Ik heb mijn secretaresse onder de arm moeten nemen want ik heb de fut niet om recht te zitten. Gisteren koorts beginnen doen, die gaat altijd gepaard met heel veel rillingen. Heb verschillende keer iets moeten krijgen om mijn koorts te doen dalen -bovenop de morfine- waardoor ik me nog suffer voel (en meer in bed lig). Gisterenavond heb ik nog bloedplaatjes gekregen, daarna moeten ze bloed prikken om te controleren of de plaatjes voldoende gestegen zijn en toen begonnen de problemen pas echt. De perfusie inloop ging heel goed maar er was geen bloedterugstroom. De verpleger duwde wat rond en op mijn katheter (om het ingang te laten schieten) maar het lukte niet om bloed te prikken. Nadien had ik veel pijn rechts in mijn borstbeen ter hoogte van mijn katheter. Ik dacht ik ga hier toch geen longembolie doen, de vpk belde de dokter op en hij moest een EKG nemen om te zien of mijn hartritme nog goed was. De dokter van wacht is de EKG komen aflezen en alles bleek in orde. Toen toch enkele uren kunnen slapen. Deze morgen kwam er weer geen bloed uit de katheter. De vpk heeft van alles geprobeerd en moest ten slotte in mijn arm prikken. Alles blijft goed inlopen maar toch is er een probleem met die katheter. Mijn hoest komt ook steeds meer en meer uit, de wittekes waren gisteren wat gestegen maar onmiddellijk weer gedaald. De dokter denkt dus dat de wittekes beginnen te komen maar dat ze zich onmiddellijk focussen op mijn infectie. Morgen nog eens CT van de longen om nog eens te controleren.
Ik denk dat ik vandaag de slechtste dag heb sinds mijn transplantatie. De keelpijn valt nog mee maar mijn hoest wordt ondraaglijk en ik heb er hoofdpijn van! De dokter denkt dat ik een ontsteking heb (kopvalling) en dat de druk in mijn hoofd daarvan komt. Ik heb natuurlijk geen WBC waardoor ik geen 'snotvalling' heb. Maar de pijn en 't ongemak is even erg. Ze zijn nu nog eens gestart met een ander antibioticum en ik hoop dat het helpt. Ze vermoeden ook dat ik koorts zal beginnen doen. Nu we zijn al aan dag 7 na de transplantatie, nog een dag of 5 en de bloedcellen zullen beginnen komen. Mijn lichaam zal dan een ander gevecht moeten leveren.
hallo, de berichtjes zullen niet te lang zijn want vandaag zijn ze gestart met morfine en ik ben nog veel meer moe nu. De pijn is wel beter, meer controleerbaar. de ct scan van deze namiddag was ok, er is niets te zien op mijn longen. Ik weet niet waar mijn hoest vandaan komt. Alle bloedcellen hebben wel een dieptepunt. Had maar 100 WBC, de haemoglobine is ook onder de 10 gezakt en ik krijg nu plaatjes omdat die ook veel te laag stonden. Dat had ik al gemerkt, elke keer ik mijn neus moet snuiten komt er bloed mee. Ik zal afsluiten want mijn oogluikjes vallen weer dicht. groetjes, Heidi
hallo, de berichtjes zullen niet te lang zijn want vandaag zijn ze gestart met morfine en ik ben nog veel meer moe nu. De pijn is wel beter, meer controleerbaar. de ct scan van deze namiddag was ok, er is niets te zien op mijn longen. Ik weet niet waar mijn hoest vandaan komt. Alle bloedcellen hebben wel een dieptepunt. Had maar 100 WBC, de haemoglobine is ook onder de 10 gezakt en ik krijg nu plaatjes omdat die ook veel te laag stonden. Dat had ik al gemerkt, elke keer ik mijn neus moet snuiten komt er bloed mee. Ik zal afsluiten want mijn oogluikjes vallen weer dicht. groetjes, Heidi
ja, ja, 't is al 5 dagen geleden dat ik mijn donorcellen kreeg. Volgens de dokter zit ik nu op mijn dieptepunt, alle cellen zijn zo goed als kapot. Nu nog een dag of 5 wachten en dan zouden ze mogen beginnen terugkomen. Mijn keel en slokdarm doen nog steeds pijn, morgen gaan we eens proberen met morfine, kijken of ik dan meer pijnvrij ben. Ik heb ook nog steeds een vervelende hoest. Morgen moet ik nog eens in de scanner daarvoor. Kijken of ik geen longontsteking doe. Veel nieuws heb ik niet meer, ik ben ontzettend moe. Ik zal jullie laten en wat slapen. Groetjes, Heidi
Hallo, alhoewel ik enorm veel pijn heb aan mijn keel en slokdarm ben ik er toch nog. Mijn slokdarm is dus verbrand door de bestraling en dat is nogal pijnlijk. De pijn in mijn mond is er niets bij vergeleken. Gelukkig krijg ik pijnstilling en hebben ze er nu al in mijn baxter gedaan zodat ik er constant heb. Wordt de pijn te erg, dan gaan ze kijken om wat morfine te geven. 't is ambetant, maar nog redelijk controleerbaar. Ik hoop dat ik niet misselijk word, dat vind ik minder aangenaam en kunnen ze minder gemakkelijk wegnemen.
Mijn haar is ondertussen ook weer allemaal weg. Deze morgen zag ik dat het uitviel en omdat ik dat lelijk vind een pluk haar hier en een pluk haar daar heb ik direct weer gevraagd om het volledig af te scheren. 't Kan nu weer terug groeien.
Ik vroeg de verpleger deze morgen of ik nog dingen zal bij krijgen die me ziek maken, maar blijkbaar weet ik er nu al goed van. Mondpijn, diarree, heel moe,... Ik heb al veel geslapen vandaag en dan valt alles mee. Als het zo kan passeren ben ik tevreden want het zal nog een dag of 10 duren eer de witte bloedcellen beginnen komen en tot dan kan je niet genezen.
Verder heb ik geen nieuws meer. Tot morgen (hoop ik) Heidi
Nu meer dan 48u na toediening van mijn nieuwe stamcellen beginnen de kleine ongemakken wat. Niet dat ik doodziek ben, maar mijn mond begint weer open te liggen (gevolg van chemo en bestraling) en als ik eet of drink is het precies of het niet goed kan passeren. Volgens de prof is mijn slokdarm verbrand door de bestraling en daardoor schuift het allemaal niet zo goed meer. Niet simpel als je dan nog eens de opdracht hebt gekregen om wat meer te drinken want mijn mijn nierfunctie was een beetje achteruitgegaan. Gelukkig hebben ze het opgelost met een halve liter vocht IV meer toe te dienen. Moet nu wel meer naar toilet, maar het moet niet door mijn slokdarm passeren. Ik weet ook dat die problemen nog een paar weken zullen aanhouden want ik moet nu eerst weer witte bloedcellen kweken alvorens ze me kunnen helpen de infecties op te lossen. De Duitsertjes zullen dus nog een groot gevecht mogen leveren met mijn overgebleven cellen. Dat ze maar vlug in gang schieten, want hoe eerder ze zich ontwikkelen, hoe vlugger (hoop ik) ik er weer bovenop ben.
Gisteren stonden mijn plaatjes wat te laag. Toen ik me waste deze morgen zag ik overal paarsachtige vlekjes op mijn armen. Dit is een gevolg van te lage plaatjes. Voor 't moment lopen er nu plaatjes in. Het is O- want ze weten nog niet welke bloedgroep ik zal ontwikkelen. (ja die zal ook veranderen door de donorcellen, tenzij de donor ook A+ was.)
Aangezien ik dacht vandaag al minder fut te hebben heb ik gisteren mijn puzzels afgewerkt. Ik weet nu precies niet goed wat gedaan. Ik ben geen echte computerfreek, kan nog steeds geen weg met facebook en het interesseert me eigenlijk ook niet. Zal de laatste Harry Potter misschien eens beginnen. Ik kijk al uit naar het bezoek van mijn gezin deze namiddag en tot dan zal ik me wel met iets bezig houden. Groetjes, Heidi
