Vandaag deed ik mijn internet open en mijn startpagina Google geeft aan dat het officieel lente is. J

Gewoon super geen sneeuw, geen kou, geen ijs zalig. Alle stockageplaatsen voor strooizout van de stad liggen stampend vol, wachtend dat het hopelijk ergens in december zal beginnen vriezen. Maar om eerlijk te zijn ga ik er niet naar vragen.

Vandaag een vruchtbare dag gehad buiten de waarschijnlijk ontsteking in m’n schouder heb ik toch even die pijn in de kast gezet. Gestaan met Jozefien en gangrevalidatie. Na mijn val vorige week sta ik wat waggel op m’n benen en ben ik enorm onzeker. Ik moet even op m’n tanden bijten en ik moet doorgaan, doorgaan en er blijven voor gaan. Na zo een voorval is het weer zoeken in die extra diepe emmer naar dat beetje motivatie, om dan een hele sliert motivatie tegen te komen.

Ik moet de sliert nog tegenkomen maar 1 van deze zal hij tevoorschijn komen en dan ga ik er weer eens stevig tegenaan. Om de zoveel tijd kom ik zo een dipje tegen en dan is het effe een kwestie van een sjot onder de poep te krijgen en weer verder te gaan voor een paar maand. Nu is het maar een klein “dipje” dat geen dipje is maar een situatie die ik heb gecreëerd door op m’n bek te gaan. Dat ik schrik heb om terug op m’n bek te gaan is reëel maar kan die momenten wel reduceren. Als ik mijn hoofd erbij hou en het stap voor stap doe kan er niets gebeuren (in de mate van het mogelijke). Ik heb het gewoon gehad en ik moet de schrik overwinnen en dat zal wel lukken.

Nu de rest nog.  

Soms vraag ik me af wie er allemaal m'n blog leest? Bekende mensen maar ook mensen die me niet kennen.
Ik hoop dat jullie er iets aan hebben zoals ik die het nodig vind  dingen van me afschrijven.