Pas de laatste 2 weken kijk ik naar Wauters vs Waes. Een leuk amusements programma op Eén en VTM ik was later ingepikt op VTM om dan te blijven kijken maar omdat de verpleging net iets te vroeg komt neem ik het deel op op Eén waar dan ook geen reclame in is, zalig. Het was leuk grappig en het ging over sporten bij anders validen ok. Dit is al een reden om weg te zappen bij mij maar toch bleef ik kijken. Het zal aan de Tom hebben gelegen want die heb ik wel graag. Tennis, rolstoel-rugby en zit-skiën, nog even tussendoor naar de fitness om dan te ontdekken dat er nog een marathon op het programma staat. Dat laatste en wie staat er weer de Marc het boegbeeld van de dwarslaesie patiënten. Op zich geen probleem met diene gast maar ik vraag me toch soms af is da nu nodig dat zijn benen zijn verankerd omdat hij er anders door valt. Soms moet je echt eens beseffen dat het revalideren nooit stopt maar dat het dan gaat over je lichaam onderhouden. Daarom is het ook belangrijk dat als je in een rolstoel zit of een andere handicap hebt begint of blijft sporten. Het is de fysieke inspanning maar ook het sociale contact tussen mensen. Ik heb een jaar stop gezegd tegen sporten maar in september ga ik zeker terug naar de conditietraining op dinsdag. Conditietraining tussen allemaal mannen en vrouwen de ene al wat ouder of jonger dan de andere maar allemaal hebben we een beperking vooral van neurologische aard. Ik zit inderdaad in die rolstoel maar iemand anders kan wel stappen maar kan zijn arm niet meer gebruiken door een hersenbloeding,... heel confronterend. Ik ben niet de rapste van de hoop maar iedereen doet wat hij /zij kan het gaat er niet om dat je 10 rondjes doet in de sportzaal, als je maar probeert.
Dat vond ik ook wel tof aan Tom en Koen ze hebben het geprobeerd en ze hebben gemerkt sport voor personen met een beperking is niet altijd voor doetjes het kan er best heftig aan toegaan. Dat zal de Koen wel gemerkt hebben aan zijn schouder.
Maar in september ga ik terug van start en ga ik conditietraining doen.
Soms
denk je mensen te kennen die je kent en dan schaden ze je vertrouwen. Ik had
een mail geschreven in vertrouwen en dan ontdek je dat die mail word gedeeld
met anderen. Je voelt je verraden en het vertrouwen in mensen hebben een
serieuze knauw gekregen. Weer eens!!!
Gisteren
vroeg me iemand heb je vrienden verloren of gewonnen. Ja zei ik ik heb er verloren, maar ik kan me
dit niet aantrekken. Ik ga gewoon verder met mn leven en ik zal het zelf
moeten doen en ik ga verder met de blijvers en daar ga ik energie in steken.
Mijn
ding wat ik voor heb gehad heeft me anders gemaakt. Je hebt het zichtbare maar
ik ben hard, emotioneel gewoon anders. t Ja het is een nemen en geven en de
mensen moeten willen of niet me nemen hoe ik nu ben. Ik ben Inge en ja ik heb
een NAH.
Ik
vind het niet leuk. De rolstoel, de pijn de zichtbare dingen maar dan is er
de rest. De beperking omdat Inge niet alles meer kan. Het is nu eenmaal zo en
ja ik vind dit niet fijn. De dingen op kind hoogte zien isbest handig maar nu weet ik als je op straat
loopt hoeveel uitlaatgassen die gastjes in hun snoet vliegt. Dat had ik
letterlijk voor met de stoet. Hoe je wordt bekeken allee een vrouw 2 kinderen
ocharme. Neen niet ocharme want die ventjes hebben het niet slechter of beter
dan andere kindjes. Ze krijgen de basis dingen natuurlijk maar ik geef ze zeker
en vast enorm veel liefde, spellekes spelen, luisteren en gewoon dingen doen
samen. Er is niets zo zalig dan Volker en/of Lander op de schoot te hebben en
te snuffelen in hun haren J zalig
gewoon. Zo een dingen geven me een vertrouwd gevoel en het is belangrijk dat ze
weten waar ze naar toe kunnen als er iets is. Er zijn dingen die ze metde papa delen en er zijn dingen die ze met de
mama delen. Het is zalig de titel te hebben van MAMA.
Deze
ochtend ben ik naar Pellenberg geweest mijn chauffeur Alain uit de Kaukasus
vertelde ronduit. Tja als je de mensen verschillende keren tegenkomt dan ken je
ze wel en dan vertel je ook wat meer. Op de terug weg had ik de Engelsman en
dat is lachen. Ze spreken alle 2 vrij goed Nederlands maar op 1 of andere spreken
we ineens Engels. Maar de ritjes kort of lang zijn gewoon fun.
Mijn
2uren Pellenberg ik nam de lift en ik duw op omhoog er kwam een mama en een
dochter aan om ook naar het 2de te gaan effe lachen ik zei nog dan
druk je ook voor mij. De mama moest lachen en we stapten allemaal uit ik op weg
naar Vera en die mensen op weg naar Ik
hoorde de mama nog zeggen waar moet we nu naartoe. Ik vroeg waar ze moesten
zijn en ik heb ze dan de weg getoond. Die vrouw vroeg me nog je weet precies je
weg? Ik zei een beetje gegeneerd yep ik ken het hier. En splitsten onze
wegen. Ik bij Vera binnen en een leuke babbel gedaan. Het verhaal van den
Brecht was een leuke starter. Even vertellen over de gasten die van haar maar
ook die van mij kwamen aanbod.
Maar
ik was daar maar voor 1 ding kine. Staan en stappen tussen 2 parallelle baren 8
keer op en af ik heb dan ook gestaan en ze hebben de statafels iets leuker
opgesteld gewoon veel socialer. Daar stond ik dan tegenover een gast vanop dwarslaesie
3de verdiep en ik dan de ambulante van op de het 2de
verdiep. Effe kletsen over de nadelen en de voordelen maar dan ook wat zever.
Ik heb dan gestapt een keer of 10 op en af bij de baren. Sabien heeft dan naar
mijn voet gekeken en we hebben een plan. Maar eerst de goedkeuring krijgen van
de dokter.
De vermoeidheid begint toe te slaan. Elke ochtend tussen 6.30u- 7u opstaan begint door te wegen. Ook al ga ik rond 21.30u en 22u gaan slapen. Eerst en vooral je gaat zo vroeg slapen 'op bed liggen' maar je slaapt niet direct. Allee een half uur later wel omdat ik slaapmedicatie neem, maar elke nacht word ik een keer of 4-5 keer wakker ik probeer direct terug te slapen maar soms lukt me dat niet. Dan begin ik iets te lezen of dan denk ik wat en wat ik ook doe is wat internetten op de GSM heel slaapwekkend moet ik zeggen met 1 oog op dat kleine schermpje. Geen Facebook s 'nachts dat probeer ik, geen mails gewoon eens piepen waar ik aan denk.
Maar s' morgens voel ik het resultaat moe heel moe, tegen de middag ben ik een wrakje zo ook vandaag aangezien ik alleen in mijn bed kan was het idee er dat ik bed kon gaan liggen. Lieve heeft een sleutel en die kan me dan wakker maken. Het was nog geen 11 uur en ik ging even op bed leggen. Ik op weg GSM mee, looprekje in de buurt en binnen handbereik en hup mijn bed in. Voor ik ging liggen dacht ik nog "ik help even met mijn schoenen en broek uit te doen" 1 schoen uit 2de schoen was een probleem. allee Inge in bed met haar broek halfstok, 1 schoen aan, 1 schoen op de grond geweldig Inge lag in haar bed met wat binnen haar bereik ligt. Ik ben als een blok in slaap gevallen en niet veel later (3 uur) kwam Lieve binnen. Lieve maakte me wakker en ik was enorm verbaasd dat ze er al was. Ik had geslapen als een blok. Het is zondag en dan is de verpleging vrij vroeg en dan lig ik op tijd in bed. Kan ik dan iets uitkijken op TV neen, maar gelukkig heb ik een digi-corder. Ik neem niet veel op maar af en toe een filmpje of een serie die ik wil volgen. Daarom kijk ik soms s'middags naar een serieke ER of de herhaling Grey's Anatomy. Nu ja als ik er tijd voor heb want uiteindelijk moet ik tussendoor ook mijn verplichtingen doen. Het is soms zo druk.
Gisteren ben ik dus met de kerels naar de stoet gaan kijken ik kan de stoet van hieruit zien maar dan hebben we geen snoepjes en daar doe je het voor de snoepjes. Lander en Volker vonden het super ik had wat centen aan de kant gezet voor een leuke middag ook op de kermis. De jongens mochten vissen en op de molen. Lander en Volker kozen om voor op de botsauto's te gaan. Lander is zo een dropke en dat hij er enkel met een volwassen persoon erop mocht. Dus hij met Brechtje er op Brecht had last van zijn knie maar Lander was zo schattig dat hij Brecht toch nog mee kreeg. Ik heb iedereen getrakteerd op smoutebollen. En ze hebben gesmaakt. Lander heeft er 2 gegeten Volker 3 of 4. Iedereen zijn buik was vol vol van lekkere dingen. We zijn samen naar huis gekomen Lander met zijn vliegtuigen en Volker met een brandweerwagen. Volker wist heel goed dat hij geen geweer mocht kiezen. Hij en Lander weten dat mama niet voor pistolen is. Apentrots zijn ze naar huis gekomen met hun prijs. Onze 2 daagse is goed verlopen 2 dagen op ons zelf geen oma om te koken gewoon onder ons 3. De jongens zijn wel gaan zwemmen en ze hebben dat weer goed gedaan.
Deze middag An en the kids waren hier we zitten aan tafel en er is wat lawaai niets erg maar wat gewriemel en gedoe begon ineens mijn personenalarm te piepen enzo. Ik had het niet gehoord maar iemand zei da ding begint hier te piepen. Ik vloek effe en ik roep effe wie heeft er op de knop geduwd. Brecht direct eerlijk ik vertel hem wat het is en op dat moment krijg ik telefoon uit Brussel. Die mevr. vriendelijk vragen of er iets scheelde. Ik zei nee...n sorry 1 van de gasten heeft op de knop gedrukt. Niet erg mevr. kan gebeuren met kinderen in huis. Ja zei ik dat kan zeker zeker als die kleine 20 jaar is. Die mevr. en ik lagen dubbel van het lachen Robin, An iedereen lag dubbel van het lachen en onze Brecht die werd een beetje stil heel stil. We hebben er heel hard om gelachen en het zal hem achtervolgen tot de dag dat iedereen het zal vergeten. Onze Brecht zal het niet meer voor hebben.
Ik heb nu niet zoveel zin om iets te schrijven maar morgen komt het er wel van en ga ik m'n tijd nemen. Ik ga me nu rustig voor de tv nestelen en op tijd bed in.
Vandaag had ik een enorm zware dag. De bemiddelaar kwam, Ilse de psy, kine die ik heb afgebeld en als afsluiter het allerleukste projectvoorstelling van Lander zijn klas over de ruimte. Ik had het busje gereserveerd van DAV op en af en ik had Volker al gezegd dat hij mocht komen maar dat hij het zelf aan de juf moest vragen. Ook al had ik de juf al verwittigd.
Het was speeltijd en we zijn als ouders samen gehokt Peter, Tony, Elke, Elke, Ivo,... en dan samen naar de klas van Lander samen binnen en dan kijken. Alle kindjes waren geschminkt als een marsmannetjes, de maan, de aarde (Lander), astronaut,... eerst een voorstellingg van alle planeten mars, pluto, de aarde,... Lander vertelde over onze planeet er leefde mensen en dieren en we draaiden rond de zon. Dan was er een schaduwspel over een raket die naar de maan ging vertrekken en er gingen dieren mee ijsberen, vogels, giraffen, apen die dan ontdekten dat er op de maan niets te doen is. Het is daar koud en saai. Ze zijn dan maar terug naar de aarde gekomen. Lander was de maan hij was zo een schattige maan.
Na dit alles waren er een paar proefjes waarom de aarde rond is en waarom de mensen die onderaan de aarde woonden er niet afvielen - de zwaartekracht // hoe ontstaan er kraters... het was een zeer leerzame middag.
Dan met het busje van DAV naar huis en dan samen onder ons 3 iets gegeten lasagne. Volker heeft enorm veel gegeten, Lander heeft goed gegeten en ik de restjes De avond was best wel gezellig de jongens hebben met het kasteel gespeeld zo ook ik en Volker en ik hebben Solo gespeeld Het was echt fijn om te doen morgen zwemmen en dan gaan we naar de carnavalsstoet. Op zich moet ik niet gaan kijken want ik kan gewoon buiten kijken en ik zie het het enige wat ik niet heb is de snoep en de confetti. Maar dat ga ik Volker en Lander niet aandoen we gaan voor alles. De snoepjes en rarara er is ook kermis.
Vandaag is en was een prachtige dag. Mooi weer veel zon en lekker warm. De vensters hebben even tot een hele tijd op kiep gestaan deze middag m'n kamer, badkamer en living hebben even kunnen luchten. Het was een pracht dag. Ik ben even met Marjan naar de winkel geweest, allee dat was de bedoeling. We gingen naar het Kruidvat gaan via de -4 gingen we dit even lappen maar we zijn in de garage gestrand. De lift was buiten dienst en we weten dan niet waar we eruit kunnen. We konden naar de 0 gaan even naar boven op de berg de lift te nemen maar gelukkig viel mijn frank op tijd dat dit de lift was die stuk was. We wilden toch even buiten zijn dus gingen we even tot aan de GB-Express zo een 3à400mr van waar ik woon wij tot daar en toen we daar kwamen bleek donderdag de sluitingsdag te zijn van de winkel. Gelukkig was het een zalig weertje vandaag buiten geen jas aan, geen sjaal niet extra's en het was super buiten gewoon eens wandelen tot aan de winkel die gesloten was was best fijn. gewoon de fijne bries door mijn haren een leuke babbel met Marjan. We zijn dan wel met niets thuis gekomen maar we hadden dan toch even buiten gewandeld.
Als kers op de taart heeft Marjan mijn haren gewassen. Op het einde hebben we het gevonden zij droogt mijn haar ik breng er een stijl in. Door de verminderde kracht in mijn rechterarm is het moeilijk om 2 dingen samen te doen haardroger vastnemen en met m'n vingers of borstel in vorm brengen gaat niet echt dus Marjan houdt de haardroger vast en ik breng er stijl in. En dat lukt. Het grappige is dat Marjan de haardroger op 1 plaats houdt en dat ik mijn hoofd steeds draai en keer dat ik de warme bries voel. M'n pluimen liggen weer goed voor een paar dagen.
Morgen heb ik projectvoorstelling van Lander en mijn vervoer is geregeld en ik zal er zeker zijn. Daarnet het leuke nieuws gekregen dat Lander zijn tand is kwijt is hij is op weg om een grote jongensgebit te krijgen.
het is 6.40u a.m. en deze wil ik jullie niet onthouden
Met mijn NAH is mijn geheugen niet altijd het van het niet meer en soms denk ik dit is een goede voor de blog. Ik moet dit dan letterlijk ergens opschrijven dat ik het zeker niet vergeet, zo ook deze.
Deze ochtend was Patricia de verpleegkundige van de partij 6.40u stond ze aan mijn bed voor het dagelijks onderhoud. Spuitje, wassen, aankleden en rolstoel in. Onderlichaam word gewassen door Pat en boven lichaam doe ik aan de lavabo. Patricia begint eraan wassen, kousen, broek en gewone kousen aan. Inge komt recht en dan gaan de schoenen aan. Als alles aan is hangt m'n lange broek nog halfstok maar ik kom dan tot stand en dan trekt Patricia mijn broek goed op. Nu bij het staan had ik het weer ik heb soms een tremor in mijn voet. Je kent het wel een ongepast moment dat je voet begint te trillen en je denkt 'dit is niet de moment'. Het enige wat je kan doen is er een druk opzetten en dan stopt het wel. Het is niet gezegd dat het dan over is want dan kan je andere voet beginnen trillen of als je de druk eraf laat begint het gewoon opnieuw. Zo ook deze morgen. Toen zei Patricia 'Inge, ik wist niet da ge zo ne schrik had van mij, zo beven' en ja we waren vertrokken. Tja Patricia, vandaag beef ik van de schrik maar zaterdag was ik letterlijk gevallen voor u. Van contrasten gesproken.
We hebben enorm gelachen. Wie weet schrijf ik vandaag nog een stukje maar dat zie ik deze avond wel als de dag bijna voorbij is of als ik een ingeving krijg. Ik weet ik heb een drukke dag voor de boeg.
Om de 14 dagen komt m'n huisarts langs bloeddruk meten, luisteren naar mijn longen dat er geen vuiltje aan de lucht is, een paar dingen overlopen en als laatste de medicatie nakijken. We moeten aan alles denken pleisters, pijnstillers, spuitjes, enz. Ik mag niets vergeten. Even de andere klachten overlopen en dan het briefje om te betalen. Maar dat laatste is er altijd bij maar daar ga ik het niet over hebben. Het luisteren naar de longen ging goed en ze vroeg of ik moest hoesten, neen ik moet niet hoesten. Ze luistert steeds omdat ik een stuk long kwijt ben door ziek te worden 3 jaar geleden zijn die longskes een aandachtspunt geworden. Ik lach er soms mee ze hebben mijn stuk long weggenomen dat vol etter zat "tja eens een ettertje altijd een ettertje". Ik vertelde hoe het was hier. Hoe het liep met mijn kerels, hoe het liep met het apart wonen, enz. Ik vertelde haar dat het wel wennen was maar dat ik me wel aanpaste aan de nieuwe situatie. Ik kan genieten van de nieuwe situatie maar dat ik ook wel denk is dit nu de goede beslissing en dat ik geniet van mijn kerels als ze er zijn en ze mis als ik ze er niet zijn. Annick vertelde me dat ze heel blij is hoe ze me nu zag. Ze heeft me op intensieve gezien en ja ik was toen een wrakje en ze zag me achterna en ik was toen toch al heel fel verbeterd. Ze zei ook toen ik op intensieve lag na mijn hersenstaminfarct dat ze nooit heeft gedacht dat het vrij goed ging komen met mij. Ze is ervan verschoten dat mijn verstand nog wel op een rij zat en dat ik best wel dingen rationeel kon benaderen. Ik krijg alles vrij goed geregeld, ik heb controle over dingen, enz. Het kwam zo uit het niets wat ze vertelde en ik had dit zeker niet verwacht. Een compliment van de huisarts dat krijg je niet veel denk ik. Ze vertelde me dat ik door een hel ben gegaan fysiek maar ook mentaal. Het niet kunnen praten en bewegen vond ik denk ik erg maar daar weet ik niets van. Het niet bewegen vond ik enorm erg het feit dat ze men drinken en voeding moesten naar m'n mond brengen, het was zo eng. De kine die 2 keer per dag langs kwam om mijn gewrichten soepel te houden het gewoon niets doen gans de dag. Tv kijken was m'n enige tijdverdrijf enkele weken elke dag hetzelfde en dan wachten op bezoek. Wakker worden, ik werd gewassen, ontbijten, kine, eten, kine, hopen op bezoek en tussendoor veel denken en slapen. Elke nacht dacht ik ik wil eens op mijn buik slapen maar dat was not done, stel je voor ik kon me niet eens op eigenkracht draaien. Maar toch was vandaag dat complimentje daar dan groei je per meter en niet per cm.
Ik had vandaag gezinshulp een fijne dame die Marjan. Ze was op tijd zoals altijd en ik presenteerde haar een tas koffie. Marjan nam dit aan en ik vertelde wat ze moest doen en hoe m'n week was geweest. De ontploffing van de was moest ze oplossen, naar de sleutelwinkel, gewone winkel enz. Het was zo grappig erna heb ik geholpen met opruimen. Jozefien is ook binnen geschoven voor mijn kine oefeningen. Ze vroeg zich af hoe ik op mijn bek ben gegaan en ze maakte zich wel zorgen zoals ik. Draaide mijn knie verder of ging het uit er vanuit mijn voet, het kan zeker niet mijn bekken zijn want die zitten vast door de ossificaties. Ze vroeg zich ook vast hoe het ik recht geklefferd ben. Even mijn uitleg gedaan en we hebben er wel goed mee gelachen. Het is nu zoeken naar antwoorden. Ik moet nu ook zoeken naar antwoorden. Ik hoop binnenkort een afspraak te maken met de revalidatiearts om verdere stappen te bespreken. eventueel een operatie aan m'n bekken en knieën en eventuele extra hulpmiddelen. Ik weet dat ik terug een revalidatieperiode door maar ja het kan gebeuren.
Jozefien heeft aan mijn knie gewerkt want die deed "pijn" veel pijn. Morgen met Annemie ook eens bespreken. Hoe kunnen we zoiets oplossen. Ik wil nu eens antwoorden en een stap vooruit, want ik heb het gevoel dat ik een beetje blijf trappelen en ik wil verder.
Het is begonnen als een gewone doordeweekse maandag. Om 10 uur werd ik opgehaald door Renée van DAV. Renée is een gepensioneerde die vrijwillig rondrijd voor DAV. Het is een lieve zachte man die er heel hard zijn best doet. Ondertussen ken ik de mensen wel en dat maakt het wel aangenaam. Op de terugweg was het Paul een oudere man die vroeg ben jij Inge. Ik ben blij dat ik je zie ik heb je stem al heel vaak gehoord en nu kan ik er ook een gezicht bij plakken. Paul zit vaak aan de telefoon voor de aanvragen te doen van de ritten. Maar ze hadden chauffeurs tekort. Hij was blij dat hij een gezicht kon plakken op een stem.
We zijn op weg gegaan richting Pellenberg. Het is raar maar het voelt zo vertrouwelijk aan. Ik ben even op de gang geweest want Mireille moest werken en die wou ik echt nog eens zien. Ik kwam een verzorgende tegen en die kon al verklappen dat ze er was. Even tot daar en natuurlijk Mireille was te vinden op het einde van de gang. Ik was echt blij dat ik ze zag. Even verteld over wat er gebeurt was en dan even gelachen en gezeverd. Het gaf me echt een thuisgevoel. Ook Inge was er, Christa, Klaar,... Ik ben dan naar de kinezaal gegaan en daar zag ik Peter, Lobke, Kristof enz. Ik ben naar de statafel gegaan, Lobke en Peter hebben me geholpen om rechtop te komen. Daar stond ik rechtstaand op mijn benen m'n poep ingesnoerd. Naast mij stond een zekere Simon, het is al een hele tijd dat mijn zus vertelde over een Simon. Een jonge die een zwaar ongeluk heeft gehad en die ook door het oog van de naald is gekropen. Ik zei hem 'mag ik iets vragen?'. Ik begon mijn verhaal dat ik wist wie hij was en dat mijn zus zijn mama en papa kende van in GHB. Het was hij en ik heb hem een hart onder de riem gestoken. Hij vroeg wat ik voor heb gehad even verteld en ik heb niet gevraagd wat hij voor heeft gehad. Ik doe dat niet rap het enige wat ik vraag is 'hoelang ben je al aan het revalideren'.
Het is wel raar iemand tegenkomen die je niet kent maar wel dingen van weet. Maar het is wel leuk dat dat hij of zij toch vooruit is gegaan. Zelf ben ik 3 jaar verder en ik ben nog steeds aan het revalideren. Ik ben thuis ziek vertrokken februari 2011 en terug gekomen in juni 2012 met een rolstoel en heel wat beperkingen. Ik kon met behulp in en uit bed - nu kan ik "alleen" in en uit bed. Ik kan met eventueel mits een klein beetje toezicht stappen met ondersteuning en zo in bad gaan. Ik kan me voortbewegen mits een klein zetje van anderen, het gaat trager maar ik kan het wel. Hellingen zijn en blijven een probleem. Maar als je ziet wat ik gewonnen heb amai tegenover bijna 3 jaar geleden. Ik mag blij zijn dat ik er nog ben. Maar ook wat ik nu kan dan tegen toen, je ziet het pas als je andere mensen die aan het revalideren zijn en die nog aan het begin zitten van alles. De eerste keer rechtstaan, de eerste keer op de nu-step, de eerste keer ... het is een hele beproeving en je daagt je eigen uit om dingen te bereiken. Als je dan in Pellenberg komt dan merk je wat je bereikt hebt en waar anderen nog komen voor te staan. Heb je medelijden neen, ben bekommerd ja, kijk je ze achterna neen het is gewoon een deel van je leven. Ik zal dan ook niet rap commentaar geven over personen met een beperking en al zeker niet over wat ze voor hebben gehad. Hebben ze een CVA gehad of een TIA of hebben ze ongeluk gehad waar ze al dan niet fout zijn geweest. Het maakt niet uit eigen schuld dikke bult neen zo hoort het leven gewoon niet. Je hebt pech en je moet al dan niet je eigen schuld met de gevolgen leven. Ik heb m'n griep gehad en ik was er niet tegen opgewassen. Moest ik sneller naar de dokter JA, heb ik me deftig verzorgd NEEN maar niemand had dit kunnen voorzien ik had het verkeerde lotje getrokken en hier zit ik dan en ik zal de gevolgen onder ogen moeten zien. Niet altijd even gemakkelijk maar ik kan nu pas beginnen met alles te plaatsen en te leren om gaan met de gevolgen. Succes Inge!!!
Keer op keer krijg ik naar mijn hoofd dat ik een egoïst ben, zelf weet ik nog niet waar ik het moet zoeken die fout. De jongens waren 5 dagen bij mij en we hebben ons ongelooflijk goed geamuseerd. Spelletje, voorlezen, tekenen, samen een film kijken, enz. We hebben samen lekker gegeten steak, champignons, frietjes van de frituur, rijst, pizza het was een heel gevarieerde menu en ze waren oh zo blij. Het enige wat ze echt hebben mogen kiezen is 1 keer croissant en Stokbrood of gewoon brood. We hebben poffertjes gegeten en pannenkoeken. Elke avond was er een hapje chips, een koekje, ... Wat me opviel s' avonds is dat Lander veel meer gevarieerd te werk gaat een fruit, een koek, een snoep,... Maar niet zo rap chips. Dat kunnen m'n jongens wel variatie brengen in hun voeding. Fruit, koek als ze het maar lekker vinden. Gisteren waren we zowat aan het praten en ik wist niet zozeer een speeltuin in de buurt zijn om eens buiten te gaan dus dacht ik even en rees het idee van Volker en mij om er een uurtje of 2 3 vroeger naar hun andere huis te laten gaan zodat ze nog even konden spelen. Echt buiten spelen. Ik stuur een SMS naar de papa en zoals altijd geen antwoord, een mail geen antwoord, dan maar Volker laten bellen.
We hebben een memorie van Kabouter Plop ik telde even de kaartjes en ik had er tekort. Geen erg Lander en ik hebben allemaal paartjes gezocht en alle paren samen gebracht, we hadden er 3 over effe een foto nemen van 3 kaartjes op mail gezet en gevraagd als die nog bij hem zijn hij me die kon bezorgen zodat het spel terug volledig is. Dat was niet zoveel gevraagd maar dat was buiten hem gerekend. Ik gebruikte de jongens voor hem te pakken, ik was een egoïst,... hoe die link zit snap ik niet goed. Wat kan nu 3 kaartjes van Kabouter plop mij nu schelen. Ik ben iets te groot voor Kabouter Plop denk ik dan.
Ach ja ik mag me dat niet aantrekken en ik zou dat niet mogen schrijven maar soms moet het uit m'n systeem. Maar hij mag dat dan weer wel me SMSen met verwijten die uit de lucht zijn gegrepen.
de laatste 5 dagen waren ongelooflijk leuk. Ik heb poezensnoepjes liggen voor Darwin en ik laat die voor de jongens niet om op te eten maar voor de jongens om aan Darwin te geven. Darwin is er zot van. Ik heb eerst Lander laten proberen en het ging fantastisch zo schattig ik heb een paar foto's genomen en vandaag heb ik Volker laten proberen. Volker is minder heldhaftig maar gaf toch zijn hand voor snoepjes. Och wat heb ik gelachen. Na 2 hapjes van Darwin had hij het gehad want de poes had hem gelikt en ze had toch wel ook gesnuffeld in zijn hand. Lander is veel spontaner en is rapper ook weg met bepaalde handelingen. Met de nodige herinneringen kunnen we weer verder. We hebben we enorm veel spelletjes gespeeld. We hebben een nieuw spelletje SOLO echt fijn om te doen het lijkt op UNO maar nog iets fijner je hebt een kaart meer en je kan verlengen bv een kaart 2 kaarten rapen kan je verlengen en dan moet de volgende er 4 rapen legt die ook die kaart dan moet de volgende 6 rapen ongelooflijk leuk en je hebt ook een kaart geef je kaarten aan de volgende maar ook ik wissel met een willekeurige persoon. Heb je zelf 3 kaarten en diegene die wilt ruilen 10 dan krijg je zijn kaarten, dan ben je naar af maar het is ongelooflijk spannend en fijn om te doen. Als je 1 kaart hebt roep je SOLO bij UNO heb je dat ook en het grappige is dat je dit ook nu roept UNO ah nee SOLO en dan krijg je gierende en lachende kinderen want het grappige is zij roepen dat ook.
Het vervolg van de wekker. Ik kreeg deze middag bezoek van Marc en ik vertelde over mijn wekkernachtmerrie deze nacht. Hij ging eens naar m'n wekker kijken. En dan Inge je bent toch wel goei ze ne, zei hij. Blijkbaar had iemand m'n wekker onbewust gezet en is die dan maar beginnen aflopen. Volgens mij is hij de 2de nacht op rij afgelopen maar de eerste nacht had ik het niet gehoord. Probleem opgelost en moest ik het nog eens voor hebben heeft Marc m'n wekker om 8 uur gezet. Dus in ieder geval slaapwel .
plots ging de bel en daar was Saskia de verpleegster van de avond. Het is
bedtijd Inge, stop met wat je bezig was. Zou het geen idee zijn om een tv op je
kamer te hebben, neen. Geen tv op Inge haar kamer ik neem slaapmedicatie en dan
zou ik al na een kwartier in slaap liggen. En dan kan ik het nog mooier
beschrijven. "Op een moment gebeurt het dan dat de tv naar Inge kijkt maar Inge
niet naar de tv". Het is nutteloos en een verkwisting van geld en energie.
Trouwens bij mijn weten is het heel ongezond een tv op de slaapkamer. Het woord
zegt het al op slaap kamer dient om doke te doen.
Op
1 of andere manier was de nacht me niet goed gezind. Ineens begon mn wekker om
1 uur af te lopen heel vreemd maar ik wakker en een gefoeter om er bij te
geraken. Staat te hoog, te ver, Ik kon er niet goed aan en als je dan al in
een positie bent dat je niet deftig kan bewegen dan is het lap wat nu. Bed hoger,
rugsteun hoger, Inge kleffer naar boven in haar bed en dan kon ik er net aan.
Maar toen merkte ik dat mr. de wekker met zijn kabel vast zat achter mijn
rekje. Ik heb hem toch afgezet gekregen hoe of wat dat weet ik niet maar toen
ik opstond om 6.40 (veel te vroeg) lag hij op zn zijde. Vandaag zal ik er eens naar kijken. Het
is een beetje dom want ik heb geen wekker nodig maar ik heb zo een wekker die het
uur tegen de muur of tegen het plafond weergeeft. Toen ik nog rond liep vond ik
dit zo cool en ik heb die toen gekregen. Nu ik minder beweeglijk ben vind ik
dit super handig het schijnt tegen mn plafond en ik hoef maar naar boven te
kijken. Als ik wakker word al is het maar voor 2 seconden weet ik graag hoe laat
het is. Ik noem dat een rare kronkel van mij. Vroeger was ik ook de baas over
de wekker.
Vandaag
komen Volker en Lander tot zondag ik ben zo blijik heb ze gemist en ik wil ze
dicht bij me hebben. Lander vertellen over de treinen, de ambulance die aan het
station heeft gestaan (weeral) Volker die mag kijken naar de politieverhalen op
VTM met Stafke die mr. met de grijze baard en het straffe is dat Stafke Luc is
en dat LUc een huisvriend is sinds hele vele jaren. Volker vindt dit zo cool.
Het
is ook de week van de jarigen mn tante Jul was jarig, gisteren mn tante Non
die 80 kaarsjes mocht uitblazen en dan nog 2 vriendinnen vandaag. De eerste 2
heb ik vereerd met een telefoontje en ze waren alle 2 super blij. Tante Non die
nu in Melle is om te revalideren en tot rust te komen van een bloedklontertje
in haar hoofd. Het zal wel goed komen maar het is toch wel confronterend. Wat
ze voor heeft is totaal anders maar sommige dingen zijn gelijk lopend. Het
dingen vergeten enz. Ik bel niet elke dag maar 1 à 2 keer de week doe ik dit toch. Ik denk dan steeds terug toen ik in het
ziekenhuis lag en zij elke avond belde. Ik vond dat ongelooflijk leuk en ik
hechte daar ook belang aan. Als de verpleging er was moest ik gewoon zeggen de
verpleging is er bel me sevves terug. Als ze me niet kon bereiken dan stuurde
ze me een ongeruste mail of belde ze mn ma om te horen waar ik zat. Ze zei
steeds ik bid tot de Heilige Rita en dat is die van de hopeloze gevallenJ. Ben ik dan zo hopeloos. Nu ze had een
team die ze inschakelde om te werken en kijk waar ik sta.
Op
een moment vroeg ik me af hoe het was met haar of zij haar verhaal kwijt kon en
ja hoor zuster Veronique en zuster Godfrieda. Ik ben sindsdien nog 1 keer in
Gent geweest en alle zusters zijn komen kijken naar Inge die door het oog van
de naald is gekropen en waar ze allemaal hebben voor gebeden. Ik Inge die niet
geloofd in god of de Heilige Rita best wel cool als er zoveel mensen toch
blijven geloven in beterschap en er externe hulpmiddelen toepassen. Ik ben dan
ook blij dat ik die mensen ken en dat ze blijven geloven in mij.
Deze
avond laat ik Volker eens bellen naar tante Non, ze zal blij zijn om Volker en
Lander eens te horen. Ik hoop als ze beter is dat ze toch eens tot hier kan
komen en mn appartementje eens kan zien. Ik denk dat ze heel trots gaat zijn
op haar kleine nichtje.
Dinsdag
een doodgewone dag, een dag als geen ander. Lieve de verpleging is terug van de
partij en ik was elke dag haar taske af voor koffie. Lieve heeft het tasje van
Nijntje toegeëigend. Met de verhuis heb ik het meegebracht en ze vond het
super.
Jozefien
was er en we hebben kine gehad we hebben gestapt, wat evenwicht en recht opstaan.
Het stappen en evenwicht gaat goed.
Maar
het recht opstaan en bekken kantelen is iets anders. Op één of andere manier
kan ik mijn bekken niet kantelen hoe ik het wil. Dat maakt nu of ik al dan niet
goed kan staan en goed staan is recht staan niet als een banaan. Even tegen de
kast staan en dan duwde Jozefien me recht en mijn knieën schoten naar voor. Lap
dat is een stap achteruit dacht ik vandaag. Weer een doel in mn revalidatie gewoon
recht staan. Dat is toch niet zoveel gevraagd.
Het
zijn die ossificaties die me parten spelen. Het kraakbeen dat zich vervormt
naar echt bot
Ik probeer altijd om eerst een titel te zoeken voor mijn blogbericht maar vandaag heb ik er om te starten 3 punten gezet. 3 punten waarom? Omdat ik niet weet wat voor een titel ik moet schrijven bij dit stukje.
Deze morgen vroeg ik aan de gezinshulp om even mijn ophanging van de rolstoel af te stoffen. Ze ging op haar poep zitten en begon eraan. Darwin m'n poezewoes kwam aanzetten en begon met Martine te ambeteren. Af en toe een slag met haar poot en ze had Martine vast met haar nageltjes van haar pootjes. Best wel grappig Darwin dat ik die rolstoel nodig heb om te kunnen voortbewegen. Darwin had zoiets Martine ik vind u heel tof maar maak die rolstoel van mijn baasje niet stuk!!!
Waw, dit had ik niet verwacht van Darwin. Dat ze haar baasje zo in bescherming zou nemen. Het geeft me een super gevoel. Ik heb dit dan ook verteld aan Marc m'n broer die vroeger de eigenaar en baas was van Darwin.
Martine en ik hebben er heel hartelijk om gelachen en dat zal nog vele keren gebeuren als we praten over de goede oude tijd.
Vandaag heb ik alles in gereedheid gebracht voor Volker en Lander, geen chips wel een koekje, een snoepje en popcorn. Volker is wild van die maiszaadjes die poppen. We zien het niet gebeuren maar we zien wel een plat zakje zich ontpoppen tot een "ik spring uit m'n zakje". En hap hap hap. Ik vind het een beter alternatief dan chips. Het is leuk, feestelijk en minder vettig dan chips.
In de winkel heb ik alles gekocht en we gaan eens macaroni, rijst, pizza, aardappeltjes en natuurlijk croque monsieur eten. Allemaal dingen die ze graag eten waarschijnlijk kan er ook fish sticks enzo ergens op tafel staan.
Hoe flink ik ook winkel soms wil ik de jongens eens verwennen door de lekkere dingen te kopen. (hoop) Een perfect evenwicht tussen gezond en lekker en soms iets ongezonder.
Ze zullen zeker blij zijn met hun kindersurprise.
Nog 2 keer slapen en dan heb ik ze in huis dan kan ik ze lekker knuffelen en gaan we fijn spelen, gewoon fijne dingen doen.
Het is een mooie rustige zondag,de jongens zijn bij hun papa en ik mis ze
enorm. Ik zit hier 5 hoog in de wolken te genieten van de zon en de
aanwezigheid van een vriendin. We zitten samen aan tafel zij zit te breien en
ik hoe raad je het al ik zit op de pc. Het geeft inspiratie om te schrijven en
ondertussen babbelen we wat over van alles en nog wat. Vandaag was het een
discussie over neurologie. Ik als kenner moet het maar weten. J Ze vroeg zich af of
het nog kon beteren met mij en ik antwoorde zolang ik oefen is er misschien
beterschap.
Heel raar maar zolang ik oefen hoop ik nog stiekem dat het
beter gaat worden. Dat is het rare met Inge. Inge zit in een rolstoel kan
stappen met ondersteuning en kan heel effe een paar seconden blijven staan ook
met een ondersteuning in de buurt. Maar je blijft hopen op
Na de afloop van mijn revasessie maandag in Pellenberg was ik aan het denken geslagen. Sabien stelde een orthese voetheffer voor,omdat mijn rechter voet een dropvoet is. Als ik moet stappen met het looprekje of gewoon moet staan plakt die tegen de grond. Als ik sta dan ben ik een banaan en dat moeten we zien op te lossen.
Ok de voetheffer welke soort en welke functie zal die krijgen? Dat gaan we de komende weken uittesten. Maandag zal een testdag worden. Ik zie dat wel zitten. Een jaar geleden zou ik heel boos zijn geworden en wou ik zo een dingen niet. Ik ging het zelf wel oplossen. Nu ben ik anders ingesteld raar maar waar. Als de kine iets voorstelde van een hulpmiddel dan had ik ze doodgeschoten met mijn ogen. Zo ook bij een elektrische rolstoel ik wou dit niet en iedereen had het geweten daarna. Ik wilde zo een dingen niet Geen elektrische rolstoel geen tillift, dat is allemaal voor oude mensen en voor personen met een handicap. Ik wil me zo niet bestempelen. Nu bekijk ik het anders: het zijn dingen die hulp bieden op de punten waar ik fysiek tekort schiet. De voetheffer zit onder mijn broek en ziet ge niet. De elektrische rolstoel is ook zo iets, daar ben ik zo boos om geweest iedereen rade me dit aan maar "ik wou dit niet". Nu denk ik er anders over maar het is nog steeds een gevoelig punt. Ik heb dit met alle hulpmiddelen die me verder helpen. Zo heb ik zo een grijptangetje om iets op te rapen als ik iets heb laten vallen. Als ik iets liet vallen dan vloekte ik eens en was ik kwaad. Dan maar zo een grijper in huis. Een badlift want ik wil wel eens in bad en zo ging het verder. Het is niet fijn om zo een dingen in huis te halen voor je eigen gemak. Als ik er nu over vertel dan zeg ik dat ik veel GADGETs heb. Het klinkt grappig Inge is de GADGETlady geweldig. Nu ik kan in bad ik kan alleen in en uit bed begonnen met een tillift en dan met een schuifplank en nu kan ik het op eigenkracht zonder hulpmiddelen. Waar ik persoonlijk heel blij op ben en dan denk en zeg ik "IK HEB DIT ZELF BEREIKT".
En zo zijn er nog dingen dingen die ik zelf heb geleerd en bereikt heb en dat ik terug herwonnen heb. Ik woon nu alleen 5 hoog in de wolken en ik zit hier op zich fantastisch maar het is soms zoeken naar oplossingen als iets niet lukt. Ik krijg gezinshulp en andere hulp maar het is vaak zoeken naar oplossingen. Soms zijn de oplossingen dwaas maar zeker zo doeltreffend.
maar als je hulpmiddelen nodig hebt om te kunnen functioneren dan krijg je toch een label. Hou je van dat labeltje NEEN, ga je labeltje aanvaarden NEEN zeggen dat je een handicap hebt wil je ook niet tonen. Maar het is nu zo Inge heeft een ... !!! Mijn naam erbij plakken doe ik niet dat vind ik te eng maar het zit wel in mijn hoofd, maar verder nog niet.
Maandag kreeg ik een berichtje of Lander naar mij kon komen want hij was ziek!!! Ok geen probleem Lander kon komen ik moest wel die dag naar Pellenberg maar voor alles is er een oplossing. De afspraak in Pellenberg kon ik echt niet annuleren maar voor alles is een oplossing, Lander hier binnen en hij heeft meer dan genoten. Telefoontje voor een huisbezoek van de dokter en de dag kon beginnen. Toen Marina de dokter er was was Lander super stil. Hij is toch dapper m'n klein ventje. De dokter heeft gevoeld, geluisterd en gekeken. Hij bleek een virale infectie te hebben op zijn neusje en was dus goed verkouden. Hij kon de extra aandacht goed gebruiken. Wat me opviel is dat Lander enorm goed gegeten heeft Macaroni, gratin en rijst. Toen we gisteren macaroni over hadden ging hij een boke eten met kaas. Geen probleem en ik maakte een boke kaas tot hij de macaroni zag en heeft hij een vol bord macaroni gegeten. Vandaag 4 scheppen van de rijst, en het smaakte hem wel.
Deze morgen zijn we naar de winkel gegaan samen met Martine, alles gekocht en Lander was zo flink dat hij een kindersurprise verdiende. Waar ik van verschoten was dat ik nog steeds heel prijsbewust naar de winkel ga en dat verdient toch een pluim denk. Al koop merkproducten maar ook de goedkopere dingen van de witte producten of van het winkelmerk. Cola Light echt, Pizza van Dr Oetker, en dan wcpapier van de Cora. Maar het lukt me best kopke der bij houden en elke week koop ik iets extra wat ik nog nodig heb of iets extra voor de diepvries bv. scampi's. Best wel een fijne ervaring.
Lander en ik hebben vele spelletjes gespeeld, geschilderd, gespeeld en cakejes gebakken. We hebben een deel cakejes ingepakt en doe kon hij aan zijn broer geven. Smakelijk Volker!!!
Deze week was het een
heel heftige week tot nu toe ik dacht zelfs even mn blog te stoppen waar ik al
zo hard aan gewerkt had. Met enorm veel hits en mensen die ik een
hart onder de riem heb gestoken kon ik dit niet maken vond ik van mezelf. Ik
wil iets positief schrijven en niet alleen kommer en kwel. Door een positieve
boodschap uit te dragen kan je veel meer personen bereiken. Je leest dan wel af
en toe tussen de lijntjes door dat ik toch moet knokken voor mezelf en dat het
niet allemaal van zelfsprekend gaat. Vele mensen die dit lezen kennen me niet
en kregen via iemand dit blogadres, kennen me van vroeger, zijn specifiek
opzoek naar verhalen over een NAH of komen per toeval even langs. Best wel
grappig dat
je weet dat er mensen zijn die graag bloggen lezen van mensen maar die
helemaalniet echt opzoek zijn naar iets
specifiek. Een blog lezen is als het ware even een Dag Allemaal lezen voor hen.
Dat nu mn relatie iets meer op de voorgrond treed lijkt me normaal na 16 jaar
samen zijn en nu ineens gedaan dat doet geen deugd zeker niet in mijn leven. Ik
krijg nog steeds verwijten naar mijn hoofd geslingerd en ja het is waar dat ik
de stap heb gezet om weg te gaan en ja het doet pijn. Ja ik zie mijn jongens
niet elke dag en ja dat doet enorm veel pijn. Ik merk nu als Lander op mijn
schoot zit en we kijken een filmpje of we lezen een boek dan betrap ik er mij
op dat ik begin te snuffelen in zijn haar. Best wel een teder moment zo ook bij
Volker als hij iets komt vragen dan komt hij heel dicht bij me staan en dan
moet ik maar 2 dingen doen bij hem mijnarm rond hem leggen en kijken met een glimlach naar hem. We spelen enorm
veel spelletjes samen en er word enorm veel gebabbeld. We maken plannen over
wat we nog willen doen, wat we gaan eten en we praten over wat we meemaken.
De laatste week kreeg
ik weer van alles naar mijn hoofd. Ik weet wat er mis is maar ik moet het niet
steeds naar mn hoofd gesmeten worden.
Ja Inge je kan het
niet verkroppen da ge in ne rolstoel zit! Natuurlijk niet het enige wat ik kan
doen is er leren mee omgaan een plaats geven in mijn leven maar aanvaarden
nooit. Waarom denk je dat ik nog elke dag kine volg waar ik 3à 5 keer per week
recht sta, evenwichtsoefeningen doe en stap met ondersteuning anders val ik op
mijn bek niet omdat ik het leuk vind hoor. Neen stel je voor dat mijn lichaam
toch ineens de klik maakt en zegt ik zal eens naar dat brein van Inge
luisteren. Maar blijkbaar is dit niet genoeg en is het allemaal mijn schuld.
Waar en hoe dat zit weet ik niet, maar ondertussen weet je het, he.
Ik ben al een paar
dagen bezig aan dit stukje en ik weet dat het een heel gevoelig stuk is.
Vandaag viel de puzzel ineen waarom ik zo gevoelig ben voor bepaalde prikkels.
Vandaag is het net 3 jaar geleden dat ik griep heb gehad met het gekende gevolg
en wat heb ik gewonnen een paar vrienden voor het leven en ik heb ook veel
verloren. De dingen die ik verloren heb zijn zwaar om te dragen maar laten we
afsluiten met Inge haar eindzinnetje
Mensen vinden dat ik veranderd ben! Ja, ik ben veranderd ik ben op zich het pakket van Inge maar er is zoveel anders in mijn leven. Ik heb enorm veel moeten opgeven. Mijn zelfstandigheid, mijn mobiliteit ik heb enorm veel moeten vrijgeven van wat ik vroeger allemaal zelf deed. Zelfstandig naar de winkel gaan omdat ik niet sterk genoeg ben en omdat ik nu in die verdomde rolstoel zit ik kan niet meer met de auto rijden, de kinderen brengen en halen van en naar school. Het inschatten van afstanden en ruimtes gaat een pak moeilijker omdat ik mijn 3D-zicht kwijt ben. Elke dag komt de verpleging langs voor de verzorging waar ik me letterlijk moet blootgeven. Alles onder gordel word gewassen en alles boven de gordel doe ik zelf. Eten maken is ook zoiets ik kan bv. wel aardappelen schillen of spaghetti koken maar ik kan ze niet afgieten. Ik kan het vlees bakken en de aardappelen die ik niet kan afgieten in het oog houden maar ik kan dan geen groenten in het oog houden, je kent het wel 2 is te weinig 3 is teveel J Elke dag is het opboksen tegen een muur van onmacht omdat ik dit dat en dat niet kan. Mensen in je omgeving verwachten dat alles gewoon zijn gang kan gaan zoals het was. Maar neen zo een gebeurtenis en een lange afwezigheid van je eigen omgeving veranderen je. Je staat ineens met je beide voeten in een ander leven. Je wilt en je denkt dat je niet veranderd bent maar neen dat is zo niet. Het kan niet anders. Je veranderd van karakter door wat je meemaakt en ook lichamelijk zijn er die minpunten.
16 maanden ben ik weg geweest van thuis en nu ben ik ongeveer 1 jaar en 8 maanden thuis en ik had gehoopt dat ik terug kon verder gaan met het leven van waar ik toen geëindigd was, maar neen ik ben thuis gekomen en ik moest ineens de perfecte vrouw zijn. Ik mocht bv. niet aan mn mes likken terwijl ik dat altijd al gedaan had, Ik ging zelden mee buiten kijken buiten als de jongens er gingen spelen (weet je hoe pijnlijk dat is NIET kunnen mee gaan ravotten maar aan de zijlijn gaan zitten is niet mijn ding) als mijn broer komt 1 maal de week en hij gaat 1 sigaret roken in de veranda mocht ik niet mee dat is dan ook maar een minuut of 5 per bezoek of ik zette vroeger nooit een lege fles weg maar ineens moest ik dit nu wel doen. Ik kreeg de kans niet om mijn draai te nemen en ik moest ineens verder met alles. Inge die ineens moest leven met een man 2 schatten van jongens een rolstoel, blind en doof aan 1 kant mijn geheugen die soms wel een zeef is, mijn kracht vermindering mocht ik geen plekje geven in mijn leven. Er word vergeten dat ik al uren gezelschapsspelletjes heb zitten spelen, gepuzzeld, verhalen heb verteld en film hebben gekeken (keer op keer dezelfde) dat is niet zo tastbaar als vuile handjes en vuile shirtjes.
Ik moest mezelf maar opzij zetten om iedereen maar ten dienste te staan. Op een moment weet je wat je ook doet dit is niet de juiste weg en ga je elk je eigen weg. Ik heb toen met een hele toffe vrouw gaan praten en ze zei Inge wat je hier zit te vertellen weet je "Inge meer dan 70% van de koppels gaan uiteen en zeker als de vrouw het letsel heeft wat een hard cijfer dacht ik toen. Ik geloof dit ook want op Facebook ben ik lid van een besloten groep voor personen met een NAH-letsel en heel wat mensen hebben relatie problemen zowel vrouwen als mannen. De moment dat je de keuze maakt ik ga alleen verder zakt de grond even weg onder voeten maar eens je weg bent valt alles alles terug ook in plooi. Die maanden of voor sommigen jaren ben je zo in een minderwaardigheid positie geduwd dat je zelfvertrouwen beneden het vriespunt komt te staan.
De moment dat je alleen woont klim je langzaam terug omhoog en het begint al je kan dit niet en ge kunt niet zonder mij maar ge moet niet op mij rekenen. En nu heb ik ik zal je het laten zien. Ondertussen heb ik al heel wat dingen kunnen regelen. Adreswijziging, instanties verwittigen, therapie regelen en inplakken in mijn agenda.
Het enige nadeel is dat ik merk en ondervind is dat ik mijn kerels enorm hard mis. Ik geniet dan ook met volle teugen van de weekends en de woensdag om de 14 dagen. Laten we zeker niet vergeten deels van de vakanties.
 "Wink"){kind=icon}
 "Surprised"){kind=icon}
Als de kine iets voorstelde van een hulpmiddel dan had ik ze doodgeschoten met mijn ogen. Zo ook bij een elektrische rolstoel ik wou dit niet en iedereen had het geweten daarna. Ik wilde zo een dingen niet Geen elektrische rolstoel geen tillift, dat is allemaal voor oude mensen en voor personen met een handicap. Ik wil me zo niet bestempelen. Nu bekijk ik het anders: het zijn dingen die hulp bieden op de punten waar ik fysiek tekort schiet. 
