Deze namiddag naar het optreden geweest van mijn dochter. Samen met de andere kinderen van de dansschool deden ze het super. Het was een heel mooi optreden!
Alles gebeurde in Poperinge in de Maeke Blijde. Toen ik er binnenkwam, een en al nostalgie en heel veel jeugdherinneringen die boven kwamen. Het was waarschijnlijk 20 jaar geleden dat ik er nog ben geweest. Hoe dikwijls zou ik daar toen niet naar
een fuif geweest zijn? Oudejaarsavond doorgebracht, mijn 100-dagen daar gevierd, ... De zaal is nog helemaal hetzelfde als in mijn herinneringen. De toog, de toiletten, de vestiaire, ...
Zalig om zo nog eens in gedachten volledig terug te keren naar die tijd. Een fantastisch mooie tijd, die jeugdjaren.
Terwijl ik gisteren aan het typen was, was mijn zus blijkbaar bezig met zware arbeid! Om 1u30 vannnacht ging mijn gsm af: mijn zus! Ze was om 0u46 bevallen van een flinke zoon: THORGAL
Proficiat zusje en vriend! Welkom Thorgal!
Ik vergat ook nog iets heel speciaals te melden!
Een heel goede vriendin en haar man lieten zich 5 jaar geleden registreren als stamceldonor! Vorige week kreeg haar man E telefoon van een dokter uit Antwerpen met de vraag of E nog steeds donor wil zijn. Hij zag dat hij zich in 2010 had laten registreren. E was behoorlijk geschrokken, maar zei dat hij dat natuurlijk nog steeds wou doen. Er is iemand in Engeland die wacht op een donor en E matcht. Hij moest daarom vandaag nog eens naar Kortrijk om opnieuw bloed te laten nemen en te zien of het wel degelijk juist is. E weet niet of hij de enige is of als er nog andere potentiële donoren zijn.... Hij hoopt natuurlijk dat hij die persoon in Engeland zal kunnen helpen! Meer nieuws volgt later!
Dus lieve mensen die zich toen ook hebben laten registreren toen ik een donor zocht: nogmaals allemaal heel erg dank u wel! Je ziet: 1 kans op 50000 dat je een donor vindt en kijk, door mijn leukemie kan er misschien nog iemand anders gered worden!
Deze namiddag de kattenstoet meegelopen met de narrenfanfare en het voelt alsof ik een maraton heb gelopen. Het was wel leuk, ben fier op mezelf dat ik het deed, want gans die toer marcheren en spelen is niet te onderschatten. Er stond super veel volk langs het parkoer. Het weer was perfect: niet te warm, niet te koud en de zon die ook van de partij was.
Vorige week deed Hermelien haar eerste communie, het weer was heel wat minder, maar we hebben er toch van genoten. Mijn zus was er gelukkig ook bij. Ze is hoog zwanger en we wisten niet of ze het nog zou halen. Bij mijn weten is mijn 2e metekindje ngoniet geboren. Ik kijk ernaar uit om weer eens zo'n klein babytje in mijn armen te hebben.
Ik ga nu slapen dat mijn lichaam kan rusten want morgen om 6u zal de wekker rinkelen.
Alweer 2 maanden geleden dat ik nog geblogd heb! Ondertussen zijn we 2015
Daarom wil ik eerst en vooral iedereen een schitterend jaar wensen! Een jaar vol vreugde, geluk, liefde en vooral een goede gezondheid!
Bijna 5 jaar geleden kreeg ik de diagnose leukemie voorgeschoteld. Een hele klap, maar door de goede zorgen van de dokters, verpleegkundigen, mijn man, mijn kinderen, mama, zus, familie, vrienden, kennissen en vooral mijn
donor sta ik hier nog steeds!
Er is veel gebeurd, maar ik ben heel blij dat ik weer aan het werk ben, dat Q weer kan gaan werken en de kinderen het goed doen en dat ik er de laatste jaren zoveel ben geweest
voor de kinderen. Je ziet ze groeien en ik geniet er elk moment van.
Deze morgen kwam Fabian fier als een gieter tonen dat hij "eindelijk" een nieuwe tand krijgt. Zijn melktandje staat ook al een beetje los.
Mijn kinderen zijn dus wel laat in het wisselen van tanden en daarom is dat hier groot nieuws. Mijn jongens waren dus geen traditionele eerste communiekantjes met gaten in de mond,
maar wachten vol ongeduld tot hun tanden beginnen losstaan. Benieuwd of H ook nog een mooi gebit zal hebben om 3 mei.
Gisteren nog eens op controle geweest. Mijn dierbare prof K was jammer genoeg ziek, maar haar collega, dokter M. heeft haar goed vervangen. Gelukkig maar, anders was mijn ritje naar Gent voor niets geweest. Ik heb nog niet gebeld voor de uitslag en ik heb ook nog niets gehoord van Gent. Geen nieuws = goed nieuws. Als ik eraan denk zal ik morgen eens opbellen.
Ik heb sinds enkele weken, maanden? last van jeuk, eczeem aan mijn handpalmen en voetzolen. Het is soms ook zo'n branderig gevoel. In Gent hebben ze me nu aangeraden om toch maar eens een dermatoloog te raadplegen. Ik ben er al mee naar de huisarts geweest. Ik heb ook zalf om aan te brengen, maar veel beter wordt het niet. Ik was mijn handen ook tamelijk veel (gebruik wel geen sterke zepen), afwassen en op het werk regelmatig ontsmetten, dat zal er ook geen goed aan doen. Ik probeerde deze namiddag een afspraak te maken bij dermatoloog: is op congres. Vanaf 12 november terug. Eer ik er dan zal bijgeraken zal het waarschijnlijk bijna Nieuwjaar zijn. Waarom duurt dat altijd zo lang om bij een specialist te geraken? Je moet bijna voor je ze nodig hebt al een afspraak maken.
Sinds maandag ben ik nu halftijds aan het werk. Had 2x de laten en het lukte. Ben nu 2 dagen + het weekend thuis, dus tijd om te recuperen en mijn huishouden te doen.
Hier thuis is het vol verlangen afwachten naar de komst van de lieve Sint, nog 5x slapen ... ben benieuwd of de kindjes braaf genoeg geweest zijn en hij ons huisje niet voorbij zal gaan.
Ondertussen is het schooljaar een maand bezig. We zitten weer in de routine. School, muziekschool, tekenschool, basket, dansen, voetbal. Tot nu toe doen de kinderen het goed en vinden ze het leuk op school. Mijn poppemieke zit nu ook al in het eerste leerjaar en ik verschiet elke dag dat de kinderen al zo groot zijn. In mijn hoofd voel ik me precies nog een twintiger. Spijtig genoeg ben ik het niet meer en heeft mijn lichaam al ferm afgezien. Maar we klagen niet hoor! Elke leeftijd heeft zijn charme en ik ben heel blij dat ik weer in het werkveld sta! De kinderen merken het ook niet zo erg dat ik ga werken want papa is jammer genoeg nog steeds thuis en ik ben er ook meestal als ze thuiskomen van school. Het zijn gelukzakken, nooit naar de opvang. Niet veel kinderen die dat kunnen zeggen!
Gisteren was het precies 4 jaar geleden dat ik mijn transplantatie kreeg. Het was ook de dag van de "grote" controle. Heb maar liefst 7u doorgebracht in het UZ. Bloedafname, longfunctietest, polikliniek, sternumpunctie, oorarts en botdensiometrie. Alles is in orde. Longen zijn verbeterd sinds vorig jaar, bloed ok, levertesten verbeteren heel langzaam. Mijn lever blijft natuurlijk super gevoelig. Bij inname van antibiotica of alcohol recupereert hij veel langzamer dan bij de doorsnee mens. Vandaag gebeld voor de uitslag van de punctie. 1% blasten, alle cellen delen normaal, maar het resultaat van al of niet Philadelphia chromosoom is pas binnen enkele weken binnen. De dokter was tevreden over mijn resultaten. Ik dacht dat ik voor de rest van mijn leven jaarlijks een sternum punctie moest krijgen, maar volgend jaar zou normaal gezien de laatste moeten zijn. Tot 5 jaar na transplantatie doen ze een punctie. Daarna niet meer.
Ik ben ook nog eens goeiendag gaan zeggen op de dienst. De verpleegkundigen zijn nog steeds super vriendelijk en maken voor hun ex-patiënten nog steeds tijd om een praatje te slaan.
Bijna het hele weekend in Dranouter doorgebracht. Het was zeker 10 jaar geleden en ik vond het weer super om er te zijn. We moesten wel dagelijks onze shifts doen, maar vooraf of nadien konden we op de festivalweide. De kinderen kwamen zaterdag en zondag enkele uren mee en vonden het ook leuk. We zagen Urbanus, Kapitein Winokkio en Gilli. We hopen volgend jaar weer van de partij te zijn.
Ondertussen al bijna 2 maanden weer aan het werk. Ik heb al goed mijn draai gevonden. Nu is het natuurlijk weer wat zoeken voor opvang van de kinderen, maar aangezien ik maar 3 uurtjes werk valt het nog mee. Vanaf volgende week is Q jammer genoeg ook weer thuis dus is het probleem opgelost. De kinderen deden het heel goed op school, mama is tevreden. En vanaf september heb ik geen kleuters meer! Wat worden ze snel groot, de kinderen.
6 augustus weer grote controle in Gent met sternum punctie. Ik voel me goed en maak me dus eerlijk gezegd niet ongerust.
Ik wens iedereen een deugddoende vakantie! Groetjes
Ben goed gestart op het werk. Heb wel nog moeite om de namen te onthouden van de patiënten, maar ik denk dat ik wel weer vlug mijn draai zal vinden. Ik ben echt blij dat ik de sprong gewaagd heb!
De laatste dagen zo veel mogelijk in gereedheid gebracht om morgen opnieuw te starten met werken. Als ik moe en uitgeput thuis kom zal ik de eerste dagen niet veel meer moeten doen! De kinderen en Q zijn voorbereid, ik ben er klaar voor, nu gaan slapen en hopen op een goeie nachtrust dat ik er morgen volledig kan invliegen!
Zonet mijn oudste zoon uitgewuifd toen hij vertrok op bosklas. Hij keek er echt naar uit en hij zal zich wel amuseren, maar mama had het wat moeilijker. Ik ben een echte moederkloek en ik heb mijn kuikens graag dicht bij mij. Als hij anders ergens naartoe gaat, kan ik nog altijd eens bellen en hem horen, maar nu voelt het of de kabel volledig is doorgesneden voor 3 dagen. Ik weet dat je je kinderen moet leren loslaten, maar ik vind het zo moeilijk...
Daarna nog naar het ziekenfonds geweest voor de administratieve zaken te regelen ivm terugbetaling van mijn haar. Van een kale reis terug gekeerd. Het voorschrift van de hematologe is niet voldoende om het grootste bedrag bij blijvende kaalheid terug te krijgen. Het moet een stempel zijn van een dermatoloog!!!! Het voorschrift is volledig juist: blijvende cicatriciële allopecia tgv radiotherapie, maar verkeerde dokter! Moet nu dus nog naar een dermatoloog, wat het ziekenfonds ook weer geld zal kosten om het voorschrift terug te betalen. Waar is die vereenvoudiging van de papier molen????
Hallo, alweer een tijdje geleden dat ik iets liet weten.
Geen nieuws = goed nieuws.
Vorige woensdag nog eens op controle geweest. Alles waar we al resultaat van weten was goed. Als er iets niet goed zou zijn zal de prof bellen, maar ik heb nog niets gehoord dus.... Ik kreeg nu definitief groen licht om te starten met werken. Ben ook al langs geweest voor mijn eerste vaccin tegen hepatitis. Thuis ben ik ook bezig met alles voor te bereiden zodat ik de eerste weken niet te veel extra moet doen. Ik kijk er echt naar uit! Mijn haar ben ik ondertussen goed gewoon. De stempel kankerpatiënt is weg. Ik denk niet dat het bij vreemden opvalt dat het niet mijn echt haar is. Nu nog de administratieve zaak in orde brengen.
Dinsdag avond nog naar de dokter geweest. Oorontsteking links (rechts is altijd al mijn slechtste kant geweest). Terug antibiotica dus. De koorts is na 2 dagen weggebleven. Het is nu weer alsof ik onder water leef. Ik hoor niet goed en mijn linker oor doet bij momenten toch nog wat pijn. De kinderen hadden geen rapport mee, maar enkele super goede proeven. We gaan genieten van de vakantie en van elkaar.
Groetjes, Heidi
Ps: In het weekend ben ik erop uit geweest met mijn 'nieuw haar'. De reacties die ik kreeg waren toch positief. Dank u wel daarvoor!
't zijn heel bewogen weken geweest, vooral op emotioneel vlak dan. A, een heel lieve vrouw, mama, echtgenoot is 2 weken geleden overleden. We hadden nog de week voordien gebeld en afgesproken. Ik zou nog eens langsgaan. Ik wist wel dat het niet meer zo goed ging ermee, maar nooit gedacht dat ik ze niet meer zou zien. Mijn bezoek kwam te laat.... Ze is veel te vroeg gestorven. Ze heeft zo gevochten, gebeden,... A, ik mis je reacties op mijn blog, op facebook,.... Je uitvaart plechtigheid was heel aangrijpend. Je hebt het heel goed gedaan! Ik denk heel vaak aan jouw, P, en de kinderen. Het ga je goed meid.
Daarbij kwam dan dat ik enkele weken geleden een klik in mijn hoofd gemaakt heb. Ik wil een nieuw leven starten met haar, werk, zonder ziek zijn,... Ik ben met mijn zus naar een haar studio geweest. Ondertussen heb ik "nieuw haar". Het is het kleur van vroeger, carré. Het doet zo raar, ik moet er echt weer aan wennen. In plaats van me super te voelen met haar geeft het me precies een tegenovergesteld gevoel. Ik draag het nu thuis om me voor te bereiden en ermee naar buiten te komen. Als je me ziet: geen commentaar aub! Kijk ernaar, denk er het jouwe van en zwijg! Ik kan er echt geen opmerkingen over verdragen.
Ik heb nu ook weer oorpijn, gisteren avond weer koorts.... maw mijn lontje is héél kort Het liefst zou ik in bed kruipen, diep onder de dekens,.... Maar de plicht roept, de kinderen komen sebiet thuis, ('t is middag), samen eten, opruimen, wat boodschappen doen, koken, opruimen, huiswerk maken,..... en maar doorgaan....
Ik heb enkele bewogen weken achter de rug. Vooral op emotioneel vlak dan. A, een heel lieve mama, echtgenote en vrouw is 2 weken geleden overleden. We hadden de week ervoor nog gebeld en ik zou nog eens langsgaan. Jammer genoeg is het niet meer kunnen doorgaan. Ze is veel te vroeg gestorven. Ze heeft ook zo gevochten, we hebben samen gebeden, maar het mocht niet zijn. A, je uitvaart plechtigheid was echt heel aangrijpend. Je hebt er iets heel moois van gemaakt. Ik denk heel vaak aan jouw, P en de kinderen. Het ga je goed meid!
Ik had een paar weken voordien ook een klik gemaakt in mijn hoofd. Ik wou "nieuw haar". Ik ben met mijn zus naar een haar studio geweest en nieuw haar besteld. Ondertussen heb ik het, maar het doet zo raar. Ik wil een nieuw hoofdstuk beginnen, met haar, weer werken, de zomer voor de deur, maar het voelt zo gek.... Ik moet er nog aan wennen, vooral omdat het haar langer uitgevallen is dan ik wou. De kinderen zijn er ook nog niet aan gewend en Q blijft neutraal. Het kleur is zoals vroeger, maar het is carré en het is wel 20 jaar geleden dat mijn haar zo lang was. Ik loop nu thuis rond om het gewoon te worden en me dan ooit eens te tonen tussen de mensen. Ik wil absoluut geen commentaar! Bekijk me, (deden ze toch al toen ik een sjaal aanhad), denk er het jouwe van en zwijg.
Daarbij komt nog dat ik vorige week met een zieke dochter zat, ik zelf had een loopneus van hier tot ginder, maar gelukkig geen koorts. De valling is nu weg en gisteren avond deed ik dan koorts. Weer eens 38.2° Ik heb een Dafalgan genomen en in ben gaan slapen. Vannacht wakker geworden van de oorpijn. Brufen genomen, alhoewel ik weet dat het slecht is voor mijn nieren, maar ik drink nu veel water. Ben weer in slaap gevallen. Nu nog steeds oorpijn, maar is draaglijk. Gelukkig geen koorts, maar ik voel me wel zo moe...
Dat alles maakt dat ik eigenlijk het liefst in bed zou kruipen, diep onder de dekens en slapen.... ('t is nu bijna middag, kinderen komen sebiet eten, daarna enkele boodschappen doen, eten maken, opkuisen,....) We zullen dus doorgaan...........
Genoten van een weekendje zee. Zalig mooi lente weer. Voor mij moet het nu ook niet meer beginnen vriezen of winteren. Ik herleef met de zon! Groetjes, Heidi
Vorig jaar deze tijd zat ik in Gent. Op 6 maart ben ik toen met ontslag gegaan en dat was mijn laatste opname voor het cmv virus. (Ben er in april nog een nacht geweest door mijn gebroken rib). Dat vies beest blijft dus goed onderdrukt. Geen problemen ondervonden na mijn inspuiting maandag. Ik zit vol energie en voel me een gelukkig mens. Zalig hoe het nu loopt! Vingers kruisen! Gister avond meegespeeld met het lenteconcert en vandaag alleen thuis. Q is met de kinderen naar Aalst naar de carnavalstoet gaan kijken. Ik heb al een strijkje gedaan, wat rondgeluimerd in huis, alles op het gemak. Ik kijk echt uit naar de komende maanden.
Gisteren bij de huisdokter geweest voor mijn vaccin. (MMR). Tot nu toe verloopt alles goed, nergens last van, zelfs niet op mijn arm waar er werd geprikt. Ik hoop dat het zo blijft, want volgende week vakantie en ik wil er niet ziek bij lopen of in het ergste geval in bed liggen. Ook nog eens naar het werk geweest en mijn papieren ingevuld voor de medisch adviseur. Nu wachten op een goedkeuring. Met de hoofdvpk gaan spreken over mijn uren. Het zal weer wennen zijn voor mij, Q en de kinderen. Vooral de kinderen zijn het absoluut niet meer gewoon dat mama gaat werken en ze eventueel naar de opvang zullen moeten. H en F weten het niet wat het inhoud een mama die gaat werken. Ze zaten alle 2 nog in de kribbe toen ik ziek werd. I herinnert er zich eigenlijk ook niets meer van van de periode dat ik werkte. Nu ja, er zijn zoveel ouders die gaan werken en we zullen het ook wel weer snel gewoon zijn zeker. De weken dat ik nog thuis ben wil ik nog van alles doen, dus we gaan ons niet vervelen en ons druk maken over wat zal komen. We leven van dag tot dag....
