Een paar dagen geleden hadden An en ik een leuk idee!!! We zijn naar het dierenpark Planckendael geweest. Zij met haar gasten en ik met mijn 2 beren. Het was een dag met veel plezier en we hebben gelachen. Lander en een paar van An haar kerels zijn met de bus gegaan en ik mee met de camionette. Robin was mijn 'zorgpersoon'. Een zorgpersoon is iemand die bepaalde zaken mag doen bv. me mee in de auto smijten. Ja een camionette is toch wel anders dan een gewone auto. Robin heeft het al een paar keer gedaan en hij doet dat super goed. Robin is reuze sterk en hij luistert en doet wat je zegt.
Lander, Volker en ik met An en co het park binnen zalig weertje wat hebben we gezien koala's, neushoorns, giraffen, jachtluipaard, kleine panda's, olifanten met de enige en echte Kai Mook, slangen, apen, pinguïns die tussen de mensen lopen en zoveel meer.
We hebben allemaal genoten en we hebben allemaal besloten en afgesproken dat Volker en Lander geen cadeautje uit de winkel kregen maar wel iets leuk kregen in de komende week. Hier geen overdosis chocolade maar een kleine surprise  met een handvol eieren. Elk jaar weer hetzelfde eieren kopen en met Sinterklaas gooien we ze weg om dan volgend jaar de sinterklaasbazen weg te gooien met Pasen.
Vandaag had ik contact met de papa van Volker en Lander en het verliep leuk vol respect (hopelijk wederzijds) zoals het hoorde. Het was i.v.m. medicatie voor Lander alles is opgelost.
Ik zal deze avond vroeg in m'n bed liggen want Inge moet bekomen van een paar actiedagen, deze avond vroeg bed in denk ik.

12-04-2014 om 17:00 geschreven door Inge  

Gisteren had ik om 7.45 al kine, alles op schema Patricia om 7 uur hier binnen en om 7.45 uur Jozefien. Ik had al een week of 2 à 3 afgesproken met An om naar Tante Non te gaan in Melle. Eerst naar Gent want daar had Tante Non heel wat klaargezet voor mij een stofzuiger, een vuilblik met veger, een donsdeken voor de jongens en zo wat kleine spullen. Daarna doorgereden naar Tante Jul om te eten, om dan te eindigen in Melle waar Tante Non aan het herstellen is.

Het was zo eng om het te zien, niet slecht bedoeld maar echt ik dacht zo hard terug aan mijn revalidatieperiode. Tante Non kan stappen maar ze heeft het soms moeilijk met haar evenwicht, ze kan praten maar ze kan soms moeilijk op haar woorden komen, ze heeft minder kracht in haar rechterhand, Je kan het niet vergelijken maar wat ze heeft is zo gelijkaardig. Krachtvermindering in mijn rechterarm heb ik ook. Maar mijn benen doen  het niet naar behoren maar het feit dat ze een evenwichtsstoornis heeft maakt het allemaal wel erg. Mijn babbel doet het nog goed maar mijn geheugen is niet wat het is ik kan praten onderbroken worden en mijn verhaal kwijt zijn. Zo vergeet ik soms dingen deftig te plannen.

Zo ook vandaag: ik wist de planning van vandaag klooster – tante Jul - tante Non. Gisteren dacht ik eraan ik ben bij tante Jul en in het dorp woont er een maat die al tientallen jaren meegaat Benny. Ik had hem gebeld en via een bericht vertelde ik dat ik naar Gent kwam. We spraken niet af maar hij ging proberen binnenspringen. Geen probleem ware het niet dat ik een stap was overgeslagen. Vragen aan tante Jul dat Benny mocht binnen wippen. Ik had er helemaal niet bij stil gestaan ook al had Benny niet direct toegezegd. Benny heeft samen met zijn vrouw een zaak en ging zien hoe het werk liep. Ik ging een bericht sturen als ik er was. Maar den Benny was eerder. Het was een leuk weerzien voor iedereen. Ik moet in het vervolg beter m’n plannen doorgeven aan tante Jul dat er misschien iemand ging binnen springen. Ze had zeker ja gezegd maar ik had het gewoon moeten melden ook al stond het niet 100% vast.

Ik ben blij dat ik in Gent ben geweest. M’n oude buurt gezien, oude bekende gezien,… en vooral m’n tante Non gezien. Toen we er toekwamen werden we al lang verwacht en werden we in de watten gelegd. Ik heb zelf een tas koffie gedronken 1 tas koffie omdat die zusters me niet kennen en ik wou niet moeilijk doen. An m’n zus die mee was zei nog “Inge gij drinkt toch geen koffie” en ik zei “neen An maar ik wil niet moeilijk doen J”. We zijn allemaal moe maar voldoen terug naar huis gereden, we gaan het nog eens doen maar niet direct.

09-04-2014 om 08:03 geschreven door Inge  

Vandaag is het maandag en sinds ik alleen ben ga ik terug naar Pellenberg om te oefenen. Statafel, paralle baren en vandaag de Nu-step. Ik had het zolang uitgesteld maar vandaag had ik geen keuze ik zou en moest de Nu-step terug doen. Sabien hielp me erop en ik deed de rest. Ik had na zoveel tijd geen pijn niet in mijn bekken niet in mijn knieën. Het ging traag maar na 30 minuten en 1.2 km ver. Ik concentreerde me op het vooruitgaan maar het belangrijkste was een perfecte knieplooi.  Ik ben dan gaan staan in een sta-tafel met de bedoeling om tussen de paralle baren te stappen.Bij dit laatste heb ik gepast. Ik kon niet meer door de Nu-step en dan de sta-tafel waren m'n knieën over... iets langer in de sta-tafel maar dan was het ook gedaan. Ik naar huis en oma was er om de was in te steken. We hebben samen iets gegeten een spelleke gespeeld Yatzee, was opgehangen en weg was ze. 

Deze week komen Volker en Lander donderdag  terug en vrijdag probeer ik iets leuks te plannen om te doen met hen het is zo een beetje als Paassurprise. We zien wel.
.
Maar nu ga ik even mijn oogjes sluiten en een uurtje dutten zodat ik nog een leuke avond kan hebben.
 

07-04-2014 om 15:50 geschreven door Inge  

06-04-2014 om 10:26 geschreven door Inge  

Dinsdag kreeg ik telefoon van Volker. Het was buitenspeeldag en de straat bij papa werd afgesloten. Hij vroeg of ze daar naartoe konden gaan. Zelf had ik zoiets van ja waarom niet. De jongens mogen niet het slachtoffer zijn van een geschil tussen wat er tussen hun mama en/of papa aan het gebeuren is. Zelf had ik zoiets van “ik heb wel graag dat jullie even langs komen want ik wil m’n kerels nog eens zien.” Ik stelde voor dat papa met de kerels kwam eten zo heb ik de jongens even gezien en de papa was erbij. Het was een heel raar gevoel er hing een spanning maar ik heb geprobeerd om zo neutraal mogelijk te doen. Volker heeft heel flink gegeten en Lander heeft gesmuld. Het was best gezellig maar er hing een spanning in huis lettend wat we mochten zeggen en wat niet zowel bij de papa als bij mij. Maar ik had mijn jongens gezien.

Het was een drukke week kine, Ilse, Dominique en niet te vergeten Rudi van Vigo en Elke van Pellenberg voor een elektrische rolstoel voor buiten. Dit moest je me 2 jaar gelden niet vragen want dan had ik ze afgeknald. Een elektrische rolstoel is niet voor Inge maar voor personen die een ergere handicap hebben dan ik en ik kan rationeel denken, ik kan mijn manuele rolstoel zelf aandrijven ook al heb ik kracht verlies en soms enorm veel pijn in mijn rechter schouder en heel wat dingen die ik doe moet ik met links compenseren. Gelukkig ben ik linkshandig maar ik moet nog lang doen met die arm en soms moet ik die een beetje sparen. Willen of niet. Het is de bedoeling dat de rolstoel buitenhuis zal gebruikt worden en binnenshuis gaat de manuele rolstoel nog steeds het doen. Ik ga niet constant de elektrische rolstoel buitenshuis gebruiken maar het zal een evenwicht zoeken tussen wanneer en waarom. Het leuke is dat ik dan ook kan buiten komen "zelfstandig met mijn jongens".

Maar eerst het papierwerk in orde zetten. We gaan proberen via het RIZIV te werken en dan pas de VAPH inschakelen. Waarom het RIZIV mijn leven heeft een ommezwaai gemaakt van 100%. Ik woon nu alleen en ik ben een alleenstaande mama in de weekends en delen van de vakanties,… Dus gaan we eerst langs daar proberen voor de terugbetaling. Het is toch een hele weg die je moet afleggen als andersvalide persoon. Dingen die je moet aanvragen: ok het is voor de terugbetaling maar het is zo raar Inge koopt een bed (aangepast aan Inge haar situatie) eerst aanvragen, Inge moet een rolstoel eerst aanvragen Inge moet … alles moet worden aangevraagd, ondertussen ken ik de websites en mijn weg tussen m’n papieren.

Gisteren was Dominique hier van de Vlaams Brabantse Dienst Thuisbegeleiding en we hebben het over de paperassen gehad. PAB-budget-dienstencheques,… Blijkbaar hoe ik het zag was een goede dosering en een rationele bedenking die ik had. Ik word dan werkgever en kan hulp inkopen. Poetshulp maar ook een persoonlijke assistent. Ik heb dan geen gezinshulp meer nodig want die mensen kunnen dan de taak op zich nemen van wat de gezinshulp doet. Samen eten maken, samen boodschappen, enz. Het is heel bizar maar vroeger dacht ik nooit aan de toekomst of toch niet zover. Het enige wat ik plande was een vakantie aan zee omdat je zoiets moest boeken.

Plannen maken het is iets wat ik nu moet doen voor mijn eigen welzijn zal ik maar zeggen.

04-04-2014 om 11:09 geschreven door Inge  

Vandaag moest ik naar Pellenberg maar ze hebben niet omgekeken voor het vervoer ik had het nochtans geregeld vandaag want het was genoteerd in mijn agenda. Gewacht tot 10.45u en toen wist ik het zeker dat er niemand ging komen van de vervoerdienst. Op de middag had ik afgesproken met  oma en mijn Tante Jul. Tante Jul komt van Gent op bezoek en ze was de vrouw van mijn peter Raf. Mijn peter is iets meer dan 4 jaar geleden overleden en moest hij nog leven was hij aan de venster gaan zitten om treinen te spotten die voorbij rijden en/of razen. Mijn peter Raf heeft nooit geweten wat ik heb voor gehad.
Maar mijn tante was er en we hebben lekker gegeten oma trakteerde met scampi's, steak- frietjes en sla en tomaatjes. Het was super lekker. Ik zei nog tegen oma ga even langs de bakker voor een taartje maar dit was er niet nodig. Tante Jul moet opletten met suiker, oma moet op haar lijn letten en ik lust niet graag taart en gebak, opgelost. Ik had hier nog een kleinigheidje staan en dat was ook ok.

Tante Jul was aangenaam verrast met men appartement, een ruime living veel licht, mooie keuken en een leuke kamerindeling. even gepraat over wat er was gebeurt met me zowel medisch als emotioneel, maar ze had wel het gevoel dat het vrij goed ging met me. Nu ik zei haar ok er zijn geen winnaars maar er zijn alleen maar verliezers. Het was lang geleden dat we zo lang en eens gewoon hebben kunnen praten ervoor was ik opgenomen in Pellenberg en nog 1 keer erna in het andere huis met mijn nichtje Kristel. Ik heb ze nog gezien maar dat was een keer in Gent. Veel te lang geleden. Volgende week zie ik ze terug en dan wie weet zie ik ook de rest van de familie. Volgende week breng ik zeker bezoekje aan mijn tante Non en de rest ga ik straks plannen. 

31-03-2014 om 19:38 geschreven door Inge  

29-03-2014 om 15:00 geschreven door Inge  

                        Een nieuwe dag gisteren kwam Annemie met een heel klein verhaaltje en het was echt mooi

Twee kikkers kwamen in een emmer met melk terecht, 
de rand was te hoog, de eerste kikker zei:
’Ik geef het op, het heeft geen zin en verdronk’, 
de andere kikker peddelde met z’n pootjes net zolang 
tot de melk boter was geworden en sprong uit de emmer.

Ik voel me de 2^de kikker, neen ik ben de 2^de kikker. Iedereen zit in dat zelfde schuitje maar sommigen laten zich gaan. Ik ben hopelijk vooruit gegaan, ik heb dingen moeten opgeven. Zowel dingen die ik heb moeten omwille dat ik niet anders kon: werk, m’n mobiliteit en nog een paar dingen. Maar ik heb ook andere dingen moeten achter me moeten laten, een moment waar ik zeg tegen mijn relatie STOP ik kan niet meer iets wat nog steeds pijn doet als ik eraan denk. Maar 90% ben ik kikker 2 een speelse kikker die niet opgeeft. Een kikker die ervoor gaat: een kikker die niet kon bewegen en ik ben een kikker die is blijven wringen tot wat ik nu ben, ik ben niet de kikker Inge die terug is voor 100%, maar een andere kikker die terug is voor 100%. Een kikker die nu een rugzak heeft met andere ervaringen, niet altijd leuk maar ook veel positieve dingen, dingen die ik wil delen met de wereld.

Ik heb nu een kindjes vrij weekend L niet fijn maar het is zo. Ik probeer dan dingen te doen die al lang aan het wachten zijn op een resultaat. Vandaag ga ik m’n kaders schilderen in een leuke kleur, ik heb al rood maar daar komt ook blauw, geel, oranje en groen bij.

Volgende week heb ik ook een plan met de jongens om te doen eerst zwemmen en dan gaan we iets fijn maken samen met ons 3. Ik kijk er al naar uit.
Ik heb geprobeerd een kikkerprent erop te zetten maar het is me niet gelukt maar met die kikker in mijn gedachte ga ik zoeken tot ik het heb.

29-03-2014 om 14:58 geschreven door Inge  

Vandaag enkele telefoontjes gedaan om dingen te regelen. Als laatste heb ik een vriendin gebeld en donderdag hebben we afgesproken. Hopelijk word het een leuke babbel. Ze blijft eten en ik hoop een lekkere maaltijd op ons bord te krijgen. Dat denk ik wel een lekkere pizza of iets met pasta kan er altijd in. Deze middag ga ik boodschappen doen met Marjan en naar het gemeentehuis voor m'n adres. Weer een stap dichter "op m'n eigen benen staan".

Ik hoop dat ik een goeie babbel heb gehad. Persoonlijk vind ik van wel maar het is soms moeilijk nu om mensen in te schatten. Mensen die ik graag zie maar die ik door wat ik meegemaakt heb weggeduwd. Niet wetende waarom maar gewoon m'n niet zo goed functionerende brein deed zijn werk om haar manier. Je hebt Inge en je hebt de hersentjes en dat laatste leeft soms zijn eigen leven.

Een leven dat ik nog moet leren kennen en herkennen als het weer eens de bovenhand haalt.  Soms is het best lastig om zo een hoofd te hebben en het is vooral heel vermoeiend. S' avonds als de verpleging binnen komt ben ik doodop. Zo ook gisteren, Kelly kwam binnen het was net 21 uur effe kletsen over de gasten en dan bed in. Ik had een boekje mee want ik had nog geen goesting om te gaan slapen. Ik instaleer me zet mijn rug recht en kwak mijn boekje schuift de grond op. WEG BOEKJE lichten uit en slaap wel om  21.15. Ik heb als een baksteen geslapen tot Michiel weer aan mijn bed stond 6.20, Inge wakker worden en m'n dag kon beginnen.

Ik zie de dag wakker worden naar een drukkere straat veel voetgangers richting perrons en richting hun bestemming en ik ik blijf thuis. Waarom, omdat mijn leven als opvoedster voorbij is. Je kan je dat niet inbeelden maar op een dag zegt je lichaam het is gedaan. Ik zou kunnen me te herscholen maar voltijds gaan werken zit er niet in, ik denk zelfs deeltijds dat het veel is gevraagd. Ik zou me moeten herscholen en een hele carrièreommezwaai zou moeten maken. Iets met de pc zou leuk zijn maar aan gezien ik maar 1 functionerend oog heb is het heel vermoeiend. Naar mensen luisteren ok maar met maar 1 functionerend oor kan ik me niet concentreren op 2 dingen. Omgeving opnemen en luisteren neen dat kan ik niet.

Eerst en vooral moet ik nu voor mezelf alles op een rijtje zetten en alles een plaats geven in m'n bestaan. Nu ga ik de tijd krijgen en ik ga ze ook gebruiken om mezelf terug te ontdekken en te leren kennen want ik was m'n weg kwijt en ik kreeg ook niet de kans om terug de juiste weg in te slaan. Ik werd steeds op een zijspoor gezet waar geen einde aan is. 

25-03-2014 om 11:17 geschreven door Inge  

Het is zondag en iedereen was vroeg wakker. Lander liet de eerste keer horen van zichzelf om 6.15u. Het is veel te vroeg om op te staan. Nog even gezegd een beetje te slapen. Een half uur later stond Patricia voor de deur. Daar was Lander er weer en hij mocht opstaan. Volker wou nog even slapen om dan 10 minuten later zijn aanwezigheid te verzilveren. Fruit, corn flakes, geen boke maar ze hebben een lekker ontbijtje gekregen. Vanaf volgende week ga ik proberen een nieuwe gewoonte in te bouwen. Nu nemen de jongens hun ontbijt rustig hangend voor de tv maar vanaf volgende week gaan we met ons drieën aan tafel zitten. Samen corn flakes, fruit, boke als het maar gezond is. Ikheb soms het gevoel dat ze de hele ochtend of dag door kunnen eten m’n 2 kerels. Deze middag hebben we nochtans een lekkere maaltijd gegeten. Gebakken aardappelen, sla, tomaten en echt vlees. Om 14 uur waren ze al bezig mogen we een 4 uurtje om 15uur ben ik gevallen voor hun charme, ze mochten iets kiezen uit de kast. Lander en Volker zeiden dan wanneer gaan we avond eten. Allee weer opnieuw. Bij Lander kan je zeggen straks maar Volker heeft meer en meer besef van tijd en die laat ik dan kloklezen. Tot 17 uur hebben we zoals altijd een paar gezelschapsspelletjes zitten spelen. Volker wou knutselen en hij had me aan het werk gezet tot ik hem in het oog kreeg mr. is gewoon een filmpje komen kijken op de lap top. Zo gaat dat niet mama het werk laten en hij met de pluimen gaan lopen ik denk het niet. Ik ben mijn knutselsessie dan ook gestopt. Gisteren heb ik met Lander een raket gemaakt. Lander heeft getekend, geknipt en mama heeft geplakt.

Het was een heel tof weekend een weekend zonder veel problemen. Een paar kleine woordwisselingen maar niets erg geen ditjes en geen datjes gewoon effe kindjes op de schoot en zeggen dit vinden we niet fijn. Woensdag zie ik m’n snuiters terug en ik oma kan ze niet gaan halen maar na een oproep heb ik toch vrij snel een vrijwilliger gevonden. Alles is geregeld en woensdag knuffel knuffel mijn 2 jongens in mijn armen volgend weekend blijven ze bij de papa.

23-03-2014 om 18:13 geschreven door Inge  

Ik zou dit gisteren hebben moeten posten maar ik had geen tijd en geen zin. Ik heb genoten van m’n jongens en we hadden een heel leuke en gezellige avond.

Maar zo liep mijn dag tot m’n kerels er waren

Ik moet beter werk maken van m’n planning. Alles liep vlot van het één in het andere opstaan met Patricia, een beetje hangen, Ilse, Annemie de laatste vertrek en de volgende diende zich aan. Nog een half uurtje vrij en dan had ik afgesproken met Simone en met Janine blijkbaar alle 2 om 14 uur. Dat was niet zo goed geregeld van Inge. Inge moet leren dingen opschrijven en checken.

Het was een gezellig samen zijn met de 2 dames voor dat de jongens zich aanmelden. Simone is sinds jaren vrijwilligster in Pellenberg…. We hadden een heel leuk contact, je ligt ergens ver weg alleen en dan hoor je dat je uit dezelfde gemeente komt dat trekt aan. De eerste keren dat ze binnen kwam lag ik heel veel op bed we hadden dan een hele leuke babbel ook al was het niet altijd gemakkelijk voor haar want toen was ik nog een wrakje.  Als ze binnenkwam de eerste keer vertelde ze ‘hey ik ben Simone vrijwiiligster hier op de gang als je wilt…’ en wat zei ik ‘hey zet u efkes’ en dan kon onze babbel beginnen. Ze had dit nog nooit gehoord meestal vertelde de mensen wel iets maar gaan zitten werd niet gevraagd. Simone voelde zich welkom bij me. Tja zei ik een werkdag duurt 8 uur, ongeveer 2 tot 4 uur therapie om dan de rest van de tijd moest je zelf je tijd invullen. Je kan niet blijven tv kijken of je kan niet blijven een boekje lezen. Ik was blij als er eens iemand binnen kwam en eens vertelde over andere dingen kleinkinderen, wat was er gebeurt het maakte niet uit iets anders dan doe dit, doe dat, probeer,… gewoon een babbel.

Het was een mooi compliment moet ik zeggen en m’n dag zat weer op de rails

22-03-2014 om 07:34 geschreven door Inge  

Elke avond lig ik veel te vroeg maar uitgeteld in mijn bed. Best grappig als je denkt die Inge zit toch zo goed als ne ganse dag in haar rolstoel. Inderdaad ik lig tussen 21 en 22 uur in mijn bed ik ben de laatste op de ronde van de verpleging. Ben ik tv aan het kijken en ze zijn daar dan heb ik pech en dan vlieg ik mijn bed in. Ik mag eruit komen maar dat doe ik niet. Maar naar wat ik kijk word onderbroken. Gelukkig heb ik een digicorder en neem ik dingen op nu meer dan vroeger. Dat kan zijn van een goed filmpke maar ook een duidingsprogramma gewoon dingen die ik graag wil zien. S’morgens staan ze dan ook veel te vroeg aan mijn bed die verpleegster of verpleger. Niet erg maar heel slopend. Dat is dan ook de reden waarom ik s’ avonds doodop mijn bed in schuif en dan denk ik 21 uur tot 7 dat is 10uur slapen, maar s’ morgens komt de ontnuchtering dat ik weet dat ik een paar keer ben wakker geworden en dat ze vroeger dan 7 uur aan mijn bed staan.

S’ morgens word ik wakker na de was en de plas en het gaan zitten in de rolstoel hang ik even aan tafel en kijk ik naar de gemiste programma’s. Af en toe kijk ik ook een stukje op de website van De Redactie naar een reportage, een fragment. De ochtend is m’n avond en s’ avonds s’ avonds ben ik blij mijn bed te zien. Dat ik even een andere positie kan innemen eens op m’n zijde gaan liggen mijn ogen dicht doen en niet geconfronteerd worden met de rest gewoon mijn eigen kleine beschermde wereldje.

Soms vragen mensen Inge zou het niet beter zijn moest je een tv op je kamer hebben en dan zeg ik volmondig neen. Een slaapkamer dient om te slapen en trouwens de kans is heel groot dat ik voor de tv in slaapval. Daar heeft niemand iets aan. Dus mijn avond begint s’ morgens en s’ avonds doe ik wat ik moet doen rusten.

21-03-2014 om 09:07 geschreven door Inge  

Vandaag deed ik mijn internet open en mijn startpagina Google geeft aan dat het officieel lente is. J

Gewoon super geen sneeuw, geen kou, geen ijs zalig. Alle stockageplaatsen voor strooizout van de stad liggen stampend vol, wachtend dat het hopelijk ergens in december zal beginnen vriezen. Maar om eerlijk te zijn ga ik er niet naar vragen.

Vandaag een vruchtbare dag gehad buiten de waarschijnlijk ontsteking in m’n schouder heb ik toch even die pijn in de kast gezet. Gestaan met Jozefien en gangrevalidatie. Na mijn val vorige week sta ik wat waggel op m’n benen en ben ik enorm onzeker. Ik moet even op m’n tanden bijten en ik moet doorgaan, doorgaan en er blijven voor gaan. Na zo een voorval is het weer zoeken in die extra diepe emmer naar dat beetje motivatie, om dan een hele sliert motivatie tegen te komen.

Ik moet de sliert nog tegenkomen maar 1 van deze zal hij tevoorschijn komen en dan ga ik er weer eens stevig tegenaan. Om de zoveel tijd kom ik zo een dipje tegen en dan is het effe een kwestie van een sjot onder de poep te krijgen en weer verder te gaan voor een paar maand. Nu is het maar een klein “dipje” dat geen dipje is maar een situatie die ik heb gecreëerd door op m’n bek te gaan. Dat ik schrik heb om terug op m’n bek te gaan is reëel maar kan die momenten wel reduceren. Als ik mijn hoofd erbij hou en het stap voor stap doe kan er niets gebeuren (in de mate van het mogelijke). Ik heb het gewoon gehad en ik moet de schrik overwinnen en dat zal wel lukken.

Nu de rest nog.  

Soms vraag ik me af wie er allemaal m'n blog leest? Bekende mensen maar ook mensen die me niet kennen.
Ik hoop dat jullie er iets aan hebben zoals ik die het nodig vind  dingen van me afschrijven.

20-03-2014 om 20:15 geschreven door Inge  

Vandaag was het weer zover ik zag m'n 2 kerels terug Volker en Lander mijn 2 grootste schatten. Ik vertelde Volker nog weet je nog wat je gisteren zei? We gaan frietjes eten met braad kip en champignon roomsaus.
In het weekend eten we ...
Wat hebben we gedaan: dus lekker gegeten, gespeeld en ze hebben een beetje van alles gedaan. Volker iets met een helikopter "een seaking" en Lander Peter Pan.
Lander en ik hebben Carcassonne gespeeld en dat was zo lachen Lander neemt van het eerste hoopje een kaartje en zegt ik wil de rode mannetjes ok. We starten het spel en rara hij nam het eerste kaartje en flap het was het rode baasje. Tegen dat Lander zijn 8 baasjes had gezet op tafel had ik er 1 gezet. En de WINNAAR IS LANDER

Volker en ik hebben slangen en ladders gespeeld maar na het beneden glijden zo een 5 keer hebben we er de brui aan gegeven. Dan hebben we draak gespeeld en Solo. We hebben echt gelachen.

Vrijdag zie ik mijn maatjes terug.

Voor ze naar hier zijn gekomen ben ik met Martine naar de winkel gegaan voeding voor de week fish sticks, room, koekje, drinken decadent Kinder Bueno gekocht en Persil dat heb ik nog nooit gedaan maar aangezien ik vrij zuinig leef mag ik wel eens decadent doen. Het enige wat ik nog moet hebben is brood en de rest heb ik in huis.
zo heb ik elke week iets over soms niet soms wel.
Dat maakt dat ik ook ne keer andere dingen kan kopen. Martine en ik hebben wat afgelachen aan de bakkerij zei ik sandwiches voor Lander en frans brood voor Volker. wij thuis wie had er geen frans brood bij wij. Martine terug naar beneden voor frans brood. maar we waren helemaal op schema. Morgen de rest met Martine en dan zien we wel wat het geeft.

19-03-2014 om 20:08 geschreven door Inge  

Pas de laatste 2 weken kijk ik naar Wauters vs Waes. Een leuk amusements programma op Eén en VTM ik was later ingepikt op VTM om dan te blijven kijken maar omdat de verpleging net iets te vroeg komt neem ik het deel op op Eén waar dan ook geen reclame in is, zalig. Het was leuk grappig en het ging over sporten bij anders validen ok. Dit is al een reden om weg te zappen bij mij maar toch bleef ik kijken. Het zal aan de Tom hebben gelegen want die heb ik wel graag. Tennis, rolstoel-rugby en zit-skiën, nog even tussendoor naar de fitness om dan te ontdekken dat er nog een marathon op het programma staat. Dat laatste en wie staat er weer de Marc het boegbeeld van de dwarslaesie patiënten. Op zich geen probleem met diene gast maar ik vraag me toch soms af is da nu nodig dat zijn benen zijn verankerd omdat hij er anders door valt. Soms moet je echt eens beseffen dat het revalideren nooit stopt maar dat het dan gaat over je lichaam onderhouden. Daarom is het ook belangrijk dat als je in een rolstoel zit of een andere handicap hebt begint of blijft sporten. Het is de fysieke inspanning maar ook het sociale contact tussen mensen. Ik heb een jaar stop gezegd tegen sporten maar in september ga ik zeker terug naar de conditietraining op dinsdag. Conditietraining tussen allemaal mannen en vrouwen de ene al wat ouder of jonger dan de andere maar allemaal hebben we een beperking vooral van neurologische aard. Ik zit inderdaad in die rolstoel maar iemand anders kan wel stappen maar kan zijn arm niet meer gebruiken door een hersenbloeding,... heel confronterend. Ik ben niet de rapste van de hoop maar iedereen doet wat hij /zij kan het gaat er niet om dat je 10 rondjes doet in de sportzaal, als je maar probeert.

Dat vond ik ook wel tof aan Tom en Koen ze hebben het geprobeerd en ze hebben gemerkt sport voor personen met een beperking is niet altijd voor doetjes het kan er best heftig aan toegaan. Dat zal de Koen wel gemerkt hebben aan zijn schouder.

Maar in september ga ik terug van start en ga ik conditietraining doen.

18-03-2014 om 17:14 geschreven door Inge  

Soms denk je mensen te kennen die je kent en dan schaden ze je vertrouwen. Ik had een mail geschreven in vertrouwen en dan ontdek je dat die mail word gedeeld met anderen. Je voelt je verraden en het vertrouwen in mensen hebben een serieuze knauw gekregen. Weer eens!!!

Gisteren vroeg me iemand heb je vrienden verloren of gewonnen. Ja zei ik ik heb er verloren, maar ik kan me dit niet aantrekken. Ik ga gewoon verder met m’n leven en ik zal het zelf moeten doen en ik ga verder met de blijvers en daar ga ik energie in steken.

Mijn ding wat ik voor heb gehad heeft me anders gemaakt. Je hebt het zichtbare maar ik ben hard, emotioneel gewoon anders. ‘t Ja het is een nemen en geven en de mensen moeten willen of niet me nemen hoe ik nu ben. Ik ben Inge en ja ik heb een NAH.

Ik vind het niet leuk. De rolstoel, de pijn – de zichtbare dingen maar dan is er de rest. De beperking omdat Inge niet alles meer kan. Het is nu eenmaal zo en ja ik vind dit niet fijn. De dingen op kind hoogte zien is  best handig maar nu weet ik als je op straat loopt hoeveel uitlaatgassen die gastjes in hun snoet vliegt. Dat had ik letterlijk voor met de stoet. Hoe je wordt bekeken allee een vrouw 2 kinderen ocharme. Neen niet ocharme want die ventjes hebben het niet slechter of beter dan andere kindjes. Ze krijgen de basis dingen natuurlijk maar ik geef ze zeker en vast enorm veel liefde, spellekes spelen, luisteren en gewoon dingen doen samen. Er is niets zo zalig dan Volker en/of Lander op de schoot te hebben en te snuffelen in hun haren J zalig gewoon. Zo een dingen geven me een vertrouwd gevoel en het is belangrijk dat ze weten waar ze naar toe kunnen als er iets is. Er zijn dingen die ze met  de papa delen en er zijn dingen die ze met de mama delen. Het is zalig de titel te hebben van “MAMA”.

Deze ochtend ben ik naar Pellenberg geweest mijn chauffeur Alain uit de Kaukasus vertelde ronduit. Tja als je de mensen verschillende keren tegenkomt dan ken je ze wel en dan vertel je ook wat meer. Op de terug weg had ik de Engelsman en dat is lachen. Ze spreken alle 2 vrij goed Nederlands maar op 1 of andere spreken we ineens Engels. Maar de ritjes kort of lang zijn gewoon fun.

Mijn 2uren Pellenberg ik nam de lift en ik duw op omhoog er kwam een mama en een dochter aan om ook naar het 2^de te gaan effe lachen ik zei nog dan druk je ook voor mij. De mama moest lachen en we stapten allemaal uit ik op weg naar Vera en die mensen op weg naar…  Ik hoorde de mama nog zeggen waar moet we nu naartoe. Ik vroeg waar ze moesten zijn en ik heb ze dan de weg getoond. Die vrouw vroeg me nog je weet precies je weg? Ik zei een beetje gegeneerd ‘yep ik ken het hier’. En splitsten onze wegen. Ik bij Vera binnen en een leuke babbel gedaan. Het verhaal van den Brecht was een leuke starter. Even vertellen over de gasten die van haar maar ook die van mij kwamen aanbod.

Maar ik was daar maar voor 1 ding kine. Staan en stappen tussen 2 parallelle baren 8 keer op en af ik heb dan ook gestaan en ze hebben de statafels iets leuker opgesteld gewoon veel socialer. Daar stond ik dan tegenover een gast vanop dwarslaesie 3^de verdiep en ik dan de ambulante van op de het 2^de verdiep. Effe kletsen over de nadelen en de voordelen maar dan ook wat zever. Ik heb dan gestapt een keer of 10 op en af bij de baren. Sabien heeft dan naar mijn voet gekeken en we hebben een plan. Maar eerst de goedkeuring krijgen van de dokter.  

17-03-2014 om 00:00 geschreven door Inge  

De vermoeidheid begint toe te slaan. Elke ochtend tussen 6.30u- 7u opstaan begint door te wegen. Ook al ga ik rond 21.30u en 22u gaan slapen. Eerst en vooral je gaat zo vroeg slapen 'op bed liggen' maar je slaapt niet direct. Allee een half uur later wel omdat ik slaapmedicatie neem, maar elke nacht word ik een keer of 4-5 keer wakker ik probeer direct terug te slapen maar soms lukt me dat niet. Dan begin ik iets te lezen of dan denk ik wat en wat ik ook doe is wat internetten op de GSM heel slaapwekkend moet ik zeggen met 1 oog op dat kleine schermpje. Geen Facebook s 'nachts dat probeer ik, geen mails gewoon eens piepen waar ik aan denk.

Maar s' morgens voel ik het resultaat moe heel moe, tegen de middag ben ik een wrakje zo ook vandaag aangezien ik alleen in mijn bed kan was het idee er dat ik bed kon gaan liggen. Lieve heeft een sleutel en die kan me dan wakker maken. Het was nog geen 11 uur en ik ging even op bed leggen. Ik op weg GSM mee, looprekje in de buurt en binnen handbereik en hup mijn bed in. Voor ik ging liggen dacht ik nog "ik help even met mijn schoenen en broek uit te doen" 1 schoen uit 2de schoen was een probleem. allee Inge in bed met haar broek halfstok, 1 schoen aan, 1 schoen op de grond geweldig Inge lag in haar bed met wat binnen haar bereik ligt. Ik ben als een blok in slaap gevallen en niet veel later (3 uur) kwam Lieve binnen. Lieve maakte me wakker en ik was enorm verbaasd dat ze er al was. Ik had geslapen als een blok. Het is zondag en dan is de verpleging vrij vroeg en dan lig ik op tijd in bed. Kan ik dan iets uitkijken op TV neen, maar gelukkig heb ik een digi-corder. Ik neem niet veel op maar af en toe een filmpje of een serie die ik wil volgen. Daarom kijk ik soms s'middags naar een serieke ER of de herhaling Grey's Anatomy. Nu ja als ik er tijd voor heb want uiteindelijk moet ik tussendoor ook mijn verplichtingen doen. Het is soms zo druk.

Gisteren ben ik dus met de kerels naar de stoet gaan kijken ik kan de stoet van hieruit zien maar dan hebben we geen snoepjes en daar doe je het voor de snoepjes. Lander en Volker vonden het super ik had wat centen aan de kant gezet voor een leuke middag ook op de kermis. De jongens mochten vissen en op de molen. Lander en Volker kozen om voor op de botsauto's te gaan. Lander is zo een dropke en dat hij er enkel met een volwassen persoon erop mocht. Dus hij met Brechtje er op Brecht had last van zijn knie maar Lander was zo schattig dat hij Brecht toch nog mee kreeg. Ik heb iedereen getrakteerd op smoutebollen. En ze hebben gesmaakt. Lander heeft er 2 gegeten Volker 3 of 4. Iedereen zijn buik was vol vol van lekkere dingen. We zijn samen naar huis gekomen Lander met zijn vliegtuigen en Volker met een brandweerwagen. Volker wist heel goed dat hij geen geweer mocht kiezen. Hij en Lander weten dat mama niet voor pistolen is. Apentrots zijn ze naar huis gekomen met hun prijs. Onze 2 daagse is goed verlopen 2 dagen op ons zelf geen oma om te koken gewoon onder ons 3. De jongens zijn wel gaan zwemmen en ze hebben dat weer goed gedaan.

16-03-2014 om 18:02 geschreven door Inge  

15-03-2014 om 20:22 geschreven door Inge  

14-03-2014 om 20:47 geschreven door Inge  

13-03-2014 om 18:53 geschreven door Inge