Deze middag stond er een jogging op het programma, maar k wou nu toch wel eerst de beentjes nog eens losrijden. De eerste kilometers draaide het 'vierkant': de benen wilden niet echt mee, hoewel het toch wel rugwind was... Geen goed teken. Er was echter nog 1 noodoplossing: eens efkes 'diep gaan'. Maar dat is een risico: de enek keer ben je ermee geholpen (en schud je als het ware je benen wakker), maar voor hetzelfde geld rij je je benen definitief 'kapot' en is er niet zo veel meer mee aan te vangen... K wou het er toch op wagen en in het zicht van een brug schakelde ik naar de buitenplaat en achteraan ergens op de 12 of 13, zodat er tegen 45 km/u naar boven werd gevlamd. En dan voel je het direct: dit zou geen superdag worden De resterende kilometers heb ik dan aan een rustig tempo afgewerkt.
15u30 - Lopen: 8.91 km in 0:39:07 (4:23/km)
Tijdens het 'inlopen' voor de jogging was het gevoel van deze ochtend er zeker niet beter op geworden: aan een rustig tempo lopen ging wel, maar de versnellingen die ik normaal doe gingen deze keer echt stroef. Er zat totaal geen kracht of explosiviteit in de benen. Ook mn eten was totaal nog niet verteerd. We zouden wel zien wat het wordt...
Bij de start maakte ik al een grote beginnersfout door mee te gaan in een te snel groepje. De eerste kilometer ging in 3:39. Zelfde aanvangstempo dan vorge week in Grembergen, maar toen had ik nog reserve terwijl het nu al 'à bloc' was. Noodgedwongen moest ik vertragen en op de duur begon zelfs mn eten naar boven te komen. Op het einde van de eerste ronde ben k dan een minuutje gestopt bij mn pa. Dan weer vertrokken en weer wat tempo gemaakt, maar 2 kilometer verder was het weer van datte... Opnieuw gestopt... Omdat aandringen geen zin meer had, heb ik de laatste 4 km gewoon aan een comfortabel tempo uitgelopen. Geen idee waar ik ergens in de uitslag gestrand ben... maar heel dicht kan het niet zijn
Besluit: k heb zowat alle beginnersfouten gemaakt die je kan maken: - de voorbije dagen wat te weinig geslapen - te intensieve ochtendtraining - te laat gegeten - te snel gestart
T was nu absoluut geen belangrijke wedstrijd, maar t is toch altijd plezanter als je met een goed gevoel uit een wedstrijd kan stappen. Gelukkig is het geen conditioneel probleem en ken ik de oorzaken.
Aangezien het zwembad van Aalst nog tot eind augustus gesloteh is, moesten we op zoek naar een alternatief. T is ondertussen zowat 2 maanden geleden dat er nog een serieuze zwemtraining afgewerkt werd, dus met het oog op de tri van Balen mag het stilaan wat meer worden. In Wachtebeke hebben ze een schitterende accomodatie: 2 baden van 50m! Eentje binnen (dan momenteel opgesplitst is in 2 banen van 25m) en dan nog eentje buiten. Binnen was er bijna geen kat, dus hebben we er ons daar maar ingesmeten. De training was redelijk eenvoudig van structuur: allemaal blokjes van 200m: eerst gewoon zwemmen, dan met zwemvliezen, daarna met pull-buoy, vervolgens met paddles. En dat 2x na elkaar. Qua gevoel zat het nog el redelijk goed. T is te zeggen: t ging niet slechter dan gewoonlijk
Nog es een korte tijdrittraining met dezelfde inhoud als de vorige (6 x 1'30" - er moet de volgende keer zeker een blokje extra ingelast worden). Deze training heb ik eens 'volgens het boekje' gedaan. T is te zeggen: elk blokje net een fractie sneller afgewerkt. Begonnen aan 36.6 km/u en eindigend aan 39.9 km. Als 'compensatie' voor die rustige start moesten de recuperatiestroken dan wel sneller afgewerkt worden. Dus niet de snelheid er volledig uithalen, maar toch zo tussen 27 en 29 km/u blijven rijden.
Op 5 september gaan we van start in de 1/8ste triatlon van Balen. Een sprint-afstand, en dus komt het (in theorie dan toch) op een seconde aan... In de jacht op tijdswinst is het niet-dragen van kousen dan natuurlijk zeer interessant, want een paar sokken aantrekken na het zwemmen (dus met natte voeten) duurt toch al gauw een half minuutje. Vandaar dat ik eens wou testen hoe dat nu eigenlijk voelt, zo gaan lopen zonder kousen aan... En om het direct ook 'echt' te testen liep ik dan maar met mn schoenen waar elastische veters inzitten. De eerste kilometers van mn tempoloop was dit geen probleem. Maar aan kilometer 4 begon ik precies toch wat schuurplekken te voelen aan mn rechterachillespees... en bij kilometer 5 begon mn kleine teen van de linkervoet wat te schuren... nog een kilometerke verder kwamen er schuurplekken op de kleine teen van de rechtervoet. Niks van aantrekken: lopen! Tot ik thuiskwam en mn schoenen uittrok: gans de hielkap was bebloed en k had ook wonden op de kleine tenen... Gevolg: vandaag kan ik niet lopen (want die wonden gaan terug open als k schoenen aantrek) en k zit nog steeds met de vraag of k het in wedstrijd wel zou proberen om met blote voeten te lopen. T is namelijk maar 5 km en van die kleine wonden gaat ge (normaal gezien toch) niet dood... Om het eerste probleem (niet lopen) op te vangen trekken we vanavond de wetsuit nog es aan om een open-water training te doen. T is namelijk (op 1 zwemtrainingske na) namelijk van bij de triatlon van Neerpelt geleden da'k nog es gezwommen heb... Valt het op dat t mn minst favoriete discipline is!?
