De laatste training van deze stevige week mocht er zijn: nog eens 90 km in de polders (waar een stevig windje stond) gaan rondtoeren. In tegenstelling tot 'normaal' kwam de wind uit NO, wat betekende dat de eerste 45 km met tegenwind waren... K weet niet hoe het komt, maar de eerste 10 km waren mijn benen echt heel slecht! K geraakte bij wijze van spreken geen poot vooruit, maar hield in mn achterhoofd dat het tij nog kon keren . En inderdaad: na een 20 minuutjes kwam het toch goed. De rest van de heenweg was bij momenten stevig beuken om vooruit te geraken, vooral in de streek van Terneuzen waar het een en al open vlakten zijn. De terugweg was daarentegen een makkie: constant rugwind, waardoor ik een hoge snelheid kon halen en toch de beentjes al wat kon losrijden. En vooral: goed voor de moral
Nu is het een week waarin vooral gerust zal worden in functie van de eerste duatlon van het seizoen: volgende week zondag in Wevelgem (10 km lopen - 40 km tijdrijden en nog eens 5 km lopen). Over de verwachtingen zal ik het deze week nog wel hebben... Maar verwacht absoluut geen top-5 plaats, want t is een open wedstrijd waar dus ook de profs en de allerbeste amateurs aan de start komen. En als je weet dat België zowat de internationale top in deze sport in huis heeft, moet ik geen tekeningetje maken bij het niveau zeker!? Met 40' over de 10 km hoor je zowat bij het laatste kwart van het deelnemersveld...
Gisteren was het vrijdag, dus een rustdag. Vandaag werk ik dan normaal een fietstraining af, maar aangezien we seffes moeten vertrekken naar een trouw is er onvoldoende tijd om er een lange tocht van te maken. Daarom werkte ik de duurloop van morgen maar af. Naast het afleggen van de 16 km had ik nog een bijkomend doel: een energy-drink testen voor de triatlon van Neerpelt. In wedstrijden over de kwart-afstand hou ik het steeds bij Isostar-dorstlesser. Ook bij lange duurtrainingen behelp ik me met een dorstlesser. Maar voor een halve triatlon waar we normaal toch ruim 5u onderweg zullen zijn, zal een extra energie-aanvoer wel noodzakelijk zijn denk k. Kwalitatief zijn de verschillende klassieke merken wel min of meer gelijk aan elkaar, maar het komt er vooral op aan om een product te vinden dat je maag perfect kan verteren. Want het laatste wat je in een wedstrijd wil is dat die energy-drink er langs één of andere weg weer uitwil natuurlijk Die drankjes wil ik ook in verschillende omstandigheden testen: zowel bij lopen als bij fietsen, maar ook in koud én in warm weer. Eind juni kan het immers 18°C, maar evengoed ook meer dan 30°C zijn. En k wil me de laatste dagen voor en tijdens de wedstrijd zelf geen zorgen maken of ik wel het juiste product bijheb.
Vanochtend trok ik dus op pad: en de rustdag van gisteren heeft heel veel nut gehad, want mijn benen voelden supergoed aan! Het tempo (uiteindelijk 5:38/km) is nu niet 'verschroeiend', maar zelfs dan voel je of het goed gaat of niet. Ook mn hartslag bleef constant makkelijk onder de 140 sl/min. Na 7 km nam ik dan het zakje 'W-Cup Energy Drink' erbij. Ik koos voor dit merk omdat ik dit ook gebruikte toen ik competitie-wielrennen deed en er eigenlijk wel goeie ervaringen mee had. T is wel héél zoet, precies pure siroop die je binnen giet! Maar een flinke slok water erna lost dit probleem al op. K heb wel ondervonden dat je de zakjes best vooraf opendoet en terug lichtjes dichtdraait, want tijdens het lopen gaat de 'verzegeling' redelijk moeilijk open. Tijdens de rest van de tocht heb ik het heel goed verdragen, dus zeker geslaagd voor test 1 (lopen, trainingstempo, normale temperatuur
O ja, en voor diegenen die nu denken dat ik een controlefreak ben: je hebt groot gelijk (voor sommige zaken toch . Tijdens de wedstrijd is er veel dat fout kan gaan, dus als je sommige zaken vooraf kan uitsluiten... waarom zou je het risico nemen?
De voorbije dagen lag ik meestal wat te laat in bed en dat voelde ik deze ochtend toch wel. Ook de overvloed aan paaseitjes en een paar 'zware avonden' (op cullinair gebied welteverstaan) laten zich voelen op de weegschaal: meer dan een kiloke zwaarder! De rem staat er ondertussen weer op hoor
Kortom, het lopen ging niet super. En raar maar waar: vooral bij het loslopen vlotte het minder dan anders. De kilometers die ik aan 4:30 moest lopen haalde ik wel nog redelijk vlot.
14u - Zwemmen: 2.000m
Na de middag trok ik dan naar Aalst om les 7 van de start-to-swim af te werken: 600m - 500m - 3x300m. Toen k aankwam zag ik de boel al in t water vallen: de eerste 3 banen waren bezet door een groepje kinderen die een initiatie 'duiken' volgden. De volgende baan was een 'inzwembaan' voor die duikers en vervolgens waren er nog 2 banen waar ook nog wat volwassen duikers aan het trainen waren. Dus: 2 baantjes voor alle spelende kinderen én de paar baantjeszwemmers die er waren! T beloofde een toffe training te worden :-s Na het eerste baantje kwam de redder echter bij mij en bood me aan om in die 2 banen voor de 'volwassen duikers' te trainen. Die mannen zwommen toch ónder water, dus echt hinderen deed ik ze niet. Tof gebaar T geeft wel een raar beeld hoor: elke keer zag ik daar wat duikers onder mij passeren, maar t was perfect om te trainen natuurlijk! En nog meer goed nieuws: na een tijdje kwam er ook een heel schoon madammeke in deze banen trainen O ja, misschien ook nog iets over de training zelf: die was zoals deze morgen: t ging wel, maar zonder echt een supergevoel.
Na de pittige looptraining van gisteren stond er vandaag iets 'luchtigers' geprogrammeerd: nog wat experimenteren met de tijdritfiets. Mijn benen voelden de eerste kilometers inderdaad nog redelijk verzuurd aan, maar k heb toch een 10-tal kilometers de tijd genomen om die wat los te rijden. Daarna deed ik 2 ronden van 6 km aan 33 km/u en vervolgens nog eens 2 ronden aan 36 km/u. Na wat sleutelen (elke ronde de zadelpositie enkele milimeters gewijzigd) staat mijn zadel nu goed, dus de test is geslaagd Volgende week gaan we nog wat met het stuur (niet de hoogte, maar wel de 'hellingsgraad') experimenteren. Nu zitten mijn polsen immers nogal 'gewrongen', wat vooral in het begin van de training voor wat pijn zorgt. Door het stuur wat te kantelen (dus lichtjes naar beneden wijzend) denk ik dat mn voorarmen meer horizontaal zullen liggen en dus ter hoogte van de polsen geen 'knik' meer veroorzaken. Tot zover de theorie
Enne... in de namiddag was er geen training, maar heb k onze tuin 'summerproof' gemaakt: gras maaien en verticuteren. Ook es leuk!
K was eigenlijk van plan om deze ochtend mijn looptraining af te werken en dan in de namiddag te gaan zwemmen. Maar k had vorige week gezegd dat k met ons Laura es wou meegaan als zij naar 't zwembad ging. En deze ochtend was het dus zover. Van baantjes trekken kwam uiteraard niks in huis (k had ook bewus mn gerief niet meegenomen of k zou me toch niet kunnen inhouden), maar in plaats daarvan werden het afdalingen van de glijbaan, rondjes draaien in een tropische draaikolk, spelen met opblaasballen enzo... Ook leuk! K heb zelfs mn eerste keer buiten gezwommen. Niet in 'open water' uiteraard, maar t zwembad heeft ook een buitenbad (dat gelukkig wel lichtjes verwarmd is).
16u - Lopen: 14.63 km in 1:19:34 (5:26/km)
Na een middagdutje (ja, nu t verlof is profiteer k daar volop van) trok ik mijn loopkostuum aan voor een training volgens een nieuw formaat. Interval, dat wel, maar in plaats van een bepaald aantal keer een afstand af te leggen waren er nu 4 reeksen voorzien waarbij elke reeks bestond uit 400m, 800m en nog eens 400m aan 3:55 à 4:00/km met tussendoor telkens 1' rust. Tussen de reeksen liep ik dan telkens 5' los. Voor deze training trok ik naar de Scheldedijk. Er zat een redelijk briesje (hier in de polders staat er altìjd een briesje), dus liep ik reeks 1 en 3 met tegenwind en reeksen 2 en 4 met rugwind. Het tempo aanhouden viel nog redelijk goed mee. Een paar keer zat ik pal op de 4:00/km, maar meestal ging het een tikkeltje sneller. Wat me wel opviel: 1' rust is rap voorbij
K heb me overigens (net als vorig jaar) ingeschreven voor de Ronde van het Waasland, een wielerronde voor niet-aangesloten renners. Geen meerdaagse 'Tour', waarbij er een aantal dagen na elkaar een wedstrijd is, maar wel een klassement van een 10-tal wedstrijden die verdeeld zijn over het ganse zomerseizoen. Niet dat ik van plan ben om alle wedstrijden mee te rijden hoor: het risico op een valpartij is te groot en k zou het zonde vinden om de triatlon op het spel te zetten voor 1 onbenullig wedstrijdje. Maar misschien dat ik na 27 juni wel eens start om het pelotongevoel terug te ervaren. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan
Op deze eerste dag van mijn weekje verlof wou ik nog een lange trage duurtraining op de fiets afwerken. De komende dagen zal het dan allemaal wat intensiever worden, maar door nu nog wat basiswerk te doen hoop ik sneller te kunnen herstellen van de volgende trainingen én kan ik met een gerust gevoel (de afstand heb ik zeker in de benen) naar de kwart-duatlon van Wevelgem (18/4).
De eerste helft was 45 km met heel lichte rugwind, zodat ik heel lage hartslagen kon aanhouden. Maar in de loop van de voormiddag begon de wind wat op te zetten, zodat ik uiteindelijk een redelijk zware terugweg voor de boeg had. Van de nood een deugd maken dan maar: af en toe een tandje groter schakelen om er een paar intensieve stukjes van 5 km tussen te steken... Na iets meer dan 90 km stond ik moe maar voldaan weer aan de deur. Rap mn patatjes opgegeten en dan de PC opgezet om naar de livestream van de Marathon van Utrecht te kijken, waar ik hopelijk de coach en Wendy over de streep zou zien. En inderdaad! Hun tijd mogen ze zelf bekendmaken, maar ze hebben het super gedaan! De coach moest na zijn aankomst efkes over de nadar gaan uithijgen (hij had er nog een spurtje uitgeperst), maar hij had pech: t was een mannelijke Rode Kruis-medewerker die kwam zien of m in orde was (en dus geen hollandse schone ). Wendy zag er nog betrekkelijk fris uit (maar de camera stond ook redelijk veraf . In elk geval: t zijn helden!
. En inderdaad: na een 20 minuutjes kwam het toch goed. 
