Ik ben hier eindelijk nog eens terug. De echo van de lever en de galblaas toonden niets speciaals, alles is in orde. De dokter denkt dus echt dat het komt door de antibiotica en de medicatie tegen schimmel dat mijn lever testen zo gestoord zijn. Nu, ze beteren elke keer een heel klein beetje, dus we moeten geduld oefenen. De cortisone wordt ook elke keer een beetje afgebouwd, we klagen niet. Ondertussen heb ik ook de resultaten van de scanner. Ik heb stressfracturen naast mijn staartbeen en op mijn schaambeen. Vandaar de pijn. Ik moet opletten. Niet lopen, springen, heffen, zware lasten dragen. Ik mag wandelen, maar als ik pijn krijg moet ik stoppen. Vanwaar komen die fractuurtjes? Osteoporose? Cortisone?
Ik moet wel toegeven, Iwein had zich eens opgesloten in zijn kamer. ttz, zijn deur hard toegedaan (en die knelt) en hij kreeg ze niet meer open. Ik duwde en kreeg ze ook niet open. Ik dacht, ik zet er mijn poep eens goed tegen en zogezegd, zo gedaan. Maar mens wat een pijn! Vroeger had ik een dikke speklaag, die is nu weg en ik heb het gevoeld. Heb ik zo die fractuurtjes opgelopen? Ik weet het niet, zal het eens vragen in Gent of dat dit mogelijk is. Doordat mijn beenderen al wat brozer zijn?
De vakantie is nu al enkele weken bezig en we genieten ervan. De kinderen slapen al wat langer, geen ochtendstress, we kunnen op het gemak ontbijten en we hebben tijd voor alles.
Zondag is het de verjaardag van Fabian, 4 jaar! Het ventje kijkt er nu al zo lang naar uit! We zullen dus goed vieren.
Ik wens iedereen nog een deugddoende vakantie en tot binnenkort!
