Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Post van Postuertje
20-12-2009
overal bereikbaar!
De baas belt me regelmatig om een stand van zaken te weten. Hij belt vanuit de mediamarkt, vanuit zijn auto of van op de tram. De achtergrondgeluiden verraden meestal zijn locatie.Eén van de meest herkenbare achtergrondgeluidjes zijn de 4 kindjes.
Ik hoorde weer een boel gekrijs en geroep op de achtergrond, de baas was dus thuis. Ik had echter geen idee waar juist thuis, tot ik de baas hoorde roepen tegen de kindjes :Een momentje, papa is direct terug, ik zit even op toilet !
Meent hij dat nu ? vraag ik me dan af.Vervolgens wendt hij zich terug tot zijn telefoon en zegt Kan je dat nu geloven ? Ik zit even op toilet en zelfs dan hebben ze me nodig !
Het is niet eenvoudig om de baas te zijn.Je moet streng zijn, motiveren, stimuleren, aanleren en vooral héél veel geduld hebben.Mijn baas heeft een engelengeduld, dat hij waarschijnlijk aangeleerd heeft van zijn vier kindjes thuis. Vier kindjes thuis en drie op het werk.
Zoals een goede papa speelt de baas vaak met zijn kindjes.Deze morgen had hij weer voor enkele nieuwe speeltjes gezorgd. Het eerste speeltje was een opplooibare fiets, die meteen in de winkel getest werd.De baas leefde zich volledig uit en iedereen mocht eens een tourtje doen. Hup , rond de bureau, achter de verkoopstafels en terug tot aan de zeteltjes.En leuk dat dat was!Het tweede speeltje was een dreidel, een soort tol die je moet laten spinnen. Eens de dreidel valt moet je iets doen De baas draait enthousiast, de dreidel tolt in het rond en valt Oei zegt de baas Ik moet betalen! Maar dat is niet erg hoor je mag me altijd opslag geven zeg ik vlug, ik moet mijn kansen grijpen als ze zich voordoen! Oei oei oei, maar hoeveel wil je dan? Hmm moeilijke vraag Ik besluit de bal terug te spelen Betaal me maar hoeveel je vindt dat ik waard ben! Maar Vicky toch, ik kan je helemaal niet zóveel betalen, je bent onschatbaar, en je hebt vele kwaliteiten. Oh, zo lief van die lieve lieve baas natuurlijk heb ik zo nog geen opslag, de baas weet echter, net als een papa, dat het materiële soms minder belangrijk is dan de aandacht en het vertrouwen dat je krijgt.Hij weet ook, aan de hoeveelheid schoentjes te zien, dat ik niets tekort kom.Het is hem dus vergeven
Na het spelen komt het werken, we vliegen er dus allemaal in.De baas ziet dat iedereen heel braaf bezig is en grijpt zijn kans om een romantische lunch met zijn lieve vrouw te doen.Toch een lieve baas De collega begint ondertussen een beetje op te ruimen en wendt zich geërgerd tot de boekhouder. Wil je alsjeblieft ook een beetje je eigen zaken opruimen?Ik kuis hier al heel de winkel, het minste wat je kan doen is je eigen zaken wegsteken! De boekhouder haalt diep adem, ik zie zijn gezicht even rood worden als zijn haar, dan ontploft hij. Ik ben de BOEKHOUDER! roept hij het uit Het is niet MIJN taak om op te ruimen, ik moet facturen maken! En ik vraag je om eerst even op te ruimen Jij mag niet zeggen wat ik moet doen! Jij bent de managerhelemaal niet, als de baas er niet is ben IK de manager! Dit is het begin van een lang, steeds luider wordend gebekvecht.De verwijten en beledigingen vliegen over en weer, tot de boekhouder het beu is.Hij neemt de telefoon en belt de baas. Hallo?De collega heeft zo een stoute dingen tegen mij gezegd!Je moet haar zeggen dat ze mij niet zo mag plagen!Ze denkt dat zij de manager is, als jij er niet bent.Ikwerk hier al 2,5 jaar dus ik ben toch de manager als jij er niet bent!Kan je haar dat zeggen?
Ja daar gaat de baas zijn romantische lunch.De ruzie loopt hoog op in de winkel, zo hoog dat de baas nogmaals gebeld moet worden, en daarna nóg een keer en daarna nóg een keer.Net zoveel tot de baas dat zotte idee van een romantische lunch laat varen en terugkomt om zijn vechtende kindjes uit elkaar te halen.Eens de baas er is begint het pas echt.De baas heeft maar liefst 2 uur nodig om de boekhouder te kalmeren, zoals ik al zei de baas heeft een engelengeduld.Nadien besluit hij om het er toch nog eens op te wagen en eventjes naar buiten te gaan. Vicky, wil jij een beetje opletten? vraagt hij, dan keert hij zich tot de boekhouder en zegt Ik ben even weg, braaf zijn en naar Vicky luisteren!
December dat betekent kerstcadeautjes en kerstkaarten op het werk.Véél kerstkaartjes, zon 1500 om precies te zijn.De hele week ben ik dus al bezig met etiketten plakken en enveloppen vullen, gelukkig dat ik daarbij ook wat hulp krijg van de collega. Het enige probleem is dat die collega zich in Antwerpen bevindt, en de drukker in Knokke-Heist.Dus worden alle kaartjes in mijn camionetteke gestopt en vertrek ik naar Antwerpen.Daar worden ze s avonds wederom in datzelfde camionetteke gestopt om terug naar hier te komen.
Voorzichtig op de baan hé roept de baas nog vooraleer ik vertrek.De baas kent mij een beetje, hij kent me genoeg om te weten dat ik nogal eens onstuimig kan zijn, ook op de weg.Ik zette mijn brilletje op, klikte de veiligheidsgordel dicht en zette de radio vollen bak, ik was klaar voor de rit. Toen ik zon 40 minuten onderweg was werd ik echter opgeschrikt door de luide claxon van de bestuurder achter me. Ik keek dus in mijn achteruitkijkspiegel en zag mijn koffer wijd open staan!Niet enkel reed ik daar met een open koffer, de kerstkaarten waren eruit gevlogen en lagen nu verspreid over de expresweg.
Gelukkig dat de man achter mij op tijd was kunnen stoppen en mijn kerstkaartjes dus niet overreden waren.Geschrokken sprong ik uit de auto en liep richting envelopjes, daar begon ik, zo vlug mogelijk alle kaartjes terug in de doos te stoppen.Ondertussen dacht ik maar 2 dingen waarom overkomt mij dit altijd?En waarom heb ik net nu mijn little black dress met pumps aan? Gelukkig kreeg ik wat hulp van die man in de auto achter me. Je mag nog van geluk spreken dat je geen kettingbotsing veroorzaakt hebt hé zegt hij.
Inderdaad gelukkig, want dat is zeer nefast voor je bonus malus, zo had ik nog maar net vernomen toen ik het telefoongesprek van de collega met haar verzekeringsmaatschappij overhoorde. Goedemiddag, ik bel u even op om te vragen of het nog mogelijk is om aan een verzekering te geraken, en hoeveel me dat dan precies zou kosten.Ik zou graag terug een auto aankopen! hoorde ik de collega zeggen. Mijn bonus malus?Die staat nu op 22!Ik kijk meteen op en kijk haar vragend aan.De collega lacht even en vervolgt Ja, u weet nog wel die kettingbotsing die ik in 2000 veroorzaakt heb. Kettingbotsing? vraag ik geluidloos. De collega houdt even haar hand voor de hoorn en zegt Ja, ik heb daar zelfs nog een strafblad van onopzettelijke slagen en verwondingen. Vervolgens wendt ze zich terug tot de verzekeraar Of ik nog een ongeval heb gehad de laatste vijf jaar?Ja natuurlijk, dat kan niet anders! De verzekering ging het bekijken, men kon blijkbaar niet meteen een antwoord geven.Enkele uurtjes later belt de collega dus nogmaals op om te vragen of ze haar niet vergeten zijn. Excuseer mevrouw kreeg ze te horen we zijn nog steeds aan het berekenen, misschien dat we tegen volgende week een antwoord hebben!
De vrienden vroegen ons mee voor een Franse dansavond en vermits ik nogal fan ben van dat 'serviettenlied' was ik maar al te graag van de partij! Het werd een avond vol 'hoogtepunten', absurde, flatterende, grappige en ook valse hoogtepunten.
De avond had veel weg van een trouwfeest, maar dan zonder bruidspaar. Na het eten begon de dansvloer zich stilletjes te vullen, de zatte nonkel startte een polonaise en de elegante oma keek toe vanuit een comfortabel zeteltje. En ik werd benaderd door 'de verre achternicht'. Die wou me 'een delicate vraag' stellen. 'Van welke ontwerper is dat kleedje?' vroeg ze 'Ontwerper? Geen idee, ik heb dat in een winkeltje in Heist gekocht' 'Oh, in Yjst, op vakantie dus... Italië zeker? Het ziet er een Italiaans kleedje uit hé. Ben je zeker dat het niet van designer X is?' Zoals je al merkt waren de andere gasten op de dansvloer 'niet van hier'. Wat dan weer zorgde voor een volgend 'hoogtepunt'. 'Gij zijt van hier zeker?' vroeg zatte nonkel nr 4 me. Waw, na 7 jaar 'Gij zijt niet van hier hé', krijg ik nu een 'Ge zijt van hier zeker?'. Ik was nogal trots, dat kan ik je wel vertellen!
Iets later stonden de vriendin en ik buiten even een luchtje te scheppen. De 'rebelse neef' stapte in zijn getunede wagen. De vriendin en ik keken vol ongeloof toe hoe zijn autodeur niet opzij, dan wel omhoog openging. Vervolgens steeg de auto zo'n 10 cm. Inderdaad, de auto liftte zichzelf op. De neef vertrok, maar stopte vlug terug, vlak voor de vriendin en ik. 'Oh' zei de vriendin 'hij is stilgevallen'. En toen kwam het. Whoem! Whoem Whoem! Whoem Whoem Whoem! Nee, de auto was nog niet vertrokken hoor, hij was enkel nog maar aan het whoemen, alsof hij een concertje aan het geven was. Pas toen hij zeker was dat hij genoeg publiek had verzameld schoot de auto dan toch weg. Ja, proficiat, u kan vlug optrekken meneer! Dat was een grappig hoogtepunt!
En dan was er nog de rekening. Die was hoog. Zo hoog, dat ik er bijna een punt van wou maken!
Het was me weer het dagje vandaag het dagje Antwerpen !Zoals gewoonlijk werd ik begroet door een enthousiaste boekhouder. Goedemorgen Vicky ! Ik ben vandaag manager ! Manager ? vroeg ik
Ja, de baas is er niet, dus ik zal voor manager spelen voor jou Vicky.Wil je een lieve of een stoute manager, Vicky ?
Euh
Wacht zei de boekhouder, ik zal het eens voordoen.Hij nam enkele stappen weg van mij en kwam toen al roepend aangestormd Vicky, je MOET vlugger werken, je moet vandaag minstens 10 uurwerken verkopen ! Dit was de stoute manager fluisterde hij me toe.Vervolgens kwam hij met een tasje koffie bij me en zei Vicky, je doet dat fantastisch, je krijgt 500 opslag per dag !
En dit is de lieve manager ? reageerde ik verbouwereerd.
Juist Vicky ! Hij bulderde het een moment uit van het lachen en werd toen meteen terug serieus. Oh sorry Vicky, dat was een grapje !Ik ben niet écht de manager vandaag,en ik kan je ook geen 500 opslag per dag geven !Sorry, ik had dat niet mogen zeggen !
Dit beloofde toch een lange dag te worden.Hoe grappig de boekhouder soms kan zijn in retrospectie, op het moment zelf is hij gewoon vermoeiend.Hij eist werkelijk al je tijd op
Vicky, ik ben binnenkort hoofdboekhouder !
Maar je bent de enige boekhouder.
Ja, maar nu volg ik lessen, amai Vicky, en ik dacht dat boekhouden al interessant was, nu volg ik Fiscaliteit, Vicky.Maar dat is zó spannend hé Vicky.En mijn leerkracht hé Vicky, die is zo slim hé Vicky.Gisteren ging het over ontslag Vicky, amai Vicky, wist je dat er meer dan 10 redenen voor ontslag bestaan ?
Gelukkig werden we gestoord door een klant vooraleer hij een volledige opsomming kon geven.Die klant had gisteren een uurwerk gekocht en had nu nog juist een factuur nodig.De boekhouder sloeg in paniek. ja, maar ik weet helemaal niet wanneer dat is aangekocht, en meneer heeft geen BTW-nr, hoe kan ik dan een factuur opmaken ? de boekhouder klonk alsof hij op het randje van een zenuwinzinking stond.Hij belde maar liefst 4 keer naar de baas en werd zenuwachtiger met de minuut.De klant werd gevraagd om volgende week terug te komen voor een factuur. Ik begrijp het probleem niet zei de klant u bent toch boekhouder ?
Hóófdboekhouder antwoordde de boekhouder.
Is het dan zo moeilijk om mij gewoon een aankoopbewijsje te maken ?
Oh, dus u heeft gewoon een aankoopbewijs nodig ? vroeg de boekhouder Maar dat zal Vicky even doen. Dat is mijn taak niet, ik ben boekhouder, ik maak facturen !
Even later hoorde ik de boekhouder aan de telefoon
Hallo Electrabel ? U spreekt hier met de hoofdboekhouder.De manager en ik zijn zo stom geweest.We waren klant bij jullie, maar toen is er hier iemand geweest, die ons hoofd helemaal zot heeft gemaakt, en zo zijn we weggegaan bij jullie.Het spijt ons zo ! Echt, we hebben er zóveel spijt van! En weet je, die andere firma luistert helemaal niet naar mij, en ik begrijp hun facturen niet.Alsjeblieft Electrabel, mogen we terugkomen ?
De collega en ik gierden het uit! En Electrabel waarschijnlijk ook...
Het is een verschrikkelijk, drukke, zware week met als gevolg weinig tijd om te bloggen. Toch wil ik graag een verhaaltje met jullie delen, niet echt een blog, gewoon wat leesvoer. Een oefening op perspectief in de schrijfles...
Anaïs opende de pot verf en zuchtte beige, weeral.Waarom koos iedereen toch diezelfde klotekleur voorzijn appartement aan de kust?Dacht men dan nooit aan haar, de schilder?Het was nu niet meteen de spannendste kleur om mee aan de slag te gaan.Natuurlijk noemden haar elitaire klanten het nooit beige.Het was Pierre de France of bord de Seine of Vison. Anaïs kon echter de verleiding nooit weerstaan om gewoon beige te zeggen tegen haar klanten.Dan haalden ze er meteen de kleurkaart bij om haar op de juiste kleur te wijzen. Ze hadden namelijk extra betaald om Cape Cod en niet beige te mogen zeggen. Het was best een groot appartementwaar ze nu aan de slag moest, hier zou ze de rest van de maand zoet mee zijn.Ze voelde aan de muur.Zoals gewoonlijk was de afwerking niet wat het moest zijn, ze zou hier nog heel wat schuurwerk hebben alvorens ze fleece kon plakken. Anaïs deedhaar job graag, ze genoot van de vrijheid en de rust in een leegstaand appartement.Ze hield van het onmiddellijke resultaat, spijtig van het beige .Zelf hield ze van felle kleurtjes.Zo had ze één wand in haar keuken felgroen geschilderd.En haar slaapkamer in een prachtig, rustgevend blauw. Het meest trots was ze nog op haar badkamer, die was barbieroze.Ze droomde daar al van sedert die keer dat ze als klein meisje met haar ouders langs een badkamerwinkel had gelopen.Er stond zon vreselijke eighties-roze badkamer in de vitrine.Zo een met een roze wc, een roze bad en roze lavabos op poten.Deze wil ik later hebben, had ze toen gezegd.Haar ouders hadden eens moeten lachen, maar Anaïs was vastberaden geweest.Week na week ging ze kijken of haar roze badkamer nog steeds beschikbaar was.Voor de zekerheid wou ze er alvast eentje bestellen, dus was ze samen met haar ouders tot bij de verkoper gegaan met de vraag er alvast eentje opzij te houden voor later.Dit verhaal was een klassieker geworden tijdens familiefeestjes. En nu had ze dus haar eigen versie van de roze badkamer.Met één felroze muur, en strakke witgelakte badkamermeubels.De accessoires waren dan weer roze, en het was prachtig!Zelfs haar ouders hadden moeten toegeven dat ze talent had als het op inrichten aankwam.Niet dat ze veel gelegenheid had om designadvies te geven.Haar klanten hadden daar reeds iemand voor, een binnenhuisarchitecte met naam, iemand die hen door tenminste drie anderen was aangeraden. In hun ogen was Anaïs een ordinaire schilder. Wat zou zij van inrichting kunnen afweten? Ze noemde 'Bord de Seine' beige!
Oh, en voor diegenen die twijfelen... Ja, ik wil ook een roze badkamer!
De vereniging van de echtgenoot organiseerde onlangs een assertiviteits-cursus.
Dat heb ik niet nodig hoor riep ik uit ik ben héél assertief.
Dat denk je maar antwoordde de echtgenoot bekijk je agenda eens! Waar heb je nu weer allemaal op toegezegd?Je moet soms leren nee zeggen als ze je iets vragen. Je bent altijd bang dat je wat zal missen
Ja, daar sloeg hij de nagel op de kop.Ik mis niet graag iets Stel je voor dat er iets spectaculairs gebeurt, en ik ben er niet bij ! Wat als het zo'n feestje is waar men nog jaren over napraat, en ik heb het gemist! Vandaar dat ik liefst overal bij ben, en dat 150 %.Maar je kan natuurlijk niet overal bij zijn , je kan niet alles willen en je kan niet op twee plaatsen tegelijkertijd zijn. Vandaar dat je moet kiezen en kiezen is altijd een beetje verliezen. En dat doet zeer!
De cursus leerde me echter dat mijn ijdelheid aan de basis ligt.Ik ben vereerd dat ze mij om hulp vragen, dat ze mij uitnodigen. En als ik nee zeg, vraagt men het misschien geen tweede keer. En zo zeg ik ja, net zoals ik een eenmalig aanbod steeds in mijn winkelkarretje zal leggen. Ook al heb ik het nu niet meteen nodig, ik wil nadien geen spijt hebben dat ik het niét geprobeerd heb. Dus als men vraagt 'wie ziet het zitten om...' schiet mijn rechterhand automatisch de lucht, gevolgd door de woorden 'Ik heb nog wel wat tijd over!'
Gelukkig leren we iedere dag bij. Mijn nieuwe, assertievere ik zegt dus, al is het soms met veel pijn in het hart, af en toe eens neen. Nee, sorry, het gaat nu echt niet. Maar alsjeblieft vergeet me niet en vraag het later nog eens!
