Als er maar 1 training op mijn programma staat, geraak ik maar moeilijk vroeg uit huis: dit keer was het over op de middag dat ik mijn trage duurloop afwerkte. Deze ochtend voelde ik de spierpijn in mijn bovenbenen nog wat, maar tijdens het lopen had ik er gelukkig geen last van! De training ging dan ook zeer behoorlijk: het tempo heb ik redelijk egaal op 6:00/km kunnen houden. Maar wat mij zeer gelukkig maakt: mijn hartslag ligt tijdens de duurtraining al een stukje lager dan enkele weken geleden. De trainingen van coach Mario hebben dus op deze korte periode al hun effect
Ook met het toegenomen loopvolume heb ik voorlopig weinig problemen: voordien trainde ik maximaal 30 km/week met bijna uitsluitend duurtrainingen. De voorbije 2 weken had ik respectievelijk 42.6 en 44.8 km, dus toch een stijging met meer dan 40%... Zolang de blessures achterwege blijven is het perfect zo!
Oorspronkelijk was ik van plan om enkel de (zeer pijnlijke) spieren wat los te rijden, maar op de fiets voelde ik er eigenlijk niets van. Aangezien het (alweer) aan het regenen was, besloot ik om toch een duurtrainingske af te werken, maar dan (ook alweer) op de rollen. Op die manier heb ik toch mijn kilometers én kan ik het vermogen steeds aanpassen om in de lage hartslagen te blijven...
CD'ke in t machien gestoken en weg waren we... 1u38 lang. En op die manier kom ik voor vandaag toch nog op exact 3u trainen uit (hoewel ik me van dat soort 'statistieken' al een tijdje zo weinig mogelijk probeer aantrekken - dit leidt toch enkel maar tot frustraties).
11u - Lopen: Lange versnellingen (13.93 km in 1u21'32")
De menu voor vandaag oogde indrukwekkend: lange versnellingen... Na 2 km rustig inlopen deed ik wat rekoefeningen om dan aan deel 2 van de warming-up te beginnen: 10 versnellingen van 20 seconden, telkens gevolgd door 40 seconden rust (wandelen). Maar... bij de eerste versnelling: aaaaahhhhh... bij elke stap voelde ik in beide bovenbenen precies een zweepslag... K dacht spontaan aan een spierscheurtje, maar de kans dat dat bij beide benen tegelijkertijd én op dezelfde plaats is, is volgens mij redelijk klein. Ik hoop dus dat het 'trainingspijnen' zijn, omdat ik voordien nooit intensief trainde voor het lopen. Misschien zit ook het steil bergop/bergaf lopen van donderdag er voor iets tussen?
Enfin, de training heb ik gewoon verdergezet: na de 10 versnellingen volgden 3 reeksen, met telkens 500m - 1000m en nog eens 500m aan 4:00, met na elke afstand 2' wandelen. Reeks 1 (nog altijd met die zeer pijnlijke bovenbenen) verliep vlot: streeftijd steeds gehaald en ook het herstel verliep prima. Na de eerste reeks begon ik aan mijn 500m wandelen... tot ik op het einde zag dat dit eigenlijk al de eerste 500m van de tweede reeks was (volg je nog?)... K was de wandelpauze vergeten programmeren in mijn Garmin Dus heb ik eigenlijk alle 3 de reeksen direct na elkaar gedaan (met enkel de 2' wandelen na elke stap).
Met zulke bovenbenen vrees ik dat er geen lange fietstraining meer inzit deze middag (nu het eens NIET regent...). Een hotpack op de pijnlijke plekken, een uurtje losrijden op de rollen en een goe warm bad... hopelijk is dat voldoende om tegen morgen terug tiptop te zijn!
12u30 - Lopen: tempoduurloop 8 km in 38:33 (4:48/km)
Het opgelegde tempo was 5:00/km, maar door de wel zeer stevige opwarming (van aan ons werk tot aan het Park van Brussel is het immers meer dan 1 km stevig bergop) zat ik al direct in het goeie ritme. Het viel trouwens heel goed mee, zo een loopje in dat park: hoewel het maar miezerig weer was, liepen er toch een pak lopers! En ruimte zat daar, dus je hebt er geen hinder van de 'massa'
Wat hebben we geleerd vandaag: - Dat er serieuze beklimmingen zijn in ons hoofdstadje. Als ze bij de VAL ooit es op zoek zijn voor een spectaculaire locatie voor het BK berglopen: een criterium op de Kunstberg zou niet misstaan - Dat er heel wat gelopen wordt op zo een doordeweekse, druilerige middag: dun, dik, groot, klein, ... iedereen heeft zijn plaatsje in het park. Zo moet dat zijn! - Dat ik enkel in een heel goeie dag mijn pa kan verslaan tijdens een spelletje 'darts'... 5-2 verloren
Net als vorig jaar ben ik in deze 3de week van t nieuw jaar met de intervaltraining op de fiets begonnen. 't is te zeggen: de erste keer op de weg, want op de rollen heb ik er al een paar sessies opzitten. De aandachtige lezer zal ook opmerken dat ik bij deze training in feite minder trainde dan in de laatste rollentraining. Volledig juist: op de weg is het gevoel bij zo een intervaltraining altijd heel anders dan op de rollen. Vandaar dat deze eerste keer steeds een 'testtraining' is: hoe lang, hoe hard, hoeveel, ... De test is in elk geval supergoed verlopen. Steeds een stukje onder het omslagpunt, maar nadien altijd een supersnel herstel. De volgende keer mag het wat meer zijn...
Morgen gaan we voor het eerst sinds lang nog eens over de middag lopen. En ook voor de allereerste keer in het Park van Brussel (de voortuin van onzen Albert eigenlijk). Eens kijken wat het gaat geven... 8 km aan 5:00/km.
18u - Lopen: Versnellingen - 3 reeksen van 5x200m in 48"
Eerst een bekentenis: hoewel het verboden is, heb ik gisteren toch efkes op de rollen gereden... Mn benen waren (ondanks een massageke) zò stijf, dat ik het echt niet zag zitten om vandaag met zulke poten een looptraining te doen. Dus 20' heel rustig losgereden en... bye bye slechte benen!!! Super hé
Dan de feiten... Vandaag weeral een 'eerste keer': 3 reekskes versnellingen van 5 stuks aan 4:00/km... En dat ging heel goed hoor! Geen probleem met de snelheid (t waren dan ook telkens maar korte stukjes), hartslag daalde in 1 minuut altijd tot onder de 115 sl/min, t gevoel was goed, kortom: zeer tevreden!
Tenslotte nog een klein ergerniske waar ik weer mee af te rekenen kreeg: waarom moeten de mensen altijd de weg vragen aan toevallig passerende lopers? En dan nog liefst als ze aan een intensief blokje bezig zijn natuurlijk... Voornamelijk in de zomer zijn ze er massaal: de verloren gereden fietsers. Maar nu dus ook enen in putteke winter: "de weg naar t voetbalveld van Berlare alstublieft". "Altijd rechtdoor" hijgde ik terug (t was maar een halve waarheid, maar daarmee was k er dan toch vanaf én zat hij al in de goeie richting).
Als oplossing zou ik misschien een vlagje van een ander land op mijn loopshirt kunnen naaien... Dan denken ze misschien dat ik hier "op stage" ben en dus de weg niet ken. Landen die eventueel in aanmerking zouden komen: - Holland (want k loop sowieso in oranje kledij)? Gaat omwille van dezelfde taal niet veel indruk maken als 'afschrikmiddel'... - Kenia (want k ben toch een loper)? Zal wat ongeloofwaardig zijn vrees ik: huidskleur komt niet 100% overeen, maar vooral: mijn snelheid is niet deze die bij een volbloed Keniaan past... - dan eerder Rusland, Polen, Roemenië of een ander Oostblokland. Maar wat zou die hier in het godvergeten Berlare moeten komen doen???
Neen, we zullen maar hoffelijk blijven en de mensen in de mate van het mogelijke op de goeie weg helpen zeker!?
