Soms denk je mensen te kennen die je kent en dan schaden ze je vertrouwen. Ik had een mail geschreven in vertrouwen en dan ontdek je dat die mail word gedeeld met anderen. Je voelt je verraden en het vertrouwen in mensen hebben een serieuze knauw gekregen. Weer eens!!!

Gisteren vroeg me iemand heb je vrienden verloren of gewonnen. Ja zei ik ik heb er verloren, maar ik kan me dit niet aantrekken. Ik ga gewoon verder met m’n leven en ik zal het zelf moeten doen en ik ga verder met de blijvers en daar ga ik energie in steken.

Mijn ding wat ik voor heb gehad heeft me anders gemaakt. Je hebt het zichtbare maar ik ben hard, emotioneel gewoon anders. ‘t Ja het is een nemen en geven en de mensen moeten willen of niet me nemen hoe ik nu ben. Ik ben Inge en ja ik heb een NAH.

Ik vind het niet leuk. De rolstoel, de pijn – de zichtbare dingen maar dan is er de rest. De beperking omdat Inge niet alles meer kan. Het is nu eenmaal zo en ja ik vind dit niet fijn. De dingen op kind hoogte zien is  best handig maar nu weet ik als je op straat loopt hoeveel uitlaatgassen die gastjes in hun snoet vliegt. Dat had ik letterlijk voor met de stoet. Hoe je wordt bekeken allee een vrouw 2 kinderen ocharme. Neen niet ocharme want die ventjes hebben het niet slechter of beter dan andere kindjes. Ze krijgen de basis dingen natuurlijk maar ik geef ze zeker en vast enorm veel liefde, spellekes spelen, luisteren en gewoon dingen doen samen. Er is niets zo zalig dan Volker en/of Lander op de schoot te hebben en te snuffelen in hun haren J zalig gewoon. Zo een dingen geven me een vertrouwd gevoel en het is belangrijk dat ze weten waar ze naar toe kunnen als er iets is. Er zijn dingen die ze met  de papa delen en er zijn dingen die ze met de mama delen. Het is zalig de titel te hebben van “MAMA”.

Deze ochtend ben ik naar Pellenberg geweest mijn chauffeur Alain uit de Kaukasus vertelde ronduit. Tja als je de mensen verschillende keren tegenkomt dan ken je ze wel en dan vertel je ook wat meer. Op de terug weg had ik de Engelsman en dat is lachen. Ze spreken alle 2 vrij goed Nederlands maar op 1 of andere spreken we ineens Engels. Maar de ritjes kort of lang zijn gewoon fun.

Mijn 2uren Pellenberg ik nam de lift en ik duw op omhoog er kwam een mama en een dochter aan om ook naar het 2^de te gaan effe lachen ik zei nog dan druk je ook voor mij. De mama moest lachen en we stapten allemaal uit ik op weg naar Vera en die mensen op weg naar…  Ik hoorde de mama nog zeggen waar moet we nu naartoe. Ik vroeg waar ze moesten zijn en ik heb ze dan de weg getoond. Die vrouw vroeg me nog je weet precies je weg? Ik zei een beetje gegeneerd ‘yep ik ken het hier’. En splitsten onze wegen. Ik bij Vera binnen en een leuke babbel gedaan. Het verhaal van den Brecht was een leuke starter. Even vertellen over de gasten die van haar maar ook die van mij kwamen aanbod.

Maar ik was daar maar voor 1 ding kine. Staan en stappen tussen 2 parallelle baren 8 keer op en af ik heb dan ook gestaan en ze hebben de statafels iets leuker opgesteld gewoon veel socialer. Daar stond ik dan tegenover een gast vanop dwarslaesie 3^de verdiep en ik dan de ambulante van op de het 2^de verdiep. Effe kletsen over de nadelen en de voordelen maar dan ook wat zever. Ik heb dan gestapt een keer of 10 op en af bij de baren. Sabien heeft dan naar mijn voet gekeken en we hebben een plan. Maar eerst de goedkeuring krijgen van de dokter.