Na een stadswandeling en museumpje met Frans ga ik in de namiddag naar het commerciële centrum in onze wijk. Dat heeft niets te maken met het shoppingcentrum van gisteren. De winkeltjes hier zijn een zakdoek groot. Ik ben op zoek naar een kapsalon. Soms staat er maar één stoel en hangt er vooral vals haar, ik denk niet dat ik daar moet zijn. In één salon moet ik te lang wachten. Ik kan terecht in een combisalon. Er werkt een vrouw aan een naaimachine, er is een klein tafeltje om nagels te lakken en er is één stoel en één wastafel. Ik moet flink achteruitzakken om mijn haar te laten wassen. Later vraag ik me af of de kapster wel een opleiding heeft gehad. Ze weet of durft haast niks te doen en knipt gewoon de onderkant hier en daar bij. Ik vrees dat het er niet beter op zal worden als ik haar meer vraag. Kort daarna sta ik buiten, zes dollar armer, ik vergat nog te vragen om in mijn nek bij te knippen. Colombia staat voor het ogenblik op de laatste plaats voor een knipbeurt. Ten noorden van Rome staat een vrouw met stip bovenaan, helaas is die wat ver weg.

We herpakken onze spullen om morgen verder naar het noorden te gaan. We kunnen onze grote koffers in de airbnb laten.

's Avonds eten we bij een vriendelijke Nederlander in het enige Indonesische restaurant van Colombië. Ik hoop dat de centen inderdaad naar een schooltje voor kansarme kinderen gaan want prijs-kwaliteit scoorde het eten hier bijzonder slecht.