29-03-2014 om 15:00 geschreven door Inge  

                        Een nieuwe dag gisteren kwam Annemie met een heel klein verhaaltje en het was echt mooi

Twee kikkers kwamen in een emmer met melk terecht, 
de rand was te hoog, de eerste kikker zei:
’Ik geef het op, het heeft geen zin en verdronk’, 
de andere kikker peddelde met z’n pootjes net zolang 
tot de melk boter was geworden en sprong uit de emmer.

Ik voel me de 2^de kikker, neen ik ben de 2^de kikker. Iedereen zit in dat zelfde schuitje maar sommigen laten zich gaan. Ik ben hopelijk vooruit gegaan, ik heb dingen moeten opgeven. Zowel dingen die ik heb moeten omwille dat ik niet anders kon: werk, m’n mobiliteit en nog een paar dingen. Maar ik heb ook andere dingen moeten achter me moeten laten, een moment waar ik zeg tegen mijn relatie STOP ik kan niet meer iets wat nog steeds pijn doet als ik eraan denk. Maar 90% ben ik kikker 2 een speelse kikker die niet opgeeft. Een kikker die ervoor gaat: een kikker die niet kon bewegen en ik ben een kikker die is blijven wringen tot wat ik nu ben, ik ben niet de kikker Inge die terug is voor 100%, maar een andere kikker die terug is voor 100%. Een kikker die nu een rugzak heeft met andere ervaringen, niet altijd leuk maar ook veel positieve dingen, dingen die ik wil delen met de wereld.

Ik heb nu een kindjes vrij weekend L niet fijn maar het is zo. Ik probeer dan dingen te doen die al lang aan het wachten zijn op een resultaat. Vandaag ga ik m’n kaders schilderen in een leuke kleur, ik heb al rood maar daar komt ook blauw, geel, oranje en groen bij.

Volgende week heb ik ook een plan met de jongens om te doen eerst zwemmen en dan gaan we iets fijn maken samen met ons 3. Ik kijk er al naar uit.
Ik heb geprobeerd een kikkerprent erop te zetten maar het is me niet gelukt maar met die kikker in mijn gedachte ga ik zoeken tot ik het heb.

29-03-2014 om 14:58 geschreven door Inge  

Vandaag enkele telefoontjes gedaan om dingen te regelen. Als laatste heb ik een vriendin gebeld en donderdag hebben we afgesproken. Hopelijk word het een leuke babbel. Ze blijft eten en ik hoop een lekkere maaltijd op ons bord te krijgen. Dat denk ik wel een lekkere pizza of iets met pasta kan er altijd in. Deze middag ga ik boodschappen doen met Marjan en naar het gemeentehuis voor m'n adres. Weer een stap dichter "op m'n eigen benen staan".

Ik hoop dat ik een goeie babbel heb gehad. Persoonlijk vind ik van wel maar het is soms moeilijk nu om mensen in te schatten. Mensen die ik graag zie maar die ik door wat ik meegemaakt heb weggeduwd. Niet wetende waarom maar gewoon m'n niet zo goed functionerende brein deed zijn werk om haar manier. Je hebt Inge en je hebt de hersentjes en dat laatste leeft soms zijn eigen leven.

Een leven dat ik nog moet leren kennen en herkennen als het weer eens de bovenhand haalt.  Soms is het best lastig om zo een hoofd te hebben en het is vooral heel vermoeiend. S' avonds als de verpleging binnen komt ben ik doodop. Zo ook gisteren, Kelly kwam binnen het was net 21 uur effe kletsen over de gasten en dan bed in. Ik had een boekje mee want ik had nog geen goesting om te gaan slapen. Ik instaleer me zet mijn rug recht en kwak mijn boekje schuift de grond op. WEG BOEKJE lichten uit en slaap wel om  21.15. Ik heb als een baksteen geslapen tot Michiel weer aan mijn bed stond 6.20, Inge wakker worden en m'n dag kon beginnen.

Ik zie de dag wakker worden naar een drukkere straat veel voetgangers richting perrons en richting hun bestemming en ik ik blijf thuis. Waarom, omdat mijn leven als opvoedster voorbij is. Je kan je dat niet inbeelden maar op een dag zegt je lichaam het is gedaan. Ik zou kunnen me te herscholen maar voltijds gaan werken zit er niet in, ik denk zelfs deeltijds dat het veel is gevraagd. Ik zou me moeten herscholen en een hele carrièreommezwaai zou moeten maken. Iets met de pc zou leuk zijn maar aan gezien ik maar 1 functionerend oog heb is het heel vermoeiend. Naar mensen luisteren ok maar met maar 1 functionerend oor kan ik me niet concentreren op 2 dingen. Omgeving opnemen en luisteren neen dat kan ik niet.

Eerst en vooral moet ik nu voor mezelf alles op een rijtje zetten en alles een plaats geven in m'n bestaan. Nu ga ik de tijd krijgen en ik ga ze ook gebruiken om mezelf terug te ontdekken en te leren kennen want ik was m'n weg kwijt en ik kreeg ook niet de kans om terug de juiste weg in te slaan. Ik werd steeds op een zijspoor gezet waar geen einde aan is. 

25-03-2014 om 11:17 geschreven door Inge  

Het is zondag en iedereen was vroeg wakker. Lander liet de eerste keer horen van zichzelf om 6.15u. Het is veel te vroeg om op te staan. Nog even gezegd een beetje te slapen. Een half uur later stond Patricia voor de deur. Daar was Lander er weer en hij mocht opstaan. Volker wou nog even slapen om dan 10 minuten later zijn aanwezigheid te verzilveren. Fruit, corn flakes, geen boke maar ze hebben een lekker ontbijtje gekregen. Vanaf volgende week ga ik proberen een nieuwe gewoonte in te bouwen. Nu nemen de jongens hun ontbijt rustig hangend voor de tv maar vanaf volgende week gaan we met ons drieën aan tafel zitten. Samen corn flakes, fruit, boke als het maar gezond is. Ikheb soms het gevoel dat ze de hele ochtend of dag door kunnen eten m’n 2 kerels. Deze middag hebben we nochtans een lekkere maaltijd gegeten. Gebakken aardappelen, sla, tomaten en echt vlees. Om 14 uur waren ze al bezig mogen we een 4 uurtje om 15uur ben ik gevallen voor hun charme, ze mochten iets kiezen uit de kast. Lander en Volker zeiden dan wanneer gaan we avond eten. Allee weer opnieuw. Bij Lander kan je zeggen straks maar Volker heeft meer en meer besef van tijd en die laat ik dan kloklezen. Tot 17 uur hebben we zoals altijd een paar gezelschapsspelletjes zitten spelen. Volker wou knutselen en hij had me aan het werk gezet tot ik hem in het oog kreeg mr. is gewoon een filmpje komen kijken op de lap top. Zo gaat dat niet mama het werk laten en hij met de pluimen gaan lopen ik denk het niet. Ik ben mijn knutselsessie dan ook gestopt. Gisteren heb ik met Lander een raket gemaakt. Lander heeft getekend, geknipt en mama heeft geplakt.

Het was een heel tof weekend een weekend zonder veel problemen. Een paar kleine woordwisselingen maar niets erg geen ditjes en geen datjes gewoon effe kindjes op de schoot en zeggen dit vinden we niet fijn. Woensdag zie ik m’n snuiters terug en ik oma kan ze niet gaan halen maar na een oproep heb ik toch vrij snel een vrijwilliger gevonden. Alles is geregeld en woensdag knuffel knuffel mijn 2 jongens in mijn armen volgend weekend blijven ze bij de papa.

23-03-2014 om 18:13 geschreven door Inge  

Ik zou dit gisteren hebben moeten posten maar ik had geen tijd en geen zin. Ik heb genoten van m’n jongens en we hadden een heel leuke en gezellige avond.

Maar zo liep mijn dag tot m’n kerels er waren

Ik moet beter werk maken van m’n planning. Alles liep vlot van het één in het andere opstaan met Patricia, een beetje hangen, Ilse, Annemie de laatste vertrek en de volgende diende zich aan. Nog een half uurtje vrij en dan had ik afgesproken met Simone en met Janine blijkbaar alle 2 om 14 uur. Dat was niet zo goed geregeld van Inge. Inge moet leren dingen opschrijven en checken.

Het was een gezellig samen zijn met de 2 dames voor dat de jongens zich aanmelden. Simone is sinds jaren vrijwilligster in Pellenberg…. We hadden een heel leuk contact, je ligt ergens ver weg alleen en dan hoor je dat je uit dezelfde gemeente komt dat trekt aan. De eerste keren dat ze binnen kwam lag ik heel veel op bed we hadden dan een hele leuke babbel ook al was het niet altijd gemakkelijk voor haar want toen was ik nog een wrakje.  Als ze binnenkwam de eerste keer vertelde ze ‘hey ik ben Simone vrijwiiligster hier op de gang als je wilt…’ en wat zei ik ‘hey zet u efkes’ en dan kon onze babbel beginnen. Ze had dit nog nooit gehoord meestal vertelde de mensen wel iets maar gaan zitten werd niet gevraagd. Simone voelde zich welkom bij me. Tja zei ik een werkdag duurt 8 uur, ongeveer 2 tot 4 uur therapie om dan de rest van de tijd moest je zelf je tijd invullen. Je kan niet blijven tv kijken of je kan niet blijven een boekje lezen. Ik was blij als er eens iemand binnen kwam en eens vertelde over andere dingen kleinkinderen, wat was er gebeurt het maakte niet uit iets anders dan doe dit, doe dat, probeer,… gewoon een babbel.

Het was een mooi compliment moet ik zeggen en m’n dag zat weer op de rails

22-03-2014 om 07:34 geschreven door Inge  

Elke avond lig ik veel te vroeg maar uitgeteld in mijn bed. Best grappig als je denkt die Inge zit toch zo goed als ne ganse dag in haar rolstoel. Inderdaad ik lig tussen 21 en 22 uur in mijn bed ik ben de laatste op de ronde van de verpleging. Ben ik tv aan het kijken en ze zijn daar dan heb ik pech en dan vlieg ik mijn bed in. Ik mag eruit komen maar dat doe ik niet. Maar naar wat ik kijk word onderbroken. Gelukkig heb ik een digicorder en neem ik dingen op nu meer dan vroeger. Dat kan zijn van een goed filmpke maar ook een duidingsprogramma gewoon dingen die ik graag wil zien. S’morgens staan ze dan ook veel te vroeg aan mijn bed die verpleegster of verpleger. Niet erg maar heel slopend. Dat is dan ook de reden waarom ik s’ avonds doodop mijn bed in schuif en dan denk ik 21 uur tot 7 dat is 10uur slapen, maar s’ morgens komt de ontnuchtering dat ik weet dat ik een paar keer ben wakker geworden en dat ze vroeger dan 7 uur aan mijn bed staan.

S’ morgens word ik wakker na de was en de plas en het gaan zitten in de rolstoel hang ik even aan tafel en kijk ik naar de gemiste programma’s. Af en toe kijk ik ook een stukje op de website van De Redactie naar een reportage, een fragment. De ochtend is m’n avond en s’ avonds s’ avonds ben ik blij mijn bed te zien. Dat ik even een andere positie kan innemen eens op m’n zijde gaan liggen mijn ogen dicht doen en niet geconfronteerd worden met de rest gewoon mijn eigen kleine beschermde wereldje.

Soms vragen mensen Inge zou het niet beter zijn moest je een tv op je kamer hebben en dan zeg ik volmondig neen. Een slaapkamer dient om te slapen en trouwens de kans is heel groot dat ik voor de tv in slaapval. Daar heeft niemand iets aan. Dus mijn avond begint s’ morgens en s’ avonds doe ik wat ik moet doen rusten.

21-03-2014 om 09:07 geschreven door Inge  

Vandaag deed ik mijn internet open en mijn startpagina Google geeft aan dat het officieel lente is. J

Gewoon super geen sneeuw, geen kou, geen ijs zalig. Alle stockageplaatsen voor strooizout van de stad liggen stampend vol, wachtend dat het hopelijk ergens in december zal beginnen vriezen. Maar om eerlijk te zijn ga ik er niet naar vragen.

Vandaag een vruchtbare dag gehad buiten de waarschijnlijk ontsteking in m’n schouder heb ik toch even die pijn in de kast gezet. Gestaan met Jozefien en gangrevalidatie. Na mijn val vorige week sta ik wat waggel op m’n benen en ben ik enorm onzeker. Ik moet even op m’n tanden bijten en ik moet doorgaan, doorgaan en er blijven voor gaan. Na zo een voorval is het weer zoeken in die extra diepe emmer naar dat beetje motivatie, om dan een hele sliert motivatie tegen te komen.

Ik moet de sliert nog tegenkomen maar 1 van deze zal hij tevoorschijn komen en dan ga ik er weer eens stevig tegenaan. Om de zoveel tijd kom ik zo een dipje tegen en dan is het effe een kwestie van een sjot onder de poep te krijgen en weer verder te gaan voor een paar maand. Nu is het maar een klein “dipje” dat geen dipje is maar een situatie die ik heb gecreëerd door op m’n bek te gaan. Dat ik schrik heb om terug op m’n bek te gaan is reëel maar kan die momenten wel reduceren. Als ik mijn hoofd erbij hou en het stap voor stap doe kan er niets gebeuren (in de mate van het mogelijke). Ik heb het gewoon gehad en ik moet de schrik overwinnen en dat zal wel lukken.

Nu de rest nog.  

Soms vraag ik me af wie er allemaal m'n blog leest? Bekende mensen maar ook mensen die me niet kennen.
Ik hoop dat jullie er iets aan hebben zoals ik die het nodig vind  dingen van me afschrijven.

20-03-2014 om 20:15 geschreven door Inge  

Vandaag was het weer zover ik zag m'n 2 kerels terug Volker en Lander mijn 2 grootste schatten. Ik vertelde Volker nog weet je nog wat je gisteren zei? We gaan frietjes eten met braad kip en champignon roomsaus.
In het weekend eten we ...
Wat hebben we gedaan: dus lekker gegeten, gespeeld en ze hebben een beetje van alles gedaan. Volker iets met een helikopter "een seaking" en Lander Peter Pan.
Lander en ik hebben Carcassonne gespeeld en dat was zo lachen Lander neemt van het eerste hoopje een kaartje en zegt ik wil de rode mannetjes ok. We starten het spel en rara hij nam het eerste kaartje en flap het was het rode baasje. Tegen dat Lander zijn 8 baasjes had gezet op tafel had ik er 1 gezet. En de WINNAAR IS LANDER

Volker en ik hebben slangen en ladders gespeeld maar na het beneden glijden zo een 5 keer hebben we er de brui aan gegeven. Dan hebben we draak gespeeld en Solo. We hebben echt gelachen.

Vrijdag zie ik mijn maatjes terug.

Voor ze naar hier zijn gekomen ben ik met Martine naar de winkel gegaan voeding voor de week fish sticks, room, koekje, drinken decadent Kinder Bueno gekocht en Persil dat heb ik nog nooit gedaan maar aangezien ik vrij zuinig leef mag ik wel eens decadent doen. Het enige wat ik nog moet hebben is brood en de rest heb ik in huis.
zo heb ik elke week iets over soms niet soms wel.
Dat maakt dat ik ook ne keer andere dingen kan kopen. Martine en ik hebben wat afgelachen aan de bakkerij zei ik sandwiches voor Lander en frans brood voor Volker. wij thuis wie had er geen frans brood bij wij. Martine terug naar beneden voor frans brood. maar we waren helemaal op schema. Morgen de rest met Martine en dan zien we wel wat het geeft.

19-03-2014 om 20:08 geschreven door Inge  

Pas de laatste 2 weken kijk ik naar Wauters vs Waes. Een leuk amusements programma op Eén en VTM ik was later ingepikt op VTM om dan te blijven kijken maar omdat de verpleging net iets te vroeg komt neem ik het deel op op Eén waar dan ook geen reclame in is, zalig. Het was leuk grappig en het ging over sporten bij anders validen ok. Dit is al een reden om weg te zappen bij mij maar toch bleef ik kijken. Het zal aan de Tom hebben gelegen want die heb ik wel graag. Tennis, rolstoel-rugby en zit-skiën, nog even tussendoor naar de fitness om dan te ontdekken dat er nog een marathon op het programma staat. Dat laatste en wie staat er weer de Marc het boegbeeld van de dwarslaesie patiënten. Op zich geen probleem met diene gast maar ik vraag me toch soms af is da nu nodig dat zijn benen zijn verankerd omdat hij er anders door valt. Soms moet je echt eens beseffen dat het revalideren nooit stopt maar dat het dan gaat over je lichaam onderhouden. Daarom is het ook belangrijk dat als je in een rolstoel zit of een andere handicap hebt begint of blijft sporten. Het is de fysieke inspanning maar ook het sociale contact tussen mensen. Ik heb een jaar stop gezegd tegen sporten maar in september ga ik zeker terug naar de conditietraining op dinsdag. Conditietraining tussen allemaal mannen en vrouwen de ene al wat ouder of jonger dan de andere maar allemaal hebben we een beperking vooral van neurologische aard. Ik zit inderdaad in die rolstoel maar iemand anders kan wel stappen maar kan zijn arm niet meer gebruiken door een hersenbloeding,... heel confronterend. Ik ben niet de rapste van de hoop maar iedereen doet wat hij /zij kan het gaat er niet om dat je 10 rondjes doet in de sportzaal, als je maar probeert.

Dat vond ik ook wel tof aan Tom en Koen ze hebben het geprobeerd en ze hebben gemerkt sport voor personen met een beperking is niet altijd voor doetjes het kan er best heftig aan toegaan. Dat zal de Koen wel gemerkt hebben aan zijn schouder.

Maar in september ga ik terug van start en ga ik conditietraining doen.

18-03-2014 om 17:14 geschreven door Inge  

Soms denk je mensen te kennen die je kent en dan schaden ze je vertrouwen. Ik had een mail geschreven in vertrouwen en dan ontdek je dat die mail word gedeeld met anderen. Je voelt je verraden en het vertrouwen in mensen hebben een serieuze knauw gekregen. Weer eens!!!

Gisteren vroeg me iemand heb je vrienden verloren of gewonnen. Ja zei ik ik heb er verloren, maar ik kan me dit niet aantrekken. Ik ga gewoon verder met m’n leven en ik zal het zelf moeten doen en ik ga verder met de blijvers en daar ga ik energie in steken.

Mijn ding wat ik voor heb gehad heeft me anders gemaakt. Je hebt het zichtbare maar ik ben hard, emotioneel gewoon anders. ‘t Ja het is een nemen en geven en de mensen moeten willen of niet me nemen hoe ik nu ben. Ik ben Inge en ja ik heb een NAH.

Ik vind het niet leuk. De rolstoel, de pijn – de zichtbare dingen maar dan is er de rest. De beperking omdat Inge niet alles meer kan. Het is nu eenmaal zo en ja ik vind dit niet fijn. De dingen op kind hoogte zien is  best handig maar nu weet ik als je op straat loopt hoeveel uitlaatgassen die gastjes in hun snoet vliegt. Dat had ik letterlijk voor met de stoet. Hoe je wordt bekeken allee een vrouw 2 kinderen ocharme. Neen niet ocharme want die ventjes hebben het niet slechter of beter dan andere kindjes. Ze krijgen de basis dingen natuurlijk maar ik geef ze zeker en vast enorm veel liefde, spellekes spelen, luisteren en gewoon dingen doen samen. Er is niets zo zalig dan Volker en/of Lander op de schoot te hebben en te snuffelen in hun haren J zalig gewoon. Zo een dingen geven me een vertrouwd gevoel en het is belangrijk dat ze weten waar ze naar toe kunnen als er iets is. Er zijn dingen die ze met  de papa delen en er zijn dingen die ze met de mama delen. Het is zalig de titel te hebben van “MAMA”.

Deze ochtend ben ik naar Pellenberg geweest mijn chauffeur Alain uit de Kaukasus vertelde ronduit. Tja als je de mensen verschillende keren tegenkomt dan ken je ze wel en dan vertel je ook wat meer. Op de terug weg had ik de Engelsman en dat is lachen. Ze spreken alle 2 vrij goed Nederlands maar op 1 of andere spreken we ineens Engels. Maar de ritjes kort of lang zijn gewoon fun.

Mijn 2uren Pellenberg ik nam de lift en ik duw op omhoog er kwam een mama en een dochter aan om ook naar het 2^de te gaan effe lachen ik zei nog dan druk je ook voor mij. De mama moest lachen en we stapten allemaal uit ik op weg naar Vera en die mensen op weg naar…  Ik hoorde de mama nog zeggen waar moet we nu naartoe. Ik vroeg waar ze moesten zijn en ik heb ze dan de weg getoond. Die vrouw vroeg me nog je weet precies je weg? Ik zei een beetje gegeneerd ‘yep ik ken het hier’. En splitsten onze wegen. Ik bij Vera binnen en een leuke babbel gedaan. Het verhaal van den Brecht was een leuke starter. Even vertellen over de gasten die van haar maar ook die van mij kwamen aanbod.

Maar ik was daar maar voor 1 ding kine. Staan en stappen tussen 2 parallelle baren 8 keer op en af ik heb dan ook gestaan en ze hebben de statafels iets leuker opgesteld gewoon veel socialer. Daar stond ik dan tegenover een gast vanop dwarslaesie 3^de verdiep en ik dan de ambulante van op de het 2^de verdiep. Effe kletsen over de nadelen en de voordelen maar dan ook wat zever. Ik heb dan gestapt een keer of 10 op en af bij de baren. Sabien heeft dan naar mijn voet gekeken en we hebben een plan. Maar eerst de goedkeuring krijgen van de dokter.  

17-03-2014 om 00:00 geschreven door Inge  

De vermoeidheid begint toe te slaan. Elke ochtend tussen 6.30u- 7u opstaan begint door te wegen. Ook al ga ik rond 21.30u en 22u gaan slapen. Eerst en vooral je gaat zo vroeg slapen 'op bed liggen' maar je slaapt niet direct. Allee een half uur later wel omdat ik slaapmedicatie neem, maar elke nacht word ik een keer of 4-5 keer wakker ik probeer direct terug te slapen maar soms lukt me dat niet. Dan begin ik iets te lezen of dan denk ik wat en wat ik ook doe is wat internetten op de GSM heel slaapwekkend moet ik zeggen met 1 oog op dat kleine schermpje. Geen Facebook s 'nachts dat probeer ik, geen mails gewoon eens piepen waar ik aan denk.

Maar s' morgens voel ik het resultaat moe heel moe, tegen de middag ben ik een wrakje zo ook vandaag aangezien ik alleen in mijn bed kan was het idee er dat ik bed kon gaan liggen. Lieve heeft een sleutel en die kan me dan wakker maken. Het was nog geen 11 uur en ik ging even op bed leggen. Ik op weg GSM mee, looprekje in de buurt en binnen handbereik en hup mijn bed in. Voor ik ging liggen dacht ik nog "ik help even met mijn schoenen en broek uit te doen" 1 schoen uit 2de schoen was een probleem. allee Inge in bed met haar broek halfstok, 1 schoen aan, 1 schoen op de grond geweldig Inge lag in haar bed met wat binnen haar bereik ligt. Ik ben als een blok in slaap gevallen en niet veel later (3 uur) kwam Lieve binnen. Lieve maakte me wakker en ik was enorm verbaasd dat ze er al was. Ik had geslapen als een blok. Het is zondag en dan is de verpleging vrij vroeg en dan lig ik op tijd in bed. Kan ik dan iets uitkijken op TV neen, maar gelukkig heb ik een digi-corder. Ik neem niet veel op maar af en toe een filmpje of een serie die ik wil volgen. Daarom kijk ik soms s'middags naar een serieke ER of de herhaling Grey's Anatomy. Nu ja als ik er tijd voor heb want uiteindelijk moet ik tussendoor ook mijn verplichtingen doen. Het is soms zo druk.

Gisteren ben ik dus met de kerels naar de stoet gaan kijken ik kan de stoet van hieruit zien maar dan hebben we geen snoepjes en daar doe je het voor de snoepjes. Lander en Volker vonden het super ik had wat centen aan de kant gezet voor een leuke middag ook op de kermis. De jongens mochten vissen en op de molen. Lander en Volker kozen om voor op de botsauto's te gaan. Lander is zo een dropke en dat hij er enkel met een volwassen persoon erop mocht. Dus hij met Brechtje er op Brecht had last van zijn knie maar Lander was zo schattig dat hij Brecht toch nog mee kreeg. Ik heb iedereen getrakteerd op smoutebollen. En ze hebben gesmaakt. Lander heeft er 2 gegeten Volker 3 of 4. Iedereen zijn buik was vol vol van lekkere dingen. We zijn samen naar huis gekomen Lander met zijn vliegtuigen en Volker met een brandweerwagen. Volker wist heel goed dat hij geen geweer mocht kiezen. Hij en Lander weten dat mama niet voor pistolen is. Apentrots zijn ze naar huis gekomen met hun prijs. Onze 2 daagse is goed verlopen 2 dagen op ons zelf geen oma om te koken gewoon onder ons 3. De jongens zijn wel gaan zwemmen en ze hebben dat weer goed gedaan.

16-03-2014 om 18:02 geschreven door Inge  

15-03-2014 om 20:22 geschreven door Inge  

14-03-2014 om 20:47 geschreven door Inge  

13-03-2014 om 18:53 geschreven door Inge  

 

13-03-2014 om 08:03 geschreven door Inge  

Om de 14 dagen komt m'n huisarts langs bloeddruk meten, luisteren naar mijn longen dat er geen vuiltje aan de lucht is, een paar dingen overlopen en als laatste de medicatie nakijken. We moeten aan alles denken pleisters, pijnstillers, spuitjes, enz. Ik mag niets vergeten. Even de andere klachten overlopen en dan het briefje om te betalen. Maar dat laatste is er altijd bij maar daar ga ik het niet over hebben. Het luisteren naar de longen ging goed en ze vroeg of ik moest hoesten, neen ik moet niet hoesten. Ze luistert steeds omdat ik een stuk long kwijt ben door ziek te worden 3 jaar geleden zijn die longskes een aandachtspunt geworden. Ik lach er soms mee ze hebben mijn stuk long weggenomen dat vol etter zat "tja eens een ettertje altijd een ettertje". Ik vertelde hoe het was hier. Hoe het liep met mijn kerels, hoe het liep met het apart wonen, enz. Ik vertelde haar dat het wel wennen was maar dat ik me wel aanpaste aan de nieuwe situatie. Ik kan genieten van de nieuwe situatie maar dat ik ook wel denk is dit nu de goede beslissing en dat ik geniet van mijn kerels als ze er zijn en ze mis als ik ze er niet zijn. Annick vertelde me dat ze heel blij is hoe ze me nu zag. Ze heeft me op intensieve gezien en ja ik was toen een wrakje en ze zag me achterna en ik was toen toch al heel fel verbeterd. Ze zei ook toen ik op intensieve lag na mijn hersenstaminfarct dat ze nooit heeft gedacht dat het vrij goed ging komen met mij. Ze is ervan verschoten dat mijn verstand nog wel op een rij zat en dat ik best wel dingen rationeel kon benaderen. Ik krijg alles vrij goed geregeld, ik heb controle over dingen, enz. Het kwam zo uit het niets wat ze vertelde en ik had dit zeker niet verwacht. Een compliment van de huisarts dat krijg je niet veel denk ik. Ze vertelde me dat ik door een hel ben gegaan fysiek maar ook mentaal. Het niet kunnen praten en bewegen vond ik denk ik erg maar daar weet ik niets van. Het niet bewegen vond ik enorm erg  het feit dat ze men drinken en voeding moesten naar m'n mond brengen, het was zo eng. De kine die 2 keer per dag langs kwam om mijn gewrichten soepel te houden het gewoon niets doen gans de dag. Tv kijken was m'n enige tijdverdrijf enkele weken elke dag hetzelfde en dan wachten op bezoek. Wakker worden, ik werd gewassen, ontbijten, kine, eten, kine, hopen op bezoek en tussendoor veel denken en slapen. Elke nacht dacht ik ik wil eens op mijn buik slapen maar dat was not done, stel je voor ik kon me niet eens op eigenkracht draaien. Maar toch was vandaag dat complimentje daar dan groei je per meter en niet per cm.

12-03-2014 om 00:00 geschreven door Inge  

Ik had vandaag gezinshulp een fijne dame die Marjan. Ze was op tijd zoals altijd en ik presenteerde haar een tas koffie. Marjan nam dit aan en ik vertelde wat ze moest doen en hoe m'n week was geweest. De ontploffing van de was moest ze oplossen, naar de sleutelwinkel, gewone winkel enz. Het was zo grappig erna heb ik geholpen met opruimen. Jozefien is ook binnen geschoven voor mijn kine oefeningen. Ze vroeg zich af hoe ik op mijn bek ben gegaan en ze maakte zich wel zorgen zoals ik. Draaide mijn knie verder of ging het uit er vanuit mijn voet, het kan zeker niet mijn bekken zijn want die zitten vast door de ossificaties. Ze vroeg zich ook vast hoe het ik recht geklefferd ben.  Even mijn uitleg gedaan en we hebben er wel goed mee gelachen. Het is nu zoeken naar antwoorden. Ik moet nu ook zoeken naar antwoorden. Ik hoop binnenkort een afspraak te maken met de revalidatiearts om verdere  stappen te bespreken. eventueel een operatie aan m'n bekken en knieën en eventuele extra hulpmiddelen.
Ik weet dat ik terug een revalidatieperiode door maar ja het kan gebeuren.

Jozefien heeft aan mijn knie gewerkt want die deed "pijn" veel pijn. Morgen met Annemie ook eens bespreken. Hoe kunnen we zoiets oplossen. 
Ik wil nu eens antwoorden en een stap vooruit, want ik heb het gevoel dat ik een beetje blijf trappelen en ik wil verder. 

11-03-2014 om 18:45 geschreven door Inge  

Het is begonnen als een gewone doordeweekse maandag. Om 10 uur werd ik opgehaald door Renée van DAV. Renée is een gepensioneerde die vrijwillig rondrijd voor DAV. Het is een lieve zachte man die er heel hard zijn best doet. Ondertussen ken ik de mensen wel en dat maakt het wel aangenaam. Op de terugweg was het Paul een oudere man die vroeg ben jij Inge. Ik ben blij dat ik je zie ik heb je stem al heel vaak gehoord en nu kan ik er ook een gezicht bij plakken. Paul zit vaak aan de telefoon voor de aanvragen te doen van de ritten. Maar ze hadden chauffeurs tekort. Hij was blij dat hij een gezicht kon plakken op een stem.

We zijn op weg gegaan richting Pellenberg. Het is raar maar het voelt zo vertrouwelijk aan. Ik ben even op de gang geweest want Mireille moest werken en die wou ik echt nog eens zien. Ik kwam een verzorgende tegen en die kon al verklappen dat ze er was. Even tot daar en natuurlijk Mireille was te vinden op het einde van de gang. Ik was echt blij dat ik ze zag. Even verteld over wat er gebeurt was en dan even gelachen en gezeverd. Het gaf me echt een thuisgevoel. Ook Inge was er, Christa, Klaar,... Ik ben dan naar de kinezaal gegaan en daar zag ik Peter, Lobke, Kristof enz. Ik ben naar de statafel gegaan, Lobke en Peter hebben me geholpen om rechtop te komen. Daar stond ik rechtstaand op mijn benen m'n poep ingesnoerd. Naast mij stond een zekere Simon, het is al een hele tijd dat mijn zus vertelde over een Simon. Een jonge die een zwaar ongeluk heeft gehad en die ook door het oog van de naald is gekropen. Ik zei hem 'mag ik iets vragen?'. Ik begon mijn verhaal dat ik wist wie hij was en dat mijn zus zijn mama en papa kende van in GHB. Het was hij en ik heb hem een hart onder de riem gestoken. Hij vroeg wat ik voor heb gehad even verteld en ik heb niet gevraagd wat hij voor heeft gehad. Ik doe dat niet rap het enige wat ik vraag is 'hoelang ben je al aan het revalideren'.

Het is wel raar iemand tegenkomen die je niet kent maar wel dingen van weet. Maar het is wel leuk dat dat hij of zij toch vooruit is gegaan. Zelf ben ik 3 jaar verder en ik ben nog steeds aan het revalideren. Ik ben thuis ziek vertrokken februari 2011 en terug gekomen in juni 2012 met een rolstoel en heel wat beperkingen. Ik kon met behulp in en uit bed - nu kan ik "alleen" in en uit bed. Ik kan met eventueel mits een klein beetje toezicht stappen met ondersteuning en zo in bad gaan. Ik kan me voortbewegen mits een klein zetje van anderen, het gaat trager maar ik kan het wel. Hellingen zijn en blijven een probleem. Maar als je ziet wat ik gewonnen heb amai tegenover bijna 3 jaar geleden. Ik mag blij zijn dat ik er nog ben. Maar ook wat ik nu kan dan tegen toen, je ziet het pas als je andere mensen die aan het revalideren zijn en die nog aan het begin zitten van alles. De eerste keer rechtstaan, de eerste keer op de nu-step, de eerste keer ... het is een hele beproeving en je daagt je eigen uit om dingen te bereiken. Als je dan in Pellenberg komt dan merk je wat je bereikt hebt en waar anderen nog komen voor te staan. Heb je medelijden neen, ben bekommerd ja, kijk je ze achterna neen het is gewoon een deel van je leven. Ik zal dan ook niet rap commentaar geven over personen met een beperking en al zeker niet over wat ze voor hebben gehad. Hebben ze een CVA gehad of een TIA of hebben ze ongeluk gehad waar ze al dan niet fout zijn geweest. Het maakt niet uit eigen schuld dikke bult neen zo hoort het leven gewoon niet. Je hebt pech en je moet al dan niet je eigen schuld met de gevolgen leven. Ik heb m'n griep gehad en ik was er niet tegen opgewassen. Moest ik sneller naar de dokter JA, heb ik me deftig verzorgd NEEN maar niemand had dit kunnen voorzien ik had het verkeerde lotje getrokken en hier zit ik dan en ik zal de gevolgen onder ogen moeten zien. Niet altijd even gemakkelijk maar ik kan nu pas beginnen met alles te plaatsen en te leren om gaan met de gevolgen. Succes Inge!!!

10-03-2014 om 16:06 geschreven door Inge  

Keer op keer krijg ik naar mijn hoofd dat ik een egoïst ben, zelf weet ik nog niet waar ik het moet zoeken die fout. De jongens waren 5 dagen bij mij en we hebben ons ongelooflijk goed geamuseerd. Spelletje, voorlezen, tekenen, samen een film kijken, enz. We hebben samen lekker gegeten steak, champignons, frietjes van de frituur, rijst, pizza het was een heel gevarieerde menu en ze waren oh zo blij. Het enige wat ze echt hebben mogen kiezen is 1 keer croissant en Stokbrood of gewoon brood. We hebben poffertjes gegeten en pannenkoeken. Elke avond was er een hapje chips, een koekje, ... Wat me opviel s' avonds is dat Lander veel meer gevarieerd te werk gaat een fruit, een koek, een snoep,... Maar niet zo rap chips. Dat kunnen m'n jongens wel variatie brengen in hun voeding. Fruit, koek als ze het maar lekker vinden. Gisteren waren we zowat aan het praten en ik wist niet zozeer een speeltuin in de buurt zijn om eens buiten te gaan dus dacht ik even en rees het idee van Volker en mij om er een uurtje of 2 3 vroeger naar hun andere huis te laten gaan zodat ze nog even konden spelen. Echt buiten spelen. Ik stuur een SMS naar de papa en zoals altijd geen antwoord, een mail geen antwoord, dan maar Volker laten bellen.

We hebben een memorie van Kabouter Plop ik telde even de kaartjes en ik had er tekort. Geen erg Lander en ik hebben allemaal paartjes gezocht en alle paren samen gebracht, we hadden er 3 over effe een foto nemen van 3 kaartjes op mail gezet en gevraagd als die nog bij hem zijn hij me die kon bezorgen zodat het spel terug volledig is. Dat was niet zoveel gevraagd maar dat was buiten hem gerekend. Ik gebruikte de jongens voor hem te pakken, ik was een egoïst,...  hoe die link zit snap ik niet goed. Wat kan nu 3 kaartjes van Kabouter plop mij nu schelen. Ik ben iets te groot voor Kabouter Plop denk ik dan.

Ach ja ik mag me dat niet aantrekken en ik zou dat niet mogen schrijven maar soms moet het uit m'n systeem. Maar hij mag dat dan weer wel me SMSen met verwijten die uit de lucht zijn gegrepen.


de laatste 5 dagen waren ongelooflijk leuk. Ik heb poezensnoepjes liggen voor Darwin en ik laat die voor de jongens niet om op te eten maar voor de jongens om aan Darwin te geven. Darwin is er zot van. Ik heb eerst Lander laten proberen en het ging fantastisch zo schattig ik heb een paar foto's genomen en vandaag heb ik Volker laten proberen. Volker is minder heldhaftig maar gaf toch zijn hand voor snoepjes. Och wat heb ik gelachen. Na 2 hapjes van Darwin had hij het gehad want de poes had hem gelikt en ze had toch wel ook gesnuffeld in zijn hand. Lander is veel spontaner en is rapper ook weg met bepaalde handelingen. Met de nodige herinneringen kunnen we weer verder.  
We hebben we enorm veel spelletjes gespeeld. We hebben een nieuw spelletje SOLO echt fijn om te doen het lijkt op UNO maar nog iets fijner je hebt een kaart meer en je kan verlengen bv een kaart 2 kaarten rapen kan je verlengen en dan moet de volgende er 4 rapen legt die ook die kaart dan moet de volgende 6 rapen ongelooflijk leuk en je hebt ook een kaart geef je kaarten aan de volgende maar ook ik wissel met een willekeurige persoon. Heb je zelf 3 kaarten en diegene die wilt ruilen 10 dan krijg je zijn kaarten, dan ben je naar af maar het is ongelooflijk spannend en fijn om te doen. Als je 1 kaart hebt roep je SOLO bij UNO heb je dat ook en het grappige is dat je dit ook nu roept UNO ah nee SOLO en dan krijg je gierende en lachende kinderen want het grappige is zij roepen dat ook. 

09-03-2014 om 18:44 geschreven door Inge  

05-03-2014 om 20:38 geschreven door Inge