T is al 2 dagen windstil op mn blogje... De reden: gewoon geen zin om te trainen (ben toch eerlijk hé). K weet echt niet hoe het komt, maar sinds de duatlon van Wevelgem (waar ik wel absoluut tevreden was van mn wedstrijd, maar nadien wel 3 dagen echt slecht was) is de goesting om te trainen met ups en downs. De ene dag (dinsdag en woensdag) vertrok ik al fluitend, terwijl ik me bvb eergisteren echt niet kon motiveren om te vertrekken (vrijdag is sowieso mn vaste rustdag). Maar vooral: k heb absoluut nog geen zin om morgen al deel te nemen aan een volgende wedstrijd (normaal was Ruddervoorde voorzien). Anders leef ik al van ruim een week vooraf echt toe naar die dag, maar nu is er totaal geen motivatie. K ga er dan ook niet naartoe trekken... Gisteren ben ik eens extra vroeg gaan slapen om vandaag op tijd te kunnen opstaan om een fietstraining af te werken. Misschien is dat wel het probleem: mijn vast slaap-uur is zowat 21u30, maar de voorbije 2 weken was het zelden vroeger dan 22u (en soms zelfs nog een halfuur later).
9u - Fietsen: 67.5 km in 2u15
Deze ochtend was de zin om te trainen er wél. Meer zelfs: normaal ga ik steeds in Nederland trainen, maar vandaag had ik (heel uitzonderlijk) zin om nog eens 'bergop' te gaan rijden. Vorige week tijdens de fietstocht met t werk had ik ondervonden dat de uithouding heel goed in orde is, maar dat mn spieren niet meer gewend zijn aan hoge verzuring. En dat kan goed getraind worden door tijdens een training wat heuveltjes aan een stevig tempo naar boven te rijden. Geen bekende beklimmingen in deze eerst 'heuveltraining', maar wel wat glooiende wegen richting Sint-Lievens-Houtem, Herzele - Steenhuize-Wijnhuize enz. De benen hebben de training goed verteerd. Ik kon vlot rond de 30 km/u blijven rijden zonder al te hoge hartslagwaarden te bereiken, dus ondanks de wisselvallige 'goesting' zijn de benen toch nog wel in orde. Een geruststelling
Na 2 weken zonder versnellingen (1x omwille van de duatlon die voor de deur stond en een tweede keer omwille van de enorm pijnlijke benen die diezelfde duatlon teweeggebracht had) stond er deze week toch weer een 'marteltraining' in de coach zijn excel-file: na de gebruikelijke warming-up moesten er 10x 1 km in 4:05 afgewerkt worden. Mn vrouw had zin om met de kleine mee te rijden op de fiets. En dat bleek best handig: ten eerste om een drinkbus mee te zeulen, zodat ik mn drankgordel niet moest meedoen. Het tweede voordeel lees je seffes wel...
De warming-up ging niet zo super. Aangezien ik voor het eerste met korte broek ging lopen, had ik om de een of andere reden (esthetisch?) beslist om geen compressiekousen aan te trekken. En dat bleek een misser. Eerlijk is eerlijk: toen ik ze (per ongeluk) gekocht had, was ik er niet zo een fan van, maar ondertussen hebben ze hun nut echt wel bewezen. Sindsdien heb ik geen enkele keer meer last gehad van pijnlijke benen! Vandaag dus weer wel (tijdens de opwarming). Nadien begon ik aan mn blokjes... allemaal veel te snel. Na blokje 6 had ik een (denk ik) goed idee: waarom diene fiets niet in de training betrekken!? In mijn wielerperiode trainde ik ook regelmatig achter de auto, dus waarom zou dat in het lopen niet kunnen... Maar daar waar het bij het fietsen gebruikt wordt om snelheid te maken, gebruikte ik m als 'rem'. Agnes reed constant zowat 15 km/u, dus als ik er mooi achterbleef liep ik nagenoeg perfect het opgelegde tempo. Simpel hé
Ons Laura vond het trouwens ook geweldig om zo met papa en mama op de baan te gaan!
Nu het zachtere weer er aankomt, kunnen we weer in open water gaan zwemmen. Koud? Valt best mee hoor... als je een wetsuit draagt tenminste. Enkel mn voeten hadden na een tijdje wat last van de koude. En je kan de koude ook wat omzeilen door in het ondiepere gedeelte te blijven.
Die open water-trainingen zijn echt wel noodzakelijk om triatlons af te werken. In een zwembad is het water heel klaar en kan je je ook richten op de zwarte lijnen die op de bodem getrokken zijn. In open water is de zichtbaarheid meestal zowat nihil en kan je je ook moeilijker oriënteren. Zelf voel ik me ondertussen al redelijk op mn gemak in een zwembad, maar in zo een meer komt mn watervrees toch nog redelijk naar boven . Veel oefenen dus, dan komt het wel goed...
Voor deze eerste training trok ik overigens naar recreatiedomein Nieuwdonk, hier in de gemeente. Een plas waar een zone afgebakend is voor zwemmers en een ander deel voorbehouden wordt voor watersporters (zeilen, surfen, ...). Vandaag heb ik 4 lengtes van een dikke 300m afgelegd in de zwemmerszone (zie rode lijn op het kaartje), maar het is de bedoeling om binnenkort 1 volledig rondje rondom het meer af te werken. Dat is 1.9 km (exact de te zwemmen afstand in Neerpelt dus). Als me dat lukt, ga ik op 27/6 met een gerust gemoed het water in
De lange training die ik gisteren niet kon doen, wou ik vandaag absoluut afwerken. Vóór de halve marathon van Veltem (8 mei) wil ik immers absoluut eens de afstand in de benen hebben, om een idee te krijgen wat me te wachten staat... Dus na de dagtaak begonnen we eraan: 22 km aan 5:30/km. De eerste kilometer ging wat trager dan voorzien, maar de volgende kilometers gingen bijna allemaal aan het opgelegde tempo of ietsje sneller. Tot nu toe had ik ooit eens 18 km gedaan (ergens halfweg februari of zo) en dat begon ik op het einde toch wel wat te voelen. Om in de wedstrijd aan de vermoeidheid te kunnen weerstaan heb ik kilometers 18 tem 21 echter wat sneller afgewerkt. Al bij al een zeer plezante training. Maar de avond is dan wel zo gepasseerd: douchen, blogje typen en slapen
Zoals eerder gezegd: op zaterdag was er een fietstocht met de collega's in de Limbrugse Kempen. Het principe is heel eenvoudig: de eerste 105 km werken we in groep af aan een heel gezapig tempo, zodat iedereen vlot en ontspannend kan meerijden. Dan geeft diegene die het parcours uitgetekend heeft het sein dat de 'getrainden' mogen doorrijden en volgt er een koerske van een 10-tal kilometer. Eigenlijk is dat wel nog een goede trainingsmethode om zo af en toe te doen: meer dan 4u aan lage hartslagen, zodat de basisconditie toch wat op punt gezet wordt (iets wat anders al gauw 'vergeten' wordt) en dan nog eens geweldig diep gaan. Want op t einde ging het echt verschrikkelijk hard: we reden met 3 weg uit een eerste groepje en die eerste paar kilometers zijn we (en zonder overdrijven) niet onder de 44 km/u geweest! T waren wel niet de minsten: de jongste was vorig jaar Belgisch Kampioen duatlon bij de jeugd en de andere had een paar weken geleden de volledige Ronde gereden (260 km). Nadien een lekker pastabuffet en nog wat blijven kletsen met de collega's en ex-collega's.
's anderendaags was't echter veel minder: k heb echt mn uren slaap nodig, maar door de verre verplaatsing lagen we pas na middernacht in bed. Gans de zondag liep k echt doodmoe. Mn vrouw had ook opendeurdag op school, waardoor ik trouwens ook geen tijd had om te trainen Een dagje om snel te vergeten...
Op een vrijdag (die niet in een verlofperiode valt) trainen: t moet al een tijdje geleden zijn dat ik dat nog eens gedaan heb. Maar de plicht roept: k heb nog (onder andere) een wisselloopje in te halen. Gisteren voelde ik dat ik het terug in de benen heb, dus vandaag moest het dan maar lukken! En jawel: t ging onverhoopt vlot! de tempostukken aan 4:30/km verteerde ik redelijk makkelijk, hoewel het de eerste keer was dat ik blokken van 2 km moest doen. Supercontent dus
Morgen is 't wat een 'speciale' dag: met enkele collega's organiseren we onze jaarlijkse fietstocht. T ene jaar doen we dat in Ninove (waar we dan de hellingen uit de Ronde van Vlaanderen gaan opzoeken), het andere jaar is Houthalen-Helchteren onze uitvalsbasis. Dit jaar is 't in 'de Limburg': een toerke van 110 km doorheen de Kempen staat ons te wachten... T is eens plezant om zo in een (voor ons, Oost-Vlamingen dan toch) 'onbekend' gebied te gaan rijden 's avonds wacht ons dan een pasta-buffet!
Sinds de wedstrijd van zondag stonden de trainingen eigenlijk noodgedwongen op een laag pitje: maandag en dinsdag wat losfietsen en loslopen, maar gisteren had ik écht geen zin om iets te doen: mn benen waren nog bijlange niet gerecupereerd en ook t kopke wilde nog niet echt mee. Deze ochtend voelde ik me voor het eerst weer redelijk hersteld, maar k zat met een groot vraagteken: zou ik al een wisseltraining (5x 1 km loslopen afgewisseld met 2 km aan 4:30/km) aankunnen? Echt zin had ik er nog niet in, maar k wou wel lopen. Daarom vertrok ik voor een lusje van een 8-tal kilometer en zou ik daarin dan eens een blokje aan dat tempo afwerken. En 't viel mee: die 2 km aan zo'n 4:21/km, maar niet met een supergevoel. Morgen ga ik toch die wisseltraining inhalen en het gewone trainingsritme weer oppikken.
Vandaag voelden mn benen nog superslecht aan, dus de voorziene intervaltraining was al absoluut uitgesloten. Om de verzuring weg te werken is de zogenaamde 'actieve recuperatie' nog altijd best, dus wou ik toch wel iéts doen vandaag. En dat 'iets' werd dus een goeie 5 kilometerkes loslopen... De eerste kilometer deed ook nog niet echt deugd, maar nadien begon het toch iets beter te gaan. Blijkbaar zijn het vooral mn 'fietsspieren' (als dat onderscheid al bestaat) die het zwaarst geteisterd zijn. In elk geval zal mn schema voor deze week wat moeten door elkaar gehaald worden. K zal echter toch moeten opletten dat ik niet te snel begin zwaar te trainen, want de hartslag ging nog niet naar omhoog zoals het hoort, dus het herstel is voor t moment zeker nog niet in orde.
Als beton, zo voelen mijn benen al de ganse dag aan. Elke stap doet pijn, de trap afstappen is een kleine 'hel'... waarom doen we onszelf dit toch aan? Maar de voldoening na een wedstrijd haalt toch telkens de bovenhand op de pijn die je voelt. Vandaag zit er echt niet meer in dan een halfuurtje heel soepel losrijden op de rollen. De eerste trappen doen verschrikkelijk veel pijn, maar al snel ging het beter en beter.
Morgen heeft de coach een intensief trainingske (versnellingen) voorzien, maar om die af te werken zal er toch nog een mirakel moeten gebeuren vrees ik...
Met een dagje vertraging volgt dan toch nog een woordje uitleg over de duatlon van gisteren.
Om 16u mochten we (= 124 deelnemers) beginnen aan de 10 km lopen. In theorie althans, want in werkelijkheid waren het er 'maar' 9.2 ('t was genoeg hoor). Vooraf hoopte ik om die eerste run aan een tempo van 4:05/km af te werken. De gegevens op mn Garmin kloppen niet echt, wellicht vanwege de vele bomen/gebouwen die langs en over het parcours stonden, maar k denk dat ik dit net niet gehaald heb (37:04 - 69ste looptijd). Bij de start en in de eerste kilometers heb ik me (denk ik) wat te veel ingehouden, waardoor ik eigenlijk nooit echt het ideale tempo vond. Ik kon mee in het spoor van een andere atleet, maar de eerste helft liep die net enkele seconden/km te traag en op t einde net diezelfde seconden te rap . Het fietsen dan... die wissel: afgang! Mn schoenen had ik al vastgeklikt in mn pedalen, maar k geraakte er maar niet in. Tot op het einde van de steenweg (zeker 300m) heb ik zitten prutsen om mn pootjes in die schoenen te krijgen. Wellicht is mn 45 wat te groot, waardoor die schoenen altijd over de grond slepen en dus nooit goed in positie te krijgen zijn. De volgende keer doe k mn schoenen aan in de wisselzone, zodat ik daar wat meer tijd verlies, maar toch direct kan beginnen fietsen... De rit zelf verliep redelijk vlot. K had gehoopt om rond 35 km/u uit te komen en dat is me ook gelukt: 40 km in 1u08'46 (57ste fietstijd). Na iets meer dan 1u45 (de winnaar was toen al binnen!) begon ik aan de afsluitende 5 km (4.3 km volgens Garmin). Hier was het doel om 4:30/km te lopen, en met 18:39 (weer 69ste looptijd, hoewel er een paar hun tijd ontbreekt in de uitslag) haalde ik dit ook. Dit alles resulteerde in een 63ste plaats (2u05'43"). Halverwege het deelnemersveld dus...
Besluit: - Als ik echt heel eerlijk ben, moet ik zeggen dat ik van het eerste lopen een tikkeltje meer verwacht had. K vond het namelijk niet echt een parcours 'op mijn maat': 4 kleine rondjes van 2.4 km met dus redelijk veel draaien en keren wat het lopen van een constant tempo niet echt makkelijk maakte. Ook hier en daar een klein heuveltje die op zich niks voorstelden, maar 't brak toch telkens mijn tempo. - het fietsen was op het verwachte niveau. Maar k heb wel geleerd dat het in Neerpelt rustiger zal moeten gaan wil ik finishen. 90 km aan 35 km/u zal wat hoog gegrepen zijn denk k... - op t einde zat ik gewoon steendood, dus k had me wel volledig gegeven
Morgen om 16u staan we aan de start van ons 2de seizoensdoel: de kwartduatlon van Wevelgem. Dit is een wedstrijd die redelijk hoog staat aangeschreven (enkel de Powerman in Geel staat volgens mij nog een trapje hoger), dus zowat de ganse Belgische top (incl. onze nationale profs en elite/beloften-toppers) staat aan de start. Voor ons, kleine recreantjes, zal er dus maar een héél kleine figurantenrolletje in de achtergrond weggelegd zijn
Dit neemt echter niet weg dat we natuurlijk wel met onze eigen ambities naar West-Vlaanderen trekken. Heel concreet: - 1ste run (9.77 km) zou ik rond de 40' (4:05/km) willen afwerken, zodat ik toch nog wat reserve heb voor de fietsproef - het fietsen (40 km tijdrijden, want het is een niet-stayer wedstrijd) hoop ik in 1u10 af te werken (+/- 35 km/u) - als ik dan nog de laatste run (4.88 km) in 22' (4:30/km) zou kunnen afwerken zou ik zeer tevreden zijn. Inclusief wissels zou dit dan een eindtijd van 2u10 à 2u15 geven. Veel 'zou' en 'moest' in de vooruitblik, maar sport is dan (gelukkig maar) geen exacte wetenschap. Vooral in het fietsen is het meestal afwachten wat het parcours in petto heeft: lichtlopend asfalt of grof beton is bvb al een wereld van verschil. Kris Duhayon (www.bloggen.be/mtb) liet me bvb weten dat het tweede deel redelijk bochtig is, wat de snelheid uiteraard al naar beneden haalt.
Om een 'plaats' op die eindtijd te kunnen plakken, zou ik naar de uitslag van vorig jaar kunnen kijken. Maar daar schuilt een groot gevaar: de organisatie is in 2009 namelijk redelijk de mist ingegaan bij het uitmeten van het loopparcours. Deze bleken uiteindelijk meer dan 12 (ipv 10) km voor de eerste run en ook meer dan de voorziene 5 km in de tweede run, waardoor vergelijken onmogelijk is. Ook was er vorig jaar een recreatieve wedstrijd voorafgaand aan de kwartduatlon, zodat het deelnemersveld wat verdeeld zat over de twee wedstrijden.
Enfin, we zien wel wat het geeft. Tijdens de voorbij korte traingen voelden de beentjes in elk geval heel goed aan en vooral... ik heb er enorm veel zin in! Tot morgen!!!
Het zwemmen heeft niet echt invloed op de wedstrijd van morgen, dus trok ik op deze zaterdagmiddag traditiegetrouw naar het Aalsterse Stedelijk Zwembad. Anders is het er op die moment van de dag al heel rustig, maar door het schitterende weer zat er nu nòg minder volk! Mij hoor je niet klagen
En toch waren er een paar ambetanterikken die er plezier in scheppen om de baantjeszwemmers te komen kloten! Zo van die (sorry, maar t is nu eenmaal zo) allochtone hangjongeren die met van die grote drijfmatten in de baan komen en express net voordat een zwemmer aankomt die mat een duw richting zwemstrook geven waardoor ge vast komt te zitten onder dat spel. En plezant dat ze dat vinden... Nu ja, na de tweede keer heb ik es ferm hard in één van die gasten zijn 'lovehandle' geknepen (t was nogal nen dikken) en.. k heb ze niet meer gezien...
De training zelf ging zoals gewoonlijk in het zwemmen: niet slecht, maar ook niet supergoed. 5 blokjes van 400m op uithouding waren niet echt een probleem, maar als ik eens een paar lengtes sneller zwem, moet ik die inspanning snel bekopen en begint mn techniek er onder te lijden (lees: heb ik de indruk dat ik zou verzuipen).
K ben een van de vorige dagen overigens tot een héél plezante vaststelling gekomen: normaal zwem ik zo iets meer dan 2' per 100m. Om de een of andere reden dacht ik steeds dat dit 2 km/u was en dat de limiet in Neerpelt (1u) dus problematisch zou kunnen zijn. En deze week viel plots mijn euro: als ik 2' per 100m zwem, zou ik over die 1.9 km 'slechts' 38 minuten doen. Een wereld van verschil dus
Tot nu toe zaten mn elastische veters in mn oudste paar schoenen en deed ik met die sloefkes dus ook mn duatlonwedstrijden. Maar eigenlijk zijn die een stukje zwaarder dan de Grid Shadows waarvan ik er nu 2 paar in gebruik heb (en die overigens wat lichter zijn en dus vlotter lopen)... dus wisselde ik de elastische veters naar één van beide paren om die voortaan als wedstrijdschoenen te gebruiken. Maar het plaatsen van die elastische veters is nog niet zo simpel. T is te zeggen: vaak zitten ze ofwel te los ofwel te vast. En geen van beiden wil je voorhebben in een wedstrijd: als ze te los zitten vallen ze gewoon van je voet en als ze te vast zitten geraak je er heel moeilijk in (en kan je evengoed gewone veters gebruiken). Dus moest er een klein testje plaatsvinden
Na 1 km lopen had ik de indruk dat de rechterschoen net iets te los zat, dus daar heb ik ze een knoopje verder aangetrokken. En toen zaten ze gewoon perfect: ietsje losser dan voordien (waardoor ik ze heel snel aan- en uit kan trekken), maar vast genoeg om er soepel mee te lopen. De rest van de training ging eveneens supergoed: zonder enige moeite liep ik 5:30/km terwijl ik echt het gevoel had dat ik aan het loslopen was. Moest het zondag geen wedstrijd zijn, liep ik gewoon nog 10 km verder! Zalig om met zo een gevoel naar een wedstrijd te kunnen gaan!
Normaal doe ik in de week voor een wedstrijd eigenlijk quasi niks. Maar aangezien ik vorige week heel relaxed kon trainen (t was een weekske verlof, dus kon ik overdag trainen en 's avonds wat rusten) voel ik me nu na 2 dagen eigenlijk alweer heel fris om er weer aan te beginnen. K had tot daarstraks amper 65 km op de teller van mn tijdritfiets staan, dus leek het me geen slecht idee om nog een uurtje aan de houding te gaan wennen. Geen wijzigingen aan de positie dit keer (te kort voor de wedstrijd van zondag om er dan nog iets aan te wijzigen ingeval het nu zou tegenslaan), gewoon rijden en genieten.
De eerste 5 km waren echt losrijden met de wind lichtjes in de rug. Dan deed ik 5 rondjes op de Scheldedijk, waarbij ik af en toe eens een stukje van 2 à 3 minuten aan wedstrijdtempo reed om vervolgens weer rustig verder te fietsen.
T gevoel zat wel goed, zowel in de snelle als in de trage stukken dus k zie het volledig zitten voor zondag!
De laatste training van deze stevige week mocht er zijn: nog eens 90 km in de polders (waar een stevig windje stond) gaan rondtoeren. In tegenstelling tot 'normaal' kwam de wind uit NO, wat betekende dat de eerste 45 km met tegenwind waren... K weet niet hoe het komt, maar de eerste 10 km waren mijn benen echt heel slecht! K geraakte bij wijze van spreken geen poot vooruit, maar hield in mn achterhoofd dat het tij nog kon keren . En inderdaad: na een 20 minuutjes kwam het toch goed. De rest van de heenweg was bij momenten stevig beuken om vooruit te geraken, vooral in de streek van Terneuzen waar het een en al open vlakten zijn. De terugweg was daarentegen een makkie: constant rugwind, waardoor ik een hoge snelheid kon halen en toch de beentjes al wat kon losrijden. En vooral: goed voor de moral
Nu is het een week waarin vooral gerust zal worden in functie van de eerste duatlon van het seizoen: volgende week zondag in Wevelgem (10 km lopen - 40 km tijdrijden en nog eens 5 km lopen). Over de verwachtingen zal ik het deze week nog wel hebben... Maar verwacht absoluut geen top-5 plaats, want t is een open wedstrijd waar dus ook de profs en de allerbeste amateurs aan de start komen. En als je weet dat België zowat de internationale top in deze sport in huis heeft, moet ik geen tekeningetje maken bij het niveau zeker!? Met 40' over de 10 km hoor je zowat bij het laatste kwart van het deelnemersveld...
Gisteren was het vrijdag, dus een rustdag. Vandaag werk ik dan normaal een fietstraining af, maar aangezien we seffes moeten vertrekken naar een trouw is er onvoldoende tijd om er een lange tocht van te maken. Daarom werkte ik de duurloop van morgen maar af. Naast het afleggen van de 16 km had ik nog een bijkomend doel: een energy-drink testen voor de triatlon van Neerpelt. In wedstrijden over de kwart-afstand hou ik het steeds bij Isostar-dorstlesser. Ook bij lange duurtrainingen behelp ik me met een dorstlesser. Maar voor een halve triatlon waar we normaal toch ruim 5u onderweg zullen zijn, zal een extra energie-aanvoer wel noodzakelijk zijn denk k. Kwalitatief zijn de verschillende klassieke merken wel min of meer gelijk aan elkaar, maar het komt er vooral op aan om een product te vinden dat je maag perfect kan verteren. Want het laatste wat je in een wedstrijd wil is dat die energy-drink er langs één of andere weg weer uitwil natuurlijk Die drankjes wil ik ook in verschillende omstandigheden testen: zowel bij lopen als bij fietsen, maar ook in koud én in warm weer. Eind juni kan het immers 18°C, maar evengoed ook meer dan 30°C zijn. En k wil me de laatste dagen voor en tijdens de wedstrijd zelf geen zorgen maken of ik wel het juiste product bijheb.
Vanochtend trok ik dus op pad: en de rustdag van gisteren heeft heel veel nut gehad, want mijn benen voelden supergoed aan! Het tempo (uiteindelijk 5:38/km) is nu niet 'verschroeiend', maar zelfs dan voel je of het goed gaat of niet. Ook mn hartslag bleef constant makkelijk onder de 140 sl/min. Na 7 km nam ik dan het zakje 'W-Cup Energy Drink' erbij. Ik koos voor dit merk omdat ik dit ook gebruikte toen ik competitie-wielrennen deed en er eigenlijk wel goeie ervaringen mee had. T is wel héél zoet, precies pure siroop die je binnen giet! Maar een flinke slok water erna lost dit probleem al op. K heb wel ondervonden dat je de zakjes best vooraf opendoet en terug lichtjes dichtdraait, want tijdens het lopen gaat de 'verzegeling' redelijk moeilijk open. Tijdens de rest van de tocht heb ik het heel goed verdragen, dus zeker geslaagd voor test 1 (lopen, trainingstempo, normale temperatuur
O ja, en voor diegenen die nu denken dat ik een controlefreak ben: je hebt groot gelijk (voor sommige zaken toch . Tijdens de wedstrijd is er veel dat fout kan gaan, dus als je sommige zaken vooraf kan uitsluiten... waarom zou je het risico nemen?
De voorbije dagen lag ik meestal wat te laat in bed en dat voelde ik deze ochtend toch wel. Ook de overvloed aan paaseitjes en een paar 'zware avonden' (op cullinair gebied welteverstaan) laten zich voelen op de weegschaal: meer dan een kiloke zwaarder! De rem staat er ondertussen weer op hoor
Kortom, het lopen ging niet super. En raar maar waar: vooral bij het loslopen vlotte het minder dan anders. De kilometers die ik aan 4:30 moest lopen haalde ik wel nog redelijk vlot.
14u - Zwemmen: 2.000m
Na de middag trok ik dan naar Aalst om les 7 van de start-to-swim af te werken: 600m - 500m - 3x300m. Toen k aankwam zag ik de boel al in t water vallen: de eerste 3 banen waren bezet door een groepje kinderen die een initiatie 'duiken' volgden. De volgende baan was een 'inzwembaan' voor die duikers en vervolgens waren er nog 2 banen waar ook nog wat volwassen duikers aan het trainen waren. Dus: 2 baantjes voor alle spelende kinderen én de paar baantjeszwemmers die er waren! T beloofde een toffe training te worden :-s Na het eerste baantje kwam de redder echter bij mij en bood me aan om in die 2 banen voor de 'volwassen duikers' te trainen. Die mannen zwommen toch ónder water, dus echt hinderen deed ik ze niet. Tof gebaar T geeft wel een raar beeld hoor: elke keer zag ik daar wat duikers onder mij passeren, maar t was perfect om te trainen natuurlijk! En nog meer goed nieuws: na een tijdje kwam er ook een heel schoon madammeke in deze banen trainen O ja, misschien ook nog iets over de training zelf: die was zoals deze morgen: t ging wel, maar zonder echt een supergevoel.
Na de pittige looptraining van gisteren stond er vandaag iets 'luchtigers' geprogrammeerd: nog wat experimenteren met de tijdritfiets. Mijn benen voelden de eerste kilometers inderdaad nog redelijk verzuurd aan, maar k heb toch een 10-tal kilometers de tijd genomen om die wat los te rijden. Daarna deed ik 2 ronden van 6 km aan 33 km/u en vervolgens nog eens 2 ronden aan 36 km/u. Na wat sleutelen (elke ronde de zadelpositie enkele milimeters gewijzigd) staat mijn zadel nu goed, dus de test is geslaagd Volgende week gaan we nog wat met het stuur (niet de hoogte, maar wel de 'hellingsgraad') experimenteren. Nu zitten mijn polsen immers nogal 'gewrongen', wat vooral in het begin van de training voor wat pijn zorgt. Door het stuur wat te kantelen (dus lichtjes naar beneden wijzend) denk ik dat mn voorarmen meer horizontaal zullen liggen en dus ter hoogte van de polsen geen 'knik' meer veroorzaken. Tot zover de theorie
Enne... in de namiddag was er geen training, maar heb k onze tuin 'summerproof' gemaakt: gras maaien en verticuteren. Ook es leuk!
K was eigenlijk van plan om deze ochtend mijn looptraining af te werken en dan in de namiddag te gaan zwemmen. Maar k had vorige week gezegd dat k met ons Laura es wou meegaan als zij naar 't zwembad ging. En deze ochtend was het dus zover. Van baantjes trekken kwam uiteraard niks in huis (k had ook bewus mn gerief niet meegenomen of k zou me toch niet kunnen inhouden), maar in plaats daarvan werden het afdalingen van de glijbaan, rondjes draaien in een tropische draaikolk, spelen met opblaasballen enzo... Ook leuk! K heb zelfs mn eerste keer buiten gezwommen. Niet in 'open water' uiteraard, maar t zwembad heeft ook een buitenbad (dat gelukkig wel lichtjes verwarmd is).
16u - Lopen: 14.63 km in 1:19:34 (5:26/km)
Na een middagdutje (ja, nu t verlof is profiteer k daar volop van) trok ik mijn loopkostuum aan voor een training volgens een nieuw formaat. Interval, dat wel, maar in plaats van een bepaald aantal keer een afstand af te leggen waren er nu 4 reeksen voorzien waarbij elke reeks bestond uit 400m, 800m en nog eens 400m aan 3:55 à 4:00/km met tussendoor telkens 1' rust. Tussen de reeksen liep ik dan telkens 5' los. Voor deze training trok ik naar de Scheldedijk. Er zat een redelijk briesje (hier in de polders staat er altìjd een briesje), dus liep ik reeks 1 en 3 met tegenwind en reeksen 2 en 4 met rugwind. Het tempo aanhouden viel nog redelijk goed mee. Een paar keer zat ik pal op de 4:00/km, maar meestal ging het een tikkeltje sneller. Wat me wel opviel: 1' rust is rap voorbij
K heb me overigens (net als vorig jaar) ingeschreven voor de Ronde van het Waasland, een wielerronde voor niet-aangesloten renners. Geen meerdaagse 'Tour', waarbij er een aantal dagen na elkaar een wedstrijd is, maar wel een klassement van een 10-tal wedstrijden die verdeeld zijn over het ganse zomerseizoen. Niet dat ik van plan ben om alle wedstrijden mee te rijden hoor: het risico op een valpartij is te groot en k zou het zonde vinden om de triatlon op het spel te zetten voor 1 onbenullig wedstrijdje. Maar misschien dat ik na 27 juni wel eens start om het pelotongevoel terug te ervaren. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan
Op deze eerste dag van mijn weekje verlof wou ik nog een lange trage duurtraining op de fiets afwerken. De komende dagen zal het dan allemaal wat intensiever worden, maar door nu nog wat basiswerk te doen hoop ik sneller te kunnen herstellen van de volgende trainingen én kan ik met een gerust gevoel (de afstand heb ik zeker in de benen) naar de kwart-duatlon van Wevelgem (18/4).
De eerste helft was 45 km met heel lichte rugwind, zodat ik heel lage hartslagen kon aanhouden. Maar in de loop van de voormiddag begon de wind wat op te zetten, zodat ik uiteindelijk een redelijk zware terugweg voor de boeg had. Van de nood een deugd maken dan maar: af en toe een tandje groter schakelen om er een paar intensieve stukjes van 5 km tussen te steken... Na iets meer dan 90 km stond ik moe maar voldaan weer aan de deur. Rap mn patatjes opgegeten en dan de PC opgezet om naar de livestream van de Marathon van Utrecht te kijken, waar ik hopelijk de coach en Wendy over de streep zou zien. En inderdaad! Hun tijd mogen ze zelf bekendmaken, maar ze hebben het super gedaan! De coach moest na zijn aankomst efkes over de nadar gaan uithijgen (hij had er nog een spurtje uitgeperst), maar hij had pech: t was een mannelijke Rode Kruis-medewerker die kwam zien of m in orde was (en dus geen hollandse schone ). Wendy zag er nog betrekkelijk fris uit (maar de camera stond ook redelijk veraf . In elk geval: t zijn helden!
. Veel oefenen dus, dan komt het wel goed...
