Vandaag enkele telefoontjes gedaan om dingen te regelen. Als laatste heb ik een vriendin gebeld en donderdag hebben we afgesproken. Hopelijk word het een leuke babbel. Ze blijft eten en ik hoop een lekkere maaltijd op ons bord te krijgen. Dat denk ik wel een lekkere pizza of iets met pasta kan er altijd in. Deze middag ga ik boodschappen doen met Marjan en naar het gemeentehuis voor m'n adres. Weer een stap dichter "op m'n eigen benen staan".

Ik hoop dat ik een goeie babbel heb gehad. Persoonlijk vind ik van wel maar het is soms moeilijk nu om mensen in te schatten. Mensen die ik graag zie maar die ik door wat ik meegemaakt heb weggeduwd. Niet wetende waarom maar gewoon m'n niet zo goed functionerende brein deed zijn werk om haar manier. Je hebt Inge en je hebt de hersentjes en dat laatste leeft soms zijn eigen leven.

Een leven dat ik nog moet leren kennen en herkennen als het weer eens de bovenhand haalt.  Soms is het best lastig om zo een hoofd te hebben en het is vooral heel vermoeiend. S' avonds als de verpleging binnen komt ben ik doodop. Zo ook gisteren, Kelly kwam binnen het was net 21 uur effe kletsen over de gasten en dan bed in. Ik had een boekje mee want ik had nog geen goesting om te gaan slapen. Ik instaleer me zet mijn rug recht en kwak mijn boekje schuift de grond op. WEG BOEKJE lichten uit en slaap wel om  21.15. Ik heb als een baksteen geslapen tot Michiel weer aan mijn bed stond 6.20, Inge wakker worden en m'n dag kon beginnen.

Ik zie de dag wakker worden naar een drukkere straat veel voetgangers richting perrons en richting hun bestemming en ik ik blijf thuis. Waarom, omdat mijn leven als opvoedster voorbij is. Je kan je dat niet inbeelden maar op een dag zegt je lichaam het is gedaan. Ik zou kunnen me te herscholen maar voltijds gaan werken zit er niet in, ik denk zelfs deeltijds dat het veel is gevraagd. Ik zou me moeten herscholen en een hele carrièreommezwaai zou moeten maken. Iets met de pc zou leuk zijn maar aan gezien ik maar 1 functionerend oog heb is het heel vermoeiend. Naar mensen luisteren ok maar met maar 1 functionerend oor kan ik me niet concentreren op 2 dingen. Omgeving opnemen en luisteren neen dat kan ik niet.

Eerst en vooral moet ik nu voor mezelf alles op een rijtje zetten en alles een plaats geven in m'n bestaan. Nu ga ik de tijd krijgen en ik ga ze ook gebruiken om mezelf terug te ontdekken en te leren kennen want ik was m'n weg kwijt en ik kreeg ook niet de kans om terug de juiste weg in te slaan. Ik werd steeds op een zijspoor gezet waar geen einde aan is.