T was al efkes geleden dat ik nog intervallen op de tijdritfiets deed, dus daar moest nog eens dringend werk van gemaakt worden. Na een opwarming van een goede 10 km volgde 5 versnellingen van 30" gevolgd door 30" "rust" (maar wel op een grote versnelling blijven verder rijden - gewoon niet meer versnellen). Deze trainingen zijn eigenlijk heel geschikt om de VO2max te verhogen. Vroeger deed ik die steeds op de ergometer, omdat je daar de weerstanden vooraf in kan programmeren en dus tijdens de training al je aandacht op het fietsen kan richten. Dit was de eerste keer dat ik dit op de weg deed, maar echt vlot gaat dit niet. Het versnellen op de weg duurt te lang, zodat je eigenlijk amper een 10" voluit kan gaan eer het blokje om is. Op de rollen is het ook veel langer uit te houden, waardoor ook het trainingseffect een stuk groter is. Daarna was het tijd voor de eigenlijk intervallen: 5x 2'30 aan 35 à 40 km/u, telkens gevolgd door 2'30 rustig losrijden. Het eerste blokje reed ik aan 35 km/u en elk volgend blokje reed ik ongeveer 1 km/u sneller, zonder echt heel diep te moeten gaan.
K heb 2 rustige dagen achter de rug: maandag was't zwemles/watergewenning voor ons Laura en ben ik voor de gelegenheid eens meegegaan. Om zelf te zwemmen is het bad wat te klein, maar t is wel eens plezant om die gastjes bezig te zien en een handje te helpen!
En vandaag had ik een extra rustdag. T is te zeggen: in onze straat worden er 2 huizen gebouwd die dan verkocht worden. En aangezien we ons beiden heel erg kunnen vinden in het ontwerp van die huizen zijn we wel geïnteresseerd om er eventueel eentje te kopen. Dus vanavond hebben we ons eens beziggehouden met informatie te vergaren enzo... De voorbije dagen heb ik ook heel moeilijk en weinig geslapen, dus k was eigenlijk toch wat te moe om echt te trainen. Maar geen nood: morgen de laatste werkdag van de week en dan kunnen we ons weer 4 dagen sportief volledig uitleven
Hierbij overigens ook nog een paar foto's van de halve marathon...
Zoals verwacht had ik deze ochtend nog enorm slechte (verzuurde) benen van de wedstrijd in Veltem. Om een ideetje te geven: de trap voorwaarts aflopen was niet mogelijk De beste manier om te recupereren vind ik nog steeds rustig gaan losfietsen. En aangezien het al van de duatlon in Wevelgem geleden was dat ik nog eens op mijn tijdritfiets had gereden, koppelde ik het nuttige aan het aangename: een 20-tal kilometer gaan losrijden op de Stealth.
17u - Zwemmen: 1250 m open water
Op diverse internetfora was een grote discussie ontstaan over het al dan niet afgelasten van het zwemonderdeel in de triatlon van Geel (die vandaag doorging). 12 dagen geleden was ik al eens gaan zwemmen in open water en toen vond ik dat het heel goed meeviel, dus wou ik vandaag ook nog eens gaan zwemmen (ook al om te zien of het nu effectief zó koud was). Dit keer wou ik een stukje van de vijver (Nieuwdonk in Berlare) rondzwemmen, omdat dit toch veel minder saai is dan altijd lengtes te trekken. Om 'veiligheidsredenen' ging mn vrouw met ons Laura dan gewoon meewandelen op de oever. Toen ik in het water ging voelde ik het onmiddellijk: een groot verschil met de vorige keer. Van bij de eerste meters was mn gezicht echt aan het bevriezen. Dankzij de wetsuit blijft je lichaam wel goed op temperatuur, maar t was toch niet echt ideaal zenne... Ongeveer halverwege begonnen ook handen en voeten echt kou te krijgen, maar k kon de vooropgestelde afstand toch vlot uitzwemmen. Ondanks alles gaf deze training me toch wel wat vertrouwen. De afstand in Neerpelt zal geen probleem zijn, want die 1250 m ging eigenlijk zeer vlot. Ik verwacht als het water wat warmer gaat worden, dat ik ook de resterende 700m redelijk comfortabel zal aankunnen.
Halve marathon Veltem: 21.1 km in 1u31'08 (4:19/km)
De voorbije dagen had ik wat zitten rekenen over welke tijd er vandaag zou inzitten. Uiteindelijk leek ergens iets tussen 1:30 (Mario zijn prognose) en 1:35 zeker haalbaar. Bij het instellen van de Virtual Partner op mn Garmin hakte ik dan definitief de knoop door: 4:20/km wou ik als 'streeftempo' aanhouden. In de laatste ronde van 7 km zouden we dan wel zien of het evt. nog sneller kon...
De start zou al redelijk moeilijk verlopen: alle afstanden (5, 12 en 21.1 km) gingen tegelijkertijd van start om dan na een goeie 1.5 km te splitsen. Gevolg: je kon niet zien wie welke afstand ging doen en dus ook niet in een groepje gaan zitten... Na de splitsing werd het allemaal veel duidelijker: ik zat namelijk moederziel alleen... 100m voor mij een duo (met de eerste vrouw) en nog 100m daarvoor 2 groepjes van 4 man die aan het samensmelten waren. Tegen het advies van de coach in (sorry coach, maar k denk dat t de beste oplossing was) trok ik een sprint om naar die grote groep te lopen. Daar hielden ze er een tempo van 4:20 à 4:30/km op na. Eigenlijk net wat te traag, maar k ging in mn eerste 'halve' echt geen kop gaan trekken, niet wetende wat me nog te wachten staat... we zien wel wat er nog komt... In km 9 komt er een kerel uit de achtergrond terug die zowat 5"/km sneller loopt, met het verwachte gevolg: het groepje splitst. 3 man gaan mee, 4 landeren ossen de rol. K twijfel efkes, maar besluit om toch maar mee te gaan, aangezien ik echt nog niks voel in mn benen (had ook nog geen kop gedaan ). Die kerel blijft de kilometers aan 4:10 tot 4:15 lopen. Als de laatste lost (een atleet die al gans de tijd fantastisch tempo had gemaakt in de groep, waarvoor overigens heel veel dank) ga ik toch nog es mee met die 'snellere' loper. Nog 1 kilometer kan die dat tempo aanhouden, maar dan begint zijn overmoed een tol te eisen: aan kilometer 15 is zijn kaars uit. Daar zit ik dan... solo op een lange rechte weg. De atleet die het tempo in de groep had gemaakt keerde echter terug, waardoor ik weer 2 km verder kon. Maar aan km 18 stond er zo een zwart manneke met nen hamer weggestoken achter nen boom en diene gaf mij ne serieuze klets op mijne kop! 'k moest lossen en het zouden nog 3 zware kilometers worden: 4:32, 4:30 en 4:27. Na 1u 31' 08" kwam ik stikkapot, maar heel tevreden over de aankomst. Maar vooral: k heb heel veel ervaring opgedaan!
Misschien dat ik me na de halve triatlon es specifiek op die halve marathon ga toeleggen (de andere disciplines tijdelijk laten vallen) om dan te proberen om onder de 1u30 te gaan (in Eindhoven?). T is nog geen uitgemaakte zaak, maar deze afstand beviel mij wel! T is namelijk niet zoals een 10 km, waar je 40' net boven je limiet moet lopen. Maar veel verder dan 21 km moet het niet worden hoor, want zo anderhalf uur lopen vind ik net voldoende om het nog boeiend te houden.
De uitslag staat overigens op de site van de organisatie (www.jcveltem.be).
Nog een laatste keer loslopen voor mijn debuut op de halve marathon... Na het zeer goede gevoel dat ik dinsdag had, verwachtte ik veel van deze training (voor zover je dat moet/mag doen van een training...), maar eerlijk gezegd viel het een beetje tegen: k had wat spierpijn(tjes) en het voelde ook aan alsof k wat 'scheef' liep. Echt slecht was het nu ook weer niet, maar k had op 'meer' gehoopt. Nu ja, we zien wel: in wedstrijd kan het volledig anders zijn
Misschien mijn ambities voor die halve marathon eens bekijken: Bij het aanvragen van mn schema bij de coach had ik vermeld dat ik eigenlijk totaal geen eindtijd in gedachten heb. De bedoeling van de trainingen voor de halve marathon was gewoon om in Neerpelt de loopproef vlot af te werken (desnoods in 2u, het doet er echt niet toe - zolang ik daar maar de finish haal). En als voorbereiding zou ik dan 2 wedstrijdjes over die afstand lopen om 'het gevoel' eens te ervaren. Daar dacht ik om dat rustig aan te pakken (zo'n 1u40 of 4:45/km). Maar... bij het ontvangen van het schema had Mario er fijntjes aan toegevoegd "dat een tijd van 1u30 of 4:15/km mogelijk moet zijn"... Wie ben ik om hem tegen te spreken???
Laat het ons formuleren zoals ze het in Runners World zouden doen: Plan A (in geval van een superdag): 1u30 Plan B (bij een gewone dag): 1u35 Plan C (als het niet zo goed mocht gaan): 1u40. Of ben ik nu teveel 'Belgische politieker' aan het spelen?
Dit moest de laatste echte training voor de halve marathon van Veltem worden: een tempoloop waarbij er 1 km loslopen werd afgewisseld met 2 km aan 4:30/km. Het gevoel bij de start was (bijna traditioneel) iets minder (wat pijnlijke scheenbenen), maar vanaf het eerste blokje ging het echt supergoed! Hopelijk kan ik deze benen aanhouden tot zaterdag en dan een behoorlijke tijd neerzetten in de wedstrijd. Maar dan moeten ook de weermakers (goeie temperatuur en niet teveel wind) wat meewillen natuurlijk
Als ik de weersomstandigheden bekijk voel ik me al wat beter bij t forfait voor Ruddervoorde: al een ganse ochtend is het grauw en grijs. Met van tijd tot tijd een stevige plensbui erbovenop... Is duatlon/triatlon geen zomersport?
De training van vandaag bestond uit 2 delen: eerst een duurloop van 15 km aan 5:30/km en nadien 10x100m versnellen met telkens 1' rust tussendoor. De eerste 3 km van de duurloop was het wat zoeken naar het goede tempo, maar nadien ging het zoals het moet: tempo en gevoel waren OK. Enkel de hartslag lag een paar tellen hoger dan anders, maar niet in die mate dat het verontrustend is (nu 141 à 142 ipv 135 à 138.
Die versnellingen waren nieuw voor mij. T is te zeggen: toch versnellingen over die korte afstand. 100m goed doortrekken (niet sprinten) was nog wel es plezant om te doen
T is al 2 dagen windstil op mn blogje... De reden: gewoon geen zin om te trainen (ben toch eerlijk hé). K weet echt niet hoe het komt, maar sinds de duatlon van Wevelgem (waar ik wel absoluut tevreden was van mn wedstrijd, maar nadien wel 3 dagen echt slecht was) is de goesting om te trainen met ups en downs. De ene dag (dinsdag en woensdag) vertrok ik al fluitend, terwijl ik me bvb eergisteren echt niet kon motiveren om te vertrekken (vrijdag is sowieso mn vaste rustdag). Maar vooral: k heb absoluut nog geen zin om morgen al deel te nemen aan een volgende wedstrijd (normaal was Ruddervoorde voorzien). Anders leef ik al van ruim een week vooraf echt toe naar die dag, maar nu is er totaal geen motivatie. K ga er dan ook niet naartoe trekken... Gisteren ben ik eens extra vroeg gaan slapen om vandaag op tijd te kunnen opstaan om een fietstraining af te werken. Misschien is dat wel het probleem: mijn vast slaap-uur is zowat 21u30, maar de voorbije 2 weken was het zelden vroeger dan 22u (en soms zelfs nog een halfuur later).
9u - Fietsen: 67.5 km in 2u15
Deze ochtend was de zin om te trainen er wél. Meer zelfs: normaal ga ik steeds in Nederland trainen, maar vandaag had ik (heel uitzonderlijk) zin om nog eens 'bergop' te gaan rijden. Vorige week tijdens de fietstocht met t werk had ik ondervonden dat de uithouding heel goed in orde is, maar dat mn spieren niet meer gewend zijn aan hoge verzuring. En dat kan goed getraind worden door tijdens een training wat heuveltjes aan een stevig tempo naar boven te rijden. Geen bekende beklimmingen in deze eerst 'heuveltraining', maar wel wat glooiende wegen richting Sint-Lievens-Houtem, Herzele - Steenhuize-Wijnhuize enz. De benen hebben de training goed verteerd. Ik kon vlot rond de 30 km/u blijven rijden zonder al te hoge hartslagwaarden te bereiken, dus ondanks de wisselvallige 'goesting' zijn de benen toch nog wel in orde. Een geruststelling
Na 2 weken zonder versnellingen (1x omwille van de duatlon die voor de deur stond en een tweede keer omwille van de enorm pijnlijke benen die diezelfde duatlon teweeggebracht had) stond er deze week toch weer een 'marteltraining' in de coach zijn excel-file: na de gebruikelijke warming-up moesten er 10x 1 km in 4:05 afgewerkt worden. Mn vrouw had zin om met de kleine mee te rijden op de fiets. En dat bleek best handig: ten eerste om een drinkbus mee te zeulen, zodat ik mn drankgordel niet moest meedoen. Het tweede voordeel lees je seffes wel...
De warming-up ging niet zo super. Aangezien ik voor het eerste met korte broek ging lopen, had ik om de een of andere reden (esthetisch?) beslist om geen compressiekousen aan te trekken. En dat bleek een misser. Eerlijk is eerlijk: toen ik ze (per ongeluk) gekocht had, was ik er niet zo een fan van, maar ondertussen hebben ze hun nut echt wel bewezen. Sindsdien heb ik geen enkele keer meer last gehad van pijnlijke benen! Vandaag dus weer wel (tijdens de opwarming). Nadien begon ik aan mn blokjes... allemaal veel te snel. Na blokje 6 had ik een (denk ik) goed idee: waarom diene fiets niet in de training betrekken!? In mijn wielerperiode trainde ik ook regelmatig achter de auto, dus waarom zou dat in het lopen niet kunnen... Maar daar waar het bij het fietsen gebruikt wordt om snelheid te maken, gebruikte ik m als 'rem'. Agnes reed constant zowat 15 km/u, dus als ik er mooi achterbleef liep ik nagenoeg perfect het opgelegde tempo. Simpel hé
Ons Laura vond het trouwens ook geweldig om zo met papa en mama op de baan te gaan!
Nu het zachtere weer er aankomt, kunnen we weer in open water gaan zwemmen. Koud? Valt best mee hoor... als je een wetsuit draagt tenminste. Enkel mn voeten hadden na een tijdje wat last van de koude. En je kan de koude ook wat omzeilen door in het ondiepere gedeelte te blijven.
Die open water-trainingen zijn echt wel noodzakelijk om triatlons af te werken. In een zwembad is het water heel klaar en kan je je ook richten op de zwarte lijnen die op de bodem getrokken zijn. In open water is de zichtbaarheid meestal zowat nihil en kan je je ook moeilijker oriënteren. Zelf voel ik me ondertussen al redelijk op mn gemak in een zwembad, maar in zo een meer komt mn watervrees toch nog redelijk naar boven . Veel oefenen dus, dan komt het wel goed...
Voor deze eerste training trok ik overigens naar recreatiedomein Nieuwdonk, hier in de gemeente. Een plas waar een zone afgebakend is voor zwemmers en een ander deel voorbehouden wordt voor watersporters (zeilen, surfen, ...). Vandaag heb ik 4 lengtes van een dikke 300m afgelegd in de zwemmerszone (zie rode lijn op het kaartje), maar het is de bedoeling om binnenkort 1 volledig rondje rondom het meer af te werken. Dat is 1.9 km (exact de te zwemmen afstand in Neerpelt dus). Als me dat lukt, ga ik op 27/6 met een gerust gemoed het water in
De lange training die ik gisteren niet kon doen, wou ik vandaag absoluut afwerken. Vóór de halve marathon van Veltem (8 mei) wil ik immers absoluut eens de afstand in de benen hebben, om een idee te krijgen wat me te wachten staat... Dus na de dagtaak begonnen we eraan: 22 km aan 5:30/km. De eerste kilometer ging wat trager dan voorzien, maar de volgende kilometers gingen bijna allemaal aan het opgelegde tempo of ietsje sneller. Tot nu toe had ik ooit eens 18 km gedaan (ergens halfweg februari of zo) en dat begon ik op het einde toch wel wat te voelen. Om in de wedstrijd aan de vermoeidheid te kunnen weerstaan heb ik kilometers 18 tem 21 echter wat sneller afgewerkt. Al bij al een zeer plezante training. Maar de avond is dan wel zo gepasseerd: douchen, blogje typen en slapen
Zoals eerder gezegd: op zaterdag was er een fietstocht met de collega's in de Limbrugse Kempen. Het principe is heel eenvoudig: de eerste 105 km werken we in groep af aan een heel gezapig tempo, zodat iedereen vlot en ontspannend kan meerijden. Dan geeft diegene die het parcours uitgetekend heeft het sein dat de 'getrainden' mogen doorrijden en volgt er een koerske van een 10-tal kilometer. Eigenlijk is dat wel nog een goede trainingsmethode om zo af en toe te doen: meer dan 4u aan lage hartslagen, zodat de basisconditie toch wat op punt gezet wordt (iets wat anders al gauw 'vergeten' wordt) en dan nog eens geweldig diep gaan. Want op t einde ging het echt verschrikkelijk hard: we reden met 3 weg uit een eerste groepje en die eerste paar kilometers zijn we (en zonder overdrijven) niet onder de 44 km/u geweest! T waren wel niet de minsten: de jongste was vorig jaar Belgisch Kampioen duatlon bij de jeugd en de andere had een paar weken geleden de volledige Ronde gereden (260 km). Nadien een lekker pastabuffet en nog wat blijven kletsen met de collega's en ex-collega's.
's anderendaags was't echter veel minder: k heb echt mn uren slaap nodig, maar door de verre verplaatsing lagen we pas na middernacht in bed. Gans de zondag liep k echt doodmoe. Mn vrouw had ook opendeurdag op school, waardoor ik trouwens ook geen tijd had om te trainen Een dagje om snel te vergeten...
Op een vrijdag (die niet in een verlofperiode valt) trainen: t moet al een tijdje geleden zijn dat ik dat nog eens gedaan heb. Maar de plicht roept: k heb nog (onder andere) een wisselloopje in te halen. Gisteren voelde ik dat ik het terug in de benen heb, dus vandaag moest het dan maar lukken! En jawel: t ging onverhoopt vlot! de tempostukken aan 4:30/km verteerde ik redelijk makkelijk, hoewel het de eerste keer was dat ik blokken van 2 km moest doen. Supercontent dus
Morgen is 't wat een 'speciale' dag: met enkele collega's organiseren we onze jaarlijkse fietstocht. T ene jaar doen we dat in Ninove (waar we dan de hellingen uit de Ronde van Vlaanderen gaan opzoeken), het andere jaar is Houthalen-Helchteren onze uitvalsbasis. Dit jaar is 't in 'de Limburg': een toerke van 110 km doorheen de Kempen staat ons te wachten... T is eens plezant om zo in een (voor ons, Oost-Vlamingen dan toch) 'onbekend' gebied te gaan rijden 's avonds wacht ons dan een pasta-buffet!
Sinds de wedstrijd van zondag stonden de trainingen eigenlijk noodgedwongen op een laag pitje: maandag en dinsdag wat losfietsen en loslopen, maar gisteren had ik écht geen zin om iets te doen: mn benen waren nog bijlange niet gerecupereerd en ook t kopke wilde nog niet echt mee. Deze ochtend voelde ik me voor het eerst weer redelijk hersteld, maar k zat met een groot vraagteken: zou ik al een wisseltraining (5x 1 km loslopen afgewisseld met 2 km aan 4:30/km) aankunnen? Echt zin had ik er nog niet in, maar k wou wel lopen. Daarom vertrok ik voor een lusje van een 8-tal kilometer en zou ik daarin dan eens een blokje aan dat tempo afwerken. En 't viel mee: die 2 km aan zo'n 4:21/km, maar niet met een supergevoel. Morgen ga ik toch die wisseltraining inhalen en het gewone trainingsritme weer oppikken.
Vandaag voelden mn benen nog superslecht aan, dus de voorziene intervaltraining was al absoluut uitgesloten. Om de verzuring weg te werken is de zogenaamde 'actieve recuperatie' nog altijd best, dus wou ik toch wel iéts doen vandaag. En dat 'iets' werd dus een goeie 5 kilometerkes loslopen... De eerste kilometer deed ook nog niet echt deugd, maar nadien begon het toch iets beter te gaan. Blijkbaar zijn het vooral mn 'fietsspieren' (als dat onderscheid al bestaat) die het zwaarst geteisterd zijn. In elk geval zal mn schema voor deze week wat moeten door elkaar gehaald worden. K zal echter toch moeten opletten dat ik niet te snel begin zwaar te trainen, want de hartslag ging nog niet naar omhoog zoals het hoort, dus het herstel is voor t moment zeker nog niet in orde.
Als beton, zo voelen mijn benen al de ganse dag aan. Elke stap doet pijn, de trap afstappen is een kleine 'hel'... waarom doen we onszelf dit toch aan? Maar de voldoening na een wedstrijd haalt toch telkens de bovenhand op de pijn die je voelt. Vandaag zit er echt niet meer in dan een halfuurtje heel soepel losrijden op de rollen. De eerste trappen doen verschrikkelijk veel pijn, maar al snel ging het beter en beter.
Morgen heeft de coach een intensief trainingske (versnellingen) voorzien, maar om die af te werken zal er toch nog een mirakel moeten gebeuren vrees ik...
Met een dagje vertraging volgt dan toch nog een woordje uitleg over de duatlon van gisteren.
Om 16u mochten we (= 124 deelnemers) beginnen aan de 10 km lopen. In theorie althans, want in werkelijkheid waren het er 'maar' 9.2 ('t was genoeg hoor). Vooraf hoopte ik om die eerste run aan een tempo van 4:05/km af te werken. De gegevens op mn Garmin kloppen niet echt, wellicht vanwege de vele bomen/gebouwen die langs en over het parcours stonden, maar k denk dat ik dit net niet gehaald heb (37:04 - 69ste looptijd). Bij de start en in de eerste kilometers heb ik me (denk ik) wat te veel ingehouden, waardoor ik eigenlijk nooit echt het ideale tempo vond. Ik kon mee in het spoor van een andere atleet, maar de eerste helft liep die net enkele seconden/km te traag en op t einde net diezelfde seconden te rap . Het fietsen dan... die wissel: afgang! Mn schoenen had ik al vastgeklikt in mn pedalen, maar k geraakte er maar niet in. Tot op het einde van de steenweg (zeker 300m) heb ik zitten prutsen om mn pootjes in die schoenen te krijgen. Wellicht is mn 45 wat te groot, waardoor die schoenen altijd over de grond slepen en dus nooit goed in positie te krijgen zijn. De volgende keer doe k mn schoenen aan in de wisselzone, zodat ik daar wat meer tijd verlies, maar toch direct kan beginnen fietsen... De rit zelf verliep redelijk vlot. K had gehoopt om rond 35 km/u uit te komen en dat is me ook gelukt: 40 km in 1u08'46 (57ste fietstijd). Na iets meer dan 1u45 (de winnaar was toen al binnen!) begon ik aan de afsluitende 5 km (4.3 km volgens Garmin). Hier was het doel om 4:30/km te lopen, en met 18:39 (weer 69ste looptijd, hoewel er een paar hun tijd ontbreekt in de uitslag) haalde ik dit ook. Dit alles resulteerde in een 63ste plaats (2u05'43"). Halverwege het deelnemersveld dus...
Besluit: - Als ik echt heel eerlijk ben, moet ik zeggen dat ik van het eerste lopen een tikkeltje meer verwacht had. K vond het namelijk niet echt een parcours 'op mijn maat': 4 kleine rondjes van 2.4 km met dus redelijk veel draaien en keren wat het lopen van een constant tempo niet echt makkelijk maakte. Ook hier en daar een klein heuveltje die op zich niks voorstelden, maar 't brak toch telkens mijn tempo. - het fietsen was op het verwachte niveau. Maar k heb wel geleerd dat het in Neerpelt rustiger zal moeten gaan wil ik finishen. 90 km aan 35 km/u zal wat hoog gegrepen zijn denk k... - op t einde zat ik gewoon steendood, dus k had me wel volledig gegeven
Morgen om 16u staan we aan de start van ons 2de seizoensdoel: de kwartduatlon van Wevelgem. Dit is een wedstrijd die redelijk hoog staat aangeschreven (enkel de Powerman in Geel staat volgens mij nog een trapje hoger), dus zowat de ganse Belgische top (incl. onze nationale profs en elite/beloften-toppers) staat aan de start. Voor ons, kleine recreantjes, zal er dus maar een héél kleine figurantenrolletje in de achtergrond weggelegd zijn
Dit neemt echter niet weg dat we natuurlijk wel met onze eigen ambities naar West-Vlaanderen trekken. Heel concreet: - 1ste run (9.77 km) zou ik rond de 40' (4:05/km) willen afwerken, zodat ik toch nog wat reserve heb voor de fietsproef - het fietsen (40 km tijdrijden, want het is een niet-stayer wedstrijd) hoop ik in 1u10 af te werken (+/- 35 km/u) - als ik dan nog de laatste run (4.88 km) in 22' (4:30/km) zou kunnen afwerken zou ik zeer tevreden zijn. Inclusief wissels zou dit dan een eindtijd van 2u10 à 2u15 geven. Veel 'zou' en 'moest' in de vooruitblik, maar sport is dan (gelukkig maar) geen exacte wetenschap. Vooral in het fietsen is het meestal afwachten wat het parcours in petto heeft: lichtlopend asfalt of grof beton is bvb al een wereld van verschil. Kris Duhayon (www.bloggen.be/mtb) liet me bvb weten dat het tweede deel redelijk bochtig is, wat de snelheid uiteraard al naar beneden haalt.
Om een 'plaats' op die eindtijd te kunnen plakken, zou ik naar de uitslag van vorig jaar kunnen kijken. Maar daar schuilt een groot gevaar: de organisatie is in 2009 namelijk redelijk de mist ingegaan bij het uitmeten van het loopparcours. Deze bleken uiteindelijk meer dan 12 (ipv 10) km voor de eerste run en ook meer dan de voorziene 5 km in de tweede run, waardoor vergelijken onmogelijk is. Ook was er vorig jaar een recreatieve wedstrijd voorafgaand aan de kwartduatlon, zodat het deelnemersveld wat verdeeld zat over de twee wedstrijden.
Enfin, we zien wel wat het geeft. Tijdens de voorbij korte traingen voelden de beentjes in elk geval heel goed aan en vooral... ik heb er enorm veel zin in! Tot morgen!!!
Het zwemmen heeft niet echt invloed op de wedstrijd van morgen, dus trok ik op deze zaterdagmiddag traditiegetrouw naar het Aalsterse Stedelijk Zwembad. Anders is het er op die moment van de dag al heel rustig, maar door het schitterende weer zat er nu nòg minder volk! Mij hoor je niet klagen
En toch waren er een paar ambetanterikken die er plezier in scheppen om de baantjeszwemmers te komen kloten! Zo van die (sorry, maar t is nu eenmaal zo) allochtone hangjongeren die met van die grote drijfmatten in de baan komen en express net voordat een zwemmer aankomt die mat een duw richting zwemstrook geven waardoor ge vast komt te zitten onder dat spel. En plezant dat ze dat vinden... Nu ja, na de tweede keer heb ik es ferm hard in één van die gasten zijn 'lovehandle' geknepen (t was nogal nen dikken) en.. k heb ze niet meer gezien...
De training zelf ging zoals gewoonlijk in het zwemmen: niet slecht, maar ook niet supergoed. 5 blokjes van 400m op uithouding waren niet echt een probleem, maar als ik eens een paar lengtes sneller zwem, moet ik die inspanning snel bekopen en begint mn techniek er onder te lijden (lees: heb ik de indruk dat ik zou verzuipen).
K ben een van de vorige dagen overigens tot een héél plezante vaststelling gekomen: normaal zwem ik zo iets meer dan 2' per 100m. Om de een of andere reden dacht ik steeds dat dit 2 km/u was en dat de limiet in Neerpelt (1u) dus problematisch zou kunnen zijn. En deze week viel plots mijn euro: als ik 2' per 100m zwem, zou ik over die 1.9 km 'slechts' 38 minuten doen. Een wereld van verschil dus
Tot nu toe zaten mn elastische veters in mn oudste paar schoenen en deed ik met die sloefkes dus ook mn duatlonwedstrijden. Maar eigenlijk zijn die een stukje zwaarder dan de Grid Shadows waarvan ik er nu 2 paar in gebruik heb (en die overigens wat lichter zijn en dus vlotter lopen)... dus wisselde ik de elastische veters naar één van beide paren om die voortaan als wedstrijdschoenen te gebruiken. Maar het plaatsen van die elastische veters is nog niet zo simpel. T is te zeggen: vaak zitten ze ofwel te los ofwel te vast. En geen van beiden wil je voorhebben in een wedstrijd: als ze te los zitten vallen ze gewoon van je voet en als ze te vast zitten geraak je er heel moeilijk in (en kan je evengoed gewone veters gebruiken). Dus moest er een klein testje plaatsvinden
Na 1 km lopen had ik de indruk dat de rechterschoen net iets te los zat, dus daar heb ik ze een knoopje verder aangetrokken. En toen zaten ze gewoon perfect: ietsje losser dan voordien (waardoor ik ze heel snel aan- en uit kan trekken), maar vast genoeg om er soepel mee te lopen. De rest van de training ging eveneens supergoed: zonder enige moeite liep ik 5:30/km terwijl ik echt het gevoel had dat ik aan het loslopen was. Moest het zondag geen wedstrijd zijn, liep ik gewoon nog 10 km verder! Zalig om met zo een gevoel naar een wedstrijd te kunnen gaan!
. Veel oefenen dus, dan komt het wel goed...
