vorige week dinsdag ben ik op controle geweest. Ik was er eerst bijna niet geraakt. Ik had 's nachts ongelooflijke pijn aan mijn knieën. Had het de nacht ervoor ook al gehad, ik nam een Dafalgan, geen avance, spuiten met Reflex spray (wat de vorige keer wel hielp), hielp ook niet. Ik weet dat ik geen Brufen mag nemen voor mijn nieren, maar heb het toch gedaan, want niets hielp. Ik lag te wenen van de pijn. Kon niet liggen, zitten, stappen, plooien, strekken,... Gelukkig is het met die Brufen wat weggetrokken en Quentin heeft me dan gebracht naar Gent (best dat hij daar werkt). De dokter weet niet waar die pijnen vandaan komen. Cortisone? Dus ben ik op consultatie geweest bij de reumatoloog. Hij kon ook niet direct iets vinden want ik had ook geen pijn meer op dat moment. Ik zou moeten gaan als ik pijn heb.... MIdden in de nacht? Om het toch verder te onderzoeken moet ik morgen naar de scanner en foto's laten nemen. Ik heb het nog 1 nacht had (wist nu wel dat ik 1g Dafalgan mag nemen) en sindsdien niet meer. 't Is raar. Ben benieuwd wat er zal uitkomen. De bloeduitslagen waren bevredigend, ik moest vrijdag niet terug. Morgen is het dus D-day. Morgen krijg ik ook een aderlating. Aangezien ik maar 1x meer in de week moet gaan is het niet voldoende met ene keer dat medicament om ijzer af te breken in mijn lever. Ze gaan nu proberen om elke keer 200c bloed af te laten, mijn rode bloedcellen staan nu normaal, en kijken of de ijzer zo snellen verdwijnt en mijn lever misschien wat optimaliseert?
Anders gaat mijn leven zijn gewone gangetje, ik ben wel nog heel vlug moe, heb behoefte aan rust, maar kom er soms niet aan. Ik zei het nog tegen mijn ma, ik heb een druk leven, moet mijn rust periodes echt inplannen of ik geraak 's avonds de trap niet meer op. Ik ben nog heel zwak op mijn benen. Stappen is lastig en moeilijk. Misschien ook door mijn knieën? Ik probeer jullie nu wat sneller op de hoogte te houden en hou mijn duimen gekruist voor morgen. Groetjes, Heidi
