voorlopig werkt de corstisone nog steeds goed, mijn suikerspiegel staat er zelfs te hoog door waardoor ik extra insuline moet krijgen. Best dat dit maar tijdelijk is, mag er niet aan denken dat ze alle dagen 4x in je vinger prikken en dan nog eens in je buik met je insuline. Voor de rest voel ik me nog steeds redelijk goed. De professor keek er gisterenavond van op dat ik nog zo kwiek in bed zat. Ik eet zelfs wat als ze mijn platteau binnenbrengen, wat ik voor het weekend niet meer kon. Ik weet wel, het zijn de laatste stuiptrekkingen voor de val, maar ik geniet van elke goede minuut. Deze namiddag komen Quentin en de kinderen nog eens op bezoek en voor hen is het ook leuker dat ik me goed voel en niet te ziek ben.
Ben gisteren een puzzel begonnen (500 stukjes maar) en ik zou hem nu nog willen afwerken. Zal jullie dus laten. Groetjes, Heidi
Gisteren rond 17u zijn ze mijn stamcellen komen toedienen. Dit verloopt allemaal heel simpel hier op de kamer. Het is precies een zakje bloed (wat lichter van kleur) dat ze over 45min laten inlopen. De verpleegster blijft wel constant bij je om je bloeddruk, pols en temperatuur in de gaten te houden. Ik deed geen complicaties en verdroeg het allemaal goed. Nadien ben ik wel voor een uur in slaap gevallen, maar blijkbaar is dat normaal. Alle emoties vallen dan van je af en het is de start van mijn nieuwe leven hé. Ik ben die man ontzettend dankbaar, om zo vrijwillig voor een vreemde stamcellen af te geven. Zonder zulke mensen hebben wij geen kans meer tot leven. Dank u, Dank u, Dank u!
Deze voormiddag voel ik me ook nog redelijk goed, maar dit komt door de hoge dosis cortisone van gisteren. Normaal hebben we nog een redelijk weekend en vanaf volgende week als de cortisone uitgewerkt is en de cellen hun plaats beginnen opeisen gaat het bergaf met mij. We zullen bidden dat het allemaal nog meevalt en dat ik het goed doorsta. Niet panikeren als ik vanaf volgende week niet meer online ben, maar zodra ik me wat beter voel kom ik terug.
Ik zit nog steeds te wachten. Tussen 16u en 17u komen ze met mijn nieuwe cellen. Rond 15u krijg ik een hoge dosis cortisone omdat mijn lichaam die nieuwe cellen niet direct zou afstoten en te fel reageren en dan geven ze de donorcellen. Die worden gewoon via mijn catheter toegediend zoals ze een ander zakje bloed toedienen.
Die cellen moeten zich dan een weg zoeken naar mijn beenmergholtes en daar dan beginnen beenmerg aanmaken en nieuwe cellen.
Toen ik deze morgen wakker werd ging het me echt niet. Ik voelde me mottig en hoofdpijn! Ik dacht mijn rustdag zal toch zo niet verlopen hé! Maar ik heb iets gekregen tegen de hoofdpijn (de prof zegt elke keer dat ik moet klagen) en het is gepasseerd. Ik heb wel nog de hele voormiddag geslapen. Toen de dokter om kwart voor 12 binnen kwam om te toeren schrok ik dat het al zo laat was. Ben toen in gang geschoten. Geprobeerd de paarse strepen van mijn buik te wassen, maar het zal moeten afslijten denk ik. Het staat er goed op. Ook mijn rug kregen ze niet helemaal proper. Nu ja, ik ga de eerste weken toch niet in bikini rondlopen. Daarna heeft de verpleger mijn mond weer eens gelaserd want van de chemo en stralen krijg ik weer kleine letsels en ik wil niet dat het uitmondt tot een volledige stomatitis.
Zopas zijn Iwein, Fabian en Quentin op bezoek geweest. Ze waren redelijk rustig. (leve de computer). Hermelien was nog aan het slapen bij Anna bij ons thuis. Morgen moet papa weer werken en gaan de kindjes nog eens spelen bij meme. Wanneer ik mijn stamcellen juist zal toegediend krijgen weet ik nog niet. Het hangt ervan af of ze ze in 1x deze morgen konden afnemen van de donor of 2 aftapbeurten moesten doen. Het is dus een duitser die zorgt voor mijn nieuwe leven en de cellen moeten dan ook nog getransporteerd worden naar Gent. Hier worden ze wat bewerkt en dan zijn ze klaar om bij mij toe te dienen. Binnenkort heb ik dan misschien veel zin in grote pinten en een hotdog met zuurkool! Quentin zou blij zijn als ik dat ook lust, dan maak ik het misschien eens meer klaar voor hem.
Verder heb ik geen nieuws meer. Vele groetjes en tot morgen
De laatste bestraling zit erop. Ben weer veilig in mijn kamer. Nog een hoofdstuk dat afgesloten is. Vandaag was ik wel moe, heb nogal veel geslapen deze namiddag maar voelde me anders niet misselijk. Ik denk dan als we die weken zo kunnen doorkomen is het prachtig, en is het niet zo, vandaag heb ik toch niet afgezien. Nu krijg ik wel wat bloed. Mijn haemoglobine stond maar aan 8 en mijn hartslag ging steeds boven de 100. De dokter twijfelde eerst wat want dit zijn nu RBC, mijn bloed en vrijdag dan nog de cellen van de donor. Dat maakt 3 verschillende, maar ze wilden me toch wat bijsterken. Morgen is het rustdag en dan vrijdag D-day!
Ik kruip nu in bed, zal nog kijken naar all-saints en ga dan vlug slapen. Tot morgen!
ik ben halverwege de bestraling. Gisterenavond viel het goed mee. Alleen de machine droei niet op volle toeren waardoor het voor mij langer duurde eer ik mijn dosis binnen had, maar het was gelukkig op mijn rug. (minder lastig om zo 10 minuten recht te staan. je hebt meer steun met je voorhoofd tegen de muur.) Vanmorgen waren de kernfysicussen het aan het repareren en voor mij ging het zonder probleem. Ik kom daar dus toe, moet me uitkleden, enkel onderbroek aanhouden, want ik moet over mijn volledige lichaam bestraald kunnen worden. De eerste keer toen ik die muur zag waar ik tegen moet staan dacht ik aan een SM muur. Het is een witte muur met riemen aan om je vast te binden, een lederen zadel, lederen handvaten en een lederen steun om je hoofd in te steunen. Als je tegen de muur staat brengen ze nog een plastieken plaat aan voor (of achter je) met blokken in die je longen beschermen. (de longen worden niet bestraald) en vooraan twee rondje om je ogen te beschermen. Het is heel belangrijk dat je stilstaat (de lijntjes op het toestel en je lichaam zorgen voor een perfecte regeling van de stralen) zodat er niet op de verkeerde plaatsen wordt gestraald. Maar zoals ik zei, buiten de eerste keer is het nu al elke keer goed meegevallen. De verpleegkundigen zijn heel vriendelijk. Geven je veel uitleg, tussenin (rug en buik) mag je eens op je bed liggen en als het echt niet gaat moet je zwaaien met je rechter arm, ze onderbreken dan eens. Ook de dokter loopt er voortdurend rond.
Mijn misselijkheid is voorlopig ook niet zo erg maar ik blijf moe. Dit is blijkbaar normaal door de chemo en de stralen. Deze namiddag zullen we weer een siësta houden. Groetjes en tot (hopelijk) morgen
Deze morgen is de misselijkheid wat beter en lukt het om te typen. Ik ben ook al geweest voor de eerste bestralingen en dat was iets minder. De eerste 10min voor je kijken hebben ze moeten onderbreken want ik dacht dat ik flauw ging vallen, ik heb de laatste dagen ook nog bijna niets gegegeten. Nu de bestraling op mijn rug verliep dan wel goed. Ik had ook meer steun met mijn hoofd en het duurde precies niet zo lang. Vanavond nog eens.
