gegroetje" daar ze toch moeten wachten tot iedereen weer is kunnen aansluiten. Het begint helder te worden boven ons wanneer we de Moedermolen passeren tijdens het laatste stukje van de groepswandeling waar we door de wijnranken wandelen en nog eventjes tijd maken om een kommetje soep te benuttigen alsook een groepsfoto maken. Ruim 51km hebben we samen gewandeld maar vanaf hier word iedereen losgelaten kiest zijn eigen tempo en de pijltjes volgen door de Beniksberg waar een paard ons goedemorgen persoonlijk komt zeggen. De volgende wijngaarden van het Wijngaardbos komen we op onze route tegen naar de voetbalkantine van Nieuwrode waar we kunnen gebruik maken van onze bagage voor eventuele droge sokken nu je tijd kan maken omdat je tijd moet maken om je gekozen pasta of spek met eieren te kunnen benuttigen. Ik laat mijn ontbijt liggen en neem een vlugge graai van voedsel uit mijn bagage mee om de tocht weer te vervolgen en de eerste wandelaars van de snelle te groep voorbij steek. We passeren de Sint Lambertskerk van Nieuwrode om nadien op een landbouwgrond te wandelen die herschapen is door modder waar de medewerkers onder een tentje ons begroeten met een reep chocolade. In het Tienbunderbos gaan we via de flanken 1 stap vooruit en tegelijkertijd 2 stappen achteruit door de bruine zeep maar ik klaag niet want tegen de natuur kan je niets doen. We zoeken het verharde diepte op naar de sporthal van Tielt-Winge voor de rustpost en zie op de deelnemerslijst dat ik de eerste wandelaar ben van mijn groep maar het is geen race hoor, het valt me in een oogwenk op. We kruisen de drukke baan Diest-Leuven waar nu niet de wijngaarden maar de fruitranken van het Hagelland ons vergezellen met aan het uiteinde een wagenrust en de medewerkers al eens gezien heb. De watertoren van Bekkevoort passeren we in het heuvelachtige landschap van het Hageland waar bij de wagenrust aan het kerkhof vraag of er ergens in de buurt er een toilet is daar deze stilletjes welkom is voor mij. Geen in de buurt dan nog eventjes 6 kilometer uithouden waar we snel achtereen volgend Assent & klein stukje Scherpenheuvel door wandelen waar links in de verte de basiliek te zien krijgen. We passeren de oude eik van Kaggevinne, gekend door de één reeks 'De Smaak van de Keyser'. De Eik is sedert 1976 beschermt als monument in het landschap door toedoen van het buurtwerk 'De Kaggevrienden'. Ze hebben er zelf een tekst aan geweid die als volgt luid:

"Mijn stam staat in Scherpenheuvel-Zichem,

stad die mij met de beste zorgen omringt

en met mijn kruin lonk ik naar

het oud gezellige stadje Diest,

maar mijn wortels zitten in de zwarte klei

van mijn dorp Kaggevinne"

We wandelen aan de Heilig Kind Jezuskerk waar ook het Monumentale afbeelding van Sint-Jan Bergmans, als pelgrim  staat afgebeeld voor de kerk van Kaggevinne. Tegenover de kerk in de rustpost waar ook de zaterdagwandelaars toestromen kunnen we voor wie wil nog gebruik maken van het toilet voor mijnpersoonlijk & zijn bagage daar deze hier zijn opgesteld. We duiken opnieuw het veld in om na 4.5km de wafel aan te nemen van de meisjes aan de volgende wagenrust om nadien de Maagdentoren te passeren via de Broek van Molenstede naar het dorpje Molenstede waar de laatste rustpost ons tegemoet gaat. Alléz nog 7 kilometer waar we langs het voetbalveld van Diest wandelen en de juiste weg kiezen voor ons die ons leid naar 2 klimmetjes in de schaduw om na toestemming van Defensie te wandelen door het militair domein om juist voor de donkere wolken te arriveren in de Gildenzaal onder applaus van de aanwezigen onze badge(bestemd voor degene waarvan deze editie de 1^ste keer was)als aandenken ontvangen vooraleer mijn terugreis aan te vatten. Ik bedank de organisatie voor het mooi parcours, de gezelligheid tijdens de groepswandeling met uitstekende bevoorrading en geef nog mee dat in tegenstelling van dit jaar volgend jaar iedereen welkom is daar voor de jubileumeditie men niet afhankelijk is van de voorranginschrijvingen.