hallo, vorige week vrijdag op controle geweest en alles was goed, ik moest zelfs geen transfusies krijgen. Doordat mijn bloedwaarden goed stonden moest ik dinsdag niet op controle en ga ik morgen terug. Ik had gisteren zo'n slecht voorgevoel, voelde me moe, ben inwendig heel nerveus en opgedreven (door medicatie) en vrees voor morgen. Zolang het bij transfusies kan blijven (ik wil de hele dag zakken laten inlopen in de dagkliniek) en weer naar huis kan is het niets, maar ik wil daar niet moeten blijven! Nu we mogen niet negatief denken en hopen dat alles ok zal zijn. Ik troost me met de gedachte dat ik me zo voel door de vele cortisone en de rapamune.
Ik volg het blog van iemand die in Leuven een transplantatie kreeg in september en ik merk dat hun behandeling toch heel wat anders verloopt. Die vrouw is nu ook naar huis en als ik haar verhaal lees dan komen we toch overeen. Ik zie mijn kinderen doodgraag, maar het zijn energievretertjes hoor! en ik die dan van een opgeruimd, proper huis hou moet vreselijk op mijn tanden bijten ofwel loop ik voortdurend rond om dingen op te rapen, snippers weg te nemen (ze doen niet liever of al het speelgoed dat ze zullen vragen aan St-Maarten uit de boekjes te knippen met alle gevolgen vandien) Maar desalnietemin kan ik zo van hen genieten en ben ik zo dankbaar dat ik er ben voor hen. Vannacht kwam Hermelien wakker om 3u, het gaat dan dikwijls nogal luid en ik had ze bij me gepakt in bed. Ze kwam zo knus tegen me liggen, wreef over mijn hoofd, over mijn arm. Op zo'n moment smelt je toch weg. Mijn kleine meid heeft me al zo veel moeten missen in haar korte leventje dat ik ondanks alle zogezegde psychologische bezwaren geniet van die momenten. En als er dan om 6u30 een klein jongetje bij mijn bed staat en zegt: "mama ik heb mijn kussen mee, mag ik een beetje bij je liggen?" kan je toch niet weigeren. Op zo'n moment vertelt hij eens en heeft hij mijn individuele aandacht. En hij had zo'n goed idee, als de radio aanslaat gaan we opstaan. Gelukkig sliep mijn oudste door want anders wordt het wel krap in bed. Groetjes, Heidi
