Om de 14 dagen komt m'n huisarts langs bloeddruk meten, luisteren naar mijn longen dat er geen vuiltje aan de lucht is, een paar dingen overlopen en als laatste de medicatie nakijken. We moeten aan alles denken pleisters, pijnstillers, spuitjes, enz. Ik mag niets vergeten. Even de andere klachten overlopen en dan het briefje om te betalen. Maar dat laatste is er altijd bij maar daar ga ik het niet over hebben. Het luisteren naar de longen ging goed en ze vroeg of ik moest hoesten, neen ik moet niet hoesten. Ze luistert steeds omdat ik een stuk long kwijt ben door ziek te worden 3 jaar geleden zijn die longskes een aandachtspunt geworden. Ik lach er soms mee ze hebben mijn stuk long weggenomen dat vol etter zat "tja eens een ettertje altijd een ettertje". Ik vertelde hoe het was hier. Hoe het liep met mijn kerels, hoe het liep met het apart wonen, enz. Ik vertelde haar dat het wel wennen was maar dat ik me wel aanpaste aan de nieuwe situatie. Ik kan genieten van de nieuwe situatie maar dat ik ook wel denk is dit nu de goede beslissing en dat ik geniet van mijn kerels als ze er zijn en ze mis als ik ze er niet zijn. Annick vertelde me dat ze heel blij is hoe ze me nu zag. Ze heeft me op intensieve gezien en ja ik was toen een wrakje en ze zag me achterna en ik was toen toch al heel fel verbeterd. Ze zei ook toen ik op intensieve lag na mijn hersenstaminfarct dat ze nooit heeft gedacht dat het vrij goed ging komen met mij. Ze is ervan verschoten dat mijn verstand nog wel op een rij zat en dat ik best wel dingen rationeel kon benaderen. Ik krijg alles vrij goed geregeld, ik heb controle over dingen, enz. Het kwam zo uit het niets wat ze vertelde en ik had dit zeker niet verwacht. Een compliment van de huisarts dat krijg je niet veel denk ik. Ze vertelde me dat ik door een hel ben gegaan fysiek maar ook mentaal. Het niet kunnen praten en bewegen vond ik denk ik erg maar daar weet ik niets van. Het niet bewegen vond ik enorm erg  het feit dat ze men drinken en voeding moesten naar m'n mond brengen, het was zo eng. De kine die 2 keer per dag langs kwam om mijn gewrichten soepel te houden het gewoon niets doen gans de dag. Tv kijken was m'n enige tijdverdrijf enkele weken elke dag hetzelfde en dan wachten op bezoek. Wakker worden, ik werd gewassen, ontbijten, kine, eten, kine, hopen op bezoek en tussendoor veel denken en slapen. Elke nacht dacht ik ik wil eens op mijn buik slapen maar dat was not done, stel je voor ik kon me niet eens op eigenkracht draaien. Maar toch was vandaag dat complimentje daar dan groei je per meter en niet per cm.