(ik moest mijn eerste deel vlug opslaan want de accu was bijna leeg)
Ik heb dus de toestemming om weer te gaan werken. Eerst nog de winter overbruggen (maart, april). Vaccins krijgen. En opnieuw op controle om bloed te laten prikken en te kijken of ik genoeg anti-stoffen heb aangemaakt. Als alles goed verloopt, er niets bij komt en de paperassen in orde zijn zou ik begin mei weer starten. Ik heb nu echt een datum om naar toe te leven. Mij mentaal erop voorbereiden, ook de kinderen en papa natuurlijk en alles regelen. Ik start wel progressief, maar ik kijk ernaar uit!
10 jaar geleden gaven Q en ik elkaar het ja-woord in het gemeentehuis van De Panne. Op Valentijn deden we het opnieuw in de kerk. Ik zou het direct terug doen. We hebben veel ups gekend, maar ook een flinke down. We hebben er ons steeds doorgesparteld. Ik ben er nog steeds en ben blij dat ik gesteund word door mijn man, moeder, zus, broer, schoonfamilie en nog zo velen.
Vandaag op controle geweest bij prof. K en ik hoorde daar nog eens hoe broos een leven kan zijn en hoe snel alles kan veranderen. Ik mag van geluk spreken. Een heel lieve verpleegster van hematologie is er niet meer. Het was echt schrikken toen ik het hoorde. Ik kreeg wel goed nieuws te horen. RBC, WBC, plaatjes, alles OK. Morgen moet ik bellen voor de andere resultaten. Ik mag mijn vaccin tegen hepatitis krijgen, ook MMR (bof, mazelen, rodehond). Dit zijn levende bacillen die ze inspuiten, dus ik moet mij erop voorbereiden dat ik ziek kan worden. De prof zei me dat ik me best niet voor een weekend vol plannen laat inenten, want alles zou in het water kunnen vallen. Ik vertoon nog steeds wat afstoting thv mijn ogen (heel droge, pijnlijke ogen) De dokters in Seattle zijn er niet echt voorstander van, maar ik ben al meer dan een jaar gestopt met mijn medicatie tegen afstoting en we gaan het risico nemen. Vooral omdat ik graag weer aan het werk zou gaan. Dan moet ik mijn vaccins gekregen hebben, want ik werk met (zieke)mensen.
