't Is weer weekend en ik zit hier in mijn kleine kamertje met de tussendeur dicht. Mijn witte bloedcellen waren iets gestegen, maar nog niet genoeg. Ze worden ook tegen gewerkt door de chemo. Morgen nog een dag en maandag is het een dag zonder. Ik hoop dat ik niet ziek word, geen koorts krijg zodat ik volgende week de deur van dit kamertje voor een paar weken achter mij dicht kan trekken.
De dag is nog tamelijk rap gepasseerd. Deze morgen tot rond 11u gedut, ik raakte niet wakker. Dan er toch uitgerold en mijn 3e puzzel afgewerkt. Als ik eens wist hoe het moest , zou ik een foto van mijn puzzels op de blog zetten, maar ik kan het niet. Deze namiddag weer een dutje gedaan en toen kwamen Q en de kindjes. Ik heb me deze keer ingepakt want Hermelien en Fabian met zo'n blauwe schort, dat gaat niet. Warm dat ik had op den duur! Na een uurtje zijn ze vertrokken. De kinderen worden het hier dan ook wat beu, beginnen kattekwaad uithalen, mijn bed omhoog en omlaag doen, in de zetel staan,... Nadien kreeg ik nog bezoek van een nicht van Quentin en zo is het weer avond, ik mag sebiet weer slapen want ik begin alweer gapen.
Hoop dat er nog iets is op tv laat ik jullie, groetjes, Heidi
ik las in 1 van de reacties dat het kermis is in Ieper. en mmmmmm oliebollen! 't is maar als je allerlei verboden bent om te eten dat je weet hoe lekker die dingen zijn! Alhoewel ik vandaag niet echt veel honger heb. Mijn maag doet wat raar, van de chemo waarschijnlijk. Deze middag heb ik me echt moeten forceren om mijn soep op te drinken en wat van het bord. Ik heb nergens goesting in en drinken kost me ook al veel moeite. Ik krijg nochtans medicatie tegen de misselijkheid. Nu, nog chemo tot en met zondag denk ik en dan is het voor een tijdje gedaan. Mijn intra-thecale gisteren (ruggeprik) viel goed mee gisteren en het platliggen is ook alweer achter de rug. En (hvh) ik heb geen hoofdpijn. Die spuiten zijn nu ook voor enkele weken niet nodig! Wat kijk ik uit naar het naar huis gaan! Ik hoop dat ik goed blijf want mijn RBC en WBC zijn serieus aan het dalen. Misschien moet ik nog in isolatie. Gisteren kreeg ik al bloedplaatjes omdat die te laag stonden, maar ze zijn weer gestegen nu. Ik had dat wel zelf al wat gemerkt want elke keer als ik mijn neus moest snuiten was er wat bloed bij. Voila 't is zo ver: de verpleegster kwam net de tussendeur toedoen, de wittekes staan te laag. De rode staan ook laag en ik krijg deze avond nog 2 zakjes bloed. Ik zal ook Neupogen krijgen, dat is iets die de witte doet aan maken en mijn lichaam reageert daar normaal goed op. Dus de isolatie zal hopelijk niet te lang duren. Ik heb nu ook nog een ander probleem. Mijn oren zagen wat rood en jeukten nogal. Ik was bang dat ik een infectie zou hebben of schimmel of ik weet niet wat. Durfde het eerst niet zeggen. Thuis begonnen mijn oren echt veel te jeuken en wat pijn te doen, ook vanbinnen. Gisteren gezegd tegen de dokter en wat blijkt: Ik ben verbrand van de bestraling. Mijn oren nog het meest. Mijn slapen en voorhoofd zien ook rood, maar dat jeukt niet zo. Ik moet het nu vet houden en krijg pilletjes tegen de jeuk. Dit kan enkele weken duren eer het weg is! Ik vroeg hoe dat mogelijk is, ewel je wordt heel hevig bestraald op een relatief klein oppervlak en dat kan wat verbranden. Ze zien dat dikwijls. Als ik naar de stralen zal moeten voor mijn transplantatie moet ik over het hele lichaam bestraald worden en dan gebeurt dat niet. Ze doen hier iets met je hoor! Maar ja, laten we het allemaal een noodzakelijk kwaad noemen. Ik wil genezen en moet er blijkbaar wel iets voor over hebben!
Straks komen Quentin en Iwein, ze zullen zich mogen inpakken! Iwein werd gisteren inderdaad in de watten gelegd van zijn papa en ze hebben alle 2 heel goed geslapen. Ben benieuwd hoe mijn 2 kleinste geweest zijn!
ben terug in Gent. Perfusie is aangesloten en krijg weer zo 2l vocht. Gisteren echt mijn best gedaan om veel te drinken. Had toch zo'n 4l binnen denk ik tegen de avond. Straks komen ze chemo aanhangen en vandaag krijg ik nog mijn ruggeprik. Ze willen vandaag alles opstarten omdat ik hier toch ben en het is anders een verloren dag voor mij. en het betekent ook dat ik dan volgende week waarschijnlijk een dag eerder naar huis mag! Thuis was het fantastisch. Weer bij de kindjes, bij Quentin. Lekker eten, aan mijn eigen keukentafel. Maar ik moet wel zeggen. Eenmaal thuis voel je pas hoe slap je bent. Gewoon wat rondlopen in huis, bezig zijn met de kinderen,... Iedereen was bezig met: "je moet niets doen als je thuis bent, rust maar." Ewel het verbiedt zichzelf. Ik kon bijna niets. Ik had dan ook wat maaglast en je bent dan helemaal gelijk een vod. Vandaag doen mijn kuiten ook pijn. Echt van die stijve spieren, waarschijnlijk van thuis rond te lopen, de trap te doen en mijn benen zijn niet meer gewend van veel te stappen. Zal deze week toch nog meer wandelen op de gang en wat fietsen op de home-trainer. Misschien gaat het volgende week dan beter. De kinderen waren ook heel tevreden dat mama thuis was. Fabian natuurlijk ziek: koorts, hoesten, snotneus. maar papa heeft hem goed verzorgd (Quentin is nu snipverkouden) We hebben hem thuis gehouden van school en nu is hij voor 2 dagen gaan logeren bij peter en bobonne. Hermelien is ook mee want ik vrees dat Fabian wat verloren zou zijn als hij zijn broer en zus niet heeft. Iwein is alleen naar school. Wat tegen zijn zin, maar vanavond heeft hij eens zijn papa voor hem alleen! Quentin zal misschien ook een nachtje kunnen doorslapen nu de 2 kleinsten uit logeren zijn. Hij zal er deugd van hebben wat dat was weer wennen: verschillende keren 's nachts opstaan omdat er iemand weent en wakker is. Ik ga jullie nu laten, wil nog mijn mails eens bekijken en moet me deze namiddag voorbereiden op de ruggeprik en plat liggen!
15u40: staf vergadering is gedaan en ik krijg het goede nieuws: ik mag vanavond mee naar huis met Quentin! Joepie de poepie! Ben uitgelaten als een kind, na meer dan 2 weken hier op mijn kamertje eindelijk weer eens de wijde wereld in!
Ga me nu klaarmaken dat we hier wegkunnen tegen 17u en de kindjes op tijd ophalen. Tot donderdag!
heb net mijn blog nog eens volledig gelezen en er is al zo veel gebeurd de laatste weken! Ik was toch al 't een en 't ander vergeten. Ik las dat ik tijdens mijn eerste chemo beurt een slechte smaak had ewel, dat heb ik nu niet. (h v h= hout vast houden) Mijn vingertoppen tintelen wel enorm, precies of er elektriek inzit. Om te typen en te schrijven is het wel ambetant, maar dit is een nevenwerking van de chemo en kan lang aanwezig blijven. Nu, het doet geen pijn en zolang het dat maar is...
Ik zit hier nu nog steeds te wachten op de toestemming om vanavond naar huis te gaan. Zou zo graag meegaan met Quentin want als hij me morgen voormiddag moet komen halen, dan is zijn voormiddag ook weer verprutst. En wat heb ik eraan om donderdag thuis te zitten? Ik zit daar dan alleen. Morgen namiddag kunnen we allemaal tesamen zijn. Ik duim dat de professor groen licht geeft. Hij is terug van een congres en de assistente wil geen beslissingen nemen zonder hem. 't zou zo leuk zijn voor de kinderen dat mama thuis is als ze thuiskomen vanavond. Gisteren had Fabian precies wat heimwee naar mama. Ofwel kwam het omdat de babysit er was en hij was ook heel moe. Niet veel geslapen in 't weekend bij peter en bobonne en dan ganse dagen naar school.... Hij is toch nog klein hé! Iwein zou het ook wel tof vinden want hij vraagt het geregeld wanneer ik nog eens naar huis mag. Nog 100 dagen niet mama? vraagt hij dan. en mijn kleine poppemie: ik zie haar gezichtje al voor mij en brabbelen mamamamamama. Professor: mag ik aub naar huis vanavond? Om 15u is er staf: ik duim! Jullie horen nog van mij!
we zijn al maart, februari is voorbij gevlogen! Zoals iemand al eerder zei, ik kan het zelf bijna niet geloven dat ik al 7 weken in behandeling ben! En de wereld blijft gewoon verdere draaien! Quentin had een slechte dag vandaag. Was naar een bijscholing moeten gaan, was hier maar rond 17u40, vlug wat gepraat, hij moest dan al weer weg. Naar huis, kindjes ophalen, babysit ophalen, Fabian en Hermelien in bed doen, zich wat wassen en omkleden en om 19u30 moet hij alweer in de gemeenteraad zijn! Hij heeft een jachtig leven en ik zou graag wat helpen, maar jammer genoeg gaat het niet. Ik hoop dat ik morgen avond weg mag en woensdag de hele dag thuis ben, dan zal het voor hem misschien ook wat relaxer kunnen. Mijn witloof in hesp heeft gisteren heerlijk gesmaakt. Voor herhaling vatbaar! deze avond waren het weer droge ziekenhuisboterhammen. Maar ik heb ze als een flink meisje opgegeten. De dokter vraagt het ook steeds of ik genoeg eet. anders hangen ze hier een zak aan van 2l. Nu is het 1,5l vocht met extra veel caloriën + een half litertje vocht om mijn nieren te helpen. Als ik naar huis ga zal ik mijn best moeten doen om te drinken! Ben uitverteld, zal stoppen groetjes, Heidi
Mijn zus, Quentin en de kinderen zijn net geweest en de rust is nu teruggekeerd op kamer 1923. Ik ben moe vandaag en voel me futloos. Deze morgen ontbijt genomen en terug in bed gekropen. Heb geslapen tot 11u en pas dan schoot ik in actie. Mijn wassen, verse pyama aan,.... 't Is nu nog maar 17u en ik ben weer al helemaal versleten. Het komt door de chemo denk ik. Heb er toch al weer 3 dagen gekregen en je mag zeggen wat je wil, 't is een zakje gif dat ze laten inlopen hé. Soldaatjes die moeten vechten tegen mijn kankertjes. 't is misschien door 't vechten dat ik zo ben, ofwel door 't weer. Als ik buiten kijk, niet veel fraais!
Ik besef goed dat ik thuis ook niet veel zal kunnen doen. Van bed naar stoel en dan naar de zetel. Maar mijn aanwezigheid zal wel geapprecieerd worden! Vertelde aan Iwein dat ik met hondje woef dag (=woensdag) misschien thuis zal zijn en hij is het niet vergeten!
Ik kreeg een potje witloof in hesp van mama en gaf het net mee om op te warmen. Ik hoop dat het mij smaakt, samen met 2 verse pistoletjes! De goesting is er wel, hongergevoel minder, maar we doen ons best.
Ik ben wat laat vanavond, maar het was een drukke namiddag. Quentin kwam met de kindjes, dan nog een paar vrienden en deze avond een vriendin. Zit nu achter mijn computer, maar sebiet komen ze nog om mijn verband te verversen. Er is hier een stagaire en ze wilden het eens doen als dat meisje erbij is. jaja, de studenten hier in Gent moeten elke stageperiode een weekend stage doen. Ik vind dit zeker niet slecht, dan ervaren ze hoe het zal zijn als ze eens gaan werken. Vandaag was een dag van chemo. Mijn medicatie tegen chromosoom is ook weer gestart (sprycel) en zo doen we verder.
heb niet zoveel nieuws en zal afsluiten, zodat ik hier opgeruimd heb tegen dat ze komen om mijn catheter verband te verversen.
aangezien ik zoveel 'fans' heb wil ik jullie niet ontgoochelen en typ ik toch nog iets voor ik aan mijn "platte" rust begin. De bestralingen zijn gedaan (hoofdstuk afgesloten) en we komen steeds dichter bij de dag dat ik voor een paar weken naar huis mag. (als alles goed blijft gaan). Ik kijk er echt naar uit.
Heb deze middag ook nog eens een badje genomen, was al een hele tijd geleden. Pas op, ik stonk niet hoor, was me anders aan de lavabo en 's avonds dikwijls voetbad. Maar weer eens helemaal in het warme schuimende water liggen kan goed doen!
Iemand vroeg me of ik contact heb met de "buren" maar ik heb hier enkel contact met personeel. Als ik mijn wandeling op de gang doe, dan kan je binnen kijken in andere kamers, want het zijn allemaal vensters en ik denk dat ik veruit de enige ben die niet in isolatie lig. Bij de anderen is de tussen deur toe en lopen ze met schort en masker Mijn witte bloedcellen staan nog goed, hopelijk blijft het zo. Ze stonden nog boven de 1000 zei de dokter en pas onder de 500 is er isolatie nodig. Het gebeurt dat ik een spuitje in de buik krijg Neupogen, dit is om WBC aan te maken, en mijn lichaam reageert daar goed op
Wat me nog opvalt tijdens de wandelingen: als ik op kamer ben vliegt die sjaal van mijn hoofd (veel te warm) en zit ik kaal in de kamer. De andere mensen hier zitten allemaal met iets op hun hoofd, ik ben weer een uitzondering. Verschiet dus niet als jullie me plots kaal zien want ik vergeet dan nog soms om iets op mijn hoofd te doen als ik buiten de kamer ga. Eens thuis zal dat misschien ook zo zijn. Blijkbaar schiet je haar wel rap terug als je geen chemo krijgt ewel ik zal de Sinaed O'Connor zijn van Vlamertinge want deze zomer heb ik echt geen zin om me dood te zweten. (ik reken er op dat het een mooie zomer wordt hé)
Ik krijg net koffie, zal hem met smaak uitdrinken en dan de tijd wat opvullen met tetris (heb het gevonden, Annelies!) om niet te nerveus te worden voor sebiet.
morgen voor de laatste keer naar de stralen! Dat is dan al een hoofdstuk dat afgesloten is, een stap dichter bij de genezing. Ik kreeg wel ander "tof" nieuws! Morgen en volgende week vrijdag nog eens een intra-thecale toediening van chemo (= via het ruggemerg, weer een prik in de rug dus.) Ik zal morgen dus niets schrijven want ik zal weer plat liggen! en plat liggen zal ik doen tot zaterdag voormiddag om hoofdpijn te vermijden. Als ik een goede dag heb "vergeet" ik soms dat ik doodziek ben, ik lig hier wel, maar zit op de computer te spelen, maak puzzels, lees boeken,... Maat mijn lichaam ziet toch af. ik sta niet zo vast op de benen en eigenlijk zit mijn lichaam nu vol gif hé. Kreeg de laatste dagen geen chemo via infuus, maar moet wel chemo-pillen nemen en dan die stralen. Morgen start ik ook weer voor 4 dagen met chemo. Duimen dat we geen koorts doen (wat blijkbaar normaal is) en niet te misselijk zijn.
Ik stop ermee! morgen vieren de kindjes carnaval op school, ik duim dat het weer wat meewil en dat ze zich goed amuseren!
vandaag heb ik wat aan mijn conditie gewerkt. Deze morgen op de hometrainer gereden en vanavond nog eens. Deze avond deed ik eerst mijn toertje op de gang en reed dan op de fiets. Na 4 minuten was ik pompaf! Amai, als ik thuis ben zal ik nooit aan het toilet raken of de trap op! Ik heb me voor genomen om vanaf nu dagelijks te trainen!
De dag is snel gepasseerd vandaag. Deze morgen stralen, na middagmaal wat geslapen en deze namiddag een paar uur compagnie gehad. Zo gaat het vlug.
Ik ben nu wel moe, zit hier voortdurend te geeuwen en te gapen, zal vlug onder de wol kruipen denk ik. verder heb ik geen nieuws meer. Dank u voor de vele reacties op mijn blog en de mailtjes, ik ben altijd benieuwd als ik mijn computer opstart!
veel nieuws heb ik eigenlijk niet vandaag. Alles gaat zijn "gewone" gangetje. Stralen, geen chemo vandaag, maar wel 2 zakjes bloed. De verpleegster heeft het wat gecamoufleerd op mijn vraag. Ze deed er een zakje over zodat ik het niet de hele tijd zag druppen!
Volgende week woensdag heb ik geen chemo en de stralen zijn dan ook gedaan. De dokter sprak dat ik dan eventueel nog eens een dag naar huis zou mogen! Niets is al zeker en er kan nog heel veel veranderen in een week, maar ik kijk er al naar uit en ik zal alles doen om me goed te houden! Dat is onder meer veel drinken want dat was de enige opmerking v de dokter dat de nierfunctie niet zo goed was. Maar je moet eens eten en drinken als je geen honger- of dorstgevoel hebt! Deze avond had ik dan plots wel zin in paprikachips. Quentin naar beneden naar het automaat om een zakje te halen. Hier in de frigo stond nog een mini-flesje schuimwijn en we hebben dat samen uitgedronken. (het stond er nog v mijn verjaardag, maar toen was ik thuis) "Pluk de dag" Ik wacht niet meer tot er iets speciaals is om een goeie te drinken. Morgen kan het gedaan zijn! Vanaf nu (of vanaf ik wat beter ben) probeer ik dagelijks tijd vrij te maken voor iets wat ik graag doe!
Nog 4x naar de bestraling en het is gedaan. Ik tel af! Normaal gezien komt dit dan niet meer voor in mijn behandeling, enkel voor de transplantatie en dan zal het nog veel straffer zijn! Maar ik weet dat ze dan mijn lichaam helemaal lam leggen en denk er niet teveel bij na.
Voorlopig gaat alles nog goed. Mijn bloedwaarden zijn redelijk goed, mijn rode bloedcellen zijn wel wat aan de lage kant, maar daar zal ik morgen bloed voor krijgen. (bah, weer die rode zak die hier indruppelt). De professor wil het geven omdat ik niet te zwak zou worden of plots weer kortademig of zo. Het is normaal in de behandeling. alles wat hier gebeurt is normaal volgens de prof, ik ben een patiënt volgens de boekjes denk ik.
Als Quentin komt of de kindjes, dan loop ik dikwijls mee met hen tot aan de lift buiten de afdeling. De prof zou liever hebben dat ik dat niet meer doe. De ziekenhuisbacterie hé, je ziet ze niet maar ze is wel aanwezig! kersepittenkussens mogen hier ook nit. Mijn voeten doen soms pijn van de kou, maar blijkbaar zitten die kussentjes vol met schimmels. Nu niet allemaal panikeren. Voor gewone mensen is dit niet gevaarlijk, maar voor mij, met mijn lage weerstand wel! Een ouderwetse warmwaterkruik mag wel. Ik leer alle dagen bij!
Vandaag had ik nog een goede dag. Was gisteren begonnen met een puzzel en heb hem vandaag al afgewerkt. 't Was ene van Jan v Haasteren maar het waren maar 500 stukjes. De volgende in de rij is nu een poes van 750 stukken. We zullen zien hoe we ons morgen voelen.
allé mijn vingertoppen zijn wat elektrisch achtig en ondertussen ijskoud, ik zal stoppen met typen.
Koel en zelfvoldaan tikt het noodlot aan en schudt alles door elkaar Heel m'n wereld door elkaar
Moedeloos en moe Kom ik naar je toe En val uitgeput in slaap Tot je stem me wakker maakt.
"Luister toch eens even we slaan er ons doorheen Ook al wordt het hard en zwaar je staat niet alleen
ZIJ AAN ZIJ GAAN WE DOOR DE STORM ALS JE DUIZELIG WORDT, GEEF IK JOU MIJN ADEM ZIJ AAN ZIJ TOT DE ZON OPKOMT EN ELKE ZORG METEEN VERDWIJNT
.... naar Clouseau
Ik kreeg de nieuwste cd van Clouseau van Quentin voor mijn Valentijn. Hij vond dit liedje heel goed passen bij ons en ik vind het eigenlijk ook. Het is nu "ons" liedje en elke keer ik het hoor krijg ik de tranen in mijn ogen. Onze wereld ligt overhoop, maar ik vind dat we (en vooral Quentin en de familie) goed verder doen om de kinderen zo stabiel mogelijk te blijven opvoeden. Ik wil niet dat ze later mama's ziekte als iets verschrikkelijks ervaren, die gans hun leven verwoeste of overhoop haalde. Dat het wat overoop gehaald wordt, daar is niets aan te doen, maar we doen ons best om het tot een minimum te beperken.
Met mij gaat het goed. Ben eigenlijk blij dat ik 2 dagen geen bestraling heb, 2 dagen niet op de roetsjbaan in de kelder van het UZ. Nog 5 keer vanaf morgen, dus we kunnen aftellen van 1 hand. De chemo verdraag ik nu ook redelijk goed denk ik. Ik ben toch niet overdreven misselijk (krijg wel op tijd medicatie daartegen) en mijn bloedwaarden blijven relatief goed. Als ik de verpleegkundigen hier zo buiten komen uit andere kamers met blauwe schorten ben ik blij dat ik nog maar 1 keer in isolatie heb gelegen. Nu de prof zei gisteren dat het nog kan, mijn witte bloedcellen dalen elke dag een beetje meer.
Gisteren zijn de kindjes geweest en straks komen ze terug. Ik kijk ernaar uit. Zal jullie dan maar laten want er zal sebiet iemand anders op de computer willen spelen!
Na een paar drukke dagen is het weekend en wat minder druk kwestie van onderzoeken en zo. Gisteren heb ik dus weer een ruggeprik gekregen en dienden ze chemo toe via mijn rug. Ik was nerveus...... Wist al van 's morgens dat ze rond 15u30 zouden komen omdat ik dan kon blijven platliggen de rest van de avond. In de namiddag hangde ik niet meer aan elkaar! Ik heb toen maar een Temestatje van 1mg gevraagd om me wat kalmer te voelen en het lukte iets wat. Toen de dokter inderdaad kwam heb ik diep in en uit geademd, me op de boord van mijn bed gezet en verstand op nul. Ik denk dat ik de dokter ook al super nerveus had gemaakt. Ze had mijn stoel bij het bed gezet en ik moest mijn voeten daarop zetten want ik kan mijn benen nog steeds niet laten hangen door den elektriek! Nadien zei ze: je hebt dat goed gedaan, ik heb haar direct geantwoord: Jij hebt dat goed gedaan, want 't is vlug gebeurd en pijn deed het niet echt. Ze hebben me toen plat gelegd en ik ben vanmorgen om 9u maar voor de eerste keer opgeweest om naar het toilet te gaan. Ja, 't was een avondje bedpan, maar als ik de hoofdpijn zo kan vermijden: met plezier. voorlopig voel ik nog niets (hout vasthouden) en we hopen dat het zo blijft. De professor kwam deze morgen zeggen dat de resultaten van de beenmergpunctie en ruggemergpunctie alle twee goed zijn, er zijn geen blasten aanwezig (kankercellen) en de nieuwe cellen worden goed gevormd. Toch doen we verder met de zware behandeling, om het zo te houden en omdat ik met mijn chromosoom zit hé. (daarover weet hij nog niets, moet wat langer wachten eer het onderzocht is)
Ondertussen lig ik nog steeds half in bed, o.w.v. mijn benen maar ook om hoofdpijn te voorkomen. Ik hoop er morgen terug te zijn met even goed nieuws!
vandaag nog een rustige dag achter de rug. Ben wel om 10 voor 8 wakker geschrokken van de verpleegster die binnenkwam om bloed te nemen, maar 't was tijd dat ik opstond want om 8u30 moet ik al vertrekken voor de bestraling. Dit verliep vandaag wonder boven wonder helemaal gesmeerd. Tegen 9u40 was ik al terug op mijn kamer. Ik ben toen weer in slaap gevallen en rond 11u kwam ik wakker en wist van de wereld niet meer. De rest van de dag verliep op het gemak. Wat bezoek, rusten, boekje lezen,... De misselijkheid is niet volledig weg, maar is verdraaglijk met de nodige medicijnen. Ik ben nu gestopt met een pil die ik 's morgens moest nemen, kijken of die elektrische sensaties verdwijnen en het een neveneffect zou zijn van dat medicijn. Deze middag kreeg ik nog een punctie in het borstbeen, eens kijken of alles naar wens verloopt en morgen is het weer chemo dag. De dokter zou ook nog eens wat chemo in mijn ruggegraat inspuiten, maar ik hou mijn hart vast. Voor 't moment kan ik niet zo lang stil zitten op de boord van mijn bed en ten tweede: ik wil niet weer een week plat liggen door de hoofdpijn! Ik hoop dat ze het nog wat uitstellen!
de dokter kwam me juist wat uitleg geven over de komende weken. Ik heb dus nog 7 bestralingen te gaan, maar sebiet starten ze terug met chemo. Het is een schema van ongeveer 20 dagen. Met dagen van chemo en dan een paar dagen niet en weer wel,... de komende 3 weken zullen dus wat lastig worden. Ze zijn zeker bezig met mijn pijn en willen er iets aan doen, ze hebben al een scanner aangevraagd, maar dat duurt toch een week! Vandaag ben ik ietjes minder misselijk, maar ik krijg genoeg om niet misselijk te zijn! Ik zal doen zoals mijn nicht zegt, ik laat mijn lichaam ziek zijn en zal slapen al wat ik nodig heb zodat ik volgend jaar nieuwe energie heb om ons leven weer op te bouwen!
Hallo iedereen, De vierde bestraling is gepasseerd, wist niet dat je daarvan ook zo misselijk en moe kon zijn... . Ik doe niets anders dan slapen en heb dus moeite om mijn ogen open te houden. Daarbij nog de misselijkheid en de electriciteit die ik voel, je begrijpt hoe aangenaam mijn dagen zijn. Ik zal niet veel meer laten schrijven, Joke is secretaresse van dienst, om niet helemaal negatief over te komen. Probeer vannacht goed te slapen zodat ik morgen met frisse moed er tegen aan kan gaan.
Sinds gisterennamiddag ben ik terug in Gent en stelt er zich een nieuw probleem voor: overal pijn. Gisteren begon het met pijn in de gewrichten; schouders en ellebogen. Vandaag is het precies of er overal in mijn ledematen electriciteit zit. Weet niet hoe ik mij moet leggen om de pijn wat draaglijker te maken, zou de stekker even uit het stopcontact wilen halen. De dokter weet ook niet precies van waar de pijn komt. Nevenwerking van medicijnen? Het weekend was anders wel goed; heb genoten van man en kindjes. Kon wel niet mee naar het mosselsouper van de school omdat ik grote massa's volk moet vermijden (besmettingsgevaar) en ik mag ook geen schelp- en schaaldieren eten, jammer. Mijn misselijkheid was over dit weekend-heb smakelijk kunnen eten- maar nu heb ik er terug last van. Blijkbaar is dit een nevenwerking van de bestraling.Alhoewel ik van de bestraling zelf weinig tot geen last heb. Heb anders niet veel nieuws te melden. Ik wil iedereen nog eens bedanken voor de mailtjes, telefoontjes, kaartjes,... het geeft me positieve kracht om verder te vechten!
