Om de vermoeidheid van gisteren wat uit de benen te werken én om de basistrainingen toch niet te verwaarlozen trok ik er deze voormiddag op uit voor een rustige duurtraining op de fiets. En eigenlijk valt er niet zo veel over te melden: de benen voelden goed aan (wellicht vooral omdat het tempo zo laag werd gehouden ), de hartslag bleef ook goed laag (gem. 121 sl/min), het weer was ideaal, ... Heel leuke training!
De eerste in een (kleine) reeks van stratenlopen waar ik de komende maanden ga aan deelnemen ging door in Grembergen. In functie van de winterduatlons (waar het over loopafstanden van max 4 km gaat) zal ik in die stratenlopen vooral in de middenafstanden (4 tot 9 km) starten. Vandaag werd het een wedstrijdje over 6 km. Vorig jaar haalde ik 24:19, maar aangezien het lopen de laatste weken heel goed gaat zou daar toch een stuk(je) van af moeten. En ook mijn PR op de 5 km (19:55) zou onderweg toch moeten gebroken worden.
De eerste kilometer ging (hoewel ik met de nodige reserve gestart was) wat te snel: 3:39/km. Maar belangrijk: k liep net achter een man die ik nog herkende van vorig jaar. En toen was me bijgebleven dat die héél constant rond de 4:00/km bleef lopen. Dus als k daar kon bijblijven zou ik er allicht een goeie haas aan hebben. En inderdaad: diene kerel liep de volgende kilometers heel egaal aan 3:50. Vanaf kilometer 4 begon ik het wat lastig te krijgen, maar k kon er (mits wat op de tanden bijten) toch bijblijven. Doorkomst na 5 km: 19:16 (PR gehaald - 39 seconden sneller dan in december ). Dan nog een hele zware kilometer (4:01) om uiteindelijk te finishen in 23:20, 'goed' voor een 8ste plaats.
Mijn vrouw heeft het trouwens ook heel goed gedaan: zij deed de 3 km en had daar 18:10 voor nodig. Ze loopt enkel in de zomer wat 'start-to-run' trainingskes, dus 10 km/u is voor haar echt wel goed. En ze had er vooral plezier in Volgende zondag doet ze in Gent trouwens mee aan de Just For Fun triatlon...
Door de geplande wedstrijd van vanavond had ik mn trainingsprogramma wat aangepast. Toen ik woensdag aan de piste aankwam had ik er al dik spijt van: op het voetbalveld dat op het middenplein ligt waren er namelijk trainingen. Jeugdtrainingen dan nog wel, wat wil zeggen: gans de familie van élk spelertje is aanwezig... Daarnaast nog wat vrouwelijke fans van de jeugdige trainer én natuurlijk de onvermijdelijke lokale (overjaarse) 'voetbalexperts' die aan het begin van het seizoen moeten monsteren welk vlees ze in de kuip hebben. T was dus druk... véél te druk naar mn goesting.
Nu ja, we moeten er ons maar bij neerleggen en er het beste van maken (en vooral hopen dat ze een klein beetje 'sportief' zijn en de baan een wat vrijhouden). De warming-up bestond weer uit drie delen: eerst wat inlopen en daarna 10 versnellingen van 20 seconden gevolgd door 40 seconden rust. Daarna weer een kilometerke loslopen alvorens we aan de 'kern van de zaak' begonnen: 5x 500m aan 3:50/km met telkens 500m loslopen erachteraan. Man, dit ging fantastisch gewoon! De vorige trainingen die bestonden uit versnellingen liepen ook al heel vlot, maar dit was echt super! K moest constant hard op de rem duwen om niet té snel te gaan. 3:30/km haalde ik zeer vlot, maar de coach had me gezegd om maximaal 3:40/km te lopen. En aan de hartslagen bij die laatste 3 blokjes is duidelijk te zien dat er bij die tempo's nog marge is. Na het laatste blokje nog 2 km losgelopen en de opdracht was volbracht.
Vanavond gaan we dan in Grembergen beginnen aan het 'stratenloop-seizoen'. K ga in eerste instantie voornamelijk de 'tussenafstanden' (5 à 8 km) lopen om de snelheid wat op te drijven. De bedoeling is om in oktober dan een paar 10 km-wedstrijden te doen en die limiet van 40:00 te doorbreken. Doel voor vanavond: 3:59/km. Hiermee zou ik dan mn PR op de 5 km (nu: 19:55) moeten halen. Vorig jaar liep ik in deze wedstrijd trouwens 24:19. Daar zou nu toch wel wat van af moeten hé
Na t werk hadden we nog een drink in Brussel, maar k wou toch per sé mn intervaltraining op de fiets nog afwerken. Dus was het al na 20u eer de banden van mijnen tijdritfiets opgepompt waren. En daarbij was ik beter wat 'oplettender' geweest, want na de training bleek dat mn voorwiel fel tegen de velg aanschuurde (iets wat ik anders steeds controleer als k mn wielen wissel). Tijdens de warming-up en de eerste blokjes had ik er totaal geen last van: die eerste 3 stuks werden rond de 40 km/u afgelegd, maar bij het begin van het vierde blokje voelden de benen toch wat verzuurd aan. Geen wonder als je het achteraf bekijkt De resterende 4 blokjes gingen aan resp. 38.1 - 37.6 en 38.4 km/u. De motivatie was efkes weg door die 'slechte benen', maar toen ik thuiskwam en voelde welke extra weerstand er moest overwonnen worden, was k wel content met die snelheden
Deze week wordt het wat puzzelen met de trainingen, want vrijdagavond loop ik een wedstrijd over 6 km in Grembergen (Dendermonde). Vorig jaar ging dat in een tempo van 4:06/km, dus dit jaar moet het toch wel een stukje sneller gaan. Vandaar dat ik vanavond geen looptraining doe, maar ze een dagje verschuif: morgen worden de intervallen gelopen. Donderdag wordt dan weer een loop-vrije dag om uitgerust aan de start te komen.
Zoals gisteren gezegd mocht ik vandaag eens een nuchtertraining afwerken. Geen training om de alcohol uit mn lijf te trainen (want dat drink ik nooit), maar dus wel op de nuchtere maag een duurloopje van 12 km volbrengen. Enkel wat water laat de coach oogluikend toe Voor de veiligheid neem ik me wel steeds een noodrantsoen mee. Dit keer zat er een W Cup Energydrink in mn drankgordel gepropt. Maar k heb m gelukkig nog nooit nodig gehad, ook vandaag niet. Mn tempo zat ook dicht in de buurt van hetgene Mario (6:00/km) me had opgedragen. Het was dus een zeer geslaagde training. En wat raar was: zelfs na de training had ik eigenlijk niet 'uitzonderlijk' grote honger (al hebben de boterhammekes met kalkoenfilet wel gesmaakt zenne )
Gisteren was een rustdagje. We hadden 's avonds een barbeque voorzien en k heb een ganse dag geholpen met de voorbereidingen. Er stond ook geen looptraining op het programma, dus k heb eigenlijk ook niks 'overgeslagen'... Vandaag was er dan een nieuwe trainingsvorm: de blokloop. Aangezien ik hetzelfde schema volg als in het voorjaar, zou ik deze training toen al eens moeten gedaan hebben, maar ik denk dat die toen net viel op de dag van een (op het laatste moment ingelaste) wedstrijd. K was dus eigenlijk best benieuwd wat dat zou geven: 2 km aan 5:30/km - 2 km aan 5:00/km - 2 km aan 4:30/km en dan nog eens een kilometertje stevig doortrekken. Op zich zijn al die blokjes wel goed haalbaar, maar t was wel de eerste keer dat ik ze allemaal na elkaar doe (dus zonder rust of loslopen tussendoor). Vooral naar dat 'kilometertje stevig doorgeven' keek k wel uit: wat een tempo zou ik daar nog halen!?
De eerste 2 blokken waren eigenlijk een goeie opwarming. Na wat zoeken zat ik in het juiste tempo en ze werden dan ook redelijk nauwkeurig afgewerkt (5:23 en 4:49). Dan begon het al wat harder te gaan: 2 km aan 4:26 (héél nauwkeurig voor mijn doen ). De benen voelden nog steeds heel goed aan. Een reden daarvoor heb ik niet direct, maar wellicht is de omschakeling van het lange (halve marathon) naar het kortere (10km) nu echt goed verteerd. Tenslotte 'de kilometer': die ging verdorie nog redelijk makkelijk in 3:59! K was voorzichtig vertrokken (van 4:30 naar 4:15, dan naar 4:05 en de laatste 300m echt goed doorgelopen). Héél goed voor het zelfvertrouwen
Morgenochtend doen we een nuchtertraining van 12 km. De vorige keer was die vlot verlopen (lees: geen honger gekregen en dus ook geen manneke met een hamer tegengekomen). K zie 't dus zeker zitten!
Net op de dag dat ik me afvroeg of ik wel goed bezig ben, ging het supergoed op training! Dat 'afvragen of ik wel goed bezig ben' is zo wat een jaarlijks terugkerend fenomeen op het einde van de zomervakantie. Je begint aan die 3 weken met het idee dat je nu alle tijd van de wereld hebt om (veel) te trainen, dàt je ook elke dag 2x gaat trainen, veel gaat rusten, op tijd gaat slapen, ... Maar dan nadert het einde en moet ik telkens weer vaststellen dat het eerlijk gezegd maar 'aan de magere kant' was: er wordt niet meer getraind dan anders (laat staan dat het lukt om 2x per dag te trainen), je gaat niet op tijd slapen (integendeel, een barbeque'tje hier, een avondje daar, ...). We hebben ook quasi elke dag wel kandidaat-kopers voor ons huis over de vloer, dus daar moet je niet alleen voor thuisblijven maar moet je ook telkens gans het kot voor opkuisen. En dan zijn er nog de familiale verplichtingen: naar de winkel, eens een uitstapje enz. Uiteindelijk heb ik zelfs iets minder gedaan dan wat ik in een gewone (werk)week zou doen. Dus: ik ben eigenlijk toch wel blij dat ik maandag terug kan gaan werken!
Ook het gebrek aan een echt 'doel' vind ik nu een gemis. K had Neerpelt als enige grote wedstrijd ingepland omdat ik niet wist of de goesting er na die lange voorbereidingsperiode er nog zou zijn, maar na 10 dagen was de zin om te trainen er al helemaal terug! Volgend jaar stel ik me dus ook nog een groot 'najaarsdoel' (= langeafstandswedstrijd)
Voor dit jaar zijn er wel nog enkele kleine wedstrijdjes (de joggingkalender is verre van volledig, dus daar zal nog wel wat aangevuld worden): - 13/8: jogging Grembergen (6 km) - 21/8: jogging Overmere - 5/9 de 1/8ste triatlon van Balen - 26/9 de 1/8ste duatlon van Wetteren (stond oorspronkelijk niet op mn programma, maar ik heb me onlangs toch ingeschreven) - 20/11 de winterduatlon van Geluwe - eind december: de winterduatlon van Maldegem (ga ik voor de gelegenheid wellicht eens in duo doen met een héél sterke loper)
Misschien nog iets over de training zelf: 1000m aan 4:30/km moesten afgewisseld worden met 500m loslopen (en dit 5x herhalen). De eerste keer dat ik die kilometer deed ging het nog iets stroever, maar vanaf het tweede blokje zat er echt poeder in mn benen. En dat ondanks (of dankzij?) een pak friet als middagmaal
Tegen 11u waren we naar Aalst gereden om (eindelijk) nog eens een zwemtraining in het zwembad af te werken. Op de parking stonden al verdacht weinig auto's... en inderdaad: het zwembad is sinds eergisteren (en tot eind augustus) gesloten voor renovatiewerken (na Brussel is dit dus al mn tweede trainingsbadje dat aan renovatie toe is ). We zullen dus moeten uitwijken, wellicht naar Wachtebeke, waar ook een 50m-bad is.
Om toch ièts te doen, heb ik dan maar mn looptenue aangetrokken om mn vrouw bij te staan tijdens haar looptraining. Zij gaat namelijk op 22 augustus haar debuut maken in het triatlon. In Gent wordt dan een 'just for fun' georganiseerd met 250m zwemmen, 10 km fietsen en 2.5 km lopen. Niet dat ze ambities heeft om wedstrijden te doen, maar ze wil toch wel eens ervaren hoe zo een triatlon nu eigenlijk aanvoelt
De trainingen die vorige week voorzien waren, moeten deze week herhaald worden. Dus op dinsdag stond ik weer op de piste van Overmere om er een reeks 300 meter-versnellingen af te werken. De coach had me laten weten dat die echt niet te snel mogen afgewerkt worden, dus wou ik ze per sé 'op reserve' afwerken. De eerste 7 waren zeker en vast niet té snel, maar ik vrees dat bij de laatste 3 het tempo onbewust toch weer wat te hoog lag. Mijn spieren waren dan wel al heel goed opgewarmd (eerst losgelopen en wat stretching-oefeningen gedaan), maar het tempo zou toch nog wat 'exacter' moeten gevolgd worden. We doen ons best...
Gisteren stonden we met 54 klaar aan de start van de wielerewedstrijd in Destelbergen. En spijtig genoeg zijn al mijn voorspellingen uitgekomen: van bij de start hing alles op een lang lint (gemiddelde snelheid 43.8 km/u!), waardoor ik eigenlijk onmiddellijk achteraan hing te bengelen. Na elke bocht moest er opgetrokken worden tegen snelheden die flirtten met de 50 km/u (max. 53.2 km/u heb ik gehaald), want vooraan wachtten ze natuurlijk niet... Van in de eerste ronde werden er al jongens gelost en na 10 km was het ook mijn beurt: ik geraakte met de beste wil van de wereld niet meer op het wiel van mijn voorganger en het gat werd meter na meter groter. K heb dan nog 5 km solo gereden en getracht om toch tussen de 38 en de 40 km/u te blijven rijden. Daarna kwam er nog een groepje gelosten tot bij mij en zijn we goed beginnen ronddraaien, zodat het toch nog een aardige training werd. Na de wedstrijd ben ik dan met de fiets naar huis gereden (nog een 17 km).
Besluit: hoewel het ook fietsen is, kan je een wielerwedstrijd totaal niet vergelijken met een tijdrit in een triatlon. De hoge snelheid op zich is niet echt het probleem, want als je een tijdrit van 90 km aan 36 km/u kan rijden, is het zeker haalbaar om in een groep boven de 40 km/u te rijden. Maar op die versnellingen naar topsnelheid na elke bocht is een triatleet niet getraind. Wellicht is het wel doenbaar in het begin van het seizoen (wanneer de wegrenners ook nog niet die versnellingen hebben), maar om zo midden in het wegseizoen in te pikken... nee, dat is wat te hoog gegrepen.
Over 1 ding was ik wel zeer tevreden: de koers werd uiteindelijk gewonnen door een jongen voor wie ik de trainingsschema's uitschrijf. Driekwart van de wedstrijd zijn ze met een klein groepje voor het peloton blijven uitrijden, wat aan die hoge snelheden toch wel een hele krachttoer is. Straf gedaan!
Als voorbereiding op het mountainbikeseizoen (en ook wel als snelheidstraining voor de tri- en duatlons) wil ik enkele wielerwedstrijden meepikken. Deze middag is het zover: we staan nog eens aan de start van een koers... Om 16u30 gaan we in Destelbergen van start voor een wedstrijdje van 60 km. Conditioneel mag het niet echt een probleem zijn om met het peloton mee te rijden (op meer moeten we echt niet hopen), maar mn grootste vrees is het gebrek aan 'pelotongevoel'. 't is al jaren geleden dat ik nog eens in een peloton reed, dus het 'drummen voor je plaatsje' ben ik wat verleerd. En op die manier zit je snel helemaal achteraan, zodat het extra lastig wordt. Bij elke bocht verlies je immers een pak extra meters die je dan na de bocht moet goedmaken. Ook daar zit dan weer een probleem: als triatleet train je om lange tijd een constant hoog tempo te rijden, maar oefen je de explosiviteit niet om op te trekken na de bochten. Kortom: het wordt wellicht een zware opdracht . Maar de korte pijn is de beste: een paar koerskes afzien en dan zullen we wellicht weer in staat zijn om 'tussen de mensen' te blijven. We zien wel wat het zal worden...
Deze week is het op loopgebied niet zo veel soeps geweest. Hoewel het verlof was (en nog is ) kon ik gedurende de week enkel op dinsdag lopen. En zaterdag was er dan de triatlon (voormiddag meegedaan, in de namiddag gaan kijken). Vandaar dat ik beslist heb om de trainingen die deze week voorzien waren gewoon te herhalen. Zondag deed ik dan gewoon een duurloopje zoals het meestal voorzien is. Door de 'Waterfeesten' moest ik mn geplande tochtje aanpassen en liep het via het fietsparcours van zaterdag tot bijna aan de looppiste en dezelfde weg terug. 12 km op de teller aan een rustig tempo. Wat me wel opvalt is de hartslag: bij momenten ligt die abnormaal hoog (tot boven de 170 sl/min), op andere momenten ligt die in de buurt van de normale waarden (130 à 140). Wellicht zijn het storingen of is het de batterij die wat van zn pluimen begint te verliezen, want als ik dan 'manueel' es controleer kom ik ook zo rond de 135 sl/min uit. Toch es checken...
Vandaag gingen we dan met 2 teams van ons werk deelnemen aan de trio-triatlon. T waren ultra-korte afstanden (250m zwemmen - 15 km fietsen en 3.5 km lopen), dus is het eigenlijk haalbaar voor iedereen. Maar die korte afstanden betekenen wel dat er maximaal kan/moet gezwommen/gefietst/gelopen worden. Pittige bedoening dus... Eigenlijk zou je dan al een stel rollen moeten meenemen om vooraf een grondige warming-up te doen, maar aangezien het toch een recreatief evenement is zal het zonder al te veel warming-up (lees: met de fiets naar ginder - goed voor... 3.5 km )ook wel gaan... Onze zwemster deed het heel goed: ze kwam als 10de uit het water in een tijd van 4:22 (2de dame). De verschillen waren op dat moment nog niet zo groot, dus eens op de fiets kon ik snel een paar tegenstanders inhalen en na 5 km zaten we met een groep van 8 aan de kop van de wedstrijd. Dan komt het erop aan om als één van de eersten terug in de wisselzone te komen, want als je er in een groepje zit, wordt het één heksenketel om te wisselen (fietsen die rondslingeren, valpartijen, ...). Vandaar dat ik er nog voor het einde van de fietsproef wou vanonder muizen. 1 renner had ook dat plan en reed weg op 5 km van het einde. Een paar jongens probeerden het gat dicht te rijden, maar k zag niemand bekwaam om daarin te slagen, dus liet ik ze hun ding doen, om dan op 2 km voor de wissel zelf aan te vallen en gelukkig ook met kleine voorsprong bij onze loper aan te komen. Blijkbaar had ik met 23:16 de 4de fietstijd van de 54 ploegen. Onze loper deed zijn uiterste best en klokte 15:37, waarmee we als 10de ploeg eindigden en 4de bij de 'gemengde' teams werden. Maar vooral: we hebben ons heel erg geamuseerd! Volgend jaar doen we zeker opnieuw mee. Misschien zoeken we voor dit jaar zelfs nog ergens een wedstrijdje waar we als team kunnen starten...
Niet zo veel speciaal gedaan vandaag: op het fietsparcours van de tijdrit liggen blijkbaar heel veel steentjes in de bochten, vandaar dat ik toch eens wou verkennen. Gelukkig hadden de gemeentediensten hun werk heel goed gedaan en alle steenslag van de weg geveegd, zodat we met een gerust hart 'vol' door de bochten kunnen gaan
Oeps, k heb een paar dagen 'blog-achterstand'... Bij deze gaan we dat dan goedmaken
Woensdag was een rustdag, dus daar is niet zoveel over te vertellen...
Op donderdag was er dan nog een laatste tijdrit-training voor de trio-triatlon van zaterdag. Niet dat ik me voor dat tijdritje speciaal heb voorbereid, maar die korte intervalletjes passen ook heel goed in de aanloop naar het mountainbike-seizoen. 6x1'30 aan een stevig tempo (aan 38 à 39 km/u, dus k heb wat met de rem opgereden in vergelijking met vorige week, zodat alle blokjes probleemloos even snel konden afgewerkt worden).
Op papier zag het er een 'simpele' training uit: 10x 300m (of een baanronde op de atletiekpiste van Overmere). Na elke ronde rust tot de hartslag gedaald was tot 100 sl/min (maar met een maximum van 2 minuten, anders kan je daar blijven staan...)
K heb gisteren trouwens een klein nadeeltje ontdekt van het trainen op de piste: die warming-up (2 km) duurt wel redelijk lang als je steeds rondjes loopt. Maar dat weegt niet op tegen de voordelen van het 'ongestoord' kunnen trainen tijdens de intervallen.
De blokjes moesten aan 4:00/km gelopen worden (15 km/u), maar ze gingen allemaal wat sneller dan voorzien: gaande van 3:38 tot 3:52. Nadien daalde de hartslag tot ongeveer 100, maar niet echt lager. Misschien doordat de blokjes wat te snel gelopen werden, maar ongetwijfeld ook omdat ik sowieso al een redelijk hoge hartslag heb tijdens looptrainingen.
Meestal zijn mn dagen redelijk 'gelijk'. 't is te zeggen: weinig 'superdagen', maar ook weinig 'slechte dagen'. Vandaag ging het echter wat minder dan normaal: de souplesse was er niet echt, het gevoel op de fiets klopte niet enz.... Een echte reden kan ik niet direct vinden, dus we zullen het maar bij een kleine off-day houden zeker ;-)
De tocht ging over volledig vlakke wegen met eerst 25 km tegenwind gevolgd door 25 km rugwind. De bedoeling was simpel: een heel rustig duurtrainingske en ondertussen de hartslag zo laag mogelijk houden. Met een gemiddelde hartfrequentie van 130 is dat laatste redelijk goed gelukt. T is trouwens eens plezant om enkel korte trainingen te moeten doen. In de voorbereiding van Neerpelt waren het steeds tochten van een 70 tot 100 km, maar voor de wedstrijden die ik tot het einde van het jaar op het programma heb is het zeker voldoende om de duurtrainingen zo rond de 50 à 60 km te houden. Wat niet wil zeggen dat er bij wijze van uitzondering niet eens een langer toerke zal tussen zitten natuurlijk ;-)
De intervallen die in deze periode afgewerkt worden zijn eigenlijk ideaal om de overgang te maken van het lange werk (de halve marathon) naar het kortere werk (10 km in eerste instantie, maar deze winter moet vooral de snelheid op de 3 tot 5 km opgedreven worden ifv de winterduatlons). Na de warming-up moesten er sprintjes op een brug getrokken worden. Maar wegens afwezigheid van een brug (geen hellend vlak te vinden in de buurt van de piste) zijn het 20/40-versnellingen geworden. Dan nog een kilometertje loslopen en we konden beginnen aan het stevige werk: 3x 500m aan 3:50/km en daarna 2x 1000m aan 4:05/km. Na elk blokje moet er dan 500m losgelopen worden.
K heb de indruk dat het op een piste wat sneller/makkelijker loopt dan op de weg, want de snelheden (waar ik vooraf wat voor vreesde) werden allemaal gehaald: 3:40, 3:39 en 3:43 op de 500 meters en dan 3:58 en 3:56 op de kilometers. Na elk eblokje was het vaatje wel wat af hoor ;-)
Wegens een barbeque was er geen tijd meer voor een duurtraining op de fiets (maar die training had ik ook niet in mijn oorspronkelijk schema voorzien, dus t is eigenlijk niet echt een probleem)
Normaal bleven we tot zondag in Nieuwpoort, maar uiteindelijk zijn we vrijdag al teruggekomen: k had het daar echt wel gehad! Een week in zo een studio'ke op het 10de verdiep van een groot appartementsblok zitten was voor mij echt ver-schrik-ke-lijk! K werd er bloednerveus van: t was daar warm (van 's ochtend tot 's middags volle zon), het 'bed' was eigenlijk een zetel die je zo moest uitplooien (met alle rugproblemen van dien), net boven ons hoofd was de machinekamer van de liften (tot een stuk in de nacht een zoemend geluid dat leek op van die verschrikkelijke vuvuzela's maal 10), we hadden 1 sleutel dus het was constant afspreken "om hoe laat ben jij terug, want ik ga nog naar t strand of ik ga nog dit of dat...", uit pure verveling begin je je daar vol te proppen met ongezonde troep (frieten, pizza, cola, ijsjes, ...) enzovoorts.
Alle begrip/respect voor mensen die dat graag doen en die uitgaan van het principe " 't is vakantie, dus we trekken er ons allemaal niks van aan", maar ik vrees dat ik niet tot die categorie behoor. Ergens 1 of max. 2x blijven slapen is voor mij echt wel het maximum. Misschien dat ik het nog eens probeer als ik met 'sportpensioen' ben
Op trainingsgebied verliep het nog redelijk: in het zwembad van Nieuwpoort is er in de voormiddag (op enkele trainende zwemmers na) bijna geen ziel te bespeuren, dus ideaal om baantjes te trekken. K heb er wat geëxperimenteerd met de pull-buoy, peddles en kickboard. Het gevoel zat redelijk goed. Er was ook een mooie atletiekbaan waar ik kon trainen, dus op dat vlak was er zeker geen klagen! En op een avond langs de zeedijk gaan loslopen is natuurlijk ook wel pure luxe!
11u - Fietsen: 22.68 km in 0:46:13 (29.4 km/u)
Vandaag kon er dan weer gefietst worden. De laatste training voor die discipline was van vorige woensdag geleden, dus t wordt hoogtijd dat we ons daar weer wat meer op gaan toeleggen, zo met de trio-triatlon van volgende zaterdag in t verschiet. Mn collega deelnemers zijn namelijk redelijk ambitieus geworden ;-)
6x 1'30 aan ongeveer 40 km/u had ik in gedachten. De vorige keer deed ik het eerste blokje aan meer dan 43 km/u en toen was voor de rest van de training het vet wat van de soep, dus nu moest het wat rustiger en vooral: egaler! Vanuit stilstand begon ik aan de blokjes en reed ook effectief 40 à 41 km/u (vandaar dat de gemiddelde snelheid iets onder de 40 km/u uitkomt). Het gevoel zat wel goed, maar op het einde van elk blokje was het toch serieus naar adem happen! Goed om de VO2Max te trainen is dit wel Het laatste blokje was net iets minder: k haalde wel 39.5 km/u, maar die 40 zat er net niet in. Toch redelijk tevreden van de training! Vanmiddag staat er een duurloop geprogrammeerd en morgen werken we dan intervallen en misschien ook een korte duurtraining (50 km) op de fiets af.
UPDATE 16u - Lopen: 12.08 km in 1:07:58 (5:37/km)
Na de uitzending van het WK triatlon heb ik mn loopsloefkes aangetrokken voor een duurtraining van 12 km. Het opgelegde tempo was 6:00/km, maar k liep eigenlijk elke kilometer wat te snel. Ook de hartslag lag een 10-tal slagen hoger dan normaal, maar dat zal wellicht nog wel een gevolg zijn van de intensieve fietstraining van deze voormiddag...
Voordat er iemand zich zorgen zou maken : vanaf maandag zijn we met verlof (en dus zullen er gedurende een paar dagjes geen blogberichten komen. De trainingen gaan ondertussen gewoon door. Meer zelfs: er zullen serieus wat kilometerkes gezwommen worden, want elke voormiddag trekken we naar het zwembad van Nieuwpoort (dat er dan quasi verlaten bijligt en dus ideaal is om veel en goed te trainen). Er staan ook 5 looptrainingen geprogrammeerd. Enkel de fiets zal een week op stal blijven...
), de hartslag bleef ook goed laag (gem. 121 sl/min), het weer was ideaal, ... Heel leuke training!
).
