Zoals gisteren gezegd mocht ik vandaag eens een nuchtertraining afwerken. Geen training om de alcohol uit mn lijf te trainen (want dat drink ik nooit), maar dus wel op de nuchtere maag een duurloopje van 12 km volbrengen. Enkel wat water laat de coach oogluikend toe Voor de veiligheid neem ik me wel steeds een noodrantsoen mee. Dit keer zat er een W Cup Energydrink in mn drankgordel gepropt. Maar k heb m gelukkig nog nooit nodig gehad, ook vandaag niet. Mn tempo zat ook dicht in de buurt van hetgene Mario (6:00/km) me had opgedragen. Het was dus een zeer geslaagde training. En wat raar was: zelfs na de training had ik eigenlijk niet 'uitzonderlijk' grote honger (al hebben de boterhammekes met kalkoenfilet wel gesmaakt zenne )
Gisteren was een rustdagje. We hadden 's avonds een barbeque voorzien en k heb een ganse dag geholpen met de voorbereidingen. Er stond ook geen looptraining op het programma, dus k heb eigenlijk ook niks 'overgeslagen'... Vandaag was er dan een nieuwe trainingsvorm: de blokloop. Aangezien ik hetzelfde schema volg als in het voorjaar, zou ik deze training toen al eens moeten gedaan hebben, maar ik denk dat die toen net viel op de dag van een (op het laatste moment ingelaste) wedstrijd. K was dus eigenlijk best benieuwd wat dat zou geven: 2 km aan 5:30/km - 2 km aan 5:00/km - 2 km aan 4:30/km en dan nog eens een kilometertje stevig doortrekken. Op zich zijn al die blokjes wel goed haalbaar, maar t was wel de eerste keer dat ik ze allemaal na elkaar doe (dus zonder rust of loslopen tussendoor). Vooral naar dat 'kilometertje stevig doorgeven' keek k wel uit: wat een tempo zou ik daar nog halen!?
De eerste 2 blokken waren eigenlijk een goeie opwarming. Na wat zoeken zat ik in het juiste tempo en ze werden dan ook redelijk nauwkeurig afgewerkt (5:23 en 4:49). Dan begon het al wat harder te gaan: 2 km aan 4:26 (héél nauwkeurig voor mijn doen ). De benen voelden nog steeds heel goed aan. Een reden daarvoor heb ik niet direct, maar wellicht is de omschakeling van het lange (halve marathon) naar het kortere (10km) nu echt goed verteerd. Tenslotte 'de kilometer': die ging verdorie nog redelijk makkelijk in 3:59! K was voorzichtig vertrokken (van 4:30 naar 4:15, dan naar 4:05 en de laatste 300m echt goed doorgelopen). Héél goed voor het zelfvertrouwen
Morgenochtend doen we een nuchtertraining van 12 km. De vorige keer was die vlot verlopen (lees: geen honger gekregen en dus ook geen manneke met een hamer tegengekomen). K zie 't dus zeker zitten!
Net op de dag dat ik me afvroeg of ik wel goed bezig ben, ging het supergoed op training! Dat 'afvragen of ik wel goed bezig ben' is zo wat een jaarlijks terugkerend fenomeen op het einde van de zomervakantie. Je begint aan die 3 weken met het idee dat je nu alle tijd van de wereld hebt om (veel) te trainen, dàt je ook elke dag 2x gaat trainen, veel gaat rusten, op tijd gaat slapen, ... Maar dan nadert het einde en moet ik telkens weer vaststellen dat het eerlijk gezegd maar 'aan de magere kant' was: er wordt niet meer getraind dan anders (laat staan dat het lukt om 2x per dag te trainen), je gaat niet op tijd slapen (integendeel, een barbeque'tje hier, een avondje daar, ...). We hebben ook quasi elke dag wel kandidaat-kopers voor ons huis over de vloer, dus daar moet je niet alleen voor thuisblijven maar moet je ook telkens gans het kot voor opkuisen. En dan zijn er nog de familiale verplichtingen: naar de winkel, eens een uitstapje enz. Uiteindelijk heb ik zelfs iets minder gedaan dan wat ik in een gewone (werk)week zou doen. Dus: ik ben eigenlijk toch wel blij dat ik maandag terug kan gaan werken!
Ook het gebrek aan een echt 'doel' vind ik nu een gemis. K had Neerpelt als enige grote wedstrijd ingepland omdat ik niet wist of de goesting er na die lange voorbereidingsperiode er nog zou zijn, maar na 10 dagen was de zin om te trainen er al helemaal terug! Volgend jaar stel ik me dus ook nog een groot 'najaarsdoel' (= langeafstandswedstrijd)
Voor dit jaar zijn er wel nog enkele kleine wedstrijdjes (de joggingkalender is verre van volledig, dus daar zal nog wel wat aangevuld worden): - 13/8: jogging Grembergen (6 km) - 21/8: jogging Overmere - 5/9 de 1/8ste triatlon van Balen - 26/9 de 1/8ste duatlon van Wetteren (stond oorspronkelijk niet op mn programma, maar ik heb me onlangs toch ingeschreven) - 20/11 de winterduatlon van Geluwe - eind december: de winterduatlon van Maldegem (ga ik voor de gelegenheid wellicht eens in duo doen met een héél sterke loper)
Misschien nog iets over de training zelf: 1000m aan 4:30/km moesten afgewisseld worden met 500m loslopen (en dit 5x herhalen). De eerste keer dat ik die kilometer deed ging het nog iets stroever, maar vanaf het tweede blokje zat er echt poeder in mn benen. En dat ondanks (of dankzij?) een pak friet als middagmaal
Tegen 11u waren we naar Aalst gereden om (eindelijk) nog eens een zwemtraining in het zwembad af te werken. Op de parking stonden al verdacht weinig auto's... en inderdaad: het zwembad is sinds eergisteren (en tot eind augustus) gesloten voor renovatiewerken (na Brussel is dit dus al mn tweede trainingsbadje dat aan renovatie toe is ). We zullen dus moeten uitwijken, wellicht naar Wachtebeke, waar ook een 50m-bad is.
Om toch ièts te doen, heb ik dan maar mn looptenue aangetrokken om mn vrouw bij te staan tijdens haar looptraining. Zij gaat namelijk op 22 augustus haar debuut maken in het triatlon. In Gent wordt dan een 'just for fun' georganiseerd met 250m zwemmen, 10 km fietsen en 2.5 km lopen. Niet dat ze ambities heeft om wedstrijden te doen, maar ze wil toch wel eens ervaren hoe zo een triatlon nu eigenlijk aanvoelt
De trainingen die vorige week voorzien waren, moeten deze week herhaald worden. Dus op dinsdag stond ik weer op de piste van Overmere om er een reeks 300 meter-versnellingen af te werken. De coach had me laten weten dat die echt niet te snel mogen afgewerkt worden, dus wou ik ze per sé 'op reserve' afwerken. De eerste 7 waren zeker en vast niet té snel, maar ik vrees dat bij de laatste 3 het tempo onbewust toch weer wat te hoog lag. Mijn spieren waren dan wel al heel goed opgewarmd (eerst losgelopen en wat stretching-oefeningen gedaan), maar het tempo zou toch nog wat 'exacter' moeten gevolgd worden. We doen ons best...
Gisteren stonden we met 54 klaar aan de start van de wielerewedstrijd in Destelbergen. En spijtig genoeg zijn al mijn voorspellingen uitgekomen: van bij de start hing alles op een lang lint (gemiddelde snelheid 43.8 km/u!), waardoor ik eigenlijk onmiddellijk achteraan hing te bengelen. Na elke bocht moest er opgetrokken worden tegen snelheden die flirtten met de 50 km/u (max. 53.2 km/u heb ik gehaald), want vooraan wachtten ze natuurlijk niet... Van in de eerste ronde werden er al jongens gelost en na 10 km was het ook mijn beurt: ik geraakte met de beste wil van de wereld niet meer op het wiel van mijn voorganger en het gat werd meter na meter groter. K heb dan nog 5 km solo gereden en getracht om toch tussen de 38 en de 40 km/u te blijven rijden. Daarna kwam er nog een groepje gelosten tot bij mij en zijn we goed beginnen ronddraaien, zodat het toch nog een aardige training werd. Na de wedstrijd ben ik dan met de fiets naar huis gereden (nog een 17 km).
Besluit: hoewel het ook fietsen is, kan je een wielerwedstrijd totaal niet vergelijken met een tijdrit in een triatlon. De hoge snelheid op zich is niet echt het probleem, want als je een tijdrit van 90 km aan 36 km/u kan rijden, is het zeker haalbaar om in een groep boven de 40 km/u te rijden. Maar op die versnellingen naar topsnelheid na elke bocht is een triatleet niet getraind. Wellicht is het wel doenbaar in het begin van het seizoen (wanneer de wegrenners ook nog niet die versnellingen hebben), maar om zo midden in het wegseizoen in te pikken... nee, dat is wat te hoog gegrepen.
Over 1 ding was ik wel zeer tevreden: de koers werd uiteindelijk gewonnen door een jongen voor wie ik de trainingsschema's uitschrijf. Driekwart van de wedstrijd zijn ze met een klein groepje voor het peloton blijven uitrijden, wat aan die hoge snelheden toch wel een hele krachttoer is. Straf gedaan!
Als voorbereiding op het mountainbikeseizoen (en ook wel als snelheidstraining voor de tri- en duatlons) wil ik enkele wielerwedstrijden meepikken. Deze middag is het zover: we staan nog eens aan de start van een koers... Om 16u30 gaan we in Destelbergen van start voor een wedstrijdje van 60 km. Conditioneel mag het niet echt een probleem zijn om met het peloton mee te rijden (op meer moeten we echt niet hopen), maar mn grootste vrees is het gebrek aan 'pelotongevoel'. 't is al jaren geleden dat ik nog eens in een peloton reed, dus het 'drummen voor je plaatsje' ben ik wat verleerd. En op die manier zit je snel helemaal achteraan, zodat het extra lastig wordt. Bij elke bocht verlies je immers een pak extra meters die je dan na de bocht moet goedmaken. Ook daar zit dan weer een probleem: als triatleet train je om lange tijd een constant hoog tempo te rijden, maar oefen je de explosiviteit niet om op te trekken na de bochten. Kortom: het wordt wellicht een zware opdracht . Maar de korte pijn is de beste: een paar koerskes afzien en dan zullen we wellicht weer in staat zijn om 'tussen de mensen' te blijven. We zien wel wat het zal worden...
