Deze nacht regende het en ik was heel blij. Ik kwam wakker van de regen, als ik wakker word moet ik naar 't toilet. Ik ben naar beneden gelopen, de deur open gedaan en eens goed ingeademd! 't deed deugd. Ik heb nog de vensters open gezet en weer gaan slapen. Vandaag voelde ik me al een heel ander mens. Ik heb geen last meer van kortademigheid. Ik doe het wel nog kalm aan en blijf zo veel mogelijk binnen, maar ik kan er weer tegen!
Er heerst officieel een hitte golf! Ik zal het geweten hebben. Vroeger kon ik zo goed tegen de warmte en nu krijg ik bijna geen lucht/adem als ik buiten kom. De kortademigheid is zondag begonnen. Toen ik naar het strand stapte was ik ten einde adem als ik eraan kwam. De rest van de dag ging alles goed, wel warm, maar ik had een parasol waar ik onder kon zitten en af en toe met de voeten in het water ter afkoeling. De terug weg was weer zo lastig. Toen ik maandag morgen opstond en wat bezig geweest was weer last van mijn adem. Ik werd echt bang. Het voelde aan zoals het begin van mijn leukemie. Kortademig bij de minste inspanning en een snelle pols. Ik ben wel niet zo moe en heb nog redelijk wat energie. Om gerust te zijn belde ik naar Gent. Ik mocht mijn huisarts raadplegen. Dat deed ik dus. Dr G. hoorde niets op mijn longen. Hij nam ook nog bloed. Toen ik gister belde voor de resultaten was alles in orde. Geen te lage rode bloedcellen. Mijn vrees was dus niet nodig. Ik denk dus echt dat het aan de hoge ozonconcentratie ligt. Ik blijf dus binnen en doe weinig inspanningen. Ik hoopte dat het gisteren eens goed zou regenen om de lucht op te klaren, maar niets, 10 druppels en dat was het. Het mag van mij nog de hele vakantie mooi weer zijn, maar 's nachts mag het toch gerust eens regenen. Goed voor ons en voor de plantjes!
