Man, wat een wind! De atletiekpiste ligt in het open veld, waar de wind vrij spel had. En 4 à 5 Bft voel je echt wel hoor: t is moeilijk om 'recht' te blijven lopen, maar vooral de laatste meters van de blokjes waren knal tegenwind.
De warming-up bestond zoals gewoonlijk uit 2 km inlopen gevolgd door 10 versnellingen van 20 seconden met 40 seconden rust. Daarna nog wat loslopen om vervolgens de hoofdschotel aan te snijden: 8x 500m aan 3:50/km. Mn benen voelden al wat beter aan dan zaterdag, maar echt fris zit ik toch nog niet/niet meer. Wel werd telkens het tempo gehaald, maar dus met wat meer moeite dan anders.
Voor deze training trokken we opnieuw naar Wachtebeke. In het (verwarmd!) buitenbad werd eerst 500m gewoon gezwommen, vervolgens 500m met zwemvliezen en dan nog eens 500m 'gewoon'. De eerste 100m dat er terug zonder vliezen wordt gezwommen is het precies of ik niet vooruit kwam. Het verschil in snelheid tussen mét en zonder vliezen is namelijk enorm groot! Na die laatste 500m volgde dan nog eens 200m loszwemmen.
Deze middag stond er een jogging op het programma, maar k wou nu toch wel eerst de beentjes nog eens losrijden. De eerste kilometers draaide het 'vierkant': de benen wilden niet echt mee, hoewel het toch wel rugwind was... Geen goed teken. Er was echter nog 1 noodoplossing: eens efkes 'diep gaan'. Maar dat is een risico: de enek keer ben je ermee geholpen (en schud je als het ware je benen wakker), maar voor hetzelfde geld rij je je benen definitief 'kapot' en is er niet zo veel meer mee aan te vangen... K wou het er toch op wagen en in het zicht van een brug schakelde ik naar de buitenplaat en achteraan ergens op de 12 of 13, zodat er tegen 45 km/u naar boven werd gevlamd. En dan voel je het direct: dit zou geen superdag worden De resterende kilometers heb ik dan aan een rustig tempo afgewerkt.
15u30 - Lopen: 8.91 km in 0:39:07 (4:23/km)
Tijdens het 'inlopen' voor de jogging was het gevoel van deze ochtend er zeker niet beter op geworden: aan een rustig tempo lopen ging wel, maar de versnellingen die ik normaal doe gingen deze keer echt stroef. Er zat totaal geen kracht of explosiviteit in de benen. Ook mn eten was totaal nog niet verteerd. We zouden wel zien wat het wordt...
Bij de start maakte ik al een grote beginnersfout door mee te gaan in een te snel groepje. De eerste kilometer ging in 3:39. Zelfde aanvangstempo dan vorge week in Grembergen, maar toen had ik nog reserve terwijl het nu al 'à bloc' was. Noodgedwongen moest ik vertragen en op de duur begon zelfs mn eten naar boven te komen. Op het einde van de eerste ronde ben k dan een minuutje gestopt bij mn pa. Dan weer vertrokken en weer wat tempo gemaakt, maar 2 kilometer verder was het weer van datte... Opnieuw gestopt... Omdat aandringen geen zin meer had, heb ik de laatste 4 km gewoon aan een comfortabel tempo uitgelopen. Geen idee waar ik ergens in de uitslag gestrand ben... maar heel dicht kan het niet zijn
Besluit: k heb zowat alle beginnersfouten gemaakt die je kan maken: - de voorbije dagen wat te weinig geslapen - te intensieve ochtendtraining - te laat gegeten - te snel gestart
T was nu absoluut geen belangrijke wedstrijd, maar t is toch altijd plezanter als je met een goed gevoel uit een wedstrijd kan stappen. Gelukkig is het geen conditioneel probleem en ken ik de oorzaken.
Aangezien het zwembad van Aalst nog tot eind augustus gesloteh is, moesten we op zoek naar een alternatief. T is ondertussen zowat 2 maanden geleden dat er nog een serieuze zwemtraining afgewerkt werd, dus met het oog op de tri van Balen mag het stilaan wat meer worden. In Wachtebeke hebben ze een schitterende accomodatie: 2 baden van 50m! Eentje binnen (dan momenteel opgesplitst is in 2 banen van 25m) en dan nog eentje buiten. Binnen was er bijna geen kat, dus hebben we er ons daar maar ingesmeten. De training was redelijk eenvoudig van structuur: allemaal blokjes van 200m: eerst gewoon zwemmen, dan met zwemvliezen, daarna met pull-buoy, vervolgens met paddles. En dat 2x na elkaar. Qua gevoel zat het nog el redelijk goed. T is te zeggen: t ging niet slechter dan gewoonlijk
Nog es een korte tijdrittraining met dezelfde inhoud als de vorige (6 x 1'30" - er moet de volgende keer zeker een blokje extra ingelast worden). Deze training heb ik eens 'volgens het boekje' gedaan. T is te zeggen: elk blokje net een fractie sneller afgewerkt. Begonnen aan 36.6 km/u en eindigend aan 39.9 km. Als 'compensatie' voor die rustige start moesten de recuperatiestroken dan wel sneller afgewerkt worden. Dus niet de snelheid er volledig uithalen, maar toch zo tussen 27 en 29 km/u blijven rijden.
Op 5 september gaan we van start in de 1/8ste triatlon van Balen. Een sprint-afstand, en dus komt het (in theorie dan toch) op een seconde aan... In de jacht op tijdswinst is het niet-dragen van kousen dan natuurlijk zeer interessant, want een paar sokken aantrekken na het zwemmen (dus met natte voeten) duurt toch al gauw een half minuutje. Vandaar dat ik eens wou testen hoe dat nu eigenlijk voelt, zo gaan lopen zonder kousen aan... En om het direct ook 'echt' te testen liep ik dan maar met mn schoenen waar elastische veters inzitten. De eerste kilometers van mn tempoloop was dit geen probleem. Maar aan kilometer 4 begon ik precies toch wat schuurplekken te voelen aan mn rechterachillespees... en bij kilometer 5 begon mn kleine teen van de linkervoet wat te schuren... nog een kilometerke verder kwamen er schuurplekken op de kleine teen van de rechtervoet. Niks van aantrekken: lopen! Tot ik thuiskwam en mn schoenen uittrok: gans de hielkap was bebloed en k had ook wonden op de kleine tenen... Gevolg: vandaag kan ik niet lopen (want die wonden gaan terug open als k schoenen aantrek) en k zit nog steeds met de vraag of k het in wedstrijd wel zou proberen om met blote voeten te lopen. T is namelijk maar 5 km en van die kleine wonden gaat ge (normaal gezien toch) niet dood... Om het eerste probleem (niet lopen) op te vangen trekken we vanavond de wetsuit nog es aan om een open-water training te doen. T is namelijk (op 1 zwemtrainingske na) namelijk van bij de triatlon van Neerpelt geleden da'k nog es gezwommen heb... Valt het op dat t mn minst favoriete discipline is!?
Aangezien ik de komende maand zowat wekelijks een stratenloop of één keer een triatlon zal doen, volg ik gedurende die periode een (wat het lopen betreft) aangepast trainingsprogramma. Geen 4 trainingen per week (waarvan 2x versnellingen), maar wel 1 pittige pistetraining op dinsdag of woensdag en dan nog één of evt twee duurlopen.
De benen zijn ondertussen al redelijk goed hersteld van de wedstrijd in Grembergen, dus stond vanochtend nog eens een nuchtertraining over 12 km geprogrammeerd. Geen overbodige luxe na de barbeque van gisterenavond
De eerste 3 kilometers waren echt ver-schrik-ke-lijk: t was precies mijn allereerste training ooit! De benen deden enorm pijn, k voelde me net een dikzak, het gevoel was er gewoon niet. Op een moment was ik zelfs van plan om terug te keren, maar iets in mij zei dat het wel beter zou gaan... En inderdaad, na een tijdje zat ik weer in het ritme en ging het zelfs super!
Om de vermoeidheid van gisteren wat uit de benen te werken én om de basistrainingen toch niet te verwaarlozen trok ik er deze voormiddag op uit voor een rustige duurtraining op de fiets. En eigenlijk valt er niet zo veel over te melden: de benen voelden goed aan (wellicht vooral omdat het tempo zo laag werd gehouden ), de hartslag bleef ook goed laag (gem. 121 sl/min), het weer was ideaal, ... Heel leuke training!
De eerste in een (kleine) reeks van stratenlopen waar ik de komende maanden ga aan deelnemen ging door in Grembergen. In functie van de winterduatlons (waar het over loopafstanden van max 4 km gaat) zal ik in die stratenlopen vooral in de middenafstanden (4 tot 9 km) starten. Vandaag werd het een wedstrijdje over 6 km. Vorig jaar haalde ik 24:19, maar aangezien het lopen de laatste weken heel goed gaat zou daar toch een stuk(je) van af moeten. En ook mijn PR op de 5 km (19:55) zou onderweg toch moeten gebroken worden.
De eerste kilometer ging (hoewel ik met de nodige reserve gestart was) wat te snel: 3:39/km. Maar belangrijk: k liep net achter een man die ik nog herkende van vorig jaar. En toen was me bijgebleven dat die héél constant rond de 4:00/km bleef lopen. Dus als k daar kon bijblijven zou ik er allicht een goeie haas aan hebben. En inderdaad: diene kerel liep de volgende kilometers heel egaal aan 3:50. Vanaf kilometer 4 begon ik het wat lastig te krijgen, maar k kon er (mits wat op de tanden bijten) toch bijblijven. Doorkomst na 5 km: 19:16 (PR gehaald - 39 seconden sneller dan in december ). Dan nog een hele zware kilometer (4:01) om uiteindelijk te finishen in 23:20, 'goed' voor een 8ste plaats.
Mijn vrouw heeft het trouwens ook heel goed gedaan: zij deed de 3 km en had daar 18:10 voor nodig. Ze loopt enkel in de zomer wat 'start-to-run' trainingskes, dus 10 km/u is voor haar echt wel goed. En ze had er vooral plezier in Volgende zondag doet ze in Gent trouwens mee aan de Just For Fun triatlon...
Door de geplande wedstrijd van vanavond had ik mn trainingsprogramma wat aangepast. Toen ik woensdag aan de piste aankwam had ik er al dik spijt van: op het voetbalveld dat op het middenplein ligt waren er namelijk trainingen. Jeugdtrainingen dan nog wel, wat wil zeggen: gans de familie van élk spelertje is aanwezig... Daarnaast nog wat vrouwelijke fans van de jeugdige trainer én natuurlijk de onvermijdelijke lokale (overjaarse) 'voetbalexperts' die aan het begin van het seizoen moeten monsteren welk vlees ze in de kuip hebben. T was dus druk... véél te druk naar mn goesting.
Nu ja, we moeten er ons maar bij neerleggen en er het beste van maken (en vooral hopen dat ze een klein beetje 'sportief' zijn en de baan een wat vrijhouden). De warming-up bestond weer uit drie delen: eerst wat inlopen en daarna 10 versnellingen van 20 seconden gevolgd door 40 seconden rust. Daarna weer een kilometerke loslopen alvorens we aan de 'kern van de zaak' begonnen: 5x 500m aan 3:50/km met telkens 500m loslopen erachteraan. Man, dit ging fantastisch gewoon! De vorige trainingen die bestonden uit versnellingen liepen ook al heel vlot, maar dit was echt super! K moest constant hard op de rem duwen om niet té snel te gaan. 3:30/km haalde ik zeer vlot, maar de coach had me gezegd om maximaal 3:40/km te lopen. En aan de hartslagen bij die laatste 3 blokjes is duidelijk te zien dat er bij die tempo's nog marge is. Na het laatste blokje nog 2 km losgelopen en de opdracht was volbracht.
Vanavond gaan we dan in Grembergen beginnen aan het 'stratenloop-seizoen'. K ga in eerste instantie voornamelijk de 'tussenafstanden' (5 à 8 km) lopen om de snelheid wat op te drijven. De bedoeling is om in oktober dan een paar 10 km-wedstrijden te doen en die limiet van 40:00 te doorbreken. Doel voor vanavond: 3:59/km. Hiermee zou ik dan mn PR op de 5 km (nu: 19:55) moeten halen. Vorig jaar liep ik in deze wedstrijd trouwens 24:19. Daar zou nu toch wel wat van af moeten hé
Na t werk hadden we nog een drink in Brussel, maar k wou toch per sé mn intervaltraining op de fiets nog afwerken. Dus was het al na 20u eer de banden van mijnen tijdritfiets opgepompt waren. En daarbij was ik beter wat 'oplettender' geweest, want na de training bleek dat mn voorwiel fel tegen de velg aanschuurde (iets wat ik anders steeds controleer als k mn wielen wissel). Tijdens de warming-up en de eerste blokjes had ik er totaal geen last van: die eerste 3 stuks werden rond de 40 km/u afgelegd, maar bij het begin van het vierde blokje voelden de benen toch wat verzuurd aan. Geen wonder als je het achteraf bekijkt De resterende 4 blokjes gingen aan resp. 38.1 - 37.6 en 38.4 km/u. De motivatie was efkes weg door die 'slechte benen', maar toen ik thuiskwam en voelde welke extra weerstand er moest overwonnen worden, was k wel content met die snelheden
Deze week wordt het wat puzzelen met de trainingen, want vrijdagavond loop ik een wedstrijd over 6 km in Grembergen (Dendermonde). Vorig jaar ging dat in een tempo van 4:06/km, dus dit jaar moet het toch wel een stukje sneller gaan. Vandaar dat ik vanavond geen looptraining doe, maar ze een dagje verschuif: morgen worden de intervallen gelopen. Donderdag wordt dan weer een loop-vrije dag om uitgerust aan de start te komen.
Zoals gisteren gezegd mocht ik vandaag eens een nuchtertraining afwerken. Geen training om de alcohol uit mn lijf te trainen (want dat drink ik nooit), maar dus wel op de nuchtere maag een duurloopje van 12 km volbrengen. Enkel wat water laat de coach oogluikend toe Voor de veiligheid neem ik me wel steeds een noodrantsoen mee. Dit keer zat er een W Cup Energydrink in mn drankgordel gepropt. Maar k heb m gelukkig nog nooit nodig gehad, ook vandaag niet. Mn tempo zat ook dicht in de buurt van hetgene Mario (6:00/km) me had opgedragen. Het was dus een zeer geslaagde training. En wat raar was: zelfs na de training had ik eigenlijk niet 'uitzonderlijk' grote honger (al hebben de boterhammekes met kalkoenfilet wel gesmaakt zenne )
Gisteren was een rustdagje. We hadden 's avonds een barbeque voorzien en k heb een ganse dag geholpen met de voorbereidingen. Er stond ook geen looptraining op het programma, dus k heb eigenlijk ook niks 'overgeslagen'... Vandaag was er dan een nieuwe trainingsvorm: de blokloop. Aangezien ik hetzelfde schema volg als in het voorjaar, zou ik deze training toen al eens moeten gedaan hebben, maar ik denk dat die toen net viel op de dag van een (op het laatste moment ingelaste) wedstrijd. K was dus eigenlijk best benieuwd wat dat zou geven: 2 km aan 5:30/km - 2 km aan 5:00/km - 2 km aan 4:30/km en dan nog eens een kilometertje stevig doortrekken. Op zich zijn al die blokjes wel goed haalbaar, maar t was wel de eerste keer dat ik ze allemaal na elkaar doe (dus zonder rust of loslopen tussendoor). Vooral naar dat 'kilometertje stevig doorgeven' keek k wel uit: wat een tempo zou ik daar nog halen!?
De eerste 2 blokken waren eigenlijk een goeie opwarming. Na wat zoeken zat ik in het juiste tempo en ze werden dan ook redelijk nauwkeurig afgewerkt (5:23 en 4:49). Dan begon het al wat harder te gaan: 2 km aan 4:26 (héél nauwkeurig voor mijn doen ). De benen voelden nog steeds heel goed aan. Een reden daarvoor heb ik niet direct, maar wellicht is de omschakeling van het lange (halve marathon) naar het kortere (10km) nu echt goed verteerd. Tenslotte 'de kilometer': die ging verdorie nog redelijk makkelijk in 3:59! K was voorzichtig vertrokken (van 4:30 naar 4:15, dan naar 4:05 en de laatste 300m echt goed doorgelopen). Héél goed voor het zelfvertrouwen
Morgenochtend doen we een nuchtertraining van 12 km. De vorige keer was die vlot verlopen (lees: geen honger gekregen en dus ook geen manneke met een hamer tegengekomen). K zie 't dus zeker zitten!
Net op de dag dat ik me afvroeg of ik wel goed bezig ben, ging het supergoed op training! Dat 'afvragen of ik wel goed bezig ben' is zo wat een jaarlijks terugkerend fenomeen op het einde van de zomervakantie. Je begint aan die 3 weken met het idee dat je nu alle tijd van de wereld hebt om (veel) te trainen, dàt je ook elke dag 2x gaat trainen, veel gaat rusten, op tijd gaat slapen, ... Maar dan nadert het einde en moet ik telkens weer vaststellen dat het eerlijk gezegd maar 'aan de magere kant' was: er wordt niet meer getraind dan anders (laat staan dat het lukt om 2x per dag te trainen), je gaat niet op tijd slapen (integendeel, een barbeque'tje hier, een avondje daar, ...). We hebben ook quasi elke dag wel kandidaat-kopers voor ons huis over de vloer, dus daar moet je niet alleen voor thuisblijven maar moet je ook telkens gans het kot voor opkuisen. En dan zijn er nog de familiale verplichtingen: naar de winkel, eens een uitstapje enz. Uiteindelijk heb ik zelfs iets minder gedaan dan wat ik in een gewone (werk)week zou doen. Dus: ik ben eigenlijk toch wel blij dat ik maandag terug kan gaan werken!
Ook het gebrek aan een echt 'doel' vind ik nu een gemis. K had Neerpelt als enige grote wedstrijd ingepland omdat ik niet wist of de goesting er na die lange voorbereidingsperiode er nog zou zijn, maar na 10 dagen was de zin om te trainen er al helemaal terug! Volgend jaar stel ik me dus ook nog een groot 'najaarsdoel' (= langeafstandswedstrijd)
Voor dit jaar zijn er wel nog enkele kleine wedstrijdjes (de joggingkalender is verre van volledig, dus daar zal nog wel wat aangevuld worden): - 13/8: jogging Grembergen (6 km) - 21/8: jogging Overmere - 5/9 de 1/8ste triatlon van Balen - 26/9 de 1/8ste duatlon van Wetteren (stond oorspronkelijk niet op mn programma, maar ik heb me onlangs toch ingeschreven) - 20/11 de winterduatlon van Geluwe - eind december: de winterduatlon van Maldegem (ga ik voor de gelegenheid wellicht eens in duo doen met een héél sterke loper)
Misschien nog iets over de training zelf: 1000m aan 4:30/km moesten afgewisseld worden met 500m loslopen (en dit 5x herhalen). De eerste keer dat ik die kilometer deed ging het nog iets stroever, maar vanaf het tweede blokje zat er echt poeder in mn benen. En dat ondanks (of dankzij?) een pak friet als middagmaal
Tegen 11u waren we naar Aalst gereden om (eindelijk) nog eens een zwemtraining in het zwembad af te werken. Op de parking stonden al verdacht weinig auto's... en inderdaad: het zwembad is sinds eergisteren (en tot eind augustus) gesloten voor renovatiewerken (na Brussel is dit dus al mn tweede trainingsbadje dat aan renovatie toe is ). We zullen dus moeten uitwijken, wellicht naar Wachtebeke, waar ook een 50m-bad is.
Om toch ièts te doen, heb ik dan maar mn looptenue aangetrokken om mn vrouw bij te staan tijdens haar looptraining. Zij gaat namelijk op 22 augustus haar debuut maken in het triatlon. In Gent wordt dan een 'just for fun' georganiseerd met 250m zwemmen, 10 km fietsen en 2.5 km lopen. Niet dat ze ambities heeft om wedstrijden te doen, maar ze wil toch wel eens ervaren hoe zo een triatlon nu eigenlijk aanvoelt
De trainingen die vorige week voorzien waren, moeten deze week herhaald worden. Dus op dinsdag stond ik weer op de piste van Overmere om er een reeks 300 meter-versnellingen af te werken. De coach had me laten weten dat die echt niet te snel mogen afgewerkt worden, dus wou ik ze per sé 'op reserve' afwerken. De eerste 7 waren zeker en vast niet té snel, maar ik vrees dat bij de laatste 3 het tempo onbewust toch weer wat te hoog lag. Mijn spieren waren dan wel al heel goed opgewarmd (eerst losgelopen en wat stretching-oefeningen gedaan), maar het tempo zou toch nog wat 'exacter' moeten gevolgd worden. We doen ons best...
Gisteren stonden we met 54 klaar aan de start van de wielerewedstrijd in Destelbergen. En spijtig genoeg zijn al mijn voorspellingen uitgekomen: van bij de start hing alles op een lang lint (gemiddelde snelheid 43.8 km/u!), waardoor ik eigenlijk onmiddellijk achteraan hing te bengelen. Na elke bocht moest er opgetrokken worden tegen snelheden die flirtten met de 50 km/u (max. 53.2 km/u heb ik gehaald), want vooraan wachtten ze natuurlijk niet... Van in de eerste ronde werden er al jongens gelost en na 10 km was het ook mijn beurt: ik geraakte met de beste wil van de wereld niet meer op het wiel van mijn voorganger en het gat werd meter na meter groter. K heb dan nog 5 km solo gereden en getracht om toch tussen de 38 en de 40 km/u te blijven rijden. Daarna kwam er nog een groepje gelosten tot bij mij en zijn we goed beginnen ronddraaien, zodat het toch nog een aardige training werd. Na de wedstrijd ben ik dan met de fiets naar huis gereden (nog een 17 km).
Besluit: hoewel het ook fietsen is, kan je een wielerwedstrijd totaal niet vergelijken met een tijdrit in een triatlon. De hoge snelheid op zich is niet echt het probleem, want als je een tijdrit van 90 km aan 36 km/u kan rijden, is het zeker haalbaar om in een groep boven de 40 km/u te rijden. Maar op die versnellingen naar topsnelheid na elke bocht is een triatleet niet getraind. Wellicht is het wel doenbaar in het begin van het seizoen (wanneer de wegrenners ook nog niet die versnellingen hebben), maar om zo midden in het wegseizoen in te pikken... nee, dat is wat te hoog gegrepen.
Over 1 ding was ik wel zeer tevreden: de koers werd uiteindelijk gewonnen door een jongen voor wie ik de trainingsschema's uitschrijf. Driekwart van de wedstrijd zijn ze met een klein groepje voor het peloton blijven uitrijden, wat aan die hoge snelheden toch wel een hele krachttoer is. Straf gedaan!
Als voorbereiding op het mountainbikeseizoen (en ook wel als snelheidstraining voor de tri- en duatlons) wil ik enkele wielerwedstrijden meepikken. Deze middag is het zover: we staan nog eens aan de start van een koers... Om 16u30 gaan we in Destelbergen van start voor een wedstrijdje van 60 km. Conditioneel mag het niet echt een probleem zijn om met het peloton mee te rijden (op meer moeten we echt niet hopen), maar mn grootste vrees is het gebrek aan 'pelotongevoel'. 't is al jaren geleden dat ik nog eens in een peloton reed, dus het 'drummen voor je plaatsje' ben ik wat verleerd. En op die manier zit je snel helemaal achteraan, zodat het extra lastig wordt. Bij elke bocht verlies je immers een pak extra meters die je dan na de bocht moet goedmaken. Ook daar zit dan weer een probleem: als triatleet train je om lange tijd een constant hoog tempo te rijden, maar oefen je de explosiviteit niet om op te trekken na de bochten. Kortom: het wordt wellicht een zware opdracht . Maar de korte pijn is de beste: een paar koerskes afzien en dan zullen we wellicht weer in staat zijn om 'tussen de mensen' te blijven. We zien wel wat het zal worden...
Deze week is het op loopgebied niet zo veel soeps geweest. Hoewel het verlof was (en nog is ) kon ik gedurende de week enkel op dinsdag lopen. En zaterdag was er dan de triatlon (voormiddag meegedaan, in de namiddag gaan kijken). Vandaar dat ik beslist heb om de trainingen die deze week voorzien waren gewoon te herhalen. Zondag deed ik dan gewoon een duurloopje zoals het meestal voorzien is. Door de 'Waterfeesten' moest ik mn geplande tochtje aanpassen en liep het via het fietsparcours van zaterdag tot bijna aan de looppiste en dezelfde weg terug. 12 km op de teller aan een rustig tempo. Wat me wel opvalt is de hartslag: bij momenten ligt die abnormaal hoog (tot boven de 170 sl/min), op andere momenten ligt die in de buurt van de normale waarden (130 à 140). Wellicht zijn het storingen of is het de batterij die wat van zn pluimen begint te verliezen, want als ik dan 'manueel' es controleer kom ik ook zo rond de 135 sl/min uit. Toch es checken...
Vandaag gingen we dan met 2 teams van ons werk deelnemen aan de trio-triatlon. T waren ultra-korte afstanden (250m zwemmen - 15 km fietsen en 3.5 km lopen), dus is het eigenlijk haalbaar voor iedereen. Maar die korte afstanden betekenen wel dat er maximaal kan/moet gezwommen/gefietst/gelopen worden. Pittige bedoening dus... Eigenlijk zou je dan al een stel rollen moeten meenemen om vooraf een grondige warming-up te doen, maar aangezien het toch een recreatief evenement is zal het zonder al te veel warming-up (lees: met de fiets naar ginder - goed voor... 3.5 km )ook wel gaan... Onze zwemster deed het heel goed: ze kwam als 10de uit het water in een tijd van 4:22 (2de dame). De verschillen waren op dat moment nog niet zo groot, dus eens op de fiets kon ik snel een paar tegenstanders inhalen en na 5 km zaten we met een groep van 8 aan de kop van de wedstrijd. Dan komt het erop aan om als één van de eersten terug in de wisselzone te komen, want als je er in een groepje zit, wordt het één heksenketel om te wisselen (fietsen die rondslingeren, valpartijen, ...). Vandaar dat ik er nog voor het einde van de fietsproef wou vanonder muizen. 1 renner had ook dat plan en reed weg op 5 km van het einde. Een paar jongens probeerden het gat dicht te rijden, maar k zag niemand bekwaam om daarin te slagen, dus liet ik ze hun ding doen, om dan op 2 km voor de wissel zelf aan te vallen en gelukkig ook met kleine voorsprong bij onze loper aan te komen. Blijkbaar had ik met 23:16 de 4de fietstijd van de 54 ploegen. Onze loper deed zijn uiterste best en klokte 15:37, waarmee we als 10de ploeg eindigden en 4de bij de 'gemengde' teams werden. Maar vooral: we hebben ons heel erg geamuseerd! Volgend jaar doen we zeker opnieuw mee. Misschien zoeken we voor dit jaar zelfs nog ergens een wedstrijdje waar we als team kunnen starten...
), de hartslag bleef ook goed laag (gem. 121 sl/min), het weer was ideaal, ... Heel leuke training!
