Met een dagje vertraging volgt dan toch nog een woordje uitleg over de duatlon van gisteren.
Om 16u mochten we (= 124 deelnemers) beginnen aan de 10 km lopen. In theorie althans, want in werkelijkheid waren het er 'maar' 9.2 ('t was genoeg hoor). Vooraf hoopte ik om die eerste run aan een tempo van 4:05/km af te werken. De gegevens op mn Garmin kloppen niet echt, wellicht vanwege de vele bomen/gebouwen die langs en over het parcours stonden, maar k denk dat ik dit net niet gehaald heb (37:04 - 69ste looptijd). Bij de start en in de eerste kilometers heb ik me (denk ik) wat te veel ingehouden, waardoor ik eigenlijk nooit echt het ideale tempo vond. Ik kon mee in het spoor van een andere atleet, maar de eerste helft liep die net enkele seconden/km te traag en op t einde net diezelfde seconden te rap . Het fietsen dan... die wissel: afgang! Mn schoenen had ik al vastgeklikt in mn pedalen, maar k geraakte er maar niet in. Tot op het einde van de steenweg (zeker 300m) heb ik zitten prutsen om mn pootjes in die schoenen te krijgen. Wellicht is mn 45 wat te groot, waardoor die schoenen altijd over de grond slepen en dus nooit goed in positie te krijgen zijn. De volgende keer doe k mn schoenen aan in de wisselzone, zodat ik daar wat meer tijd verlies, maar toch direct kan beginnen fietsen... De rit zelf verliep redelijk vlot. K had gehoopt om rond 35 km/u uit te komen en dat is me ook gelukt: 40 km in 1u08'46 (57ste fietstijd). Na iets meer dan 1u45 (de winnaar was toen al binnen!) begon ik aan de afsluitende 5 km (4.3 km volgens Garmin). Hier was het doel om 4:30/km te lopen, en met 18:39 (weer 69ste looptijd, hoewel er een paar hun tijd ontbreekt in de uitslag) haalde ik dit ook. Dit alles resulteerde in een 63ste plaats (2u05'43"). Halverwege het deelnemersveld dus...
Besluit: - Als ik echt heel eerlijk ben, moet ik zeggen dat ik van het eerste lopen een tikkeltje meer verwacht had. K vond het namelijk niet echt een parcours 'op mijn maat': 4 kleine rondjes van 2.4 km met dus redelijk veel draaien en keren wat het lopen van een constant tempo niet echt makkelijk maakte. Ook hier en daar een klein heuveltje die op zich niks voorstelden, maar 't brak toch telkens mijn tempo. - het fietsen was op het verwachte niveau. Maar k heb wel geleerd dat het in Neerpelt rustiger zal moeten gaan wil ik finishen. 90 km aan 35 km/u zal wat hoog gegrepen zijn denk k... - op t einde zat ik gewoon steendood, dus k had me wel volledig gegeven
Morgen om 16u staan we aan de start van ons 2de seizoensdoel: de kwartduatlon van Wevelgem. Dit is een wedstrijd die redelijk hoog staat aangeschreven (enkel de Powerman in Geel staat volgens mij nog een trapje hoger), dus zowat de ganse Belgische top (incl. onze nationale profs en elite/beloften-toppers) staat aan de start. Voor ons, kleine recreantjes, zal er dus maar een héél kleine figurantenrolletje in de achtergrond weggelegd zijn
Dit neemt echter niet weg dat we natuurlijk wel met onze eigen ambities naar West-Vlaanderen trekken. Heel concreet: - 1ste run (9.77 km) zou ik rond de 40' (4:05/km) willen afwerken, zodat ik toch nog wat reserve heb voor de fietsproef - het fietsen (40 km tijdrijden, want het is een niet-stayer wedstrijd) hoop ik in 1u10 af te werken (+/- 35 km/u) - als ik dan nog de laatste run (4.88 km) in 22' (4:30/km) zou kunnen afwerken zou ik zeer tevreden zijn. Inclusief wissels zou dit dan een eindtijd van 2u10 à 2u15 geven. Veel 'zou' en 'moest' in de vooruitblik, maar sport is dan (gelukkig maar) geen exacte wetenschap. Vooral in het fietsen is het meestal afwachten wat het parcours in petto heeft: lichtlopend asfalt of grof beton is bvb al een wereld van verschil. Kris Duhayon (www.bloggen.be/mtb) liet me bvb weten dat het tweede deel redelijk bochtig is, wat de snelheid uiteraard al naar beneden haalt.
Om een 'plaats' op die eindtijd te kunnen plakken, zou ik naar de uitslag van vorig jaar kunnen kijken. Maar daar schuilt een groot gevaar: de organisatie is in 2009 namelijk redelijk de mist ingegaan bij het uitmeten van het loopparcours. Deze bleken uiteindelijk meer dan 12 (ipv 10) km voor de eerste run en ook meer dan de voorziene 5 km in de tweede run, waardoor vergelijken onmogelijk is. Ook was er vorig jaar een recreatieve wedstrijd voorafgaand aan de kwartduatlon, zodat het deelnemersveld wat verdeeld zat over de twee wedstrijden.
Enfin, we zien wel wat het geeft. Tijdens de voorbij korte traingen voelden de beentjes in elk geval heel goed aan en vooral... ik heb er enorm veel zin in! Tot morgen!!!
Het zwemmen heeft niet echt invloed op de wedstrijd van morgen, dus trok ik op deze zaterdagmiddag traditiegetrouw naar het Aalsterse Stedelijk Zwembad. Anders is het er op die moment van de dag al heel rustig, maar door het schitterende weer zat er nu nòg minder volk! Mij hoor je niet klagen
En toch waren er een paar ambetanterikken die er plezier in scheppen om de baantjeszwemmers te komen kloten! Zo van die (sorry, maar t is nu eenmaal zo) allochtone hangjongeren die met van die grote drijfmatten in de baan komen en express net voordat een zwemmer aankomt die mat een duw richting zwemstrook geven waardoor ge vast komt te zitten onder dat spel. En plezant dat ze dat vinden... Nu ja, na de tweede keer heb ik es ferm hard in één van die gasten zijn 'lovehandle' geknepen (t was nogal nen dikken) en.. k heb ze niet meer gezien...
De training zelf ging zoals gewoonlijk in het zwemmen: niet slecht, maar ook niet supergoed. 5 blokjes van 400m op uithouding waren niet echt een probleem, maar als ik eens een paar lengtes sneller zwem, moet ik die inspanning snel bekopen en begint mn techniek er onder te lijden (lees: heb ik de indruk dat ik zou verzuipen).
K ben een van de vorige dagen overigens tot een héél plezante vaststelling gekomen: normaal zwem ik zo iets meer dan 2' per 100m. Om de een of andere reden dacht ik steeds dat dit 2 km/u was en dat de limiet in Neerpelt (1u) dus problematisch zou kunnen zijn. En deze week viel plots mijn euro: als ik 2' per 100m zwem, zou ik over die 1.9 km 'slechts' 38 minuten doen. Een wereld van verschil dus
Tot nu toe zaten mn elastische veters in mn oudste paar schoenen en deed ik met die sloefkes dus ook mn duatlonwedstrijden. Maar eigenlijk zijn die een stukje zwaarder dan de Grid Shadows waarvan ik er nu 2 paar in gebruik heb (en die overigens wat lichter zijn en dus vlotter lopen)... dus wisselde ik de elastische veters naar één van beide paren om die voortaan als wedstrijdschoenen te gebruiken. Maar het plaatsen van die elastische veters is nog niet zo simpel. T is te zeggen: vaak zitten ze ofwel te los ofwel te vast. En geen van beiden wil je voorhebben in een wedstrijd: als ze te los zitten vallen ze gewoon van je voet en als ze te vast zitten geraak je er heel moeilijk in (en kan je evengoed gewone veters gebruiken). Dus moest er een klein testje plaatsvinden
Na 1 km lopen had ik de indruk dat de rechterschoen net iets te los zat, dus daar heb ik ze een knoopje verder aangetrokken. En toen zaten ze gewoon perfect: ietsje losser dan voordien (waardoor ik ze heel snel aan- en uit kan trekken), maar vast genoeg om er soepel mee te lopen. De rest van de training ging eveneens supergoed: zonder enige moeite liep ik 5:30/km terwijl ik echt het gevoel had dat ik aan het loslopen was. Moest het zondag geen wedstrijd zijn, liep ik gewoon nog 10 km verder! Zalig om met zo een gevoel naar een wedstrijd te kunnen gaan!
Normaal doe ik in de week voor een wedstrijd eigenlijk quasi niks. Maar aangezien ik vorige week heel relaxed kon trainen (t was een weekske verlof, dus kon ik overdag trainen en 's avonds wat rusten) voel ik me nu na 2 dagen eigenlijk alweer heel fris om er weer aan te beginnen. K had tot daarstraks amper 65 km op de teller van mn tijdritfiets staan, dus leek het me geen slecht idee om nog een uurtje aan de houding te gaan wennen. Geen wijzigingen aan de positie dit keer (te kort voor de wedstrijd van zondag om er dan nog iets aan te wijzigen ingeval het nu zou tegenslaan), gewoon rijden en genieten.
De eerste 5 km waren echt losrijden met de wind lichtjes in de rug. Dan deed ik 5 rondjes op de Scheldedijk, waarbij ik af en toe eens een stukje van 2 à 3 minuten aan wedstrijdtempo reed om vervolgens weer rustig verder te fietsen.
T gevoel zat wel goed, zowel in de snelle als in de trage stukken dus k zie het volledig zitten voor zondag!
De laatste training van deze stevige week mocht er zijn: nog eens 90 km in de polders (waar een stevig windje stond) gaan rondtoeren. In tegenstelling tot 'normaal' kwam de wind uit NO, wat betekende dat de eerste 45 km met tegenwind waren... K weet niet hoe het komt, maar de eerste 10 km waren mijn benen echt heel slecht! K geraakte bij wijze van spreken geen poot vooruit, maar hield in mn achterhoofd dat het tij nog kon keren . En inderdaad: na een 20 minuutjes kwam het toch goed. De rest van de heenweg was bij momenten stevig beuken om vooruit te geraken, vooral in de streek van Terneuzen waar het een en al open vlakten zijn. De terugweg was daarentegen een makkie: constant rugwind, waardoor ik een hoge snelheid kon halen en toch de beentjes al wat kon losrijden. En vooral: goed voor de moral
Nu is het een week waarin vooral gerust zal worden in functie van de eerste duatlon van het seizoen: volgende week zondag in Wevelgem (10 km lopen - 40 km tijdrijden en nog eens 5 km lopen). Over de verwachtingen zal ik het deze week nog wel hebben... Maar verwacht absoluut geen top-5 plaats, want t is een open wedstrijd waar dus ook de profs en de allerbeste amateurs aan de start komen. En als je weet dat België zowat de internationale top in deze sport in huis heeft, moet ik geen tekeningetje maken bij het niveau zeker!? Met 40' over de 10 km hoor je zowat bij het laatste kwart van het deelnemersveld...
Gisteren was het vrijdag, dus een rustdag. Vandaag werk ik dan normaal een fietstraining af, maar aangezien we seffes moeten vertrekken naar een trouw is er onvoldoende tijd om er een lange tocht van te maken. Daarom werkte ik de duurloop van morgen maar af. Naast het afleggen van de 16 km had ik nog een bijkomend doel: een energy-drink testen voor de triatlon van Neerpelt. In wedstrijden over de kwart-afstand hou ik het steeds bij Isostar-dorstlesser. Ook bij lange duurtrainingen behelp ik me met een dorstlesser. Maar voor een halve triatlon waar we normaal toch ruim 5u onderweg zullen zijn, zal een extra energie-aanvoer wel noodzakelijk zijn denk k. Kwalitatief zijn de verschillende klassieke merken wel min of meer gelijk aan elkaar, maar het komt er vooral op aan om een product te vinden dat je maag perfect kan verteren. Want het laatste wat je in een wedstrijd wil is dat die energy-drink er langs één of andere weg weer uitwil natuurlijk Die drankjes wil ik ook in verschillende omstandigheden testen: zowel bij lopen als bij fietsen, maar ook in koud én in warm weer. Eind juni kan het immers 18°C, maar evengoed ook meer dan 30°C zijn. En k wil me de laatste dagen voor en tijdens de wedstrijd zelf geen zorgen maken of ik wel het juiste product bijheb.
Vanochtend trok ik dus op pad: en de rustdag van gisteren heeft heel veel nut gehad, want mijn benen voelden supergoed aan! Het tempo (uiteindelijk 5:38/km) is nu niet 'verschroeiend', maar zelfs dan voel je of het goed gaat of niet. Ook mn hartslag bleef constant makkelijk onder de 140 sl/min. Na 7 km nam ik dan het zakje 'W-Cup Energy Drink' erbij. Ik koos voor dit merk omdat ik dit ook gebruikte toen ik competitie-wielrennen deed en er eigenlijk wel goeie ervaringen mee had. T is wel héél zoet, precies pure siroop die je binnen giet! Maar een flinke slok water erna lost dit probleem al op. K heb wel ondervonden dat je de zakjes best vooraf opendoet en terug lichtjes dichtdraait, want tijdens het lopen gaat de 'verzegeling' redelijk moeilijk open. Tijdens de rest van de tocht heb ik het heel goed verdragen, dus zeker geslaagd voor test 1 (lopen, trainingstempo, normale temperatuur
O ja, en voor diegenen die nu denken dat ik een controlefreak ben: je hebt groot gelijk (voor sommige zaken toch . Tijdens de wedstrijd is er veel dat fout kan gaan, dus als je sommige zaken vooraf kan uitsluiten... waarom zou je het risico nemen?
De voorbije dagen lag ik meestal wat te laat in bed en dat voelde ik deze ochtend toch wel. Ook de overvloed aan paaseitjes en een paar 'zware avonden' (op cullinair gebied welteverstaan) laten zich voelen op de weegschaal: meer dan een kiloke zwaarder! De rem staat er ondertussen weer op hoor
Kortom, het lopen ging niet super. En raar maar waar: vooral bij het loslopen vlotte het minder dan anders. De kilometers die ik aan 4:30 moest lopen haalde ik wel nog redelijk vlot.
14u - Zwemmen: 2.000m
Na de middag trok ik dan naar Aalst om les 7 van de start-to-swim af te werken: 600m - 500m - 3x300m. Toen k aankwam zag ik de boel al in t water vallen: de eerste 3 banen waren bezet door een groepje kinderen die een initiatie 'duiken' volgden. De volgende baan was een 'inzwembaan' voor die duikers en vervolgens waren er nog 2 banen waar ook nog wat volwassen duikers aan het trainen waren. Dus: 2 baantjes voor alle spelende kinderen én de paar baantjeszwemmers die er waren! T beloofde een toffe training te worden :-s Na het eerste baantje kwam de redder echter bij mij en bood me aan om in die 2 banen voor de 'volwassen duikers' te trainen. Die mannen zwommen toch ónder water, dus echt hinderen deed ik ze niet. Tof gebaar T geeft wel een raar beeld hoor: elke keer zag ik daar wat duikers onder mij passeren, maar t was perfect om te trainen natuurlijk! En nog meer goed nieuws: na een tijdje kwam er ook een heel schoon madammeke in deze banen trainen O ja, misschien ook nog iets over de training zelf: die was zoals deze morgen: t ging wel, maar zonder echt een supergevoel.
Na de pittige looptraining van gisteren stond er vandaag iets 'luchtigers' geprogrammeerd: nog wat experimenteren met de tijdritfiets. Mijn benen voelden de eerste kilometers inderdaad nog redelijk verzuurd aan, maar k heb toch een 10-tal kilometers de tijd genomen om die wat los te rijden. Daarna deed ik 2 ronden van 6 km aan 33 km/u en vervolgens nog eens 2 ronden aan 36 km/u. Na wat sleutelen (elke ronde de zadelpositie enkele milimeters gewijzigd) staat mijn zadel nu goed, dus de test is geslaagd Volgende week gaan we nog wat met het stuur (niet de hoogte, maar wel de 'hellingsgraad') experimenteren. Nu zitten mijn polsen immers nogal 'gewrongen', wat vooral in het begin van de training voor wat pijn zorgt. Door het stuur wat te kantelen (dus lichtjes naar beneden wijzend) denk ik dat mn voorarmen meer horizontaal zullen liggen en dus ter hoogte van de polsen geen 'knik' meer veroorzaken. Tot zover de theorie
Enne... in de namiddag was er geen training, maar heb k onze tuin 'summerproof' gemaakt: gras maaien en verticuteren. Ook es leuk!
K was eigenlijk van plan om deze ochtend mijn looptraining af te werken en dan in de namiddag te gaan zwemmen. Maar k had vorige week gezegd dat k met ons Laura es wou meegaan als zij naar 't zwembad ging. En deze ochtend was het dus zover. Van baantjes trekken kwam uiteraard niks in huis (k had ook bewus mn gerief niet meegenomen of k zou me toch niet kunnen inhouden), maar in plaats daarvan werden het afdalingen van de glijbaan, rondjes draaien in een tropische draaikolk, spelen met opblaasballen enzo... Ook leuk! K heb zelfs mn eerste keer buiten gezwommen. Niet in 'open water' uiteraard, maar t zwembad heeft ook een buitenbad (dat gelukkig wel lichtjes verwarmd is).
16u - Lopen: 14.63 km in 1:19:34 (5:26/km)
Na een middagdutje (ja, nu t verlof is profiteer k daar volop van) trok ik mijn loopkostuum aan voor een training volgens een nieuw formaat. Interval, dat wel, maar in plaats van een bepaald aantal keer een afstand af te leggen waren er nu 4 reeksen voorzien waarbij elke reeks bestond uit 400m, 800m en nog eens 400m aan 3:55 à 4:00/km met tussendoor telkens 1' rust. Tussen de reeksen liep ik dan telkens 5' los. Voor deze training trok ik naar de Scheldedijk. Er zat een redelijk briesje (hier in de polders staat er altìjd een briesje), dus liep ik reeks 1 en 3 met tegenwind en reeksen 2 en 4 met rugwind. Het tempo aanhouden viel nog redelijk goed mee. Een paar keer zat ik pal op de 4:00/km, maar meestal ging het een tikkeltje sneller. Wat me wel opviel: 1' rust is rap voorbij
K heb me overigens (net als vorig jaar) ingeschreven voor de Ronde van het Waasland, een wielerronde voor niet-aangesloten renners. Geen meerdaagse 'Tour', waarbij er een aantal dagen na elkaar een wedstrijd is, maar wel een klassement van een 10-tal wedstrijden die verdeeld zijn over het ganse zomerseizoen. Niet dat ik van plan ben om alle wedstrijden mee te rijden hoor: het risico op een valpartij is te groot en k zou het zonde vinden om de triatlon op het spel te zetten voor 1 onbenullig wedstrijdje. Maar misschien dat ik na 27 juni wel eens start om het pelotongevoel terug te ervaren. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan
Op deze eerste dag van mijn weekje verlof wou ik nog een lange trage duurtraining op de fiets afwerken. De komende dagen zal het dan allemaal wat intensiever worden, maar door nu nog wat basiswerk te doen hoop ik sneller te kunnen herstellen van de volgende trainingen én kan ik met een gerust gevoel (de afstand heb ik zeker in de benen) naar de kwart-duatlon van Wevelgem (18/4).
De eerste helft was 45 km met heel lichte rugwind, zodat ik heel lage hartslagen kon aanhouden. Maar in de loop van de voormiddag begon de wind wat op te zetten, zodat ik uiteindelijk een redelijk zware terugweg voor de boeg had. Van de nood een deugd maken dan maar: af en toe een tandje groter schakelen om er een paar intensieve stukjes van 5 km tussen te steken... Na iets meer dan 90 km stond ik moe maar voldaan weer aan de deur. Rap mn patatjes opgegeten en dan de PC opgezet om naar de livestream van de Marathon van Utrecht te kijken, waar ik hopelijk de coach en Wendy over de streep zou zien. En inderdaad! Hun tijd mogen ze zelf bekendmaken, maar ze hebben het super gedaan! De coach moest na zijn aankomst efkes over de nadar gaan uithijgen (hij had er nog een spurtje uitgeperst), maar hij had pech: t was een mannelijke Rode Kruis-medewerker die kwam zien of m in orde was (en dus geen hollandse schone ). Wendy zag er nog betrekkelijk fris uit (maar de camera stond ook redelijk veraf . In elk geval: t zijn helden!
Deze Paasdag begon uiteraard met het zoeken naar... paaseitjes. Altijd hillarisch met zo een kleine uk in huis . Daarna werd het echter tijd voor de zondagse duurloop. 14 km aan 5:30/km waren voorzien en ik wou me deze keer écht aan het opgelegde tempo houden, zodat ik ook nog eens in de lage hartslagen kon lopen (en dus de basisconditie nog wat aanscherpte). 'Opdracht perfect gelukt' mag ik wel zeggen: de eerste kilometers allemaal te traag, en in de tweede helft wat versneld (mijn diesel, weet je wel), maar overwegend onder de 140 sl/min gebleven.
Na de middag werd het dan tijd voor 'Vlaanderens Mooiste'. En of we een mooie wedstrijd hebben gekregen: mijn persoonlijke favoriet (voor de leken: Fabian Cancellara, de man die ik deze week nog gebruikte als voorbeeld om de 'ideale tijdritpositie' te illustreren) trok samen met onze nationale trots op meer 40 km van de meet in de aanval om er dan vanaf de Muur een onvoorstelbaar soloke van te maken. Indrukwekkend!
Ook in de Ronde van Vlaanderen voor vrouwen werd er een indrukwekkend nummertje opgevoerd. Door één van onze landgenotes dan nog wel! Daar waar een vrouwenkoers doorgaans een oersaai verloop kent (sorry dames, maar het is nu spijtig genoeg eenmaal niet anders), doorprikte Grace Verbeken deze traditie door op dezelfde plaats als beide bovengenoemde heren in het offensief te trekken. Eventjes moest ze nog het gezelschap dulden van een Nederlandse, maar ze bleef nadien kilometerslang met enkele seconden voorsprong voor een groepje (met o.a. 'het fenomeen' Marianne Vos) uitrijden om uiteindelijk met een handvol seconden als eerste Belgische de Ronde te winnen. RESPECT!
Aangezien deze ochtend de kans op droge perioden het grootst was, probeerde ik zo vroeg als mogelijk aan de training te beginnen. Toen ik 2 km ver was begon het al te druppelen, dus besloot ik om maar direct aan de blokjes te beginnen. Fout dus: na 1' stonden mn benen al op ontploffen door de verzuring. De motor was dus absoluut nog niet warmgedraaid... En eerlijk is eerlijk: t geeft ook geen moral voor de volgende blokjes. Vanaf blokje 2 ben ik voorzichtiger gestart (een tandje kleiner) en steeds rond de 36 km/u blijven rijden, wat een goed vol te houden tempo bleek te zijn. Weer een lesje geleerd voor de volgende blokkentraining... Na het laatste blokje trainde ik nog verder aan duurtempo tot ik 30 km had.
14u: Zwemmen: 2000m
Les 6 van de 'start-to-swim': 2x500m + 4x250m. Wellicht door de vakantie lag het zwembad er, op enkele moedige baantjeszwemsters na, zo goed als verlaten bij. Heel plezant om te trainen dus! En hoewel het 2 weken geleden was, liep de training eigenlijk nog wel vlot. Enkel in het laatste blokje begon de techniek te lijden onder de vermoeidheid. Toen was het eerder 'niet proberen verzuipen' ipv 'vlot zwemmen'
De maand maart zit erop, dus tijd om statistiekjes te maken
Zwemmen: voorlopig zit ik nog steeds aan 1 training per week, maar ik hoop om dat aantal vanaf april toch te verdubbelen. Dit is immers het onderdeel waar ik voor de triatlon van Neerpelt het meeste 'schrik' van heb... 7.40 km - 3:35:00 (12% van de totale trainingstijd in maart)
Fietsen: de duur van de trainingen werd opgebouwd tot 90 km, dus dat moet volstaan om de komende 2 duatlons (waar resp 40 en 20 km moet gereden worden) vlotjes aan te kunnen. in april zal het dan ook de intensiteit (en niet meer de duur) van de fietstrainingen zijn die zal worden opgedreven. 371.94 km - 12:55:25 (43% van de totale trainingstijd in maart)
Lopen: Hoewel ik noot een goede loper zal worden, ben ik van mijn huidig loopniveau zeker tevreden. De schema's van de coach doen hun werk! Als we vergelijken met vorig jaar rond dezelfde periode gaat het nu toch wel stukken 'sneller' (zie vergelijking van de looptijden in de duatlon van Geel). Aangezien er voortaan meer moet gefietst en vooral gezwommen moet worden, heeft de coach het aantal looptrainingen teruggebracht van 4 naar 3 per week. Vandaar dat het aantal kilometers per week/maand wat lager dan in januari/februari ligt. Wat ben je er immers mee dat je een 'snelle' halve marathon kan lopen terwijl je niet binnen de limiettijd binnen bent na het zwemmen!? Misschien zet ik na de triatlon van Neerpelt nog eens alles op het lopen om daar een serieuze progressie te maken, maar dat zien we dan wel... 143.32 km - 13:12:46 (44% van de totale trainingstijd in maart)
Besluit: 29:43:11 uren getraind. Naar triatlon-normen zijn dit zeker geen indrukwekkende cijfers (veel triatleten halen ongetwijfeld het dubbele van mijn totalen), maar ik probeer ook in het huishouden en bij de opvoeding van ons Laura zeker mijn deel van het werk te doen. Persoonlijk zou ik het zonde vinden om binnen een paar jaar te moeten vaststellen dat ik de kleine niet heb zien groot worden. Ook mijn gestel zou het dubbele van deze trainingen niet aankunnen. Trouwens: stél dat ik het wél zou doen, dan zal ik op een triatlon misschien 15' (of 10 plaatsen) sneller zijn... wie gaat daar wakker van liggen? Nu is het gewoon een heel leuke ontspanning, zonder druk of stress!
Tempoduurloop: 10 km aan 4:45/km. Dat moest het worden op deze eerste april. En bovenaan zie je het resultaat: 13 seconden per kilometer te snel. Het wil maar niet lukken om het tempo in zo een tempoduurloop goed in te schatten. Als ik op de Garmin kijk en zie dat mn tempo te hoog ligt, vertraag ik. Maar dan ligt het 100m verder weer net iets te traag en versnel ik weer... maar globaal gezien blijft het dus te snel. Wel een goed teken: die 10km gingen heel goed. Als ik een maand geleden 8 km aan 4:40/km liep was ik toch wel blij da'k thuis was, maar vandaag liep het heel vlot. Er breken trouwens mooie tijden aan: vandaag de laatste werkdag achter de rug, want vanaf morgen ben ik voor 10 dagen (jawel) in verlof Als het weer wat meewil kan ik dus een behoorlijk hoog trainingsritme volgen de komende anderhalve week...
Door de ongeëvenaarde stiptheid van onze nationale Spoorwegmaatschappij had ik deze ochtend 1u (t was eerder middag dan ochtend toen k op mn bureau aankwam) en vanavond nog eens een half uur vertraging, dus moesten we ook de training met wat vertraging aanvatten...
Op dinsdag zijn het steevast versnellingen: de zwaardere kost dus. In de opwarming zaten eigenlijk 10x 100m op een brug, maar aangezien er een koude wind was en die brug in een open vlakte ligt, wisselde ik die 'beklimmingen' maar met 20/40 versnellingen (hoewel ik de heuvel-loopjes eigenlijk wel liever doe, maar het risico op verkoudheden is te groot als k daar bezweet in de tocht moet staan wachten tot de 2' rust voorbij zijn).
De kern van de training: 4x500m en 2x1000m aan 3:55/km met telkens 500m loslopen tussen. Toen k vertrok begon het ook net te regenen. In combinatie met de gure wind had ik het spijtig genoeg al héél snel koud. Vooral de handen leden onder het voorjaarsweertje. Gelukkig kon ik me opwarmen aan de versnellingen hé Die gingen 'behoorlijk'. T is te zeggen: geen supergevoel, maar k mocht ook niet klagen. Hoewel ik wel zeer tevreden was toen het laatste biepke na die 2° kilometer ging Toen ben k nog langs huis gepasseerd om een paar handschoentjes op te pikken, waardoor de PC signalen van de Garmin oppikte en dus wat raar begon te doen (vandaar die afwijkende waarden in de 2 laatste lijntjes van de gegevens - waarvoor mijn excuses).
Ik heb de indruk dat het grootste deel van de lezers van mn blogje lopers zijn, maar voor de fietsers/triatleten of andere geïnteresseerden zal ik van de trainingen die ik gebruik om mn fietspositie te bepalen hier een verslagje schrijven...
Vandaag heb ik de Stealth voor een eerste keer aan een praktijktest onderworpen, met de bedoeling om een zo aerodynamisch mogelijke positie aan te nemen op de fiets. Maar aërodynamisch alleen is niet genoeg: je kan dan wel een positie vinden waarbij je het minste luchtweerstand ondervind, maar je moet die positie wel 40 (kwart-afstanden) resp. 90 km (halve triatlon) kunnen aanhouden. Vooral de rug is hierbij een belangrijke schakel weer rekening moet mee worden gehouden... Bij deze eerste test heb ik verschillende stuurposities uitgetest, gaande van hoog naar laag. De eerste positie was deze waarbij het stuur dezelfde hoogte had als het stuur van mn wegfiets. Nadien verlaagde ik telkens met 1 cm om uiteindelijk op de laagst mogelijke positie (stuurpen pal op het balhoofd) uit te komen. Deze positie zal het (voor de kwart-afstanden alvast) worden. Eigenlijk zou ik gerust nog wat dieper kunnen gaan, maar dan moet ik een stuurpen met een redelijk grote hoek gaan halen. Voorlopig gaan we het echter houden zoals het momenteel is.
Bij de volgende testsessie gaan we de zadelpositie eens onder handen nemen...
In de afbeelding in bijlage zie je een zij-aanzicht van Fabian Cancellara, ongetwijfeld de strafste tijdrijder van het moment. Zijn positie benadert de perfectie (al is dat natuurlijk altijd vatbaar voor discussie), dus wat mij betreft kan dit gerust als 'model' dienen. Om de belangrijkste afmetingen te duiden heb ik er wat lijnen op getrokken: - horizontale rug (zou in theorie bij Cancellara nog wat beter kunnen, maar wie ben ik om daarover te oordelen!?) - rechte hoek in de schouders (tov de bovenarm) - rechte hoek in de ellebogen (tov onderarmen) - punt van het zadel dichter naar de trapas tov een gewone koersfiets - zadelpunt lichtjes naar beneden kantelend
Iets anders: morgen gaan we de loopschoenen weer aantrekken voor versnellingen! 4x500m + 2x1000m, telkens aan 3:55/km. T belooft dus weer pittig te worden. Hopelijk willen de weermakers hun goeie wil nog eens tonen, want die versnellingen afwerken in de gietende regen is nu niet echt het plezantste wat er is
Mijn fietsen staan momenteel allemaal properkes gekuist, dus t was moment op ze eens op de gevoelige plaat te leggen. In volgorde: mijn tijdritfiets (Stealth van Planet X), de wegfiets (Z80 van Zannata), de fiets voor op de rollen (Compact van Ridley) en de mountainbike (Sub01 van Thompson)
Aan de tijdritfiets ga 'k de komende weken wel nog wat werk hebben om die zo perfect mogelijk af te stellen. Die houding is immers volledig anders dan op een standaard-koersfiets, dus dat wordt veel passen, meten, rekenen en vooral: testen. Een geluk dat er destijds in de cursus "Trainer B-Wielrennen" van de Vlaamse Trainersschool een heel stuk over fietspositie van (oa) tijdritfietsen ging en dat ik daarop toch zal kunnen terugvallen voor de 'theorie'.
Vandaag werd op de Gentse Blaarmeersen een jogging georganiseerd. Een van de mannen uit de organisatie is een collega van mij en die heeft natuurlijk ook graag dat er zoveel mogelijk mensen op afkomen. In mijn schema stond een duurloop van 14 km, dus kon ik die afstand evengoed in die jogging over 15 km gaan afwerken, op voorwaarde dat ik 'op reserve' zou lopen (niet starten om een zo snel mogelijke tijd te behalen dus). Bij de start zette ik me redelijk achteraan, zodat ik wel traag 'moest' lopen. Een zeer goede tactiek moet ik zeggen: ik kon heel rustig vertrekken en ondertussen passeerde ik de schoonste (vrouwelijke!) kontjes van Gent T plan was om tussen de 4:45 en 5:00 per km te lopen, iets wat eigenlijk perfect lukte. In de laatste 3 km zag ik een eindje voor mij nog een paar deelnemers lopen, dus heb ik toen het tempo wat opgetrokken om die toch nog op te rapen en achter te laten. De coach zegt immers dat we de laatste km's van een duurloop altijd wat sneller mogen doen
uiteindelijk moet ik zeggen dat het eens heel plezant is om een training in een wedstrijd te doen (zowel voor de conditie als voor de eerder genoemde voordelen). Bij gelegenheid is het zeker voor herhaling vatbaar, al moeten er natuurlijk ook voldoende trage trainingen afgewerkt worden!
Donderdag ben ik mijn fiets gaan halen (zie eerdere post), dus wou ik mn wisselloop op vrijdag houden. Dat is mijn dagje ouderschapsverlof, maar die taak probeer ik zo goed mogelijk te doen dus kan ik tijdens de dag niet trainen. Tegen 17u30 was mn vrouw thuis, wou ik me klaarmaken... maar toen sprong de afvoer van de lavabo! Miljaar, dat moest dringend gerepareerd worden! Bijkomend 'probleem': t was onze 'ijzeren' huwelijksverjaardag, dus wilden we eens gaan uit eten. En nóg een 'probleem': mn ma en zus verjaren, dus die moesten we ook gaan bezoeken. Je hoort me al komen: er zat geen training meer in
Zaterdagochtend dan maar hé. De inhoud van de training: 10 km wisselloop (500m loslopen en 500m aan 4:30/km). De eerste kilometers waren rampzalig! het gevoel zat compleet niet goed: k had de indruk dat mijn voeten zodanig hard op de grond 'pletsen' dat de buren ervan wakker zouden worden! Mijn onderbenen deden (voor het eerst sinds wéken) pijn, de bovenkant van mn voeten waren pijnlijk, ... kortom: k voelde mij nen oude vent! Na 3 km ben ik efkes gestopt om te stretchen en mn veters wat losser te maken. En voila, het goede (of toch 'betere') gevoel was er weer. Raar hé!
Deze middag staat er geen training geprogrammeerd. Mijn vrouw gaat deelnemen aan een bedrijvenloop in Oudenaarde. T moet al een halfjaar geleden zijn dat ze nog eens loopschoenen/loopkledij aanhad, dus t is echt voor de fun
.
