Gans de dag was het hier maar grauw en grijs... tot de zon er rond 16u doorkwam, dus k ben in t zonneke kunnen gaan lopen De voorbije dagen heb ik mn geplande trainingen wel allemaal gedaan (op uitzondering van de zwemtraining in open water - nog iets te koud, maar dat zal de komende week wellicht terug doenbaar zijn), maar vooral gisteren was het gevoel echt niet om over naar huis te schrijven. K had dan ook wat gemengde gevoelens toen ik vandaag vertrok. De zin om te trainen was er wel terug, maar hoe zouden de beentjes (en vooral 't kopke) zijn!? Awel: dat zat eigenlijk allemaal terug goed. K heb nog es mijn 'wintertoerke' (langs de steenwegen, omdat die verlicht zijn) gedaan, kwestie van niet elke training langs de Scheldedijk te lopen en dat werkt blijkbaar ook positief. Op uitzondering van km 1, 2 en 5 heb ik telkens wat te snel gelopen, wellicht door de rugwind die ik na 3 km had en waardoor ik zonder het te beseffen in een iets hoger ritme kwam te zitten. Mijn hartslag lag dan ook wat hoger dan anders, maar niks abnormaals eigenlijk... K ben blij dat ik de laatste training van het weekend met een goed gevoel kon stoppen Volgende week is het een 'normale trainingsweek', maar de week daarna heb ik een weekske verlof voorzien zodat ik nog eens stevig kan doortrainen. Binnen 6 weken is 't immers van datte...!!!
Over 'datte' gesproken. Op een site heb ik gelezen dat ene 'Liz Hatch' wellicht/misschien (afhankelijk van de bron) zal deelnemen in een aflossingsteam. En wie Liz Hatch niet kent moet ze dringend es Googlen... Wedden dat je direct een ander idee gaat krijgen over het vrouwenwielrennen!?
Eindelijk scheen de zon nog eens! T was ook quasi windstil, dus eigenlijk was het een ideaal weertje om een lange duurtraining te doen. Normaal leg ik de duurtrainingen af op een kleine versnelling, maar deze keer wou ik ook een klein beetje op kracht trainen en daarom ging het op een tandje groter. Na een 60 km begon ik dit wel goed te voelen, maar no pain no gain Verder was't een zeer plezante training!
In een eerdere post had ik het al gezet: k heb deze week wat last van een slaaptekort. Ook bij deze training werd ik ermee geconfronteerd: normaal vertrek ik met veel goesting, maar vandaag moest k me al heel erg motiveren om te vertrekken. Uiteindelijk ben ik er toch aan begonnen, maar het draaide echt vierkant: het gevoel was niet goed (precies of ik me moest voortslepen), mn onderbenen deden pijn, k was wat te warm gekleed... De laatste 5 km gingen dan weer wel een stuk beter, maar k zou me weer dringend moeten gewend maken om tegen 21u te gaan slapen. Wat trainen zonder genoeg te rusten loopt op termijn altijd verkeerd af...
Dit werd mijn eerste looptrainingske sinds de wedstrijd van zaterdag. Normaal was die voorzien voor dinsdag, maar door omstandigheden heb k ze een dagske opgeschoven... Maar wat een weertje is me dat!? T is bijna midden mei en k heb zelfs mn dunne handschoentjes terug uit de kast gehaald, want toen k met de fiets van t station kwam waren mn handen ijskoud!
De training zelf verliep niet zo super: ondanks 3 (relatieve) rustdagen waren mn hamstrings nog redelijk stijf. Ook mn scheenbenen waren nog niet voor 100% OK. Blijkbaar vergt zo n 21 km toch wel enig tijd om echt volledig te herstellen... Misschien moet ik ook maar eens bij de podologe langsgaan. Mn steunzolen zijn ondertussen 1.5 jaar oud, maar ik weet niet hoelang die dingen meegaan (zonder hun functie te verliezen).
Nu staan er 4 dagen 'verlof' voor de deur. Gelukkig wordt er vanaf vrijdag iets beter weer voorzien, zodat ik van plan ben om toch wat fietskilometers af te malen. Hopelijk begint ook het water wat op te warmen zodat er 2x per week in het meer kan gezwommen worden zonder te bevriezen
T was al efkes geleden dat ik nog intervallen op de tijdritfiets deed, dus daar moest nog eens dringend werk van gemaakt worden. Na een opwarming van een goede 10 km volgde 5 versnellingen van 30" gevolgd door 30" "rust" (maar wel op een grote versnelling blijven verder rijden - gewoon niet meer versnellen). Deze trainingen zijn eigenlijk heel geschikt om de VO2max te verhogen. Vroeger deed ik die steeds op de ergometer, omdat je daar de weerstanden vooraf in kan programmeren en dus tijdens de training al je aandacht op het fietsen kan richten. Dit was de eerste keer dat ik dit op de weg deed, maar echt vlot gaat dit niet. Het versnellen op de weg duurt te lang, zodat je eigenlijk amper een 10" voluit kan gaan eer het blokje om is. Op de rollen is het ook veel langer uit te houden, waardoor ook het trainingseffect een stuk groter is. Daarna was het tijd voor de eigenlijk intervallen: 5x 2'30 aan 35 à 40 km/u, telkens gevolgd door 2'30 rustig losrijden. Het eerste blokje reed ik aan 35 km/u en elk volgend blokje reed ik ongeveer 1 km/u sneller, zonder echt heel diep te moeten gaan.
K heb 2 rustige dagen achter de rug: maandag was't zwemles/watergewenning voor ons Laura en ben ik voor de gelegenheid eens meegegaan. Om zelf te zwemmen is het bad wat te klein, maar t is wel eens plezant om die gastjes bezig te zien en een handje te helpen!
En vandaag had ik een extra rustdag. T is te zeggen: in onze straat worden er 2 huizen gebouwd die dan verkocht worden. En aangezien we ons beiden heel erg kunnen vinden in het ontwerp van die huizen zijn we wel geïnteresseerd om er eventueel eentje te kopen. Dus vanavond hebben we ons eens beziggehouden met informatie te vergaren enzo... De voorbije dagen heb ik ook heel moeilijk en weinig geslapen, dus k was eigenlijk toch wat te moe om echt te trainen. Maar geen nood: morgen de laatste werkdag van de week en dan kunnen we ons weer 4 dagen sportief volledig uitleven
Hierbij overigens ook nog een paar foto's van de halve marathon...
Zoals verwacht had ik deze ochtend nog enorm slechte (verzuurde) benen van de wedstrijd in Veltem. Om een ideetje te geven: de trap voorwaarts aflopen was niet mogelijk De beste manier om te recupereren vind ik nog steeds rustig gaan losfietsen. En aangezien het al van de duatlon in Wevelgem geleden was dat ik nog eens op mijn tijdritfiets had gereden, koppelde ik het nuttige aan het aangename: een 20-tal kilometer gaan losrijden op de Stealth.
17u - Zwemmen: 1250 m open water
Op diverse internetfora was een grote discussie ontstaan over het al dan niet afgelasten van het zwemonderdeel in de triatlon van Geel (die vandaag doorging). 12 dagen geleden was ik al eens gaan zwemmen in open water en toen vond ik dat het heel goed meeviel, dus wou ik vandaag ook nog eens gaan zwemmen (ook al om te zien of het nu effectief zó koud was). Dit keer wou ik een stukje van de vijver (Nieuwdonk in Berlare) rondzwemmen, omdat dit toch veel minder saai is dan altijd lengtes te trekken. Om 'veiligheidsredenen' ging mn vrouw met ons Laura dan gewoon meewandelen op de oever. Toen ik in het water ging voelde ik het onmiddellijk: een groot verschil met de vorige keer. Van bij de eerste meters was mn gezicht echt aan het bevriezen. Dankzij de wetsuit blijft je lichaam wel goed op temperatuur, maar t was toch niet echt ideaal zenne... Ongeveer halverwege begonnen ook handen en voeten echt kou te krijgen, maar k kon de vooropgestelde afstand toch vlot uitzwemmen. Ondanks alles gaf deze training me toch wel wat vertrouwen. De afstand in Neerpelt zal geen probleem zijn, want die 1250 m ging eigenlijk zeer vlot. Ik verwacht als het water wat warmer gaat worden, dat ik ook de resterende 700m redelijk comfortabel zal aankunnen.
Halve marathon Veltem: 21.1 km in 1u31'08 (4:19/km)
De voorbije dagen had ik wat zitten rekenen over welke tijd er vandaag zou inzitten. Uiteindelijk leek ergens iets tussen 1:30 (Mario zijn prognose) en 1:35 zeker haalbaar. Bij het instellen van de Virtual Partner op mn Garmin hakte ik dan definitief de knoop door: 4:20/km wou ik als 'streeftempo' aanhouden. In de laatste ronde van 7 km zouden we dan wel zien of het evt. nog sneller kon...
De start zou al redelijk moeilijk verlopen: alle afstanden (5, 12 en 21.1 km) gingen tegelijkertijd van start om dan na een goeie 1.5 km te splitsen. Gevolg: je kon niet zien wie welke afstand ging doen en dus ook niet in een groepje gaan zitten... Na de splitsing werd het allemaal veel duidelijker: ik zat namelijk moederziel alleen... 100m voor mij een duo (met de eerste vrouw) en nog 100m daarvoor 2 groepjes van 4 man die aan het samensmelten waren. Tegen het advies van de coach in (sorry coach, maar k denk dat t de beste oplossing was) trok ik een sprint om naar die grote groep te lopen. Daar hielden ze er een tempo van 4:20 à 4:30/km op na. Eigenlijk net wat te traag, maar k ging in mn eerste 'halve' echt geen kop gaan trekken, niet wetende wat me nog te wachten staat... we zien wel wat er nog komt... In km 9 komt er een kerel uit de achtergrond terug die zowat 5"/km sneller loopt, met het verwachte gevolg: het groepje splitst. 3 man gaan mee, 4 landeren ossen de rol. K twijfel efkes, maar besluit om toch maar mee te gaan, aangezien ik echt nog niks voel in mn benen (had ook nog geen kop gedaan ). Die kerel blijft de kilometers aan 4:10 tot 4:15 lopen. Als de laatste lost (een atleet die al gans de tijd fantastisch tempo had gemaakt in de groep, waarvoor overigens heel veel dank) ga ik toch nog es mee met die 'snellere' loper. Nog 1 kilometer kan die dat tempo aanhouden, maar dan begint zijn overmoed een tol te eisen: aan kilometer 15 is zijn kaars uit. Daar zit ik dan... solo op een lange rechte weg. De atleet die het tempo in de groep had gemaakt keerde echter terug, waardoor ik weer 2 km verder kon. Maar aan km 18 stond er zo een zwart manneke met nen hamer weggestoken achter nen boom en diene gaf mij ne serieuze klets op mijne kop! 'k moest lossen en het zouden nog 3 zware kilometers worden: 4:32, 4:30 en 4:27. Na 1u 31' 08" kwam ik stikkapot, maar heel tevreden over de aankomst. Maar vooral: k heb heel veel ervaring opgedaan!
Misschien dat ik me na de halve triatlon es specifiek op die halve marathon ga toeleggen (de andere disciplines tijdelijk laten vallen) om dan te proberen om onder de 1u30 te gaan (in Eindhoven?). T is nog geen uitgemaakte zaak, maar deze afstand beviel mij wel! T is namelijk niet zoals een 10 km, waar je 40' net boven je limiet moet lopen. Maar veel verder dan 21 km moet het niet worden hoor, want zo anderhalf uur lopen vind ik net voldoende om het nog boeiend te houden.
De uitslag staat overigens op de site van de organisatie (www.jcveltem.be).
Nog een laatste keer loslopen voor mijn debuut op de halve marathon... Na het zeer goede gevoel dat ik dinsdag had, verwachtte ik veel van deze training (voor zover je dat moet/mag doen van een training...), maar eerlijk gezegd viel het een beetje tegen: k had wat spierpijn(tjes) en het voelde ook aan alsof k wat 'scheef' liep. Echt slecht was het nu ook weer niet, maar k had op 'meer' gehoopt. Nu ja, we zien wel: in wedstrijd kan het volledig anders zijn
Misschien mijn ambities voor die halve marathon eens bekijken: Bij het aanvragen van mn schema bij de coach had ik vermeld dat ik eigenlijk totaal geen eindtijd in gedachten heb. De bedoeling van de trainingen voor de halve marathon was gewoon om in Neerpelt de loopproef vlot af te werken (desnoods in 2u, het doet er echt niet toe - zolang ik daar maar de finish haal). En als voorbereiding zou ik dan 2 wedstrijdjes over die afstand lopen om 'het gevoel' eens te ervaren. Daar dacht ik om dat rustig aan te pakken (zo'n 1u40 of 4:45/km). Maar... bij het ontvangen van het schema had Mario er fijntjes aan toegevoegd "dat een tijd van 1u30 of 4:15/km mogelijk moet zijn"... Wie ben ik om hem tegen te spreken???
Laat het ons formuleren zoals ze het in Runners World zouden doen: Plan A (in geval van een superdag): 1u30 Plan B (bij een gewone dag): 1u35 Plan C (als het niet zo goed mocht gaan): 1u40. Of ben ik nu teveel 'Belgische politieker' aan het spelen?
Dit moest de laatste echte training voor de halve marathon van Veltem worden: een tempoloop waarbij er 1 km loslopen werd afgewisseld met 2 km aan 4:30/km. Het gevoel bij de start was (bijna traditioneel) iets minder (wat pijnlijke scheenbenen), maar vanaf het eerste blokje ging het echt supergoed! Hopelijk kan ik deze benen aanhouden tot zaterdag en dan een behoorlijke tijd neerzetten in de wedstrijd. Maar dan moeten ook de weermakers (goeie temperatuur en niet teveel wind) wat meewillen natuurlijk
Als ik de weersomstandigheden bekijk voel ik me al wat beter bij t forfait voor Ruddervoorde: al een ganse ochtend is het grauw en grijs. Met van tijd tot tijd een stevige plensbui erbovenop... Is duatlon/triatlon geen zomersport?
De training van vandaag bestond uit 2 delen: eerst een duurloop van 15 km aan 5:30/km en nadien 10x100m versnellen met telkens 1' rust tussendoor. De eerste 3 km van de duurloop was het wat zoeken naar het goede tempo, maar nadien ging het zoals het moet: tempo en gevoel waren OK. Enkel de hartslag lag een paar tellen hoger dan anders, maar niet in die mate dat het verontrustend is (nu 141 à 142 ipv 135 à 138.
Die versnellingen waren nieuw voor mij. T is te zeggen: toch versnellingen over die korte afstand. 100m goed doortrekken (niet sprinten) was nog wel es plezant om te doen
T is al 2 dagen windstil op mn blogje... De reden: gewoon geen zin om te trainen (ben toch eerlijk hé). K weet echt niet hoe het komt, maar sinds de duatlon van Wevelgem (waar ik wel absoluut tevreden was van mn wedstrijd, maar nadien wel 3 dagen echt slecht was) is de goesting om te trainen met ups en downs. De ene dag (dinsdag en woensdag) vertrok ik al fluitend, terwijl ik me bvb eergisteren echt niet kon motiveren om te vertrekken (vrijdag is sowieso mn vaste rustdag). Maar vooral: k heb absoluut nog geen zin om morgen al deel te nemen aan een volgende wedstrijd (normaal was Ruddervoorde voorzien). Anders leef ik al van ruim een week vooraf echt toe naar die dag, maar nu is er totaal geen motivatie. K ga er dan ook niet naartoe trekken... Gisteren ben ik eens extra vroeg gaan slapen om vandaag op tijd te kunnen opstaan om een fietstraining af te werken. Misschien is dat wel het probleem: mijn vast slaap-uur is zowat 21u30, maar de voorbije 2 weken was het zelden vroeger dan 22u (en soms zelfs nog een halfuur later).
9u - Fietsen: 67.5 km in 2u15
Deze ochtend was de zin om te trainen er wél. Meer zelfs: normaal ga ik steeds in Nederland trainen, maar vandaag had ik (heel uitzonderlijk) zin om nog eens 'bergop' te gaan rijden. Vorige week tijdens de fietstocht met t werk had ik ondervonden dat de uithouding heel goed in orde is, maar dat mn spieren niet meer gewend zijn aan hoge verzuring. En dat kan goed getraind worden door tijdens een training wat heuveltjes aan een stevig tempo naar boven te rijden. Geen bekende beklimmingen in deze eerst 'heuveltraining', maar wel wat glooiende wegen richting Sint-Lievens-Houtem, Herzele - Steenhuize-Wijnhuize enz. De benen hebben de training goed verteerd. Ik kon vlot rond de 30 km/u blijven rijden zonder al te hoge hartslagwaarden te bereiken, dus ondanks de wisselvallige 'goesting' zijn de benen toch nog wel in orde. Een geruststelling
Na 2 weken zonder versnellingen (1x omwille van de duatlon die voor de deur stond en een tweede keer omwille van de enorm pijnlijke benen die diezelfde duatlon teweeggebracht had) stond er deze week toch weer een 'marteltraining' in de coach zijn excel-file: na de gebruikelijke warming-up moesten er 10x 1 km in 4:05 afgewerkt worden. Mn vrouw had zin om met de kleine mee te rijden op de fiets. En dat bleek best handig: ten eerste om een drinkbus mee te zeulen, zodat ik mn drankgordel niet moest meedoen. Het tweede voordeel lees je seffes wel...
De warming-up ging niet zo super. Aangezien ik voor het eerste met korte broek ging lopen, had ik om de een of andere reden (esthetisch?) beslist om geen compressiekousen aan te trekken. En dat bleek een misser. Eerlijk is eerlijk: toen ik ze (per ongeluk) gekocht had, was ik er niet zo een fan van, maar ondertussen hebben ze hun nut echt wel bewezen. Sindsdien heb ik geen enkele keer meer last gehad van pijnlijke benen! Vandaag dus weer wel (tijdens de opwarming). Nadien begon ik aan mn blokjes... allemaal veel te snel. Na blokje 6 had ik een (denk ik) goed idee: waarom diene fiets niet in de training betrekken!? In mijn wielerperiode trainde ik ook regelmatig achter de auto, dus waarom zou dat in het lopen niet kunnen... Maar daar waar het bij het fietsen gebruikt wordt om snelheid te maken, gebruikte ik m als 'rem'. Agnes reed constant zowat 15 km/u, dus als ik er mooi achterbleef liep ik nagenoeg perfect het opgelegde tempo. Simpel hé
Ons Laura vond het trouwens ook geweldig om zo met papa en mama op de baan te gaan!
Nu het zachtere weer er aankomt, kunnen we weer in open water gaan zwemmen. Koud? Valt best mee hoor... als je een wetsuit draagt tenminste. Enkel mn voeten hadden na een tijdje wat last van de koude. En je kan de koude ook wat omzeilen door in het ondiepere gedeelte te blijven.
Die open water-trainingen zijn echt wel noodzakelijk om triatlons af te werken. In een zwembad is het water heel klaar en kan je je ook richten op de zwarte lijnen die op de bodem getrokken zijn. In open water is de zichtbaarheid meestal zowat nihil en kan je je ook moeilijker oriënteren. Zelf voel ik me ondertussen al redelijk op mn gemak in een zwembad, maar in zo een meer komt mn watervrees toch nog redelijk naar boven . Veel oefenen dus, dan komt het wel goed...
Voor deze eerste training trok ik overigens naar recreatiedomein Nieuwdonk, hier in de gemeente. Een plas waar een zone afgebakend is voor zwemmers en een ander deel voorbehouden wordt voor watersporters (zeilen, surfen, ...). Vandaag heb ik 4 lengtes van een dikke 300m afgelegd in de zwemmerszone (zie rode lijn op het kaartje), maar het is de bedoeling om binnenkort 1 volledig rondje rondom het meer af te werken. Dat is 1.9 km (exact de te zwemmen afstand in Neerpelt dus). Als me dat lukt, ga ik op 27/6 met een gerust gemoed het water in
De lange training die ik gisteren niet kon doen, wou ik vandaag absoluut afwerken. Vóór de halve marathon van Veltem (8 mei) wil ik immers absoluut eens de afstand in de benen hebben, om een idee te krijgen wat me te wachten staat... Dus na de dagtaak begonnen we eraan: 22 km aan 5:30/km. De eerste kilometer ging wat trager dan voorzien, maar de volgende kilometers gingen bijna allemaal aan het opgelegde tempo of ietsje sneller. Tot nu toe had ik ooit eens 18 km gedaan (ergens halfweg februari of zo) en dat begon ik op het einde toch wel wat te voelen. Om in de wedstrijd aan de vermoeidheid te kunnen weerstaan heb ik kilometers 18 tem 21 echter wat sneller afgewerkt. Al bij al een zeer plezante training. Maar de avond is dan wel zo gepasseerd: douchen, blogje typen en slapen
Zoals eerder gezegd: op zaterdag was er een fietstocht met de collega's in de Limbrugse Kempen. Het principe is heel eenvoudig: de eerste 105 km werken we in groep af aan een heel gezapig tempo, zodat iedereen vlot en ontspannend kan meerijden. Dan geeft diegene die het parcours uitgetekend heeft het sein dat de 'getrainden' mogen doorrijden en volgt er een koerske van een 10-tal kilometer. Eigenlijk is dat wel nog een goede trainingsmethode om zo af en toe te doen: meer dan 4u aan lage hartslagen, zodat de basisconditie toch wat op punt gezet wordt (iets wat anders al gauw 'vergeten' wordt) en dan nog eens geweldig diep gaan. Want op t einde ging het echt verschrikkelijk hard: we reden met 3 weg uit een eerste groepje en die eerste paar kilometers zijn we (en zonder overdrijven) niet onder de 44 km/u geweest! T waren wel niet de minsten: de jongste was vorig jaar Belgisch Kampioen duatlon bij de jeugd en de andere had een paar weken geleden de volledige Ronde gereden (260 km). Nadien een lekker pastabuffet en nog wat blijven kletsen met de collega's en ex-collega's.
's anderendaags was't echter veel minder: k heb echt mn uren slaap nodig, maar door de verre verplaatsing lagen we pas na middernacht in bed. Gans de zondag liep k echt doodmoe. Mn vrouw had ook opendeurdag op school, waardoor ik trouwens ook geen tijd had om te trainen Een dagje om snel te vergeten...
Op een vrijdag (die niet in een verlofperiode valt) trainen: t moet al een tijdje geleden zijn dat ik dat nog eens gedaan heb. Maar de plicht roept: k heb nog (onder andere) een wisselloopje in te halen. Gisteren voelde ik dat ik het terug in de benen heb, dus vandaag moest het dan maar lukken! En jawel: t ging onverhoopt vlot! de tempostukken aan 4:30/km verteerde ik redelijk makkelijk, hoewel het de eerste keer was dat ik blokken van 2 km moest doen. Supercontent dus
Morgen is 't wat een 'speciale' dag: met enkele collega's organiseren we onze jaarlijkse fietstocht. T ene jaar doen we dat in Ninove (waar we dan de hellingen uit de Ronde van Vlaanderen gaan opzoeken), het andere jaar is Houthalen-Helchteren onze uitvalsbasis. Dit jaar is 't in 'de Limburg': een toerke van 110 km doorheen de Kempen staat ons te wachten... T is eens plezant om zo in een (voor ons, Oost-Vlamingen dan toch) 'onbekend' gebied te gaan rijden 's avonds wacht ons dan een pasta-buffet!
Sinds de wedstrijd van zondag stonden de trainingen eigenlijk noodgedwongen op een laag pitje: maandag en dinsdag wat losfietsen en loslopen, maar gisteren had ik écht geen zin om iets te doen: mn benen waren nog bijlange niet gerecupereerd en ook t kopke wilde nog niet echt mee. Deze ochtend voelde ik me voor het eerst weer redelijk hersteld, maar k zat met een groot vraagteken: zou ik al een wisseltraining (5x 1 km loslopen afgewisseld met 2 km aan 4:30/km) aankunnen? Echt zin had ik er nog niet in, maar k wou wel lopen. Daarom vertrok ik voor een lusje van een 8-tal kilometer en zou ik daarin dan eens een blokje aan dat tempo afwerken. En 't viel mee: die 2 km aan zo'n 4:21/km, maar niet met een supergevoel. Morgen ga ik toch die wisseltraining inhalen en het gewone trainingsritme weer oppikken.
Vandaag voelden mn benen nog superslecht aan, dus de voorziene intervaltraining was al absoluut uitgesloten. Om de verzuring weg te werken is de zogenaamde 'actieve recuperatie' nog altijd best, dus wou ik toch wel iéts doen vandaag. En dat 'iets' werd dus een goeie 5 kilometerkes loslopen... De eerste kilometer deed ook nog niet echt deugd, maar nadien begon het toch iets beter te gaan. Blijkbaar zijn het vooral mn 'fietsspieren' (als dat onderscheid al bestaat) die het zwaarst geteisterd zijn. In elk geval zal mn schema voor deze week wat moeten door elkaar gehaald worden. K zal echter toch moeten opletten dat ik niet te snel begin zwaar te trainen, want de hartslag ging nog niet naar omhoog zoals het hoort, dus het herstel is voor t moment zeker nog niet in orde.
Als beton, zo voelen mijn benen al de ganse dag aan. Elke stap doet pijn, de trap afstappen is een kleine 'hel'... waarom doen we onszelf dit toch aan? Maar de voldoening na een wedstrijd haalt toch telkens de bovenhand op de pijn die je voelt. Vandaag zit er echt niet meer in dan een halfuurtje heel soepel losrijden op de rollen. De eerste trappen doen verschrikkelijk veel pijn, maar al snel ging het beter en beter.
Morgen heeft de coach een intensief trainingske (versnellingen) voorzien, maar om die af te werken zal er toch nog een mirakel moeten gebeuren vrees ik...
. Veel oefenen dus, dan komt het wel goed...
