we zijn al maart, februari is voorbij gevlogen! Zoals iemand al eerder zei, ik kan het zelf bijna niet geloven dat ik al 7 weken in behandeling ben! En de wereld blijft gewoon verdere draaien! Quentin had een slechte dag vandaag. Was naar een bijscholing moeten gaan, was hier maar rond 17u40, vlug wat gepraat, hij moest dan al weer weg. Naar huis, kindjes ophalen, babysit ophalen, Fabian en Hermelien in bed doen, zich wat wassen en omkleden en om 19u30 moet hij alweer in de gemeenteraad zijn! Hij heeft een jachtig leven en ik zou graag wat helpen, maar jammer genoeg gaat het niet. Ik hoop dat ik morgen avond weg mag en woensdag de hele dag thuis ben, dan zal het voor hem misschien ook wat relaxer kunnen. Mijn witloof in hesp heeft gisteren heerlijk gesmaakt. Voor herhaling vatbaar! deze avond waren het weer droge ziekenhuisboterhammen. Maar ik heb ze als een flink meisje opgegeten. De dokter vraagt het ook steeds of ik genoeg eet. anders hangen ze hier een zak aan van 2l. Nu is het 1,5l vocht met extra veel caloriën + een half litertje vocht om mijn nieren te helpen. Als ik naar huis ga zal ik mijn best moeten doen om te drinken! Ben uitverteld, zal stoppen groetjes, Heidi
Mijn zus, Quentin en de kinderen zijn net geweest en de rust is nu teruggekeerd op kamer 1923. Ik ben moe vandaag en voel me futloos. Deze morgen ontbijt genomen en terug in bed gekropen. Heb geslapen tot 11u en pas dan schoot ik in actie. Mijn wassen, verse pyama aan,.... 't Is nu nog maar 17u en ik ben weer al helemaal versleten. Het komt door de chemo denk ik. Heb er toch al weer 3 dagen gekregen en je mag zeggen wat je wil, 't is een zakje gif dat ze laten inlopen hé. Soldaatjes die moeten vechten tegen mijn kankertjes. 't is misschien door 't vechten dat ik zo ben, ofwel door 't weer. Als ik buiten kijk, niet veel fraais!
Ik besef goed dat ik thuis ook niet veel zal kunnen doen. Van bed naar stoel en dan naar de zetel. Maar mijn aanwezigheid zal wel geapprecieerd worden! Vertelde aan Iwein dat ik met hondje woef dag (=woensdag) misschien thuis zal zijn en hij is het niet vergeten!
Ik kreeg een potje witloof in hesp van mama en gaf het net mee om op te warmen. Ik hoop dat het mij smaakt, samen met 2 verse pistoletjes! De goesting is er wel, hongergevoel minder, maar we doen ons best.
Ik ben wat laat vanavond, maar het was een drukke namiddag. Quentin kwam met de kindjes, dan nog een paar vrienden en deze avond een vriendin. Zit nu achter mijn computer, maar sebiet komen ze nog om mijn verband te verversen. Er is hier een stagaire en ze wilden het eens doen als dat meisje erbij is. jaja, de studenten hier in Gent moeten elke stageperiode een weekend stage doen. Ik vind dit zeker niet slecht, dan ervaren ze hoe het zal zijn als ze eens gaan werken. Vandaag was een dag van chemo. Mijn medicatie tegen chromosoom is ook weer gestart (sprycel) en zo doen we verder.
heb niet zoveel nieuws en zal afsluiten, zodat ik hier opgeruimd heb tegen dat ze komen om mijn catheter verband te verversen.
aangezien ik zoveel 'fans' heb wil ik jullie niet ontgoochelen en typ ik toch nog iets voor ik aan mijn "platte" rust begin. De bestralingen zijn gedaan (hoofdstuk afgesloten) en we komen steeds dichter bij de dag dat ik voor een paar weken naar huis mag. (als alles goed blijft gaan). Ik kijk er echt naar uit.
Heb deze middag ook nog eens een badje genomen, was al een hele tijd geleden. Pas op, ik stonk niet hoor, was me anders aan de lavabo en 's avonds dikwijls voetbad. Maar weer eens helemaal in het warme schuimende water liggen kan goed doen!
Iemand vroeg me of ik contact heb met de "buren" maar ik heb hier enkel contact met personeel. Als ik mijn wandeling op de gang doe, dan kan je binnen kijken in andere kamers, want het zijn allemaal vensters en ik denk dat ik veruit de enige ben die niet in isolatie lig. Bij de anderen is de tussen deur toe en lopen ze met schort en masker Mijn witte bloedcellen staan nog goed, hopelijk blijft het zo. Ze stonden nog boven de 1000 zei de dokter en pas onder de 500 is er isolatie nodig. Het gebeurt dat ik een spuitje in de buik krijg Neupogen, dit is om WBC aan te maken, en mijn lichaam reageert daar goed op
Wat me nog opvalt tijdens de wandelingen: als ik op kamer ben vliegt die sjaal van mijn hoofd (veel te warm) en zit ik kaal in de kamer. De andere mensen hier zitten allemaal met iets op hun hoofd, ik ben weer een uitzondering. Verschiet dus niet als jullie me plots kaal zien want ik vergeet dan nog soms om iets op mijn hoofd te doen als ik buiten de kamer ga. Eens thuis zal dat misschien ook zo zijn. Blijkbaar schiet je haar wel rap terug als je geen chemo krijgt ewel ik zal de Sinaed O'Connor zijn van Vlamertinge want deze zomer heb ik echt geen zin om me dood te zweten. (ik reken er op dat het een mooie zomer wordt hé)
Ik krijg net koffie, zal hem met smaak uitdrinken en dan de tijd wat opvullen met tetris (heb het gevonden, Annelies!) om niet te nerveus te worden voor sebiet.
morgen voor de laatste keer naar de stralen! Dat is dan al een hoofdstuk dat afgesloten is, een stap dichter bij de genezing. Ik kreeg wel ander "tof" nieuws! Morgen en volgende week vrijdag nog eens een intra-thecale toediening van chemo (= via het ruggemerg, weer een prik in de rug dus.) Ik zal morgen dus niets schrijven want ik zal weer plat liggen! en plat liggen zal ik doen tot zaterdag voormiddag om hoofdpijn te vermijden. Als ik een goede dag heb "vergeet" ik soms dat ik doodziek ben, ik lig hier wel, maar zit op de computer te spelen, maak puzzels, lees boeken,... Maat mijn lichaam ziet toch af. ik sta niet zo vast op de benen en eigenlijk zit mijn lichaam nu vol gif hé. Kreeg de laatste dagen geen chemo via infuus, maar moet wel chemo-pillen nemen en dan die stralen. Morgen start ik ook weer voor 4 dagen met chemo. Duimen dat we geen koorts doen (wat blijkbaar normaal is) en niet te misselijk zijn.
Ik stop ermee! morgen vieren de kindjes carnaval op school, ik duim dat het weer wat meewil en dat ze zich goed amuseren!
vandaag heb ik wat aan mijn conditie gewerkt. Deze morgen op de hometrainer gereden en vanavond nog eens. Deze avond deed ik eerst mijn toertje op de gang en reed dan op de fiets. Na 4 minuten was ik pompaf! Amai, als ik thuis ben zal ik nooit aan het toilet raken of de trap op! Ik heb me voor genomen om vanaf nu dagelijks te trainen!
De dag is snel gepasseerd vandaag. Deze morgen stralen, na middagmaal wat geslapen en deze namiddag een paar uur compagnie gehad. Zo gaat het vlug.
Ik ben nu wel moe, zit hier voortdurend te geeuwen en te gapen, zal vlug onder de wol kruipen denk ik. verder heb ik geen nieuws meer. Dank u voor de vele reacties op mijn blog en de mailtjes, ik ben altijd benieuwd als ik mijn computer opstart!
veel nieuws heb ik eigenlijk niet vandaag. Alles gaat zijn "gewone" gangetje. Stralen, geen chemo vandaag, maar wel 2 zakjes bloed. De verpleegster heeft het wat gecamoufleerd op mijn vraag. Ze deed er een zakje over zodat ik het niet de hele tijd zag druppen!
Volgende week woensdag heb ik geen chemo en de stralen zijn dan ook gedaan. De dokter sprak dat ik dan eventueel nog eens een dag naar huis zou mogen! Niets is al zeker en er kan nog heel veel veranderen in een week, maar ik kijk er al naar uit en ik zal alles doen om me goed te houden! Dat is onder meer veel drinken want dat was de enige opmerking v de dokter dat de nierfunctie niet zo goed was. Maar je moet eens eten en drinken als je geen honger- of dorstgevoel hebt! Deze avond had ik dan plots wel zin in paprikachips. Quentin naar beneden naar het automaat om een zakje te halen. Hier in de frigo stond nog een mini-flesje schuimwijn en we hebben dat samen uitgedronken. (het stond er nog v mijn verjaardag, maar toen was ik thuis) "Pluk de dag" Ik wacht niet meer tot er iets speciaals is om een goeie te drinken. Morgen kan het gedaan zijn! Vanaf nu (of vanaf ik wat beter ben) probeer ik dagelijks tijd vrij te maken voor iets wat ik graag doe!
Nog 4x naar de bestraling en het is gedaan. Ik tel af! Normaal gezien komt dit dan niet meer voor in mijn behandeling, enkel voor de transplantatie en dan zal het nog veel straffer zijn! Maar ik weet dat ze dan mijn lichaam helemaal lam leggen en denk er niet teveel bij na.
Voorlopig gaat alles nog goed. Mijn bloedwaarden zijn redelijk goed, mijn rode bloedcellen zijn wel wat aan de lage kant, maar daar zal ik morgen bloed voor krijgen. (bah, weer die rode zak die hier indruppelt). De professor wil het geven omdat ik niet te zwak zou worden of plots weer kortademig of zo. Het is normaal in de behandeling. alles wat hier gebeurt is normaal volgens de prof, ik ben een patiënt volgens de boekjes denk ik.
Als Quentin komt of de kindjes, dan loop ik dikwijls mee met hen tot aan de lift buiten de afdeling. De prof zou liever hebben dat ik dat niet meer doe. De ziekenhuisbacterie hé, je ziet ze niet maar ze is wel aanwezig! kersepittenkussens mogen hier ook nit. Mijn voeten doen soms pijn van de kou, maar blijkbaar zitten die kussentjes vol met schimmels. Nu niet allemaal panikeren. Voor gewone mensen is dit niet gevaarlijk, maar voor mij, met mijn lage weerstand wel! Een ouderwetse warmwaterkruik mag wel. Ik leer alle dagen bij!
Vandaag had ik nog een goede dag. Was gisteren begonnen met een puzzel en heb hem vandaag al afgewerkt. 't Was ene van Jan v Haasteren maar het waren maar 500 stukjes. De volgende in de rij is nu een poes van 750 stukken. We zullen zien hoe we ons morgen voelen.
allé mijn vingertoppen zijn wat elektrisch achtig en ondertussen ijskoud, ik zal stoppen met typen.
Koel en zelfvoldaan tikt het noodlot aan en schudt alles door elkaar Heel m'n wereld door elkaar
Moedeloos en moe Kom ik naar je toe En val uitgeput in slaap Tot je stem me wakker maakt.
"Luister toch eens even we slaan er ons doorheen Ook al wordt het hard en zwaar je staat niet alleen
ZIJ AAN ZIJ GAAN WE DOOR DE STORM ALS JE DUIZELIG WORDT, GEEF IK JOU MIJN ADEM ZIJ AAN ZIJ TOT DE ZON OPKOMT EN ELKE ZORG METEEN VERDWIJNT
.... naar Clouseau
Ik kreeg de nieuwste cd van Clouseau van Quentin voor mijn Valentijn. Hij vond dit liedje heel goed passen bij ons en ik vind het eigenlijk ook. Het is nu "ons" liedje en elke keer ik het hoor krijg ik de tranen in mijn ogen. Onze wereld ligt overhoop, maar ik vind dat we (en vooral Quentin en de familie) goed verder doen om de kinderen zo stabiel mogelijk te blijven opvoeden. Ik wil niet dat ze later mama's ziekte als iets verschrikkelijks ervaren, die gans hun leven verwoeste of overhoop haalde. Dat het wat overoop gehaald wordt, daar is niets aan te doen, maar we doen ons best om het tot een minimum te beperken.
Met mij gaat het goed. Ben eigenlijk blij dat ik 2 dagen geen bestraling heb, 2 dagen niet op de roetsjbaan in de kelder van het UZ. Nog 5 keer vanaf morgen, dus we kunnen aftellen van 1 hand. De chemo verdraag ik nu ook redelijk goed denk ik. Ik ben toch niet overdreven misselijk (krijg wel op tijd medicatie daartegen) en mijn bloedwaarden blijven relatief goed. Als ik de verpleegkundigen hier zo buiten komen uit andere kamers met blauwe schorten ben ik blij dat ik nog maar 1 keer in isolatie heb gelegen. Nu de prof zei gisteren dat het nog kan, mijn witte bloedcellen dalen elke dag een beetje meer.
Gisteren zijn de kindjes geweest en straks komen ze terug. Ik kijk ernaar uit. Zal jullie dan maar laten want er zal sebiet iemand anders op de computer willen spelen!
Na een paar drukke dagen is het weekend en wat minder druk kwestie van onderzoeken en zo. Gisteren heb ik dus weer een ruggeprik gekregen en dienden ze chemo toe via mijn rug. Ik was nerveus...... Wist al van 's morgens dat ze rond 15u30 zouden komen omdat ik dan kon blijven platliggen de rest van de avond. In de namiddag hangde ik niet meer aan elkaar! Ik heb toen maar een Temestatje van 1mg gevraagd om me wat kalmer te voelen en het lukte iets wat. Toen de dokter inderdaad kwam heb ik diep in en uit geademd, me op de boord van mijn bed gezet en verstand op nul. Ik denk dat ik de dokter ook al super nerveus had gemaakt. Ze had mijn stoel bij het bed gezet en ik moest mijn voeten daarop zetten want ik kan mijn benen nog steeds niet laten hangen door den elektriek! Nadien zei ze: je hebt dat goed gedaan, ik heb haar direct geantwoord: Jij hebt dat goed gedaan, want 't is vlug gebeurd en pijn deed het niet echt. Ze hebben me toen plat gelegd en ik ben vanmorgen om 9u maar voor de eerste keer opgeweest om naar het toilet te gaan. Ja, 't was een avondje bedpan, maar als ik de hoofdpijn zo kan vermijden: met plezier. voorlopig voel ik nog niets (hout vasthouden) en we hopen dat het zo blijft. De professor kwam deze morgen zeggen dat de resultaten van de beenmergpunctie en ruggemergpunctie alle twee goed zijn, er zijn geen blasten aanwezig (kankercellen) en de nieuwe cellen worden goed gevormd. Toch doen we verder met de zware behandeling, om het zo te houden en omdat ik met mijn chromosoom zit hé. (daarover weet hij nog niets, moet wat langer wachten eer het onderzocht is)
Ondertussen lig ik nog steeds half in bed, o.w.v. mijn benen maar ook om hoofdpijn te voorkomen. Ik hoop er morgen terug te zijn met even goed nieuws!
vandaag nog een rustige dag achter de rug. Ben wel om 10 voor 8 wakker geschrokken van de verpleegster die binnenkwam om bloed te nemen, maar 't was tijd dat ik opstond want om 8u30 moet ik al vertrekken voor de bestraling. Dit verliep vandaag wonder boven wonder helemaal gesmeerd. Tegen 9u40 was ik al terug op mijn kamer. Ik ben toen weer in slaap gevallen en rond 11u kwam ik wakker en wist van de wereld niet meer. De rest van de dag verliep op het gemak. Wat bezoek, rusten, boekje lezen,... De misselijkheid is niet volledig weg, maar is verdraaglijk met de nodige medicijnen. Ik ben nu gestopt met een pil die ik 's morgens moest nemen, kijken of die elektrische sensaties verdwijnen en het een neveneffect zou zijn van dat medicijn. Deze middag kreeg ik nog een punctie in het borstbeen, eens kijken of alles naar wens verloopt en morgen is het weer chemo dag. De dokter zou ook nog eens wat chemo in mijn ruggegraat inspuiten, maar ik hou mijn hart vast. Voor 't moment kan ik niet zo lang stil zitten op de boord van mijn bed en ten tweede: ik wil niet weer een week plat liggen door de hoofdpijn! Ik hoop dat ze het nog wat uitstellen!
de dokter kwam me juist wat uitleg geven over de komende weken. Ik heb dus nog 7 bestralingen te gaan, maar sebiet starten ze terug met chemo. Het is een schema van ongeveer 20 dagen. Met dagen van chemo en dan een paar dagen niet en weer wel,... de komende 3 weken zullen dus wat lastig worden. Ze zijn zeker bezig met mijn pijn en willen er iets aan doen, ze hebben al een scanner aangevraagd, maar dat duurt toch een week! Vandaag ben ik ietjes minder misselijk, maar ik krijg genoeg om niet misselijk te zijn! Ik zal doen zoals mijn nicht zegt, ik laat mijn lichaam ziek zijn en zal slapen al wat ik nodig heb zodat ik volgend jaar nieuwe energie heb om ons leven weer op te bouwen!
Hallo iedereen, De vierde bestraling is gepasseerd, wist niet dat je daarvan ook zo misselijk en moe kon zijn... . Ik doe niets anders dan slapen en heb dus moeite om mijn ogen open te houden. Daarbij nog de misselijkheid en de electriciteit die ik voel, je begrijpt hoe aangenaam mijn dagen zijn. Ik zal niet veel meer laten schrijven, Joke is secretaresse van dienst, om niet helemaal negatief over te komen. Probeer vannacht goed te slapen zodat ik morgen met frisse moed er tegen aan kan gaan.
Sinds gisterennamiddag ben ik terug in Gent en stelt er zich een nieuw probleem voor: overal pijn. Gisteren begon het met pijn in de gewrichten; schouders en ellebogen. Vandaag is het precies of er overal in mijn ledematen electriciteit zit. Weet niet hoe ik mij moet leggen om de pijn wat draaglijker te maken, zou de stekker even uit het stopcontact wilen halen. De dokter weet ook niet precies van waar de pijn komt. Nevenwerking van medicijnen? Het weekend was anders wel goed; heb genoten van man en kindjes. Kon wel niet mee naar het mosselsouper van de school omdat ik grote massa's volk moet vermijden (besmettingsgevaar) en ik mag ook geen schelp- en schaaldieren eten, jammer. Mijn misselijkheid was over dit weekend-heb smakelijk kunnen eten- maar nu heb ik er terug last van. Blijkbaar is dit een nevenwerking van de bestraling.Alhoewel ik van de bestraling zelf weinig tot geen last heb. Heb anders niet veel nieuws te melden. Ik wil iedereen nog eens bedanken voor de mailtjes, telefoontjes, kaartjes,... het geeft me positieve kracht om verder te vechten!
gisteren niets getypt, maar ik kon niet, voelde me zodanig ziek, mottig, misselijk,.... heb de hele dag praktische in bed gelegen. Kreeg in de namiddag bezoek, dat verzette wat de zinnen en toen voelde ik me wat beter (had ook wel een litican tegen de misselijkheid gekregen) maar als ik hier alleen was had ik enkel zin om onder de dekens te kruipen en te slapen. De dokter besliste gisteren ook om niet meer verder te gaan met de chemo. Ik heb er 8 dagen had (wat blijkbaar al een record is) en doordat ik me zo ziek voelde gisteren besliste de dokter samen met de professor om te stoppen. Ik moet zeker niet bang zijn, dit heeft geen invloed op mijn genezingsproces want die chemo komt later tijdens de behandeling nog eens terug. Vandaag ben ik dus gestart met de bestraling. Naar beneden, met treintje (roetjsbaan) naar de bestralingsafdeling. Ik moest me daar op een smalle tafel leggen, hoofd in rood kussentje en ze moesten nog iets vastmaken dat zo boven mijn gezicht "zweefde". Er zitten daar loden blokjes in die mijn ogen moeten beschermen tegen de bestraling. Dan het masker op mijn hoofd. Vastgeklikt aan de tafel, je kan echt niet meer bewegen, mijn ogen zijn dicht, ik kan ze niet knipperen, kleine opening om te ademen en zelfs met je tong je lippen bevochtigen lukt niet. Gelukkig duurt het allemaal niet lang. Daarna terug naar boven.
Voor gisteren had ik zo'n zin in vanalles om te eten (en dan nog meest dingen die ik het komende jaar niet mag eten) inderdaad Stefanie: karnemelkstovers met eieren, witloof in hesp en kaassaus in de oven, frietjes,.... en dan wat er de komende maanden niet inzit: ribbetjes, scampi's, mosselen, een pistolet met préparé,... Vandaag begint de goesting wat terug te komen, maar is nog niet 100%
Oh ja, wat ik jullie nog wil zeggen, als alles blijft zoals het nu is (bloeduitslagen, misselijkheid,....) dan mag ik morgen avond mee met Quentin naar huis! Normaal gezien tot zondag in de namiddag. Dus lieve mensen, enkelen hebben al gevraagd of ze in het weekend op bezoek mogen komen, maar ik hoop van harte dat ik thuis ben! Sorry.
lieve groetjes, Heidi
PS: mijn eerste puzzel is afgewerkt! Ik heb een foto genomen, als het eens lukt, zet ik hem op mijn blog!
Heb vandaag zo 't een en 't ander gekregen! 4 zakjes plasma, om mijn fibrinogeen wat op te krikken, mijn chemo en spoelvloeistof en 2 zakjes bloed. (dat zat er al van het weekend aan te komen omdat mijn rode bloedcellen steeds kantje boordje waren). Maar dat bloed vind ik vies. Ik wil zo weinig mogelijk naar boven kijken naar mijn kapstok waar die "biefstuk" aanhangt want mijn maag keert zich om als ik dat goed bekijk. Nu als die biefstukken ervoor kunnen zorgen dat ik me wat minder moe voel, ewel dan is het goed. Ik heb hier ook al chips en cola zitten eten en drinken om mijn gedachten op iets anders te brengen, maar het lukt niet echt. Nog een half zakje en 't is gedaan. Dan krijg ik vanavond nog een "Lasix" spuitje. Ik ben 2kg verdikt sedert deze morgen (vocht dat zich ophoopt in mijn lichaam) en om mijn circulatie niet te overbelasten zal ik nog een plas spuitje krijgen. Nu de verpleegkundigen zeggen dat het uitgewerkt is in een paar uur en dat ik er vannacht niet meer van zal moeten opstaan. Ik hoop het.
Deze morgen heb ik eens een toertje gedaan in het uz. 't is te zeggen, ik ben eens naar beneden geweest en gaan rondkijken in het winkeltje. Mijn weerstand is goed en ik was dat kamertje hier even beu. (ik had toestemming van de verpleegkundigen!) Toen de dokter deze middag kwam was ook alles ok. Lever en nieren,... Nog 2 dagen chemo te gaan en dat is voorlopig ook weer achter de rug. Donderdag dan naar de bestraling. Volgend hoofdstuk in de behandeling.
Deze avond zag ik de kindjes nog eens op de webcam. Fabian kan maar niet begrijpen dat ik mijn 'muts' altijd op mijn hoofd heb. Als ze hier waren heb ik ze wel afgedaan en als ik hier alleen ben doe ik ze ook niet op mijn hoofd (is nogal warm). Maar als iemand komt of op de webcam wil ik niet shockeren en doe ik ze dus wel aan. De kinderen zullen er wat moeten aan wennen.
Morgen ben ik hier al 4 weken opgenomen. De tijd gaat snel, zelfs als je hier bent.... Maar ik zie het als 4 weken dichter bij de genezing.....
Dag 7 van de chemo heb ik alweer goed doorstaan (even hout vasthouden). De professor kwam deze namiddag binnen en hij zei ook dat het positief is dat mijn organen zo goed stand houden. Blijkbaar moeten ze die chemokuur bij verschillende patiënten onderbreken om de lever weer wat op zijn positieven te laten komen, maar de mijne houdt voorlopig stand. Mijn fibrinogeen is wel weer wat aan de lage kant maar ik kreeg gisteren en vandaag weer 4 zakjes plasma. Mijn Witte bloedcellen staan ook weer redelijk hoog dus, we zijn op goede weg om nog 3 dagen chemo te krijgen. Donderdag starten we dan met de bestraling. Mijn eetlust is wel niet meer je dat (ofwel is het de ziekenhuis kost die begint tegen te steken) maar we doen ons best om ons bord leeg te eten. De smaak is ook niet zo slecht als de vorige keer, maar ik heb wel weer dat rare gevoel in mijn lippen en mond.
Deze morgen was ik precies wat wakkerder dan de vorige dagen en ik kon eindelijk weer eens wat puzzelen. De laatste loodjes wegen het zwaarst. Ik moet nu de olifant afwerken en dat zijn allemaal grijze stukjes die je één voor één moet passen. Maar het lukt wel!
Veel nieuws heb ik niet meer. Tot morgen, groetjes Heidi
het weekend is alweer bijna gepasseerd. en om het kort samen te vatten, ik deed bijna niet anders dan slapen. Moe dat ik ben, kan me tot niets bewegen. Nu de verpleegkundigen zeiden dat mijn rode bloedcellen weer tamelijk laag staan, vrijdag waren ze nog op een juist aanvaardbaar niveau. en dat zou de oorzaak kunnen zijn. Professor Noens heeft nog niet getoerd. We zullen horen of ik nog bloed moet krijgen of niet. Ik kreeg in elk geval mijn chemo vandaag, dus alle andere bloeduitslagen moeten door de beugel gekunnen zijn. Als ik het goed voor heb, dan zijn we halfweg gepasseerd met deze chemo kuur. Als ik donderdag start met de bestraling zal dat al min of meer achter de rug zijn.
Ik zit niet mee in isolatie want mijn witte bloedcellen zijn weer gestegen. mijn deur kan weer eens openstaan en ik kan weer mee lopen tot aan de lift als iemand op bezoek komt.
De kindjes zijn hier gisteren en vandaag geweest. Zalig. Je kan eens babbelen zonder telefoon ertussen, ik kan ze eens vastpakken. 'twas wel lastig toen ze daar straks weer ververtokken en ik hier moet achter blijven! Maar ja, ' t is voor de goede zaak. Ik hoop en bid en vecht om volgend jaar dit alles achter me te kunnen laten en er weer steeds te zijn voor mijn gezin! Als de kinderen er zijn doe ik ook al mijn mutsje niet meer aan. Ik ben zoals kabouter plop zei Fabian en hij trok het af. Ze zijn het al gewoon mij zo te zien. Hermelien kwam plots over mijn hoofd (stekkertjes) wrijven en ze brabbelde wat en lachte. Ze is er ook niet bang van.
Ik kijk uit naar een bezoek van de dokter (vandaag nog) of morgen zodat ze me wat kunnen geven dat ik toch wat meer energie heb. (als dat mogelijk is in mijn geval natuurlijk, 't is misschien de bedoeling dat ik eraan toe geef en slaap?)
Vandaag was ik heel moe. Had ook wat last van hartkloppingen waardoor ik me helemaal mottig voelde (aan mijn maag) maar de dokter stelde toen voor om een 1/2 Temestatje van 1mg te nemen en inderdaad, het hielp. Voelde me niet meer zo opgejaagd en kon zonder probleem mijn bezoek ontvangen! Ik kreeg voor de 4e dag op rij mijn chemo en verder gebeurde er niets speciaals.
Ik hoop dat ik me morgen ochtend bij het opstaan eens direct redelijk goed voel en dat ik eindelijk mijn puzzel kan afwerken, want de hele dag in bed liggen is toch ook niet je dat,....
Fabian heeft zijn 1e schoolweek met glans doorstaan, Iwein zegt ook dat zijn broer "heel flink" was en Hermelientje werd de laatste 2 dagen waarschijnlijk nogal verwend door Peter en Bobonne! ik kijk ernaar uit om mijn 3 oogappels nog eens goed vast te nemen, ik mis ze!
